Ultraviolet [2006] - The Dark [2005]

Ενδιαφέρουσες ταινιούλες για μια πίτσα και παρέα! Και όχι, ευτυχώς, δεν είναι οσκαροταινίες, δηλαδή τις ξαναβλέπετε ευχάριστα όσες φορές θέλετε.

Το Ultraviolet έχει ιδιαίτερο (ελπίζω) ενδιαφέρον μιας και στην υπό συζήτηση ταινία παίζει και η γνωστή σε όλους μας Mila Jovovich. Scifi με βρυκόλακες και γενετική με πολύ ξύλο, κατάνες, αυτόματα, ολογράμματα και όλα τα καλά. Τίποτα το φοβερό, αλλά...το ανέφερα?...παίζει η Mila! Must!

Η δεύτερη ταινία, το The Dark είναι μια περισσότερο σκοτεινή ταινία που έχει και ορισμένα απλά αλλά ενδιαφέροντα κοινωνικά "μυνήματα" προς διαζευγμένους γονείς και στην αντιμετώπιση των παιδιών τους. Τα κλασσικά χαρακτηριστικά μιας ιστορίας φαντασμάτων με μύθους, δοξασίες, φαντάσματα, και έντονη αγωνία. Προέρχεται από κάποιο βιβλίο που λέγεται "Sheep" και διαδραματίζεται στην Ουαλία. Ενδιαφέρον πολύ. Καμία σχέση με τα τυπικά αμερικάνικα, όλοι ουρλιάζουν, όλοι πεθαίνουν και τα λοιπά. Η ατμόσφαιρα και η φωτογραφία ήταν εξαιρετικές. Must!

Όντως αρκετά καλό το The Dark,αν και με χαλάσανε λιγάκι οι σεναριακές ανατροπές.Πάντως σίγουρα συγκαταλέγεται στα καλύτερα θρίλερ του 2005 που δυστηχώς δεν ήταν και τόσο καλή χρονιά.

Έχω βαρεθεί να βλέπω σατανικά μικρά κορίτσια πάντως.Έφτασε σε απίστευτο κορεσμό το όλο πράγμα τα τελευταία χρόνια.

Ευτυχώς φίλε μου έχω κάνει μια σχετικά προσεκτική επιλογή των ταινιών που είδα τα τελευταία δυο χρόνια οπότε δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα κάποιου είδους ταινίες. Πλέον δεν βλέπω ότι βρίσκω αλλά ρίχνω μερικές ματιές από εδώ και από εκεί για αντίστοιχα σχόλια όπως τα δικά μου, και κατόπιν ασχολούμαι, και δεν έχω απογοητευθεί ιδιαίτερα με ελάχιστες εξαιρέσεις. Η συγκεκριμένη μολονότι κλασσική στο ύφος της και το στυλ της με εντυπωσίασε γιατί είχε μοναδικά τοπία (τα ανεμοραδαρμένα βράχια, η αγριεμένη θάλλασα, το παλιό σπίτι, ο Αnnuin, κλπ., τα πάντα ήταν προσεγμένα. Ο "Boromir" (Sean Austin??), έπαιξε καλά το μικρό ρόλο του πατέρα, και φυσικά και η μικρή (και τα δυο πιτσιρίκια έπαιξαν ωραία), αλλά και η μητέρα έπαιξε με ενδιαφέρον το ρόλο της. Δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό, αλλά ήταν άξια λόγου. Η ερημική ατμόσφαιρα, το κλειστό οικογενειακό στυλ, δεν πλάτειασε σε χαρακτήρες και ιδέες, αλλά έμεινε στο θέμα όσο αυτό ήταν δυνατόν.

Βασικά πολλές ταινίες περνάνε από τα χέρια μου, αλλά λίγες αξίζουν ιδιαίτερη αναφορά. Η συγκεκριμένη το άξιζε.

Προσωπικά πάντως δεν ήταν ένα σατανικό κορίτσι, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο (ίσως μια σύγχυση, ίσως μια λανθασμένη "εκδίκηση"), βέβαια ο καθένας μας επιλέγει μόνος του την διαδρομή και τα "μυνήματα" που θα πάρει από μια ταινία.

Mortal wrote:
Προσωπικά πάντως δεν ήταν ένα σατανικό κορίτσι, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο (ίσως μια σύγχυση, ίσως μια λανθασμένη "εκδίκηση"), βέβαια ο καθένας μας επιλέγει μόνος του την διαδρομή και τα "μυνήματα" που θα πάρει από μια ταινία.

Σε όλες τις ταινίες βασικά με κακά πνεύματα περί λανθασμένης εκδίκησης πρόκειται.Το σχόλιο μου αφορούσε το γεγονός ότι ειδικά στις μικρές ηλικίες έχει γίνει της μόδας να επιλέγουν πάντα κορίτσι αντί για αγόρι,για να αναλάβει τον εκδηκητικό ρόλο.Μπορεί να προκαλεί περισσότερο επειδή υποτίθεται ότι ενα μικρό κορίτσι έχει πιο αγνή καρδία αντί ενός αγοριού.Πάντως εμένα με έχει κουράσει.

Στη ταινία Θα ή8ελα να έδινε περισσότερο βάρος στη σχέση μάνας με κόρης και μάνας με πατέρα.10 λεπτάκια παραπάνω δηλαδή(σύνολο να πάει 100 και κάτι).Άφησε κάποια κενά.

Όντως, αλλά σκέψου ότι τα κατάλοιπα ενός καθαρά πατριαρχικού πολιτισμού (κοινώς την υποδεέστερη θέση της γυναίκας που πέρασαν ορισμένες πτυχές των ανοησιών θρησκειών και λοιπών δοξασιών --και με απώγειο της ανοησίας των μεσαίωνα με τις μάγγισες και τις δαιμονισμένες) δύσκολα σβήνουν και παίρνουν καιρό, οπότε μάλλον θα το υποστούμε κι άλλο, τουλάχιστον για κάποια χρόνια ακόμη.

Όσο για την σχέση κόρης πατέρα έχεις δίκιο, αντί για τις ελάχιστες σκηνές με την χαϊδεμενη θα ήθελε λίγο περισσότερες. Αλλά ίσως επειδή θεωρείται δεδομένο πως η σχέση πατέρα-κόρης είναι πάντοτε καλύτερη από την σχέση μητέρας-κόρης, το βάρος έπεσε στην δεύτερη κατηγορία σχέσης.

Γενικά πάντως ας ελπίσουμε πέραν των όσων αρνητικών σημείων της ταινίας να υπάρξουν περισσότερες σαν κι αυτή, έχω σιχαθεί τα μύρια zombies και τις άλλες κουταμάρες και θέλω πλέον ατμόσφαιρα στην ταινία. Και το υπερβολικά καλό στοιχείο της ότι στηρίχθηκε ελάχιστα στον σωματικό πόνο όσο στον ψυχολογικό που όπως και να γίνει είναι πάντοτε ανώτερος.

γενικα μετριο μου φανηκε το the dark.καλες ερμηνειες,καλογυρισμενο αλλα κατι ελειπε.το the skeleton key μου αρεσε περισσοτερο