Conspiracies (a.k.a. Συνωμοσίες)

Κάποια πράγματα στη ζωή χρειάζονται κότσια. Κότσια να ξεπεράσεις το "δε γίνεται" και να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Μπορεί να φας τα μούτρα σου. Μπορεί να μην έχεις το αποτέλεσμα που φανταζόσουν. Για ένα πράγμα όμως μπορείς να υπερηφανεύεσαι: έκανες αυτό που "δε γίνεται". Όταν, λοιπόν, το 2003 ακούσαμε ότι μια εταιρεία από τη Δράμα, η Anima PPD, κυκλοφορεί ένα FMV adventure στα Ελληνικά με τον τίτλο "Συνωμοσίες", μπορεί να μειδιάσαμε, μπορεί και να είπαμε "αυτά δε γίνονται". Και όμως, κάποιοι είχαν τα κότσια και το έκαναν.

Sci-fi mystery

Τον 21ο αιώνα η γη είναι πλέον μια ενιαία κοινωνία που κυβερνάται από την Ανώτατη Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση (Α.Ο.Κ.). Αυτή η απόλυτη παγκοσμιοποίηση περισσότερο αύξησε παρά εξάλειψε τα ανθρώπινα προβλήματα. Φτώχια, μόλυνση και διαφθορά έχουν φέρει τον κόσμο στα όριά του με αποτέλεσμα την αύξηση καταθλιπτικών επεισοδίων. Η Ομοσπονδία, σε μια προσπάθεια να βγει από το τέλμα, έχει μπει σε διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Περιφερειακή Γαλαξιακή Συμμαχία (Π.Γ.Σ.) αλλά ακόμα και αυτή η προσπάθεια φέρνει αντιδράσεις.

Μέσα σε αυτό το δυσοίωνο μέλλον ζει ο ήρωά μας, Νικ Δέλιος. Αριστούχος του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, απέκτησε ειδικότητα στο ιατρικό λογισμικό και γρήγορα βρήκε μια θέση εργασίας στην εταιρεία του Δημήτρη Αργυρίου, ενός από τους μεγαλύτερους επιστήμονες και επιχειρηματίες της Ομοσπονδίας. Δυστυχώς όμως για τον Νικ, το αφεντικό του αποδεικνύεται στυγνός εκμεταλλευτής καθώς του κλέβει την πρωτότυπη εργασία πάνω στα ηλεκτρονικά μοσχεύματα, την παρουσιάζει σαν δικιά του και καταφέρνει να ματαιώσει το γάμο του Νικ με την αδελφή του Ανίτα για οικονομικούς λόγους. Πριν καν προλάβει να αντιδράσει, ο Νικ βρίσκεται στο δρόμο με τα όνειρά του διαλυμένα και την καρδιά του τσακισμένη.

(o Νικ Δέλιος μαζί με τον επιθεωρητή και φίλο του Θάνο Πέκα)

Από 'κει και πέρα η ζωή του Νικ παίρνει την κάτω βόλτα. Εθίζεται στο ποτό και το τζόγο και βγάζει τα προς το ζην αναλαμβάνοντας υποθέσεις βιομηχανικής κατασκοπείας εκμεταλλευόμενος τις γνώσεις του στην Ιατρική και τις γνωριμίες του στον υπόκοσμο. Η ιστορία ξεκινά με τον Νικ να βρίσκεται δια της βίας στο γραφείο του πάλαι ποτέ φίλο του, Αργυρίου. Ο Αργυρίου ενημερώνει τον Νικ ότι έχει αγοράσει τα χρέη του και μέσω απειλών τον αναγκάζει να πάρει μέρος σε μια μελλοντική αποστολή της εταιρείας. Ταυτόχρονα ο Νικ δέχεται από τον επιθεωρητή και φίλο του Θάνο Πέκα να αναλάβει την υπόθεση θανάτου ενός μικροαπατεώνα, του Μικέ. Ο Πέκας πιστεύει ότι ο θάνατος του Μικέ συνδέεται με τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών και έτσι στρέφεται στις εξειδικευμένες γνώσεις του φίλου του. Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις ιστορίες, ο ήρωας θα βρεθεί αντιμέτωπος με συμφέροντα που σκοπό έχουν την παγκόσμια κυριαρχία μέσα από την υποδούλωση της ελευθερίας του ατόμου.

Αν και το Συνωμοσίες είναι ακόμα μια κλασική ιστορία μυστηρίου (εμπνευσμένη πολύ από τον Tex Murphy, κρατείστε το αυτό) καταπιάνεται με ένα πρωτότυπο θέμα που δεν συναντάμε συχνά. Η Μαρίνα Κοκκινίδου έγραψε ένα όμορφο σενάριο που παίρνει τον εαυτό όσο σοβαρά χρειάζεται. Είναι μια "σοβαρή" ιστορία με διακριτό προβληματισμό που αποφεύγει τα βαρύγδουπα σχόλια και μένει προσγειωμένη σε αυτό που έχει σκοπό να κάνει, να διασκεδάσει.

Γένι τριών ημερών και φούτερ με κουκούλα

Ιθύνων νους πίσω από τις Συνωμοσίες είναι ο Ανέστης Κοκκινίδης που σχεδιάζει, σκηνοθετεί και παίζει τον "κακό" Αργυρίου. Η αδελφή του Μαρίνα Κοκκινίδου παίζει τη δικηγόρο Ράνια Δενδρινού ενώ στο ρόλο του Νικ βλέπουμε τον Άγγελο Βούγκα που είναι και ο κύριος σχεδιαστής των γρίφων. Προσπαθώντας να κρατήσουν τον προϋπολογισμό όσο το δυνατόν χαμηλότερα, στο Συνωμοσίες δεν παίζουν επαγγελματίες ηθοποιοί αλλά έχουν επιστρατευθεί γνωστοί και φίλοι που δέχτηκαν να βοηθήσουν στη δημιουργία του παιχνιδιού. Συνεπώς αν περιμένετε κάποια οσκαρική ερμηνεία... ε μάλλον κάτι σας έχει διαφύγει. Το αν μια τέτοια κίνηση ήταν καλή ή όχι ειδικά για ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε και στο εξωτερικό είναι συζητήσιμη. Νομίζω όμως ότι όσοι αγαπάμε τα FMV έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους ερμηνείες, πράγμα που προσδιορίζει το cult στοιχείο του είδους.

(αν και λιτά, τα γραφικά είναι όμορφα)

Η Anima δημιούργησε μια μηχανή γραφικών από το μηδέν για να αναπαραστήσει τους τρισδιάστατούς χώρους του παιχνιδιού. Ακόμα και το 2003 τα γραφικά έδειχναν ότι δεν μπορούσαν να συγκριθούν με άλλα παιχνίδια της εποχής. Αρκετά λιτά με λίγα πολύγωνα να περιγράφουν κάθε χώρο, ενώ αρκετά αντικείμενα καθώς και οι ηθοποιοί, όπου εμφανίζονται, είναι δυσδιάστατες εικόνες χαμηλής ανάλυσης. Παρόλα αυτά είναι πολύ καθαρά, υποστηρίζουν οποιαδήποτε ανάλυση (έπαιξα δεύτερη φορά σε 1980x1080) και παραμένουν λειτουργικά.

Όσον αφορά τον ήχο και τη μουσική, μόνο δυο λέξεις έχω να πω: Blues Wire. Το καλύτερο blues συγκρότημα της Ευρώπης δανείζει δυο τραγούδια του από το δίσκο του Steady Gig (1999), το ομώνυμο και το Sensitive Kind και εμφανίζεται στο παιχνίδι σαν τη μπάντα του μπαρ Ήφαιστος. Κατά τα άλλα η μουσική αποτελείται από τα προβλεπόμενα ορχηστρικά κομμάτια πομπώδους μουσικής ενώ τα ηχητικά εφέ μένουν στα απαραίτητα sci-fi κλισέ. Χαρακτηριστική είναι και η "ηχώ" που ακούγεται στην ομιλία του Νικ όταν σχολιάζει κάτι που θυμίζει αμέσως το μεγάλο πρότυπο του παιχνιδιού, τον Tex.

Πόσο... γρίφο αντέχεις;

Αχ! Από πού να αρχίσω εδώ; Ας το πιάσουμε με μια σειρά. Στο Συνωμοσίες κινούμαστε σε πρώτο πρόσωπο με τη βοήθεια του ποντικιού και του πληκτρολογίου. Για την κίνηση χρησιμοποιούμε τα "βελάκια". Με το αριστερό πλήκτρο κάνουμε οποιαδήποτε ενέργεια και με το δεξί ακούμε την περιγραφές των αντικειμένων. Δεν δίνεται καμιά ένδειξη ότι κοιτάμε κάποιο hotspot, ούτε με κάποια αλλαγή του κέρσορα, ούτε με κάποια εμφάνιση περιγραφής, ενώ για να αλληλεπιδράσουμε με κάποιο αντικείμενο πρέπει να είμαστε σχετικά κοντά του. Με το μεσαίο πλήκτρο ή το "space" ανοίγουμε το inventory όπου μπορούμε να συνδυάσουμε και να εξετάσουμε σε τρισδιάστατο περιβάλλον κάποια από τα αντικείμενα. Το "εντυπωσιακό" με το inventory είναι ότι έχει 27 θέσεις... και τέλος. Θα μου πείτε ποιο το κακό; Ε!, είναι σίγουρο ότι οι θέσεις αυτές θα γεμίσουν και δε θα μπορείτε να πάρετε άλλα αντικείμενα! Είχα φτάσει στο σημείο να τα πετάω στο πάτωμα του διαμερίσματος του Νικ που ό,τι πίστευα δεν χρειαζόταν για να αφήσω κενό χώρο. Μεγάλο σχεδιαστικό φάουλ που με κάνει να τρομάζω στην ιδέα ότι έγινε επίτηδες.

Και πάμε στους γρίφους... Καταρχάς να πούμε ότι το Συνωμοσίες έχει σαφή προσανατολισμό να είναι ένα δύσκολο adventure ή αν θέλετε ένα adventure που θα ευχαριστήσει τους βετεράνους του είδους. Θεώρησαν λοιπόν δεδομένο ότι δυσκολία συνεπάγεται και pixel-hunting. Ετοιμαστείτε λοιπόν για πολύ ψάξιμο καθώς οι συντελεστές έχουν φροντίσει πολλά αντικείμενα να βρίσκονται σε μέρη που μόνο εμφανή δεν είναι. Μάλιστα από ένα σημείο και μετά το πράγμα καταντά εκνευριστικό καθώς, με δεδομένο την έλλειψη κάποιας ένδειξης, κάποια σημεία αλληλεπιδράσεις... απλά δεν βρίσκονται και με το ζόρι κρατιέμαι να μην αναφέρω περιπτώσεις που μου ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι!... μα είναι δυνατόν να βάζεις μυστικό συρτάρι;!!... όχι, όχι συγκρατήσου...

(play it again... Blues Wire!)

Όσον αφορά τους γρίφους, θα αντιμετωπίσετε πολλούς, άλλους πιο εύκολους, άλλους πιο δύσκολους και άλλους.... Ω ΘΕΟΙ!! Εντάξει, να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Οι περισσότεροι είναι ενδιαφέροντες και δίκαια απαιτητικοί υπάρχουν όμως κάποια σημεία, που πραγματικά μένεις με το στόμα ανοικτό... μα τι σκέφτονταν!! Προσωπικά το Συνωμοσίες έχει τον Νο1 πραγματικά παράλογο γρίφο που έχω συναντήσει σε adventure. Ακόμα και το χιούμορ που προσπαθεί να βγάλει γυρίζει μπούμερανγκ... ναι, για σένα λέω ντουλάπι!

Το Συνωμοσίες είναι μια απόδειξη του πόσο δύσκολο είναι να δομηθεί ένα adventure. Εκεί στην Anima θέλησαν να βουτήξουν στα βαθιά και κάπου χάθηκε το μέτρο. Είναι ένα adventures με πλούσιο gameplay σε όλα τα επίπεδα αλλά θέλοντας να το κάνουν και απαιτητικό, σε μερικά σημεία ξεπέρασαν τα όρια με αποτέλεσμα να γίνεται άδικο για τον παίχτη. Και στο τέλος, δυστυχώς, αυτό είναι που μένει, καθώς...

...Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Τελικά το Συνωμοσίες είναι ένα άνισο παιχνίδι. Από τη μια έχεις ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο και μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια μιας ομάδας ανθρώπων που είχαν τα κότσια να κάνουν κάτι διαφορετικό σε μια χώρα που η παράδοσή της στα videogames είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή που χόκεϊ επί πάγου. Από την άλλη όμως το υπερβολικά άδικο και σε πολλά σημεία, μη προσεγμένο gameplay θα χαλάσει τη διάθεση ακόμα και αυτών που δεν τους νοιάζει να χρησιμοποιούν το walkthrough και αυτό είναι που στην τελική ζημιώνει πολύ το παιχνίδι. Αν ήμασταν μη εξειδικευμένο site θα τελείωνα με την κλισέ φράση: "συνιστάται μόνο στους σκληροπυρηνικούς φίλους των adventures" αλλά μιας και είμαστε οι "Συνήγοροι" του είδους θα σας πω: φτιάξτε ένα φλιτζάνι καφέ, έχετε κάπου πρόχειρο το walkthrough δίπλα σας και χωρίς φόβο ή πάθος... διασκεδάστε.