Gray Matter

@ Wicked

Φίλε, βαλτός είσαι; Ο Τάσος είναι απ' αυτούς τους εκλεκτούς που την είχαν γλιτώσει...
Το θυμάσαι το ζεν μάστερ; Ε, κάτι μου λέει ότι σε λίγο το ζεν θα είναι συνώνυμο με την τρικυμία Πάει κι αυτός

Kρατιέμαι ακόμα....!

Ξεκίνησα το Gray Matter πριν μερικές μέρες. Πέντε ώρες αργότερα βρίσκομαι κάπου στα μέσα του τρίτου κεφαλαίου χωρίς, ουσιαστικά, να έχω κολλήσει πουθενά αλλά πηγαίνοντας λάου-λάου (διαβάζω/ακούω/χαζεύω ό,τι υπάρχει). Το παιχνίδι έχει ορισμένα καλά στοιχεία αλλά για adventure προερχόμενο από μια "master storyteller" (ισχυρισμός της ίδιας της Jane στο Kickstarter campaign της μερικούς μήνες πριν) δε μπορώ να πω ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Κυρίως με έχουν απογοητεύσει οι γρίφοι, όχι τόσο με την παιδαριώδη απλότητά τους όσο με την "εκβιαστική" παρουσία τους και την αναληθοφάνεια των λύσεων - ιδίως στις αντιδράσεις των NPCs. Πραγματικά με βάζει σε σκέψεις για το αν ήρθε η ώρα τα adventures να εγκαταλείψουν πλήρως αυτού του τύπου τους κλασικούς γρίφους-εμπόδια στη πλοκή μήπως και αρχίσει να τα ξαναπαίρνει ο κόσμος στα σοβαρά. Βέβαια, μετά συνειδητοποιώ ότι σημαντικότερο ρόλο δεν παίζουν οι μηχανισμοί αλλά μάλλον η σωστή αξιοποίησή τους και εξακολουθώ να ελπίζω ότι υπάρχουν κάποιοι που το κάνουν σωστά. Πάντως η Jane μάλλον δεν βρίσκεται ανάμεσά τους, τολμώ να πω.

Για το σενάριο, τώρα, δεν μπορώ ακόμα να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη καθώς καλύπτεται από παχύ στρώμα ομίχλης αλλά προς το παρόν μου κρατάει το ενδιαφέρον. Οι διάλογοι μέτριοι, το δε voice-acting με τις μέρες του: πότε συμπαθητικό και πότε ελαφρώς ξεκούρδιστο. Γραφικά-μουσική υποστηρίζουν καλά το game, αν και όντως το animation (ειδικά της Sam) ήθελε δουλίτσα, περπατάει σαν τον ASIMO λίγο πριν του τελειώσει η μπαταρία.

Castledoque wrote: (Αν και πιστεύω ότι το Gray Matter, αν δε λύγιζε κάτω από το βάρος του τίτλου "παιχνίδι της Jane Jensen, δημιουργού των Gabriel Knight", θα άφηνε καλύτερες ενυπώσεις ως παιχνίδι.)

Πάντως για μένα δεν μπορώ να πω ότι αποτέλεσε τόσο καθοριστικό παράγοντα η προϋπηρεσία της στα Gabriel Knight διότι μόνο το Sins of The Fathers κατατάσσω στα κορυφαία, τα επόμενα δύο τα βρήκα απλώς πολύ καλά.

Επίσης, δε θυμάμαι λεπτομερώς τους διαλόγους/περιγραφές στα GK παρά μόνο τη θετική εντύπωση (στα εφηβικά μου μάτια τότε), αλλά αυτά του Gray Matter μου έχουν κάνει μάλλον χλιαρή αίσθηση ως τώρα. Ωστόσο το game γενικά τσουλάει αβασάνιστα, χωρίς πάντως να θυμίζει δουλειά συγγραφέα με περγαμηνές παρά μόνο κατά τόπους.

Λοιπόν βιάστηκα να μιλήσω και με ρούμπωσε το Τζενάκι. Από το 3ο κεφάλαιο κι έπειτα ανέβηκε η δυσκολία των γρίφων με αποτέλεσμα να χρειαστώ και μια φορά το google (σε ένα χαζό σημείο, είναι η αλήθεια, but still) ενώ και το σενάριο με ιντριγκάρει πλέον ανελέητα (βρίσκομαι προς το τέλος του 6ου chapter). Οι διάλογοι και το voice-acting σα να μου φαίνονται βελτιωμένα επίσης (τα συνήθισα αν και εξακολουθώ να έχω αντίρρηση για τη φωνή του Styles που δε συνάδει καθόλου με την εμφάνισή του. Νομίζω και ορισμένα μελό στοιχεία θα ενδυνάμωναν την ιστορία με την απουσία τους αλλά ευτυχώς η Jane δεν το παράκανε.

Δυστυχώς, ενώ δένει ωραία με την πλοκή και τις αντιλήψεις της πρωταγωνίστριας, το στοιχείο της μαγείας/ταχυδακτυλουργίας έχει αξιοποιηθεί λίγο άγαρμπα στον τομέα των γρίφων. Ο τρόπος με τον οποίο "ψαρώνει" τα θύματά της η Sam και η βολικότητα με την οποία βρίσκει εφαρμογή το βιβλίο του "μικρού μάγου" στις προκλήσεις που συναντάει είναι κομματάκι επιτηδευμένα. Γουστάρω, ωστόσο, τη καπατσοσύνη της και την ετοιμότητα με την οποία ανταπεξέρχεται στις καταστάσεις γενικότερα. Μεγάλο αλάνι η δικιά σου

Walkthrough χρησιμοποίησα για να