Culpa Innata

Η υπόθεση του παιχνιδιού είναι βασισμένη στο φουτουριστικού θέματος βιβλίο ‘’Schrödinger’s Cat’’ της πενηντατετράχρονης Τουρκάλας συγγραφέως Alev Alatli. Το βιβλίο ανέλαβε να μεταφέρει στις οθόνες των υπολογιστών μας, η Momentum AS και να εκδώσει η Strategy First.

Εν έτει 2047 η Ευρώπη, η Αυστραλία και η Αμερική έχουν δημιουργήσει ένα ιδανικό οικουμενικό κράτος, το λεγόμενο World Union. Τα κράτη που δεν συμμετέχουν στη World Union είναι τα rogue (όπως πχ η Ρωσία), η ζωή στα οποία θυμίζει τον σημερινό δικό μας κόσμο και τα unexploitable (όπως πχ η Αφρική) τα οποία είναι εντελώς υποανάπτυκτα ακολουθώντας αναπόφευκτα μια μοιραία πορεία. Στη World Union έχουν εκλείψει οι ασθένειες, η εγκληματικότητα, η φτώχια, η πείνα και όλα τα δεινά που ταλανίζουν τον σημερινό κόσμο. Αυτή η ιδανική κατάσταση επιτεύχθηκε με την καλλιέργεια ενός ανθρώπινου χαρακτηριστικού γνωρίσματος, του λεγόμενου selfishness ή αν θέλετε της ιδιοτέλειας, του εγωισμού κτλ. Κάθε άνθρωπος οφείλει να ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, για το πώς θα μορφωθεί, θα προοδεύσει, θα βγάζει πολλά χρήματα. Με τη παραγωγικότητά του και τη προσωπική του ανάπτυξη θα προσφέρει παράλληλα και στην κοινωνία που είναι ο ουσιαστικός αυτοσκοπός. Ακολούθως έχουν καταργηθεί οι οικογενειακοί δεσμοί, ο γάμος, οι μόνιμες σχέσεις, το μεγάλωμα των παιδιών από τους γονείς τους και γενικότερα οτιδήποτε μπορεί να στρέψει τον άνθρωπο προς τον αλτρουισμό. Το πόσο παραγωγικός και χρήσιμος είναι κάποιος για την κοινωνία καθορίζεται από το human development index του, το H.D.I , ένας δείκτης ο οποίος με τη σειρά του καθορίζει τη κοινωνική κλίμακα της World Union.
 
Για να γίνει κάποιος που έχει γεννηθεί σε rogue κράτος, πολίτης της World Union, πρέπει να φοιτήσει σε σχολή ένταξης, να αποκοπεί πλήρως από κάθε ανάμνηση και συνήθεια της πρότερης ζωής του και να περάσει σωρεία ψυχολογικών και σωματικών τεστς. Ο Vasily Bogdanov είναι ανερχόμενο μέλος αυτής της κοινωνίας. Αν και μόλις πρόσφατα μετανάστευσε από το rogue κράτος της Ρωσίας, έχει εδραιωθεί στην Ανδριανούπολη, όπου εξελίσσεται η υπόθεση, βγάζει πολλά χρήματα και το H.D.I του έχει πάρει την ανιούσα. Παρόλα αυτά, καταφέρνει με μια ‘πράξη’ στην οποία λαμβάνει μέρος να ταράξει συθέμελα τη τέλεια αυτή κοινωνία….Ο Vasily Bogdanov δολοφονείται…Την επίλυση της πρωτάκουστης αυτής για τα δεδομένα της World Union υπόθεσης αναλαμβάνει η Global Peace and Security Network, η αστυνομία δηλαδή της World Union, και πιο συγκεκριμένα το νεαρό peace στέλεχος Phoenix Wallis την οποία ενσαρκώνουμε εμείς.

Ο ρόλος μας είναι απλός και οικείος. Διεξάγουμε έρευνα προκειμένου να βρούμε στοιχεία για τον αποθανόντα και για την μυστηριώδη δολοφονία του. Η έρευνά μας κατά κύριο λόγο συνίσταται σε επισκέψεις σε άτομα που απάρτιζαν τον επαγγελματικό, φιλικό και κοινωνικό περίγυρο του Vasily Bogdanov και δεν θα είναι υπερβολή να σας πω ότι ο αριθμός των ατόμων αυτών ξεπερνάει τους 50! Κάθε φορά που η Phoenix ανακρίνει κάποιο άτομο, εμφανίζεται μια σειρά ερωτήσεων από τις οποίες πρέπει να επιλέξουμε ποιες θα ρωτήσουμε. Οι ερωτήσεις δεν έχουν όλες σχέση με την υπόθεση. Κάποιες αποσκοπούν στο να αισθανθεί άνετα ο συνομιλητής ενώ κάποιες άλλες είναι άσχετες επί του θέματος αλλά στόχο έχουν να μας εντάξουν καλύτερα στον κόσμο του παιχνιδιού. Όταν επιλέγουμε κάποια ερώτηση, αυτή ανοίγει μια συγκεκριμένη πορεία δράσης και ενεργοποιεί συγκεκριμένες καταστάσεις. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις που δεν επιλέξαμε εξαφανίζονται και είτε μπορεί να επανέλθουν σε κάποια μετέπειτα ανάκριση είτε να χαθούν ολοκληρωτικά εάν οι ενδεχόμενες απαντήσεις τους δεν ήταν ζωτικής σημασίας.

Το συγκεκριμένο στοιχείο είναι πολύ σημαντικό και χαρακτηρίζει το παιχνίδι καθώς συνεπάγεται την αναίρεση του γραμμικού τρόπου ανάπτυξης της ιστορίας. Η αναίρεση αυτή δεν ισχύει μόνο όσον αφορά στην εξερεύνηση του κόσμου αλλά και στην εξέλιξη της υπόθεσης. Κάτι που θα συναντήσει ένας παίχτης στην αρχή, ένας άλλος θα το συναντήσει κάποια άλλη στιγμή εφόσον δεν έχουν θέσει τις ίδιες ερωτήσεις ή δεν επισκέφτηκαν τους υπόπτους με την ίδια σειρά. Το παιχνίδι έτσι αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον καθώς αφενός προσφέρει μοναδική ελευθερία κινήσεων, αφετέρου θέτει τον παίχτη σε μια διαδικασία κριτικής σκέψης για την επιλογή των ερωτήσεων. Περιττό να πούμε ότι η μη γραμμικότητα και τα διαφορετικά endings του παιχνιδιού εκτοξεύουν την αξία του όσον αφορά το στοιχείο της replaybility.

Όσον αφορά το περιβάλλον του παιχνιδιού, πραγματικά οι άνθρωποι της Momentum έφτιαξαν έναν ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις έμψυχο και άψυχο κόσμο. Δεν γνωρίζω κατά πόσο στηρίχθηκαν στον κόσμο του βιβλίου και κατά πόσο αυτοδημιούργησαν, το αποτέλεσμα πάντως είναι άξιο αναφοράς. Η World Union έχει ιστορικό παρελθόν, έχει σύνταγμα (!!!) και νόμους. Έχει μέρη διασκέδασης και ψυχαγωγίας, μαγαζιά για ψώνια, πανεπιστήμια, και νοσοκομεία. Έχει στρατό, έχει βιβλιοθήκη, έχει μέσα μαζικής μεταφοράς (το μετρό, το οποίο όπως μας ενημερώνει η Phoenix είναι το τέλειο έργο που έκλεισε όλες τις αυτοκινητοβιομηχανίες), έχει μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικές, οικολογικές και πολιτικές οργανώσεις, έχει ενεργούς πολίτες. Όσον αφορά στο ‘έμψυχο υλικό’ η περίπτωση της Phoenix είναι αρκετά ενδεικτική…Πολύ γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν ανθρώπινο χαρακτήρα. Έναν άνθρωπο που βγαίνει για καφέ και κουτσομπολιό, που πάει για ψώνια, πάει για χορό, βγαίνει ραντεβού, κάνει λάθη, τρώει κατσάδες από το αφεντικό της, βλέπει εφιάλτες, λέει λάθος πράγματα τη λάθος στιγμή, αλλάζει ρούχα, υπόκειται σε κανόνες. Δεν έχουν όλες οι δραστηριότητές της άμεσο αντίκτυπο στο παιχνίδι, σου δείχνουν όμως πως λειτουργεί ένας πολίτης στη συγκεκριμένη κοινωνία. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και κάποιοι άλλοι χαρακτήρες, αρκετούς από τους οποίους θεωρώ πολύ οικείους στον σημερινό μας κόσμο.

Εφόσον η Phoenix ζει και εργάζεται στην World Union υπόκειται στους κανόνες που διέπουν τη συγκεκριμένη κοινωνία. Όσον αφορά τον επαγγελματικό της τομέα, πιάνει δουλειά κάθε μέρα στις 10:00 και σχολάει στις 19:00, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μόνο σε αυτό το διάστημα μπορούμε να ανακρίνουμε τους υπόπτους και να διεξάγουμε έρευνα. Υπάρχει ωστόσο το ενδεχόμενο κάποια από τα άτομα που πρέπει ν’ ανακριθούν να κάνουν νυχτερινή δουλειά, και οπότε η Phoenix θα πρέπει να περιμένει να σχολάσει και να πάει η κατάλληλη ώρα για να τους επισκεφτεί. Εκτός από το συγκεκριμένο ωράριο εργασίας, η Phoenix έχει και περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή της για κάθε ανάκριση καθώς δεν μπορεί να στερεί από τους πολίτες χρόνο που θα μπορούσαν να αφιερώσουν στη δική τους εργασία έτσι ώστε να είναι παραγωγικοί στην κοινωνία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χρειάζεται να επισκεφτεί πολλές φορές κάθε άτομο προκειμένου να ολοκληρώσει την ανάκριση.

Το παιχνίδι είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένο σε περιβάλλον 3d και οι δημιουργοί δεν χάνουν ευκαιρία που να μη το επιδεικνύουν. Σχεδόν σε όλους τους χώρους που εισέρχεται η ηρωίδα η κάμερα περιστρέφεται πανοραμικά για να μας παρουσιάσει τον 3d χώρο. Οι περισσότεροι χώροι έχουν τα απολύτως απαραίτητα αντικείμενα αφενός υποθέτω λόγω σχεδιαστικής δυσκολίας αφετέρου για να ταιριάζουν με το μινιμαλιστικό και φουτουριστικό περιβάλλον της World Union. Οι επιλογές των χρωμάτων ταιριάζουν επίσης με τη φουτουριστική ατμόσφαιρα. To αποτέλεσμα ομολογώ δεν είναι και τόσο καλαίσθητο και είναι σίγουρο ότι πολλούς θα τους δυσαρεστήσει. Η αλήθεια βέβαια είναι πως από κάποιο σημείο και μετά συνηθίζει το μάτι συν ότι σε συνεπαίρνει η υπόθεση οπότε και το θέμα των γραφικών πλέον δεν σε απασχολεί. Θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία για τις εκφράσεις των προσώπων των χαρακτήρων, οι οποίες είναι βασισμένες σε ανθρώπινες ρεαλιστικές εκφράσεις. Πολλές φορές σε διάφορα κοντινά πλάνα είχα την εντύπωση ότι έβλεπα πραγματικό πρόσωπο να μιλάει και να εκφράζεται. 

Η Phoenix όπως και όλοι οι πολίτες της World Union φέρουν στο αυτί τους το PA, τον προσωπικό τους δηλαδή υπολογιστή που έχει αναβαθμιστεί σε ολικό τεχνολογικό gadget. Μέσω του PA ελέγχονται όλες οι κινήσεις των πολιτών από την ώρα που ξυπνάνε μέχρι που θα κοιμηθούν, οι οικονομικές συναλλαγές τους, οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις τους, οι δραστηριότητές τους, τα πάντα. Στη περίπτωση της Phoenix το PA διεκπεραιώνει και έναν πιο λειτουργικό σκοπό καθώς εκτός από τα προαναφερθέντα περιέχει το inventory, έναν τηλεμεταφορικό χάρτη όπου ενημερώνεται συνεχώς με νέα μέρη και μας γλυτώνει από πολύ πήγαινε έλα, μια contact list, τα controls του παιχνιδιού και κυρίως το προσωπικό ημερολόγιο της Phoenix. Στο ημερολόγιο αυτό καταγράφονται όλες οι κινήσεις και οι σκέψεις της Phoenix ενώ το σημαντικότερο είναι ότι πολλές φορές εμπεριέχει hints για το τι πρέπει να κάνουμε ή για το πώς να επεξεργαστούμε μια πληροφορία ακόμα και πώς να διαχειριστούμε μια ανάκριση ώστε να λάβουμε ουσιαστικές πληροφορίες. Όταν κάτι είναι εν εξελίξει ή επίκειται καταγράφεται με κόκκινα γράμματα. Το PA εμφανίζεται με δεξί κλικ και είναι εξαιρετικά πρακτικό στη χρήση.

Στο θέμα του ήχου τα πράγματα είναι αμφίρροπα. Η μουσική αφενός πλαισίωνε ικανά την ατμόσφαιρα και τα τεκταινόμενα εντείνοντας την αγωνία στις κατάλληλες στιγμές. Προσωπικά βρήκα αρκετά υποβλητικό το θέμα που έπαιζε κατά την διάρκεια των ανακρίσεων. Οι φωνές όμως των ηρώων από την άλλη, απέχουν μακράν από το να χαρακτηριστούν επιτυχημένες επιλογές. Πολλές φορές η φωνή δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα, την ηλικία και το ποιόν του. Σεναριακά δικαιολογούνται οι διαφορετικές προφορές καθώς οι πολίτες της World Union έχουν προέλθει από μη αγγλόφωνες χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρωσία, η Κίνα κτλ και πάλι όμως η εκφορά του λόγου δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Επιπλέον υπάρχει και θέμα κακής ηχογράφησης καθώς στα διάφορα σχόλια που κάνει η Phoenix, εκτός διαλόγων, σου δίνεται η αίσθηση ότι την ακούς από το υπερπέραν. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα σχόλια αυτά ΔΕΝ συνοδεύονται από υποτίτλους δυσχεραίνει την κατάσταση. Πολύ με ενόχλησε που έπρεπε να έχω στο τέρμα τον ήχο και ενίοτε στο μηδέν τη μουσική για να ακούω όσα λέει, τα οποία κάποιες φορές εμπεριείχαν και hints για την πορεία του παιχνιδιού. Ωστόσο να αναφέρω και να τονίσω ότι μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση ο συγχρονισμός των χειλιών των ηρώων με τα λεγόμενά τους. Νομίζω ότι πετύχανε ταύτιση στον απόλυτο βαθμό.

Στο Culpa Innata έχουμε μεγάλη ποικιλία σε γρίφους. Από μηχανικούς, αποκωδικοποιήσεις και λουκέτα μέχρι μείξη υλικών, ζωγραφικής, puzzles και inventory based. Είναι σωστά ενταγμένοι στο παιχνίδι, είναι μέσης δυσκολίας και μέσα στα πλαίσια της λογικής και της ανθρώπινης υπομονής. Υπάρχει και ένας ‘γενικός γρίφος’, πολύ ενδιαφέρων στη σύλληψη που καλύπτει όλο το παιχνίδι και μπορεί να λυθεί μόνο όταν κοντεύετε στον τερματισμό. Το ευχάριστο είναι ότι δεδομένου ότι το Culpa Innata είναι ένα τεράστιο παιχνίδι, οι γρίφοι δεν φέρουν ευθύνη σε αυτό. Σε κανέναν δηλαδή δεν θα κολλήσετε τόση ώρα ώστε να επιμηκυνθεί η διάρκεια του παιχνιδιού.

Δεν νομίζω ότι έχω καταφέρει να καλύψω πλήρως το Culpa Innata. Να πω την αλήθεια έχω αφήσει απ’έξω όλες τις φιλοσοφικές προεκτάσεις που δείχνει να έχει το σενάριό του (σχετικά με το χάος, την εναλλακτική πραγματικότητα, τις πεταλούδες κτλ) και αυτό επειδή και εγώ η ίδια έχω ακόμα απορίες. Το παιχνίδι τελειώνει δείχνοντάς μας τη Phoenix να εμπλέκεται σε νέα υπόθεση προδιαθέτοντας μας για το sequel που ευελπιστώ ότι δεν αργεί και ότι θα απαντήσει σε αρκετά ερωτηματικά.

Το Culpa Innata είναι σίγουρα το πιο μεγάλο και το πιο ολοκληρωμένο από άποψη κόσμου παιχνίδι της χρονιάς του 2007. Είναι ωστόσο και το πιο αμφιλεγόμενο καθώς όσοι το έπαιξαν είτε το λάτρεψαν και το εξύμνησαν, είτε το τελείωσαν διεκπεραιωτικά λόγω βαρεμάρας, αν δεν το παράτησαν κιόλας στη μέση. Η δική μου περίπτωση είναι στο μέσον, καθώς το ξεκίνησα, το παράτησα για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω υποχρεώσεων, το συνέχισα μετά από καιρό και τελικά με συνεπήρε στο έπακρον…Τα συμπεράσματα δικά σας.