Νουβέλα Κινουμένων Σχεδίων! Τι άλλο θα ακούσουμε!

Νουβέλα κινουμένων σχεδίων! Ε??????? Ποιός ήρθε ρε παιδιά????

Ναι το περίφημο αυτό σχόλιο ακούστηκε από το Star! Δεν μπορώ να πω, ευφάνταστος ο τρόπος απόδοσης του comic 300 του (γνωστού θέλω να ελπίζω από παλαιότερο υπερήρωα (και μάλιστα για το ασπρόμαυρο σκίτσο του)) Frank Miller (και σε ειδικότερη αναφορά στην πρεμιέρα του 300), αλλά ωστόσο δεν παύει να είναι 1000% λανθασμένος. Αποδεκτό, να γίνονται λάθη (όλοι κάνουμε) αλλά αυτό παραπήγε κομμάτι! Θα μπορούσαν απλά να αναφερθούν σε εικονογραφημένη ιστορία, αλλά όχι έπρεπε να μπλέξουν το animated story/feature με το comic!

Κάποιος θα πρέπει με πολύ απλά λόγια να τους εξηγήσει πως στο χαρτί δεν διαβάζουμε κινούμενα σχέδια, αλλά αυτά τα βλέπουμε στην τηλεόραση! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Το μπερδεμα μεταξυ κομικ και κινουμενου σχεδιου κραταει χρονια στη χωρα μας...

-'διαβαζεις κομικς;'
-'μικρος εβλεπα αστυνομο σαινη'
-'μα.. αυτο ειναι στην τηλεορ... τελος παντων'

προπαντως οτανμιλαμε για... "ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΡ".... ολα τα περιμενεις

Χοντρό ωστόσο δεν είναι αυτό; Όταν ο άλλος δεν κατανοεί πως το στατικό σκίτσο ή αλλιώς το εικονογραφημένο δεν έχει να κάνει τίποτα με το κινούμενο σκίτσο/σχέδιο?
[Πάντως και το "μικρός" με ανησυχεί ιδιαίτερα γιατί απλά (καλά δεν έχουν βοηθήσει και πολύ οι εταιρείες για αυτό, μιας και όσα τυπώνονται σαν ενήλικα (δεν έχω πετύχει και πολλά αλλά γενικά δεν ψάχνω την Ελληνική αγορά)) απευθύνονται περισσότερο στο ερωτικό παρά στο comic άποψης ή γενικά στο φανταστικό (και αυτό μόνο σε υπερήρωες και γενικά όταν υπάρχει από πίσω κάποια ταινία). Φυσικά το έχω δει και έξω όπου δυσκολεύονται να κατανοήσουν την διαφορά μεταξύ manga (χαρτί) και anime (κινούμενη εικόνα, japanime).]

Σχετικά με το aSTA'na'pan'wRe'Kanali δυστυχώς ακόμη και στα νυχτερινά μειωμένης διάρκειας (και αντίληψης) "δελτία" του (εκεί το τσάκωσα) και εκεί δυσκολεύονται να τα βρουν με την λογική και την γνώση του αντικειμένου στο οποίο αναφέρονται. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (Ή απλά είμαι τόσο άτυχος που όποτε το 'χω γυρισμένο λένε μόνο κουταμάρες που χτυπάνε πιο δυνατά κι από την καμπάνα της παναγίας των Παρισίων (τις πυρηνικές τις ρίχνουν σε πιο αραιά διαστήματα αλλά κάνουν αίσθηση σε περισσότερο κόσμο και όλο και κάποιος με προλαβαίνει). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Απο τι στιγμη που ολα τα λεμε 'Μικιμάου' τι περιμενεις;

Τώρα να σου πω εγώ μην απογοητεύεσαι θα ήταν λίγο άτοπο, μιας και έχω απογοητευθεί από άπειρες Ελληνικές συμπεριφορές. Ωστόσο σ' αυτό το ζήτημα είμαστε πολύ οπισθοδρομικοί, γι' αυτό και έχουμε λίγους ανθρώπους που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα και έχουν φανεί είτε μέσω του ΒΑΒΕΛ είτε μέσω της ΓΑΛΛΕΡΑΣ. Αλλά θεωρώ κρίμα να μην έχουν δει ορισμένοι την μοναδική δουλειά του Miller, του Moore (παρότι δεν συμφωνώ απόλυτα με κάποια θέματα, δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι έξυπνα και εξαιρετικά πιο ενηλικά από τα ενήλικα με τα οποία ασχολείται ο μέσος νεοέλληνας), ή έστω του Gaiman, ή και άλλων που ασχολούνται με την ενήλικη αγορά (συνήθως θεματολογίες που απασχολούν όλους όσους έχουν περάσει τα 18 τους χρόνια). Ορισμένα, πέρα από τα χιουμοριστικά ερωτικά και ελαφρά ή τα σκληρής δράσης, αφηγούνται και ωραίες ιστορίες διανθισμένες με μικρές νότες σάτυρας (με διαφορετικές δοσολογίες πικρίας και χιούμορ), ή και μιας περισσότερο "κριτικής/φιλοσοφικής" θεώρησεις σχετικά με τον τρόπο που ζούμε και πιθανόν θα ζούμε, κάνοντας χρήση αυτού του χρήσιμου εργαλείου που αποκαλείται comic. Όχι όλα φυσικά, αλλά υπάρχουν.

Όσο για το Mickey Mouse προσωπικά κατέβασα αρκετά πριν από κάνα χρόνο (για να θυμηθώ λίγο τα νιάτα μου βασικά) και είδα ότι σε σχέση με ιστορίες σύγχρονες που έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση τα παλιά ήταν καλύτερα (ακόμη και της ίδιας της Disney), ξυπνούσαν την περιέργεια στο παιδί. Κρίμα που "σοβαρέψαμε" τόσο ώστε να βλέπουμε "ενήλικες κατίνες και κραυγάζοντες ανώριμους ανθρώπους (δημοσιοκάφροι που περισσότερα για τα ιδιωτικά τους παρά για τα δημόσια γράφουν <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->)" και δεν βλέπουμε απλούς ώριμους ανθρώπους που σκέφτονταν για να πάρουν το μεροκάματο τους, και που αν και κάπως πιο παλιοί και ίσως (μεγάλο ίσως) πιο συντηρητικοί, δημιουργούσαν Έξυπνες ιστορίες που έλεγαν κάτι διαφορετικό πέρα από ένα ατελείωτο "κατανάλωσε". [Ακόμη και αυτά του 90 σε κινούμενο σχέδιο όπως το Duck Tales και το Darkwing Duck ήταν ανώτερα από όλα όσα δείχνουν τα κανάλια σήμερα (με εξαίρεση κάποια μεσημεριανά 5λεπτα παλιά που δείχνει η NET από την πρώτη γενιά (40-50)).]

Μακάρι οι νεώτεροι μας να το ξεπεράσουν αυτό το κόλλημα της τόσο παράλογης "ενηλικίωσης" (αν θέλω να γίνω λίγο (καλά πολύ) χυδαίος θα έλεγα κάτι που ξεκινάει από "μ" και καταλήγει σε ένα "αλάκινσης" <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Και παλαιότερα (τουλάχιστον προσωπικά είχα αρκετές βαλίτσες) κυκλοφορούσαν πολλά comic στον Ελληνικό χώρο όπως Μπλεκ (κι άλλο ένα που δε το θυμάμαι αλλά εκεί είχε τις ρίζες του), Βαβούρα, Αγόρι (εκεί είχε το Judge Dread), Τρουένο, όλα τα μικρός Αρχηγός, Ήρωας, Σερίφης, Φάντομ, 4 φανταστικοί, Χ-men και άλλα, σε σημείο που κανένας να μην δικαιολογείται όταν ανακατεύει την τηλεόραση με το comic. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->