Ron Gilbert's interview

Οι απόψεις του σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι το STORY σε ένα παιχνίδι, σε συνδιασμό με το γεγονός ότι δουλεύει σε RPG, με γεμίζουν αισιοδοξία. Ας είναι καλά το παλικάρι, και μακάρι να δούμε ξανά ένα καλό RPG.

Καλά, ότι θα κάνει RPG δεν σημαίνει πως έχασε και τα λογικά του. O Ron Gilbert είναι έξυπνος άνθρωπος.

Πως θα λέγεται το RPG? "Καταραμένο Gaming" ?

@airRness Τέλειο σχόλιο!!

Έχει γράψει αρκετές φορές ενδιαφέροντα άρθρα στο Grupmhy Gamer και τον σέβομαι πάντως. Ειλικρινά όμως δεν θέλω να ασχοληθώ με το ΓΙΑΤΙ θα κάνει RPG, ας κάνει ότι του κατεβαίνει

Προσωπικά βρήκα ενδιαφέρουσα την συνέντευξη παιδιά. Αν όντως δώσει κάτι σε φανταστικό στυλ αλλά έξυπνα γραμμένο, κι αν είναι και λίγο πρωτότυπο ίσως να ενσωματωθούν και στοιχεία σε επόμενα παιχνίδια κάνοντας τα καλύτερα. Είδομεν.

Ο επιλογός του πάντως μου κάνει στο σύνολο του!

RG: The thing I'm trying to do with the game right now is kind of meld it with an RPG. So what you've got is the kind of large world exploration that you have in an RPG that you don't really have with an adventure game. You've got the action, some light combat, you know, Diablo-style combat going on with it, but it is also infused with really good adventure-game-style puzzles and adventure-style sensibilities to the storytelling. So what you can do there is take those puzzles and that storytelling that really appeal to people on a certain level, but you can fuse it with the kind of action and mindless play mixed in. I think you can really broaden that audience, and really get to the people who are buying and playing games today.

Αν τα καταφέρει, μπράβο του. Ίσως να βάλει λίγο μυαλό και σε άλλους.

Αν και εύστοχη σε αρκετά σημεία της, δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η συνέντευξη του Ron, ούτε τοποθέτησε το αγνώστου ταυτότητος project του στη προσωπική μου λίστα των πολυαναμενόμενων παιχνιδιών.

Ωστόσο, χαίρομαι που η λέξη RPG εμφανίστηκε 2-3 φορές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης σε συνάρτηση με το ύφος της δημιουργίας του, διότι για μένα είναι το next best thing όσον αφορά το storytelling, για αν μη πω the first best thing δεδομένης της σημερινής μορφής των adventures (puzzle-driven).

Κάτι ακόμα που αποκόμισα είναι ότι όσο το βάρος δεν μετατοπίζεται στην αφήγηση και την συνεκτικότητα αυτής που εξασφαλίζει (συνήθως) η πραγματοποίηση του οράματος ενός ανθρώπου κι όχι μιας ομάδας, τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν. Βέβαια, δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο να εισέπραξα μόνο εγώ από τις δηλώσεις του πέφτοντας θύμα της αλάνθαστης "γνωστικής ασυμφωνίας" για την οποία μάθαμε στη Σχολή (όταν ακόμη με γνώριζε ο θυρωρός) και ισχυρίζεται ότι από ένα μήνυμα ο καθένας προσλαμβάνει αυτό που θέλει να προσλάβει ενώ ταυτόχρονα αναζητα πηγές οι οποίες εξασφαλίζουν αυτό το αποτέλεσμα.

Άδικος κόπος πάντως να συζητάμε για το project του Ron αφού ακόμα κι αν αξιωθούμε να το γνωρίσουμε, αυτό, κατά πως φαίνεται, δεν θα συμβεί για τουλάχιστον 1-2 χρόνια.

Τα RPG δεν έχουν περιορισμένη θεματολογία σε καμία περίπτωση. Άλλο τι διαλέγουν οι κατασκευαστές και άλλο τι θεματολογία μπορείς να διαλέξεις.

qrious wrote: που ακριβώς είδες τα puzzle-driven adventures? τα σημερινής μορφής είναι κυριως puzzle-free.
επίσης δεν θα θεωρούσα με τίποτα τα rpg the first best thing στο storytelling για ένα πολύ βασικό λόγο. Εχουν περιορισμένη θεματολογία κατι που δεν γινεται να αλλάξει

Με στοιχειώνει, μάλλον, ακόμη η εποχή της τυραννίας των Myst-clones (Schizm, Aura, Rhem, Crystal Keys, Riddle of the Sphinx, Cryo - the horror) που ενεδεχομένως παρήλθε αλλά φοβάμαι ότι ανά πάσα στιγμή θα αναβιώσει σε όλο της το ανατριχιαστικό μεγαλείο. Τα τελευταία δύο χρόνια φαίνεται να παρουσιάζουν μια ύφεση, χαλάλι η λαμπάδα στον Άγιο Σουλπίκειο. Με την εξαίρεση των Dreamfall και Fahrenheit, πάντως, δε παρατηρώ σε τόσο έντονο βαθμό την απουσία γρίφων από τα σημερινά adventures αλλά then again έχω δει ελάχιστα από αυτά αναλυτικά. Ελπίζω να μην μπερδεύεις την ενσωμάτωση action στιγμιοτύπων με τoν παραγκωνισμό των εγκεφαλικών puzzles.

Όσο για το story και τα RPGs, εξαρτάται πως αντιλαμβάνεσαι/ αποδέχεσαι τον όρο στα games. Αν μιλάμε για την κεντρική ιστορία και το setting/ κόσμο στον οποίο τοποθετείται τότε, πράγματι, τα περιθώρια διαφοροποίησης μοιάζουν σχετικά στενά προς το παρόν(Forgotten Realms κατά κύριο λόγο με κανένα Vampire ή Star Wars περιστασιακά). Προσωπικά αντιλαμβάνομαι την έννοια της ιστορίας σε συνδυασμό με την πλοκή/εξέλιξη και τους χαρακτήρες που περιλαμβάνει, καθένας από τους οποίους συχνά διαθέτει την δική του οντότητα μέσα στο game η οποία (ιδανικά) αντανακλά και στη διαμόρφωση της βασικής πλοκής. Στον τομέα αυτό, πολλά RPGs θριαμβεύουν αφήνοντας πίσω τους σχεδόν τη συντριπτική πλειονότητα των adventures. Προτιμώ ένα πλούσιο μωσαϊκό χαρακτήρων, το υπόβαθρο αλλά και το παρόν των οποίων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με την κεντρική πλοκή από προσχηματικά και, τελικά, πανομοιότυπα μεταξύ τους σενάρια τα οποία σε τοποθετούν σε έναν εγκαταλειμμένο κόσμο απ'όπου πρέπει να διαφύγεις με όπλα την υπομονή και την παρατηρητικότητά σου. Κοντολογίς, τα προσεγμένα και πλούσια RPGs καλύπτουν αποτελεσματικότερα τις αφηγηματικές μου ανάγκες τη σήμερον ημέρα, εξού και η επιδοκιμασία μου στην επιλογή του Ron Gilbert.