Darkness within In pursuit of Loath Nolder

Παίζεις τον ρόλο του ντετέκτιβ τού Howard E. Loreid, που πρέπει να λύσεις το μυστήριο της δολοφονίας του Clark Field, ενός πλουσίου άντρα που είναι αναμεμειγμένος στις απόκρυφες μελέτες.

Ο πρώτος ύποπτος σου είναι ο Loath Nolder ενός διάσημου ντετέκτιβ που εγκατέλειψε την τελευταία δουλειά του έτσι ξαφνικά. Οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει πάει σε εξωτικά μέρη και περνάει μια χαρά. Εσύ πρέπει να βρεις τι συνέβη πριν 5 χρόνια. Ποιος είναι ο θύτης, ποιος ο φταίχτης.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι παίζετε ένα παιγνίδι που βασίζεται σε μια ιστορία θρίλερ, τρόμου, που βασίζεται σε ιστορίες του ΗP. Lovercraft.

Η απλή ρουτιανάρικη έρευνα σου μετατρέπεται σε ένα φάσμα αγωνία και δράματος. Τρομακτικοί εφιάλτες σε βασανίζουν, και παραφυσικά γεγονότα σε τρομοκρατούν. Η γραμμή μεταξύ υγείας και τρέλας είναι πολύ κοντά. Είσαι υγιείς ή τρελός?

Εγώ ένα πράγμα λέω, είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που έπαιξα ένα τόσο τρομακτικό παιγνίδι. Κάθε φορά που έμπαινα σε ένα καινούργιο χώρο, είτε αυτός ήτανε σπίτι, ή πηγάδι, ή κρύπτες τα έβλεπα όλα.

Από μόνο του το παιγνίδι με τριγύριζε στην σκηνή και μου έδειχνε διάφορα. Και τι από το πιο τρομακτικό από το να μπαίνεις σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, όπου πόρτες ανοιγοκλείνουν από μόνες τους, προσέξτε, από τα ανοικτά παράθυρα υπάρχουν μύγες μέσα στον χώρο.

Κατέβαινα σκάλες, άνοιξα πόρτες, και καθόμουν όρθια μπρος στο πληκτρολόγιο, έτσι νόμιζα πως θα μπορούσα να ξεφύγω.

Φοβήθηκα πολύ και το παραδέχομαι, δεν είναι κακό.

Τα γραφικά τα ωραιότερα που έχετε δει. Βροχή να πέφτει και πραγματικά να αισθάνεσαι ότι είσαι βρεγμένος

Ο ήχος απλώς εκπληκτικός. Με συνόδευε και με τελείωνε, ήτανε πιο προαματικός και από τις ίδιες τις εικόνες.

Ο χειρισμός μέσα στο μεγαλείο, απλά βέλη που σε καθοδηγούν να πας μπροστά, δεξιά αριστερά κλ.π. και το μεγαλείο μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το inventory σου σαν μυαλό και να συνδέσεις τις σκέψεις σου με αντικείμενα, ή άλλες σκέψεις και έτσι να παίρνεις hint για την συνέχεια του παιγνιδιού. Φυσικά και να υπογραμμίζεις μα κόκκινο μολύβι τα διάφορα έγγραφα πού έβρισκες ώστε να πάρεις διάφορα hint για παρακάτω. Τρομερή ιδέα

Η ατμόσφαιρα όλα τα λεφτά. Πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο τρόμο, τρόμος που έβγαινε από παντού. Από τις φωνές που φωνάζανε το όνομα μου, από το για πρώτη φορά σε εφιάλτες που είχα έπρεπε να λύσω γρίφους, από το ότι όταν κατέβηκα για πρώτη φορά σε υπόγεια, πηγάδια κ.λ.π. κατάντησα τρελός στο τρελοκομείο τα λέει όλα.

Οι γρίφοι δεν ήτανε ιδιαίτερα δύσκολοι εάν είχες παρακολουθήσει προσεκτικά όλα τα hint του παιγνιδιού.

Εγώ το τελείωσα σε 7 ώρες και 24 λεπτά.
Από τα έγγραφα βρήκα 34/37
Στοιχεία 22/31
Κρυμμένα στοιχεία 13/46
Ειδικά στοιχεία από την ιστορία 2/5
Easter Eggs 1/5

Δεν ξέρω εάν ήτανε καλά ή κακά.

Αλλά με τίποτα δεν θα το ξανάπαιζα. Αυτά που είδα και βίωσα με τίποτα δεύτερη φορά.

Όσον αφορά το τέλος εγώ πραγματικά δεν κατάλαβα τι συνέβη. Ήμουν νεκρός ήμουν ζωντανός δεν κατάλαβα. Πάντως το να καταλείξω στο τρελοκομείο για εμένα ήτανε η λύση.

Δείτε το είναι ένα αριστούργημα, είναι η τελειότητα!!

@Elessar,

Δεν αντιμετώπισα κανένα bug, ούτε αυτό με τις υπογραμμίσεις, όλα απλώς ήτανε τέλεια. Μην το χάσεις με τίποτα, και σου συνιστώ να μην είσαι μόνος την στιγμή που το παίζεις, θα χρειαστείς σίγουρα να έχεις κάποιον στο πλάι σου.

Το παιχνιδι κυκλοφορει κανονικά? Τιμή?

Πολύ κατατοπιστικό το ριβιου!

@Giovanna

Τα πήγες πολύ καλά. Ούτως ή άλλως θα έπρεπε να φας πάρα πολύ χρόνο για να βρεις κάθε μικρό και μεγάλο πράγμα μέσα στο παιχνίδι. Παρότι δεν με ξετρέλανε (έχω συνηθίσει τα Lovecraftica σενάρια και τις βασικές ιδέες και το παιχνίδι δεν μου έδωσε κάτι το καινούργιο), θα το ξαναδοκιμάσω κάποια στιγμή αργότερα μήπως βρω και κάτι άλλο.

Ο χειρισμός όντως ήταν άνετος είτε "ελεύθερο mouse" είτε "κλειδωμένο", αν και το όλο παιχνίδι απέπνεε την αίσθηση της καθυστέρηση προς χάριν της καθυστέρησης.

Αργοί οι διάλογοι χωρίς να πρέπει να είναι, καθετί που έπρεπε να κάνεις έμοιαζε με δυσβάστακτο φορτίο σε μερικά σημεία.

Αυτό που εμένα με νευρίασε είναι οι κραυγές και οι ανάσες του χαρακτήρα όταν συνέβαινε κάτι. Ε, αστυνομικός υποτίθεται πως ήταν, ακόμη και ένας εφιάλτης δεν θα 'πρεπε να τον κάνει να συμπεριφέρεται σαν 14χρονο πριν από το πρώτο του ραντεβού! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Όσο για το τέλος, ε, όταν το μυαλό δεν μπορεί να αντέξει την πραγματικότητα (όποια κι αν είναι αυτή) τότε ο μόνος δρόμος που απομένει είναι η φυγή στην παραφροσύνη. Το ότι "τρελάθηκε" ή απλά επέλεξε την εξήγηση της τρέλας (για έναν Lovecraftικό) αποτελεί και μια άρνηση προς το πραγματικό. Συνήθως όλοι στο τέλος αποδέχονται την μοίρα τους, ο συγκεκριμένος χαρακτήρας απλά αποφάσισε να αρνηθεί την καταγωγή του, και τις πιθανές προεκτάσεις της.

@etern1tyST3

Το αγόρασα απο Play.com ? 26.49

@Mortal

Κι όμως εμένα οι ανάσες του με κάνανε να ζήσω τον πραγματικό φόβο. Ετσι θα αντιδρούσα και εγώ στην θέση του, για να μην σου πω και χειρότερα. Απλώς αυτό πρόσθετε μια αληθοφάνεια και έκανε τις σκηνές πιο τρογματικές.

Αλήθεια δεν σου θύμισε λίγο Gabriel Knight, εμένα κάποιες στιγμές όλο εκεί τριγυρνούσε ο νους μου.

Όχι ιδιαίτερα, αν σκεφθείς και την διαφορά του ύφους, το Gabriel Knight ήταν ένα μυστήριο αστυνομικού τύπου (τόσο το voodoo {έχω πει πως δεν με συγκίνησε}, όσο οι λυκάνθρωποι {ωραίο θέμα και καλή εκτέλεση}, αλλά και οι βρυκόλακες {το engine ήταν κομμάτι απελπισία σε μερικά σημεία} προσεγγίστηκαν αστυνομικά περισσότερο) ενώ ετούτο εδώ ήταν περισσότερο μεταφυσικό μυστήριο και πολύ μα πάρα πολύ αργό. Στα GN δεν υπήρχε ποτέ αυτή η ιδέα του να σέρνεται το παιχνίδι, όλα εξελίσονταν φυσιολογικά και εννίοτε και γρήγορα. Αλλά εντάξει αυτή είναι η προσωπική μου ιδέα. Ούτως ή άλλως (είναι γνωστό αυτό κυρία μου <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) καθένας μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό που αποκαλεί ατμόσφαιρα σε μια ιστορία. Και η συγκεκριμένη δεν με έβαλε βαθιά μέσα της, αλλά που και που με πέταγε κλωτσηδόν (αν είναι και σωστό) απέξω και μου έκλεινε την πόρτα.

[Στο Scratches (που χρησιμοποιώ σαν μόνο παράδειγμα σύγκρισης (ακόμη και το τηλέφωνο είναι απόλυτη αντιστοιχία)) δεν το ένοιωσα ούτε στιγμή αυτό το συναίσθημα. Ίσως να έχει να κάνει και το γεγονός ό,τι μεταφράζοντας το παρέα με τα παιδιά είχαμε στήσει διαφορετικά την ιστορία στο μυαλό μας, και την είχαμε σαν μια συνεχή ροή με τα σημειωματάρια, τις επιστολές, τους διαλόγους, και τις σκέψεις σαν μια ενότητα, οπότε δεν το προχωράω περισσότερο.)]

@Mortal

Εγώ απλώς εννοούσα την σχέση που έχει το Blood line των δύο ηρώων μας. Μην ξεχνάς ποτέ τι μυστικά και τι περίεργα πράγματα μπορεί να κρύβει κάθε οικογένεια. Εμένα γενικά με ιντριγκάρουν τέτοιου είδους ιστορίες!!

Χεχε. Πάσο, αν και τα Lovecraftικά γενεαλογικά δέντρα κρατάνε από κάπως πιο μακριά (μερικές αστερισμούς πιο δίπλα) από μερικές γεννιές πάνω σε τούτο τον πλανήτη, και είναι λίγο περισσότερο σκοτεινές και δυσοίωνες οι ιστορίες τους. Και ευτυχώς δεν έχουν να κάνουν με τίτλους ευγενείας. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Είναι όλοι τους απλοί και "καθημερινοί" άνθρωποι όσο εμείς που απλά έχουν μερικά μυστικά παραπάνω από το συνηθισμένο. Και στις πόλεις που μένουν τα γέρικα σπίτια γέρνουν συνομωτικά το ένα στο άλλο και ψιθυρίζουν ανομολόγητα μυστικά τις παγερές νύχτες του χειμώνα. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@Mortal

Σωστός, και εμείς μερικά μυστικά παραπάνω έχουμε αλλά σε αυτά τα σπίτια καλό είναι να μην μπαίνουμε

Έχουν ωστόσο μερικές καλές ιστορίες να πουν όταν μπορείς να τις ακούσεις! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@Mortal

Εγώ αυτό δεν τα ξαναζώ με τίποτα, μέσα σε άδειο σπίτι και να ανοιγοκλείνουν η πόρτες, να τρίζουν τα σκαλοπάτια ενώ δεν περπατούσα, άσε καλύτερα μέχρι και αυτός δεν ξαναμπήκε στο υπόγειο παρόλο που τον πίεσα, ήξερε αυτός. Εχει και ένα υπέροχο τεράστιο φεγγάρι απέξω σε λίγο θα βγούνε και οι λυκάνθρωποι, Παναγία μου, άσε σκιάχτηκα. Φτου!!

Μπά από το γραφείο το 'παιξα και μια δεύτερη φορά αλλά έπεσε πολύ χασμουρητό ως να πάω στο τέλος. Και τι σου φταίξαν οι λυκάνθρωποι κορίτσι μου κι αυτοί μια φορά τον μήνα με την πανσέληνο βγαίνουν (χειρότεροι κι από μένα είναι <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). Όσο για τα τριξίματα μια συνήθεια είναι (συστολή/διαστολή υλικών θερμοκρασία κ.λπ.), άρα τι να σε τρομάξει σ' αυτήν; (Καλά ό,τι το κτήριο μπορεί να δίνει σημάδια κατάρευσης είναι άλλο ζήτημα! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)

Πάντως μόλις βγεί κανά περιποιημένο λυσάρι (η γνωστή περπατιτούρα μας) από κάποιον που σκάει γαϊδούρια σε υπόμονη θα το ξαναπαίξω άλλη μια (με πολλούς καφέδες και έχοντας κοιμηθεί καλά) ώστε να δω που στο καλό είναι αυτά τα καταραμένα (κυριολεκτικά) μυστικά που δεν ανακαλύψαμε.

Άρα ακόμη απέχω από την βαθμολογία (πιθανόν και μετά να μην τους κάψουμε πριν δούμε και την δεύτερη προσπάθεια τους). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

@Mortal

Εσύ τι βαθμολογία πήρες, μάλλον με ξεπέρασες αλλά εγώ απλώς δεν το ξαναπαίζω, δεν αντέχω τέτοιες συγκινήσεις για δεύτερη φορά. Μια φορά είναι αρκετή και υπεραρκετή (αλήθεια υπάρχει τέτοια λέξη) δεν ξέρω, αλλά εγώ έως εδώ παρακάτω δεν πάω, γιατί στο τρελοκομείο θα καταντήσω σαν τον ήρωα μας.

Μπα μαύρο χάλι είναι τα δικά μου (είπαμε είμαι της σχολής της περπατητούρας!)

36/37
27/31
9/40
1/5
1/5

Αλλά γενικά (ακόμη και σε action που παίζω) θεωρούσα χαμένο χρόνο το να ψάχνω για μυστικά (δηλαδή θα έπρεπε να είμαι στο μυαλό του κάθε σεναριογράφου/γριφολόγου και σχεδιαστή γραφικών για να καταλάβω τι θεωρεί μυστικό και που το 'χει χωμένο; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Τα βαριέμαι πολύ αυτά!.