Τι άλλο παίζουν οι αdventurers?

Δεν έκανα σύγκριση απλά μίλησα με στοιχεία που έχουν πέσει στην αντίληψη μου. Ένα adventure με λυσάρι θέλει το πολύ 8 ώρες (βαριά-βαριά) για να βγεί, ενώ ένα RPG με λυσάρι μπορεί να πάρει και 10-15 μέρες από 8-12 ώρες την μέρα. Δοκίμασε το και μόνος σου, και αν δεν πειστείς δεν μπορώ να σου πω τίποτα άλλο.

Οι adventurers, παίζουν μόνο adventure, τώρα οι διάφορες ιστορίες περί άλλων παιγνιδιων, είναι μια άλλη ιστορία. Εγώ προσωπικά δεν παίζω τίποτε άλλο. Τα παιγνίδια που παίζω με καλύπτουν τέλεια.

καλο αυτο τζιοβανα, αλλα αν δεν δοκιμασεις στην ζωη δεν ξερεις αν κατι αλλο δεν σε καλυπτει καπου αλλου. μενεις στασιμος. καθολου καλο

Πάντως τα παλιά χρόνια οι adventures (μιας μαζί με τα Rpg είναι οι παλιότερες κατηγορίες) έπαιζαν σχεδόν ότι παιχνίδι μπορούσαν να βρούν. Και εκτός adventure. Όπως dune 2, οι τρεις vikings κ.τ.λ., wolfstein, doom και σίγουρα rpg. Και να φανταστείς τότε τα adventures ήταν πολύ ανώτερα από το σύνολο των σημερινών.

Σύγκριση έκανες, απλά ήταν άτοπη. Από παλιά πολλοί συγχέουν ολίγον τα rpg's με τα adventures. Ναι ο adventurer έπαιζε και rpg's συνήθως, αλλά μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα.

Επίσης μιλάω εκ πείρας πάντα, έχω παίξει αρκετά rpg's, το oblivion δεν πρόκειται να το παίξω για διάφορους λόγους. Η λογική το να κάτσω να δω πόσες ώρες είναι ένα rpg και ένα adventure, είναι αν μη τι άλλο σύγκριση και ξαναλέω ανούσια και άτοπη. Δεύτερη φορά...

Επίσης, όταν ενώνεις στοιχεία και τα βάζεις δίπλα, αυτό λέγεται σύγκριση. Δεν αφορά τα adventures αυτό το πράγμα. Τουλάχιστο να το σύγκρινες με αληθινό rpg πάει και έρχεται .

Συμφωνώ zagorin.

ΥΓ. Δεν κάθομαι ποτέ με ένα λυσσάρι στο χέρι όταν παίζω adventures or rpg's, για να δω πόση ώρα μου πέρνει το καθετί.

Sorry, αλλά για μένα το πρώτο στοιχείο ενός παιχνιδιού και ίσως και μοναδικό για να πάρει θετική κρίση από εμένα είναι η ιστορία, (τα γραφικά και η μουσική σίγουρα προσφέρουν στην καλύτερη και ορθότερη απόδοση της ιστορίας), και φυσικά η διάρκεια της. Αν π.χ. ο σεναριογράφος βαριέται και βάζει είτε άπειρες μάχες, είτε χονδροειδείς παράλογους γρίφους για να αυξήσει την διάρκεια απλά στα μάτια μου έχασε το παιχνίδι. Δεν θέλω "άχρηστο" χρόνο στην ιστορία. Και υπόψην δεν είναι άμμεση σύγκριση, τουλάχιστον όχι με τα κριτίρια που έθεσα από την στιγμή που άρχισα να παίζω παιχνίδια. Η σύγκριση που έκανα έχει να κάνει αν είδες με μέγεθος ιστορίας (και φυσικά και επιμέρους ιστοριών που συνθέτουν τον καμβά του παιχνιδιού).

Όσο για την δεύτερη παράγραφο, εγώ το έπαιξα γιατί απλά τα elder scrolls games μετά το morrowind μου απέδειξαν πως συνεχίζουν την παράδοση παιχνιδιών που είχα αγαπήσει, όπως π.χ. τα lands of lore, οπότε και μου είναι αδύνατον να τα συγκρίνω άμμεσα με παιχνίδια που το σενάριο τους εκτείνεται σε λιγότερες σελίδες και που για κάθε τους γρίφο θέλεις βιβλίο για ανάλυση! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και μην σκέφτεσαι πάντοτε την σύγκριση σε ένα επίπεδο, υπάρχουν πολύ περισσότερα, όπως θέλω να ελπίζω, ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι μας.

Δεν ενώνω στοιχεία απλά τα διαιρώ σε πολλά δευτερεύοντα και πρωτεύοντα για να μπορώ να συγκρίνω. Αν συγκρίνω τους 10 NPC, κατα μέσο όρο, ενός adventure με τους 1000 (καλά άντε οι 300 να έχουν πραγματική σημασία και ανεπτυγμένους διαλόγους) του οblivion τότε σίγουρα σε διάλογο έχουμε πολύ περισσότερη σεναριακή βάση για να υπάρξουν αυτοί οι διάλογοι (έστω και αν ανήκουν σε δεκάδες επιμέρους ιστορίες).

Όταν υπάρχει ο χρόνος κάνεις τα πάντα, ή και πάλι αν δεν υπάρχει ο χρόνος μια από τα ίδια! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Αν λάβεις υπόψη την σκέψη ενός διηγήματος και ενός βιβλίου θα καταλάβεις καλύτερα πως το βλέπω, το ένα μπορεί να εκτείνεται σε 10-20 σελίδες, το άλλο ξεκινάει από τις 300-400 και μπορεί να φτάσει στις 1500-2000 μέχρι 3000 και 4000 σελίδες (αν πάρουμε υπόψη μας σειρές όπως την επταλογία του King σχετικά με τον Dark Tower). Έχω την εντύπωση πως όσο αυξάνονται οι σελίδες οι [edit] χαρακτήρες και η ιστορία γίνονται πιο σύνθετα και υπάρχουν περισσότερες διαδρομές για κάθε αναγνώστη/παίκτη).

Giovana, filika panta, i theoria sou pos oi adventurers paizoune mono adventures, mou thimise ta paidika mou xronia sta early 90s opou san pitsiriki metallo, pisteua ki ego opos kai oi perissoteroi tis epoxis tote pos ta metalla akoune mono metal allios den einai metalla Apla ligo "paidiki" nootropia Filika panta etsi, min to pareis straba, o kathenas exei tis apopseis tou
Ego, san agapimenes katigories anekathen eixa ta Adventures kai ta RPG, alla paizo otidipote, ektos apo real time strategies pou den ta antexo.P.x. tora paizo to GTA San Andreas (korifaio paixnidi ).Pantos gia na po ki ego tin gnomi mou, sto thema pou sizitane o mortal me ton airness, parapano, gia ta Adventures kai RPGs, pisteuo pos oi perissoteroi pou prolaban tis epoxes tou DOS , otan milousane gia Adventurers, anaferontousan kai stous RPGades, afou tote den ginotan kapoios pou paizei adventures na min paizei rpg kai to antistrofo. Auto fainotane kai sta periodika tis epoxis edo stin Ellada , opou sto Pixel kai PCMaster eixan mia stili gia liseis boitheia klp to Adventure SOS , alla kai sto tote antipalo deos to USER, eixe tin stili Spell Shop opou an kai allaksan arketoi syntaktes, panta asxolountan kai me adventures kai me rpgs. Alla akoma kai an kapoios diafonei i einai skliropirinikos mexri ekei pou den paei, den mporo p.x. na skefto pos se kapoion adventura den tha tou aresei to Planescape Torment, i apo tin palia genia ton rpgs, to Ultima Underworld
Fallen Angel ego asxoloumai arketa me xbox kai ps2, afenos giati exoun kapoia paixnidia korifaia pou pote den tha bgoun sta PC (p.x. Jade Empire), afeterou giati exo metatrepsei to xbox se ena polisistima me olous tous emulators pou exoune bgei gia auto!!!!

Και για μένα η ιστορία είναι, γι'αυτό τα rpg's είναι σε άλλο σάκο και τα adventures σε άλλο. Simple as that.

Το είπες και μόνος σου τώρα, να συγκρίνεις τι ακριβώς (άντε και έκανες την σύγκριση), το αποτέλεσμα ποιο είναι... Το βρίσκω ανούσιο, δεν σου λέω μην το κάνεις, εγώ το θεωρώ χάσιμο χρόνου.

Μπορεί οι σελίδες να αυξάνονται και η ιστορία να γίνεται όλο και χειρότερη, κάποτε σε ένα adventure ένα πλοκάμι ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο και έγινε ένα από τα καλύτερα adventures όλων των εποχών. Adventure = ιστορία (για να μην ξεχνιόμαστε). Επιμένω είναι ανούσιο όλο αυτό.

Καλό πάσχα, πάω να φάω σουτζουκάκια.

Ωραίος, 13ε! (και με καλύτερη μνήμη από την δική μου!) <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Τα RPG (αν βγάλεις τις μάχες) καταλήγουν να είναι μεγάλοι κόσμοι, σύνθετες ιστορίες, και πολύ inventory. Φυσικά καταλαβαίνω (και από προσωπική πείρα) τους adventurers που φοβούνται να ανοιχτούν στην πολυπλοκότητα ενός RPG γιατί εκεί θα συναντήσουν (αν το παίξουν καθαρά) και έναν κατά πολύ πιο δύσκολο γρίφο αυτών ενός "καθαρού" adventure, δηλαδή θα πρέπει να φτιάξουν τον χαρακτήρα ή τους χαρακτήρες ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν την ιστορία. Μια απλοϊκή ιδέα μου είναι πως το "κακό τέρας" που πρέπει, είτε ο χαρακτήρας μας μόνος του είτε σε συνεργασία με τους NPC που τον συνοδεύουν, να σκοτώσει για να συνεχίσει αντιστοιχίζεται χαλαρά με την πόρτα που πρέπει να ξεκληρώσει λύνωντας τον Α' ή τον Β' γρίφο. Στο adventure απλά είναι αντικείμενα και μαθηματικοί γρίφοι, ενώ στα RPGs είναι οπλισμός, αντικείμενα, σχέση με το επίπεδο του χαρακτήρα, και ως επίσης και δυνατότητες του χαρακτήρα. Οπότε όπως αντιλαμβάνεσαι η πολυπλοκότητα φοβίζει κάποιους και δυστυχώς τους αποτρέπει από το να βιώσουν μια υπέροχη ιστορία. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->

Για τα παιχνίδια κατηγορίας σκότωμα χρόνου θα προτιμήσω πάλι Doom, Quake, Unreal, και λοιπά προτιμώ το πεζό 2! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Μην ξεχνάμε και πως σήμερα το PCM ακολουθεί αυτήν την γραμμή όταν παράλληλα με τα adventures αναφέρονται και τα RPG. Είναι δύσκολο να τα διαχωρίσεις. Για μένα απλά είναι αδύνατον.

@Airness

Το συγκεκριμένο adventure στο οποίο αναφέρθηκες δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω ότι το λάτρεψα. Κλίνω πιο πολύ προς Loom, Dig, Monkey Island και λοιπά. Είναι άλλος κόσμος.

Όσο για τον σάκο που τα βάζεις, βλέπεις κι εγώ δεν είμαι αναβαθμισμένη έκδοση οπότε έχω έναν inventory για τα πάντα στην ζωή μου! Απλά κατά καιρούς τα ταξινομώ (χρονοβόρο αλλά βολικό για να βρίσκεις μερικά πράγματα πιο γρήγορα), αλλά φυσικά δεν πετάω τίποτα. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ... ΓΙΑΤΙ να βγάλω τις μάχες... Είναι βασικό χαρακτηριστικό των RPG's. Γιατί λέμε ανούσια πράγματα και υποθετικά; Και αν η γιαγιά μου είχε καρούλια κτλ. Έχουν και ιστορία σαν βασικό στοιχείο, αλλά είναι άλλο πράγμα. Έληξε. Δεν συγκρίνονται αυτά τα πράγματα. (σημ.: επίσης λίγα συστήματα μάχης είναι της προκοπής, του oblivion δεν είναι).

Συμφωνώ για τα περί σκότωμα χρόνου.

Το comment για το PCM, χωρίς παρεξήγηση και προσωπικό τόνο, είναι το λιγότερο γελοίο...

Οκ, δεν σου αρέσει... Υπάρχει ένα άλλο που κάποιος ταλαίπωρος, θέλει να γίνει πειρατής. Same.

Καλέ πέσατε να με φάτε. Την γνώμη μου είπα.

Δοκίμασα να παίξω και άλλα παιγνίδια στην ζωή μου αλλά κανένα δεν μπόρεσε να καλύψει τις δικές μου ανάγκες, το τονίζω τις δικές μου όπως τα adventures. Δεν θέλω τίποτα άλλο, ούτε να παίζω παιγνίδι ρόλων, δεν τα τα καταφέρνω, ούτε strategy, δεν τα καταφέρνω, συνήθως τους πεθαινω όλους απο την πείνα, και φυσικά ποτέ action, όπου πρέπει συνέχεια να σκοτώνω κάποιον, γιατί τι μου έκανε, είμαι εκ πεποιθήσεως ενάντια στην βία και στους σκοτωμούς, οπότε viva τα adventure. <!-- s:o --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_surprised.gif" alt="" title="Surprised" /><!-- s:o -->

Εγώ έχω δοκιμάσει όλων των ειδών παιχνίδια. Η ιστορία και η ατμόσφαιρα τους ήταν πάντα το αγαπημένο μου σημείο.

Όταν ήμουν μικρότερος μου άρεσε και η δράση, αλλά όσο μεγαλώνω δεν ανέχομαι ένα παιχίδι να μου δίνει ένα όπλο, σε ένα άσχετο μέρος, να σκοτώνω άσχετους εχθρούς, χωρίς κανένα νόημα και σκοπό.

Αυτό δεν σύμβαίνει τόσο στα αdventures και τα rpg, γι' αυτό και τα προτιμώ. Δεν είναι απόλυτο όμως. Π.χ το Morrowind, πραγματικά προσπάθησα, τέσσερις φορές το έχω εγκαταστήσει στον υπολογιστή μου, αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τι το ώραίο είχε (γούστα είναι αυτά). Το Gothic από την άλλη το λάτρεψα.

Φυσικά είναι και η εποχή μας τέτοια. Στο παρελθόν έχουν βγει παιχνίδια (μη adventure), των οποίων η ιστορία είναι ισάξια (μην πω και καλύτερη) των κορυφαίων adventure (π.χ Metal Gear Solid, Deus Ex, ακόμα περιμένω κάποιο σύγχρονο adventure να φτάσει το επίπεδο τους). Τώρα πια δεν βγαίνουν τέτοια action παιχνίδια.

@ Airness

Βρε 'συ πολύ βαριά καρδιά τα παίρνεις όλα. Λέμε τώρα, πως αν βγάλεις τις μάχες, (εντάξει για RPG θα ήταν ανάλατο φαγητό) θα σου μενε στα χέρια ένα καθαρό και ενισχυμένο adventure. Όσο για το υποθετικό, να σου πω ότι για τον δικό μου τρόπο παιξίματος δεν είναι καθόλου υποθετικό. Το πιο απλό χτυπάς 1-2 πανίσχυρα spells, και 1-2 θεϊκά όπλα και οι μάχες που κανόνικα θα σου έπαιρναν κανά δεκάλεπτο, και θα σου κατανάλωναν και 2-3 (καλά όσα μπορούσες να κουβαλήσεις) healing potions (και η stamina σου θα ήταν στο ναδίρ) βγαίνουν χαλαρά σε μερικά δευτερόλεπτα και εξ' αποστάσεως δίχως καν να χρειαστείς αποσμητικό (και ναι είμαι της Αμερικάνικης σχολής! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) Ακόμη και στο pen &amp; paper RPG είχα παίξει πολύ πιο ευχάριστη παρτίδα με γρίφους και διακόπτες παρά με μάχες. Εκεί εισέρχεται η δυνατότητα των πολλών προσεγγίσεων ενός προβλήματος και της έλλειψης γραμμικότητας στην ιστόρία.

Για το "λίγα συστήματα είναι της προκοπής", διακρίνω τις αρχές κάποιου δογματισμού στο τι σημαίνει καλή μάχη? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@Giovanna

Εμ, κι εσύ, adventurού μόνο! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Όσο για τα action απλά οι αντίπαλλοι σου θέλουν μόνον την ζωή σου, αλλά το κακό είναι πως την θέλεις κι εσύ, οπότε η κατάληξη είναι φόνοι αβέρτα κουβέρτα (ή όπως αλλιώς το λένε)! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@ Starlancer

Το morrowind είχε απλά τεράστιες εκτάσεις, εκατοντάδες υποιστορίες που έτρεχαν στο παρασκήνιο, και πολλές προσεγγίσεις σε κάποια από τα quest. Τα gothic είναι απλά άλλο φρούτο, ή άλλη σχολή RPG. Απλά η Bethesda, από την αρχή έθεσε τον κανόνα μεγάλες εκτάσεις, πολλές ιστορίες, μια γενική βάση για όλον τον κόσμο της, πολιτική, πολλαπλές συντεχνίες και ομάδες ελέγχου, και πολλά άλλα, βοηθώντας τα παιχνίδια να ξεφύγουν από την φυλακή του μάγου/κλέφτη/πολεμιστή.

Δεν παίρνω τίποτα βαριά, δεν μπορώ να συγχέω ανόμοια πράγματα και να βγάζω τέτοιου είδους συμπεράσματα προς τα έξω. Καταλαβαίνεις ότι δεν στέκει αυτό που λες;

Και αν πάρω ένα action και βάλω γρίφους κάνω ένα RPG με την δικιά σου λογική. Ξεχώρισε τα είδη. Το ότι πολλοί adventurers παίζανε RPG's ή το PCM τα συγχέει στραβά και τις περισσότερες φορές τελείως άκομψα, δεν σημαίνει τίποτα. Σου αρέσουν τα RPG's και τελείωνει εκεί το θέμα. (και εμένα μου αρέσουν btw).

Pen &amp; Paper τελείως διαφορετική εμπειρία, άστο.

Δογματισμός λέγεται τώρα το "δεν θέλω να παλεύω με το keyboard?". Όταν μπαίνουν action μάχες στα adventures σας χαλάνε όμως. Αυτό ζητάς από τις μάχες σε ενα Role Playing επαναλαμβάνω game; Παίξε fallout ή torment π.χ. να καταλάβεις τι εστί μάχη της προκοπής και *Role Playing*. Άλλωστε ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικό στοιχείο σε ένα RPG οι μάχες που λίγοι το αποδόσανε σωστά. Μάλλον το βλέπω ως Role Playing το όλο ζήτημα και όχι όπως το αναφέρεις.

Τέλος, δεν χρειάζεται να κάνεις την γνώμη δογματισμό επειδή απλά σου αρέσει το oblivion για παράδειγμα, just answer.