Sam & Max Ep. 103: The Mole, The Mob and The Meatball

Κεφτές και δε φταις

Σενάριο - Πλοκή

We are going down to Ted. E. Bear’s Mafia-Free Playland and Casino.

The shallowest place on earth? Oh boy!

It’s not gonna be all laughs and dyspepsia, little chum.

Εξολόθρευσαν έναν επίδοξο καπηλευτή εφήμερης δημοσιότητας και έβαλαν τέλος στην ακατάσχετη άντληση της εν λόγω πρώτης ύλης από μια πολυλογού παρουσιάστρια talk-show. Ωστόσο, οι ερεβώδεις όσο και ανθεκτικές στην αποτυχία, δυνάμεις του εγκλήματος, δεν το βάζουν κάτω και τώρα οι δύο αστυνομικοί με τα «ζωώδη» ένστικτα νομιμοφροσύνης, έρχονται αντιμέτωποι με μια υπόθεση περισσότερο πολύχρωμη απ’ ότι θα μπορούσαν να αντέξουν: ένας μυστικός πράκτορας ο οποίος στάλθηκε στο -υπεράνω πάσης υποψίας- μετερίζι του Ted E. Bear, προκειμένου να διαπιστώσει αν λειτουργεί ως βιτρίνα για το αρχηγείο της αδίστακτης Toy Mafia, χάθηκε από τους ασυρμάτους της αστυνομίας και τα δύο λαγωνικά πρέπει να ανακαλύψουν τα ίχνη του.

Η ελαστικότητα στον ηθικό τους προσανατολισμό αποδεικνύεται ευεργετική για τους εκ παραδρομής υπηρέτες του νόμου μια και, αν επιθυμούν να διαλευκάνουν την ομιχλώδη αυτή υπόθεση, ο Sam κι ο Max θα πρέπει να κριθούν άξιοι για να πάρουν το «χρίσμα» από την Toy Mafia και να καταταγούν στο δυναμικό της. Λειτουργώντας αρκετά αποτελεσματικά ως σάτιρα γκανγκστερικών ιστοριών τύπου “Νονός” ή “Καζίνο”, η πλοκή του Episode 3 δεν παύει να είναι διασκεδαστική και – εν μέρει – απρόβλεπτη αν και μοιάζει περισσότερο ασυνάρτητη απ’ όσο θα θέλαμε παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιεί σαν εφαλτήριο το φινάλε του “Situation: Comedy” και ταυτόχρονα προϊδεάζει για την έλευση του Episode 4, το οποίο αποκαλύφθηκε ήδη ότι θα τιτλοφορείται “Abe Lincoln Must Die!”.

Γραφικά – Ήχος – Χειρισμός

I think I’ve had enough of you for the moment.

Ok, but be sure to stock up for later!

Η περιοχή δράσης του διδύμου, για άλλη μια φορά, περιλαμβάνει τη γειτονιά που τριγυρίζει το ακατάστατο γραφείο τους με την προσθήκη του προαναφερθέντος Mafia-Free Playland and Casino το οποίο σαφώς παραπέμπει στην επιτηδευμένα χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα που επιχειρούν να δημιουργήσουν επιχειρήσεις όπως τα McDonald’s. Εργαζόμενοι που φορούν απρόθυμα μάσκες-σκάφανδρα στο σχήμα του αλλόκοτου αρκουδιού εξυπηρετούν τους πελάτες καθώς εμπριμέ τρενάκια  βολτάρουν στο φόντο και λαστιχένια παπάκια εκτελούν χρέη σταχτοδοχείου. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια, οι οθόνες και οι χαρακτήρες του παιχνιδιού ικανοποιούν απόλυτα και υποστηρίζουν ιδανικά τα τεκταινόμενα ενώ αποδίδουν εύστοχα την χιουμοριστική τους διάσταση με παρδαλούς χρωματισμούς και ντελικάτο animation. Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική επένδυση καθώς και τις ερμηνείες των ηθοποιών, ιδίως εκείνων που υποδύονται τους μασκαρεμένους κακοποιούς και τον Κοριό. Φτάνοντας, τέλος, στο γραφείο του Don Ted E. Bear είναι αδύνατο να μην παρατηρήσει κανείς τη χαρακτηριστική μελωδία, η οποία περήφανα ομολογεί την συγγένειά της με το μελαγχολικό μουσικό θέμα του “Νονού”.

Απαράλλακτη, σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια, παραμένει η λειτουργικότητα του χειρισμού που εξυπηρετεί τον παίκτη στο έπακρο.

Αποτίμηση

I’ve been looking for something to do since I found out Sudoku doesn’t involve ritual suicide.

Αν το «Culture Shock» μοίρασε απλόχερα υποσχέσεις για την αλησμόνητη επιστροφή των αξιαγάπητων χαρακτήρων σε μια ολοκαίνουργια σειρά περιπετειών και το «Situation: Comedy» κέρδισε επάξια την πολυπόθητη πίστωση χρόνου από τους καχύποπτους adventurers, το “The Mole, The Mob and The Meatball” επιβεβαιώνει ότι η Telltale Games, καλώς ή κακώς, γνωρίζει τα όρια της πάρα πολύ καλά. Πασχίζοντας να υπερβεί τη μιάμιση με δύο ώρες δράσης και αναγκάζοντας τον παίκτη σε επαναλαμβανόμενες συναναστροφές με τους –κατά τα άλλα συμπαθέστατους– περιοίκους των Sam και Max, το τρίτο επεισόδιο πείθει μεν για την δημιουργική διάθεση της εταιρείας αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτει και την αδυναμία της να αποπερατώσει –προς το παρόν τουλάχιστον– ένα πραγματικά εντυπωσιακό project που θα τοποθετήσει τη πλειονότητα των διψασμένων adventurers κάτω από την ομπρέλα της καθολικής αποδοχής προς το πρόσωπό της.

Ο σεναριακός κατακερματισμός της περιπέτειας μπορεί να μη την αποδυναμώνει, κάτι που, όμως, πετυχαίνει η φειδωλή προσθήκη νέων στοιχείων πάνω στην ίδια, ουσιαστικά, βάση. Ακόμα και η χρησιμοποίηση ορισμένων έξυπνων και ευχάριστων γρίφων (ειδικά εκείνος που θυμίζει insult swordfighting) και χαριτωμένων «περιττών» δυνατοτήτων αλληλεπίδρασης (δοκιμάστε τον Κοριό σε όλους τους χαρακτήρες ή απειλήστε τους υπαλλήλους του Casino με το όπλο σας τρεις φορές) δεν αρκούν για να υποσκελίσουν την εμφανή έλλειψη ανανέωσης και τη σταδιακή συρρίκνωση της – ήδη περιορισμένης – έκτασης των επεισοδίων. Όπως και να ‘χει, όμως, παραδέχομαι ότι το “The Mole, The Mob and the Meatball” καταναλώνεται με την ίδια γλυκιά ενοχή αλλά και την ίδια ταχύτητα που κανείς καταβροχθίζει ένα ζουμερό Big Mac εν μέσω αβάσταχτης δίαιτας.