Δημοσιογραφία, Κριτική & Παιχνίδια

Σε γενικές γραμμές όλοι μας έχουμε κάνει κατά καιρούς κάποια reviews παιχνιδιών τα οποία μας είτε μας άρεσαν, είτε μισήσαμε, είτε μας άφησαν απλά αδιάφορους. Κάποια τα παίξαμε κανονικά, κάποια τα ευχαριστηθήκαμε στα μέγιστο, άλλα πάλι τα τελειώσαμε σαν φαγητό που το τρως βιαστικά για να μην προλάβεις κάν να νοιώσεις γεύση. Και τι προσφέραμε στους αναγνώστες του κάθε review; Κάποιος θα μπορούσε απλά να πει, τους προτρέψαμε ή τους αποτρέψαμε από την αγορά ενός καλού ή κακού παιχνιδιού. Είναι όμως αυτή η δουλειά ενός reviewer, τουλάχιστον αυτό που κάνουν την δουλειά αυτή επαγγελματικά; Και με ποιά αντικειμενικά μέτρα και σταθμά κρίνεται το καθετί;

Μερικά από αυτά τα θέματα και πολλά άλλα, θα βρείτε στο άρθρο The 5 Problems Of Videogame Journalism στο firingsquad, και μολονότι οι τίτλοι που αναφέρονται ως παραδείγματα από τον αρθρογράφο με αφήνουν παγερά αδιάφορο, ο τρόπος που προσεγγίζει το θέμα είναι αρκετά προσγειώμένος.

Ποτέ δεν είχα την λογική όταν έγραψα review πάντως, απλά και μόνο να πείσω τον άλλον να παίξει ένα adventure. Πάντα έγραφα review για να δείξω, με επιχειρήματα πάντα, τι ένιωσα εγώ όταν το έπαιξα και να τονίσω κάποια χαρακτηριστικά του. Τώρα αν πειστεί κάποιος έχει καλώς... Γι'αυτό είμαι και κατά της βαθμολογίας και υπέρ του μπλα-μπλα. Η βαθμολογία είναι απλά ένα τρόπος συννενόησης, σαν τα χρόνια .

ΥΓ. Τώρα βέβαια αν δεν έχει κάποιος τελειώσει τα Gabriel Knight είναι για την πυρά, αλλα λέμε τώρα...

Επειδή γενικά γράφω reviews μόνο για παιχνίδια που μου αρέσουν (σε πολύ γενικές γραμμές) δεν μπορώ να πω πως δεν έχω υποπέσει στην απόλυτη υποκειμενικότητα του "αυτό είναι καλό, γιατί το λέω εγώ πάει και τέλειωσε". Θεωρώντας φυσικά πως αυτός που θα διαβάσει το review θα έχει παίξει και όλα όσα έχω παίξει για να φτάσει στα ίδια περίπου συμπεράσματα. Και για αυτό κάποιες στιγμές περιμένω κάπου στην μέση δίχως να αποφασίζω για παιχνίδι που δεν γνωρίζω ή δεν εμπίπτει στα ενδιαφέροντα μου. Το μπλά μπλά αν δεν αναλύεις κάποια πράγματα (όπως το 'χω κάνει το λάθος πολλές φορές) είναι εκεί για να αποδώσει και να εκθέσει προσωπικά "συναισθήματα" και όχι πραγματικά "στοιχεία" για το παιχνίδι. Όπως λέει και το παιδί που γράφει στο άρθρο, πρέπει να ξέρεις και σε τι κοινό αναφέρεσαι, αν μιλάς για σειρά, είσαι σίγουρος πως έχει παίξει τα προηγούμενα, ή αν ο τίτλος για τον οποίο γράφεις είναι ο πρώτος του. Το 'χεις παίξει τόσο που να το γνωρίζεις πραγματικά; Κλπ. Κλπ. Δεν ξέρω αλλά όπως το είδα χθες μου φάνηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη, όπως επίσης και ορισμένα από τα σχόλια που ξεκίνησαν κατόπιν αυτού του άρθρου στο firingsquad.

Καλά άμα είναι για τα GK εγκρίνω και επαυξάνω! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πρωταρχικό για κάποιον που γράφει ενα review, είναι να το έχει παιξει, να το έχει τελειώσει και είτε του άρεσε είτε όχι, να πεί την γνώμη του. Τώρα εαν κάποιος που διαβάσει το review, το αγοράσει ή όχι είναι αδιάφορο.

Ο καθε παίκτης κάνει τις επιλογές του. Εσύ απλώς με ένα review, θα πρέπει να δώσεις όσες πιο λεπτομέρειες μπορείς για το παιγνίδι, ώστε ό άλλος να γνωρίσει τι συμβαίνει σε αυτό το παιγνίδι και πάντα μην ξεχνάμε κάθενας έχει διαφορετική γνώμη για κάθε παιγνίδι. Εγω πολλές φόρες λάτρεψα παιγνίδια που για πολλούς ήτανε απαράδεκτα ή το αντίθετο. Αλλά πιστεύω ότι η γνώμη μου μετράει γιατί είμαι παίκτης. Δεν είμαι Δημοσιογράφος να κάνω κριτική σε ένα παιγνίδι που το μόνο ξέρω απο αυτό είναι το κουτί της συσκευασίας.

Πολύ σωστά κούκλα μου, αλλά το πραγματικό θέμα δεν είναι μόνο τα δικά μας reviews αλλά και αυτών που θεωρούνται επαγγελματίες και των οποίων την κριτική κάποιες στιγμές διαβάζουμε για να δούμε αν θα αγοράσουμε έναν τίτλο ή όχι. Με ποιά κριτίρια λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί κρίνουν, και σε ποιούς απευθύνονται, γιατί σε όλους μας είναι δύσκολο, μιας και το άρθρο θα έπρεπε να είναι κατόπιν πολυσέλιδο και να προσπαθεί να πιάσει τους πάντες. Το απαράδεκτο που λες, ποιός reviewer το είπε και με ποιόν σκοπό, και με ποιά κριτίρια.

Προσωπικά, όπως πιστεύω ότι κάνουμε όλοι μας, συγκρίνω πολλά είδη παιχνιδιών τόσο σε ιστορία, μουσική, γραφικά, για να πω αν κάτι είναι όντως καλύτερο για την τρέχουσα εποχή. Αλλά και πάλι είμαι προκατειλημένος με την ιστορία, οπότε και τα κορυφαία γραφικά να έχει και το καλύτερο gameplay (που να μην κάνει να νοιώθω ανάπηρος δηλαδή <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) δεν θα μου αρέσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως σε κάποιους δεν θα αρέσει, και μάλιστα που δεν θα το λατρέψουν κιόλας. Έτσι λοιπόν γιατί να το κρίνω αφού θα είμαι αρνητικά προδιαθετειμένος απένταντι του; Μήπως θα έπρεπε και οι δημοσιογράφοι να βάλουν κάποια όρια στο πόσα review και με τι στυλ παιχνιδιών θα ασχολούνται, για να είναι τα review τους και πιο κοντά στους gamers;

Απλά ξεκάρφωτες σκέψεις ως συνήθως! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

τελικα, ο καθενας εχει τα δικα του κριτηρια αξιολογησης. Οσον αφορα στους επαγγελματιες, βρισκεις καποιον με τον οποιο εισαι κοντα ιδεολογικά και αξιολογικά και βλεπεις πως αυτος κρινει τα νεα παιχνιδια.

Ε! Λιγουλάκι, ναι, το δέχομαι, η ουτοπία είναι το ποιό ωραίο μέρος για να ζεις μερικές από τις ώρες της ημέρας! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
Πάντως θα επέμενα στο έλεγχο του υλικού και στους περισσότερους reviewers και φυσικά στους εξειδικευμένους reviewers. Π.χ. στα adventures καλό θα ήταν να υπάρχει πάντα ένας Τσουρινάκης, γιατί ο άνθρωπος ξέρει πραγματικά γιατί μιλά. Είναι φυσικό βέβαια πως μετά από τόσα χρόνια τα κριτίρια του να έχουν αλλάξει, είτε ωριμάσει (ανάλογα με την θεώρηση φυσικά). Στα actions να υπάρχουν reviewers που να ασχολούνται με συγκεκριμένες εταιρείες και να ανταλλάζουν κάποια minireview ώστε να υπάρχει μια καλύτερη και ίσως πιο ολοκληρωμένη άποψη. Και φυσικά ποτέ πεντακόσια review του 99% τον μήνα. Ακόμη και ένα παιδί πλέον ξέρει πως στην αγορά γίνεται το ripoff του ripoff οπότε δεν μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι ριζοσπαστικοί τίτλοι από δυο-τρείς την διετία σε κάθε είδος παιχνιδιού, τα υπόλοιπα απλά θα μπορούσαν να αναφέρονται έτσι περαστικά. Αλλά εδώ το εξειδικεύω πολύ.

Τα γραφικά πλέον, Χριστίνα, είναι σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια, state of the art, δεν υπάρχει τίτλος που να μην έχει γραφικά κατάλληλα για να υποστηρίξουν την ιστορία του. Πλέον απλά έχουμε συνηθίσει να το λέμε γιατί κάποτε με τις γρήγορες αλλαγές σε τεχνολογίες τα πάντα άλλαζαν πολύ γρήγορα, ενώ τώρα έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο σταθεροποίησης που το μόνο που βελτιώνεται είναι το FPS (frames per second) και το οποίο έχει να κάνει περισσότερο με την "ρευστότητα" της εικόνας παρά με την ποιότητα. Προσωπικά τα γραφικά που φέτος πραγματικά με εντυπωσίασαν, και που πλέον θεωρώ υποχρεωτική βάση για κάθετί που θα μου επιτρέψω να παίξω, είναι αυτά του Quake IV που έφυγαν πολύ πιο μπροστά σε τεχνικές και ποιότητα από παλαιότερους τίτλους, για άλλον φυσικά θα μπορούσαν να είναι τα γραφικά του Unreal Tournament, και για άλλον του Oblivion (που φυσικά είναι ανώτερα από ότι κυκλοφορεί γιατί τα παιδιά δούλεψαν, αλλά δεν έχει βγει ακόμη, οπότε δεν είναι και μέτρο σύγκρισης <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->).

Τα μέτρα σύγκρισης αν τα βάζαμε σωστά θα έπρεπε να κρίνονται βάση του base configuration του συστήματος (minimum requirements) και ανάλογα τις δυνατότητες που αξιοποιεί από το DirectX στο οποίο στηρίχθηκε. Ναι, καταλαβαίνω πως πλέον ο reviewer θα έπρεπε να βγάλει το συναίσθημα και να δει κλινικά το ζήτημα, αλλά ίσως να είχαμε αντικειμενικό μέτρο σύγκρισης. Αν π.χ. το DirectX δίνει 1000 δυνατότητες (στον τομέα γραφικών) και το game χρησιμοποιεί τις 100 τότε μάλλον είναι base παιχνίδι, αν χρησιμοποιεί 500 είναι ικανοποιητικό, αν έχει και τις 1000 τότε μάλλον το τμήμα των σχεδιαστών έφαγε τα νιάτα του στο σχεδιαστήριο τόσο του κώδικα όσο και των τεχνικών. Ψυχρό μέσο αλλά πιο αντικειμενικό.

Αλλά πάλι όταν το σκέφτομαι ξανά και βλέποντας αυτό που λες "Εν συγκρίσει με τι?" όντως είναι σαν να προσπαθούν να συγκρίνουν τα έργα του Renoir με τα έργα του Dali, κάτι που από την φύση και την τεχνοτροπία είναι αδύνατο, πως θα συγκρίνεις ένα RTS που χρειάζεται textures εκτάσεων, κτιρίων, μονάδων με τους πίνακες-έργα τέχνης (Syberia) και τα τοπία ενός adventure που σχεδιάζονται (ή σχεδιάζονταν κάποτε) στο χέρι.

Στην τρίτη παράγραφο ναι συμφωνώ, αλλά και πάλι στηρίζεσαι μόνο σε συγκεκριμένο άτομο. Πάντως αν έπαιζαν πλήρως όλα τα παιχνίδια για τα οποία κάνουν review θα μπορούσαν να κάνουν τους συσχετισμούς και τις συγκρίσεις (όπως και γίνεται μερικές φορές), σχετικά με τα νέα στοιχεία κάποιου τίτλου, τις χρήσιμες επαναλήψεις, τα αρνητικά (τα οποία συνήθως δεν υφίστανται απλώς μπαίνουν για να φαίνεται ολοκληρωμένη η στήλη). Αν κάτι πάντως πρέπει απλά να προωθηθεί τότε καλά θα κάνουμε εμείς να προσέχουμε. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αλλά ως συνήθως ξέφυγα. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->