Λογοτεχνία-Adventures

Είμαι απλά περίεργος να δώ αν οι adventurers έχουν καλή σχέση με τη λογοτεχνία.Προσωπικά διαβάζω αρκετά βιβλία το μήνα(κυρίως κλασσική λογοτεχνία).Adventures και βιβλία πάνε μαζί άραγε?Περιμένω τις απαντήσεις σας.

@chaplin

Φυσικά και ναι. Ντάνες τα αγοράζω τα βιβλία κάθε μήνα και εαν είναι και ενδιαφέροντα τα τελειώνω μέσα σε μια ημέρα. Γιατί να μην συυπάρχουν και τα δύο μαζί. Τα παιγνίδια adventure είναι μαγικά όπως και τα βιβλία.

Διάβσε το τελευταίο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιανης το ΣΟΥΕΛ και εκει μέσα θα δεις τι πραγματικά είναι λογοτεχνία και περιπετεια.

Παλιά διάβαζα ένα-δύο βιβλία το μήνα, όχι απαραίτητα όμως "λογοτεχνικά", τώρα τελευταία δεν πολυπαίζει αρκετός χρόνος όμως.. Υπάρχει και ένα άλλο thread παλιότερο για το θέμα που κάναμε και κάποιες προτάσεις, αλλά βαριέμαι να το ψάχνω τώρα..

Μάλιστα, δεν ξέρω πως τα δυο κολλάνε αφού όπως είναι γνωστό απαιτούν μεγάλα διαστήματα χρόνου αμφότερα. Εντούτοις θέλω να πιστεύω πως με τον α' ή β' τρόπο πολλοί από τους σύγχρονους adventurάδες ή/και αναγνώστες ξεκίνησαν από το ένα και μεταπήδησαν στο άλλο.

Προσωπικά επιλέγω, όπως και στα adventure, την καλή ιστορία σε ένα βιβλίο. Ωστόσο επειδή μετά από ένα μεγάλο όγκο ανάγνωσης (δεν θα μιλήσω για κατανόηση γιατί ως γνωστό πάει ανάλογα με το τι διαθέτεις στο βιβλίο και οι εμπειρίες του καθενός μας είναι μοναδικές στο να δημιουργήσουν και να σφυρηλατήσουν τα φίλτρα του και τα κριτίρια ανάγνωσης και αντίληψης (ή γενικά τις συνθήκες αποδοχής ή απόρριψης)) επέλεξα τον παλιό γοτθικό τρόμο (μελαγχολία, ασαφή τοπία, εκτός χρόνου (μακρινό μέλλον, μακρινό παρελθόν κ.λ.π.)), την καλή επιστημονική φαντασία και ελάχιστα fantasy (ηρωική περισσότερο με μικρή δόση των προηγουμένων δυο) για άλλες στιγμές, και μια γενναία δόση humour που συνδιάζει τα προαναφερθέντα στοιχεία. Τα παιχνίδια πιστεύω που έχουμε συζητήσει κατά καιρούς στο forum υπάγονται στην ίδια κατηγορία με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως του humour (Runaway 1/2)).

Σαν ενδεικτικά ονόματα θα αναφέρω H.P. Lovecraft, CA Smith, Arthur C Clarke, I. Asimov, Frank Herbert (Dune) Douglas Adams, Terry Pratchett, Michael Moorcock, Larry Niven. Μόνο ένα πολύ μικρό δείγμα (και μάλιστα από τους πιο γνωστούς και θεωρητικά καταξιωμένους μέσα από τις δεκαετίες). Πολλοί από αυτούς τους συγγραφείς έδωσαν τις βάσεις για πάμπολα από όσα παιχνίδια παίζουμε στις μέρες μας.

@giovanna

Όντως το ΣΟΥΕΛ (το βουβό κύμα κατά την ορολογία των ναυτικών) θεωρώ ότι είναι ίσως το καλύτερό της βιβλίο. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει αλλά πραγματικά θαυμάζω αυτήν την γυναίκα και τα υπέροχα ψέματά της.

Ευτυχώς που μετά τον Τσίρκα υπάρχουν συγγραφείς εν Ελλάδι (όχι πολλοί) που εξακολουθούν και γράφουν, χρησιμοποιώντας με απαράμιλλη τεχνική, το ωραιότερο δώρο που μας έχει χαριστεί: την Γλώσσα.

@eragon

Συμφωνώ μαζί σου. Πραγματικά με αυτό το τελευταιο της βιβλίο έμεινα άφωνη, όχι μόνο απο την υπόθεση του που είναι απλώς συγκλονιστική, τρυφερή, αλλά και για μια άλλη φορά ο τρόπος που γράφει σε κάνει να λατρεύεις την Ελληνική γλώσσα.

Εχω διαβασει το Dig, τα Myst και το Neuromancer

Ενας φιλος μου εχει το βιβλιο Gabriel Knight αλλα δεν ενδιαφερομαιπρος το παρον :Ρ

@BostonLow

E?!!!! :shock:

Ήξερα πως το dig και το neuromancer έχουν βγει σε βιβλίο, αλλά και το Myst και το Gabriel Knight; Το Neuromancer μάλιστα έχει γίνει και ραδιοφωνική σειρά αν δεν απατώμαι...

To Gabriel Knight το έχω κι εγώ αλλά δεν το έχω διαβάσει, το είχε δώρο στην συλλεκτική έκδοση GK1+2 μαζί..

Το Μυστ το ιδιο δεν εχει βγει σε βιβλιο, εχουν βγει prequels

Το Neuromancer δεν 'εχει βγει' σε βιβλιο με αυτη την εννοια.. αντιθετα, το παιχνιδι ειναι βασισμενο στο βιβλιο

Ένα ακόμη καλό βιβλίο ήταν το "Δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω" του Harlan Elisson το οποίο είχε γίνει και εξαιρετικό adventure. Όσο για το Myst, ναι, αλλά να πω την αλήθεια δεν με πιάνει το βιβλίο και ιδιαίτερα, μολονότι έχω πάει να το αρχίσω πάμπολες φορές. Το Neuromancer όντως, αλλά ωστόσο θα πρότεινα στους απαισιόδοξους να διαβάσουν την τριλογία (χαλαρή σχέση) δηλαδή Neuromancer, Count Zero, Mona Lisa Overdrive, και απο εκεί και μετά υπάρχει και ο Bruce Sterling πέρα από τον Gibson (ο father φαμίλιας του Cyberpunk).

Σίγουρα, σίγουρα, υπάρχουν πολλά απλά δεν μου 'ρχεται κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό πέρα από το Dune (που πάει περισσότερο στα strategy) και φυσικά τα αναρίθμητα fantasy που μαζί με τον Άρχοντα (High Fantasy) έδωσαν τις βάσεις (καλά και ο Howard (τα βιβλία φυσικά τα αρχικά και όχι των μεταγενέστερων επηρεασμένων αλλά και μιμητών) με τον Conan) που μας δίνουν μέχρι και σήμερα τα άπειρα RTS/Hack 'n' Slash και λοιπά.
Και τέλος υπάρχει ο κύριος "Ύπνος" <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με την τέχνη του λόγου) που βγάζει όλα τα actionάδικα και ποτέ δεν τον θυμάμαι (Rainbow six και λοιπές λαλακίτσες).

Ύπνος? Υπνοσθεντόν λεξοτανίλ και δεν συμαζεύεται??
ΝΑ μην ξεχάσουμε να προσθέσουμε φυσικά και ta Discworld του Terry Pratchett από τα οποία πήραμε 3 adventures, όπως επίσης και το Hitchhiker's Guide to the Galaxy του μακαρίτη Douglas Adams (το πρώτο βιβλίο της σειράς) το οποίο έγινε και all time classic text adventure.. Επίσης σε όποιον αρέσει ο Paulo Coelho (κυρίως τα πρώτα του βιβλία-Αλχημιστής,Ημερολόγιο ενός Μάγου-Το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός) έχει βγάλει στο ίδιο κλίμα και 3 παιχνίδια, τa Pilgrim,Legend Of The Prophet And The Assassin,Secrets of the Alamut..

Κοίτα να δείς! Ναι ο κύριος Danger, clear and present. Ναι, δεν χρειάζεται να μου το χτυπάτε, έχω κάνει και εγώ πολλές στα νιάτα μου! Αμαν! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (Και θα συνεχίσω να τις κάνω, αλλά πλέον υπό μερικούς όρους παραπάνω). Όσο για τον συγκεκριμένο θεώρησε τον και σαν banner της EA όταν θέλει να βγάλει κάτι που το βαφτίζουν action-stealth-strategy και εγώ δεν ξέρω τι άλλο ακόμη. Βαριέμαι και που το σκέφτομαι.

Όσον αφορά τα βιβλία όντως έχεις δίκιο, έγιναν παιχνίδια, απλά εγώ με τον Douglas και με τον Terry γνωρίζομαι μόνο μέσω του γραπτού λόγου (ο οποίος και απέχει κατά πολύ από τους νερόβραστους υπόλοιπους (ακόμη και με τον βαρετό, πλέον, King (ο πρώτος πελάτης των χαρτοβιομηχανιών (όταν γράφει απλά ξεχνάει να σταματήσει (και όχι δεν τον αντιγράφω απλά μου έκανε Αγγλικά όταν ξεκίνησα να τα μάθω σωστά)). Προσωπικά θεωρώ περίεργη την μεταφορά τους σε παιχνίδι, μιας και τα βιβλία τους βασίζονται στις νοερές εικόνες και τα λογοπαίχνια (προτείνω πάντοτε την Αγγλική έκδοση (και είναι δύσκολο να τους μεταφράσεις και να αποδώσεις το κλίμα που δημιουργούν στην γλώσσα που πάσχει από έξυπνο χιούμορ <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( --> ). Είπαμε θα προτιμήσω τα γούστα μου έναντι των βίτσιων. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Κοίτα να δεις που το θέμα απόκτησε ενδιαφέρον! Gabriel βιβλίο?? οκ ενδιαφερον, θα μπορούσε κανείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες?? (να τα χει διαβάσει εννοείται , αξίζει ο κόπος να τα ψαξει κανείς? λένε κάτι παραπανω ως ιστορίες απ οτι τα games ή ως εκει? (οχι το οτι "ως εκει" εχει κατι το κακό.. ).
Και τα άλλα που αναφερθηκαν pilgrim?? .. χμμ το Legend Of The Prophet And The Assassin, μου άρεσε, το Secrets of the Alamut και το jerusalem καθόλου, σ αυτό το πνεύμα το pilgrim τί λέει?

Και για να κάνω αναφορά και στο θέμα της λογοτεχνίας, τελευταία αυτό που παιδεύω αλλά με εκπλήτει ευχάριστα συνεχώς ειναι ενα κλασικό βιβλιαράκι του Εκο , το εκκρεμές του φουκώ (Οχι Αρη δε το τελειωσα ακόμη αλλά κοντεύω), το οποίο συνιστώ σε οσους θελουν μια σφαιρική αποψη σε θέματα da vinci, ναϊτών, λογοτεχνηματα συνωμοσιών και απομυθοποιήσης όλου του "προγράμματος" αυτού, ... μεχρι ενός σημείου βεβαια...