Morpheus

Constantine_R
Εξαιρετικό review!

(Σε παρασύραμε βλέπω όσον αφορά και την έκταση του κειμένου, που είναι σαφώς μεγαλύτερη από παλαιότερα review σου. )

Και μια και κατάφερα να κάνω το παιχνίδι να τρέξει στα Windows 7 (χάρη και στις δικές σου συμβουλές ανάμεσα στα άλλα) σαφώς και παίρνει σειρά για παίξιμο (για το φθινόπωρο μάλλον, γιατί μου φαίνεται κομματάκι βαρύ για το κατακαλόκαιρο).

Μια παρατήρηση μόνο: Μήπως θα ήταν καλύτερα το review να μπει σε ξεχωριστό thread στα mini-reviews; Γιατί εκεί κάτω που βρίσκεται, σε λίγο καιρό δε θα το βλέπει κανείς. Κι είναι κρίμα, γιατί σε σχέση με το παλιότερο review είναι σαφώς πιο κατατοπιστικό. Στο κάτω κάτω κι άλλα παιχνίδια έχουν πάνω από ένα thread στα mini-reviews.

Ευχαριστώ

Πιστεύεις ότι κοίταζα τη λίστα και δεν πρόσεξα ότι μερικά παιχνίδια έχουν από δυο διαφορετικά review;
Αν είναι εύκολο κάποιος-κάποια από τα παιδιά του adv_adv ας κάνει τον κόπο και ας το μετακινήσει σε καινούργιο thread παρακαλώ.

Αδερφέ, νομίζω πως άνετα το κάνεις αποκοπή και το προσθέτεις σε ένα νέο Thread με επικόλληση. Πολύ ωραίο review, οι φωτογραφίες που βάζουμε πλέον προσθέτουν στα reviews.

"Μετά την απαίτηση χιλιάδων θαυμαστών (σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια αλλά σας παρακαλώ φτάνει με τα mails γιατί κράσαρε ο λογαριασμός μου ), μεταφέρω το review μου σε καινούργιο θέμα. Η κόρη του Μορφέα μπορεί να το σβήσει αν θέλει από το άλλο thread... "



Enter Morpheus.

15 Ιουνίου 1952. Αρκτικός Κύκλος. Ο Matthew Holmes βρίσκεται σε αναζήτηση των αιτιών που έκαναν τον πατέρα του, Theodore, να χαθεί 24 χρόνια πριν όταν και επιχείρησε να διασχίσει τον Βόρειο Πόλο με αερόστατο. Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά για τον υιό, ο οποίος λόγω μιας θύελλα, έχει χαθεί και αυτός (δεν το έχει το εξερευνητικό το Holmεϊκο φαίνεται). Βλέποντας ότι θα καταλήξει σαν τον πατέρα του, προσπαθεί να αρθρώσει τις τελευταίες του λέξεις στο προσωπικό του ημερολόγιο, για όποιον τον βρει και πέφτει αναίσθητος. Ακαταλαβίστικά όμως οράματα τον κάνουν να έρθει και πάλι σε επαφή με τον κόσμο μόνο που αυτή τη φορά, στέκεται μπροστά του ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο. Από που ξεφύτρωσε; και τι μυστικά κρύβει; Για τον Matthew πάντως είναι θέμα επιβίωσης και χωρίς δεύτερη σκέψη προχωρά προς αυτό…

Δεν θα του πάρει πολύ του ήρωα μας να καταλάβει ότι το πλοίο είναι το Herculania και άνηκε στον καπετάνιο J.C. Pharris. Ο Pharris κατασκεύασε το Herculania για να μπορέσει ο υιοθετημένος του γιος Jan να πραγματοποιήσει, με τη βοήθεια του βοτανολόγου Jon Malherbre και ενός μηχανήματος που ονομάζει “Neurographicon” , ένα πείραμα ζωής: να μπορούν οι άνθρωποι να ταξιδεύουν μέσα στα όνειρά τους! Για το σκοπό αυτό ο Jan προσκαλεί στο πλοίο πέντε άτομα που σχετίζονται με το παρελθόν του και θα έχουν την τιμή ( να δοκιμάσουν πρώτοι το Neurographicon. Τους βιολογικούς του γονείς Belle Swan και Leo Galte, την υπάλληλο του ιδρύματος που μεγάλωσε Grace Thermon, τον Billy Mexler τρόφιμο του ίδιου ιδρύματος με τον Jan και την θετή κόρη της Swan, Claire Moon. Ο Matthew πρέπει να ξεκλειδώσει τα μυστικά του πλοίου αν θέλει να μάθει τι απέγιναν οι επιβάτες του. Πέτυχε τελικά το πείραμα; ο πατέρας του έχει κάποια σχέση με αυτά; και το κυριότερο: οι οπτασίες που βλέπει μπροστά του είναι φαντάσματα; «κομμάτια» ονείρων; τελικά τι είναι πραγματικότητα και τι όνειρο; Δεν θέλω να πω κάτι άλλο για το σενάριο γιατί αναγκαστικά θα το χαλάσω. Από την εισαγωγή πάντως το παιχνίδι μας δείχνει τα δόντια του. Πρόκειται για μια δραματική ιστορία με νοσηρούς χαρακτήρες όπου τα όνειρα μπλέκονται με την πραγματικότητα και οι φιλοδοξίες με την εκδίκηση.



Τα όνειρα είναι φτιαγμένα από…

Το Morpheus είναι ένα παιχνίδι που κατασκευάστηκε από την Soap Bubble το 1998 και κυκλοφόρησε από την Piranha Interactive. Πρόκειται για ένα adventure πρώτου προσώπου σε συνδυασμό με FMV. Το παιχνίδι τρέχει αποκλειστικά σε 640x480 με 16-bit ανάλυση και χρησιμοποιεί το QuickTime πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγετε σε κολπάκια για να τρέξει ομαλά (δείτε κάποιες ιδέες εδώ: adventureadvocate.gr/phpBB3/viewtopic.php?f=15&t=54&start=1035 ). Αν και θολά σε μερικές περιπτώσεις, τα γραφικά του είναι πάρα πολύ όμορφα και στέκουν άνετα στο πέρασμα του χρόνου. Εντύπωση μου προκάλεσε το πόσο ομαλά έχουν ενσωματωθεί τα video με τα γραφικά, σε καμιά περίπτωση δεν δείχνουν παράταιρα. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Επίσης οι ηθοποιοί στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες αξιοπρεπέστατα (έχουν δει τα ματάκια μας σε FMV…).

Ο ήχος είναι πολύ καλός με τα εφέ και τις ομιλίες να ακούγονται πολύ καθαρά. Ευτυχώς, γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα υποτίτλων και σε μια περίπτωση θα χρειαστούμε να εξάγουμε στοιχεία από κάποιο video. Η μουσική, χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό, συνοδεύει ικανοποιητικά το παιχνίδι και αλλάζει διάθεση ανάλογα με αυτά που βιώνουμε.

Όλα στο παιχνίδι γίνονται με το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού (προφανώς γιατί κυκλοφόρησε και σε Mac). Κρατώντας πατημένο το πλήκτρο και κουνώντας το ποντίκι μπορούμε να περιστρεφόμαστε 360 μοίρες γύρω από τη θέση μας ενώ μπορούμε να κοιτάξουμε ελαφρώς προς τα πάνω και κάτω. Inventory δεν υπάρχει και τις ελάχιστες φορές που θα χρειαστούμε να πάρουμε κάποιο αντικείμενο ο κέρσορας θα πάρει το σχήμα του εκεί που χρειάζεται να το τοποθετήσουμε. Γενικά οι κέρσορες είναι λίγο χοντροκομμένοι αλλά λειτουργικοί. Προσοχή θέλει επίσης όταν πρέπει να μετακινήσουμε ένα μοχλό. Πρέπει να τον «πιάσουμε» κρατώντας πατημένο το πλήκτρο και να σύρουμε προς την κατεύθυνση που χρειάζεται. Προσωπικά, δεν βρήκα το χειρισμό κακό. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν ότι, επειδή το παιχνίδι είναι παλιό, οι οθόνες γύριζαν σχετικά γρήγορα με αποτέλεσμα από τη μια να ζαλίζομαι και –το χειρότερο- από την άλλη να πατάω για να περιστραφώ και επειδή στο σημείο υπήρχε διέξοδος, το παιχνίδι να με στέλνει εκεί. Το θεωρώ απίθανο να μην το πάθετε και εσείς.



Σκέπτομαι άρα ονειρεύομαι.

Και ερχόμαστε στους γρίφους. Εδώ πραγματικά το παιχνίδι δείχνει τις αρετές του. Είχα πολύ καιρό να δω adventure με τόσο δεμένη πλοκή. Όσον αφορά τους γρίφους αυτούς καθ’ αυτούς, θα συναντήσουμε πολλών ειδών. Μαθηματικούς, παρατήρησης, ταξινόμησης, ακόμα και action! όχι μην πηγαίνει το μυαλό σας στο κακό δεν θα δοκιμάσετε τα αντανακλαστικά σας αλλά δεν μπορώ να τους περιγράψω και αλλιώς. Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι πως αυτοί έχουν ενσωματωθεί στον κόσμο του παιχνιδιού. Τόσο οι γρίφοι όσο και τα στοιχεία που θα βρείτε διάσπαρτα, δίνονται με τέτοιο τρόπο τέτοιο που σε καμιά περίπτωση δεν θα βρείτε αυτό που λέμε «κουλό γρίφο» (ας πούμε μια πόρτα που έχει ένα puzzle για κλειδαριά μόνο και μόνο για να λύσουμε ένα puzzle ακόμα). Από τη μια έχουμε την αληθοφάνεια του πλοίου όπου θα περιπλανηθούμε στους χώρους του και θα βιώσουμε την ιστορία των πρωταγωνιστών του και από την άλλη θα ταξιδέψουμε στα όνειρα των επιβατών, σε κόσμους που αντανακλούν την προσωπικότητα και τις κρυφές επιθυμίες τους, όπου θα συναντήσουμε γρίφους πιο «ελεύθερους» χωρίς όμως να στερούνται λογικής. Ακόμα και σε δυο περιπτώσεις όπου δεν καταλάβαινα τι ακριβώς έκανα (στο τροπικό νησί της Thermon, το πιο αδύναμο σημείο του παιχνιδιού ίσως), αφού τους έλυσα, κατάλαβα εκ των υστέρων τη λογική τους…. και υποκλίθηκα. Επίσης ΠΟΥΘΕΝΑ οι δημιουργοί του δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη μας με φτηνά κόλπα που θα μας κάνουν να κολλήσουμε για να επιμηκυνθεί η διάρκεια. Ουσιαστικά δεν υπάρχει pixel hunting καθώς τα σημεία αλληλεπίδρασης κάθε οθόνης είναι εμφανέστατα κι περιορισμένου αριθμού. Οπότε η διάρκεια που θα σας πάρει να το τελειώσετε εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς και μόνο. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι είναι μεγάλο παιχνίδι (αν ξέρετε τι κάνετε) αλλά θα ήταν άδικο να του προσδιορίσω χρόνο τερματισμού. Με επιφύλαξη πρέπει να έφαγα πάνω από είκοσι ώρες να το τελειώσω.

Μη με ξυπνάτε.

Το Morpheus πρέπει να είναι το πιο υποτιμημένο adventure όλων των εποχών. Ομολογώ ότι δεν το ήξερα μέχρι πριν από λίγο καιρό. Τα μειονεκτήματά του ωχριούν μπροστά στο μεγαλείο του. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια «Πως φτιάχνονται σωστά τα adventures». Δεν είναι το μοναδικό στο είδος του σίγουρα, αλλά μόλις η λίστα μου «Υπερήφανος που το τερμάτισα χωρίς walkthrough» απέκτησε καινούργιο μέλος.

Ευχαριστώ τον outcry που το ανέφερε κάποια στιγμή εδώ μέσα και τον crocark που μου το δάνεισε.

Συν:
Τρομερή ατμόσφαιρα, δεμένο σενάριο – γρίφοι.
Γραφικά και ήχος.

Πλην:
Λίγο προβληματικός ο χειρισμός του.
Δεν υπάρχουν υπότιτλοι.

Οι φωτογραφίες είναι από το Moby Games.

Γιατί το γράφεις!;!;!;!
Ξέρεις πως συγκρατήθηκα να μην το αναφέρω έστω και σε spoiler;; Ήθελα να δω αν το παίξει κανείς τι θα πει...
Castledoque έτσι και πατήσεις τα spoilers σ' έφαγα...

outcry wrote: Ο αγαπημένος μου, απ την άλλη, χωρίς να έχω κοντά μου το τετραδιάκι μου να δω μήπως μου διαφεύγει κανας άλλος, ήταν αυτός στο λούνα παρκ, που έπρεπε να βρεις το βάρος του Giant King

Μεγάλε.... και εμένα αυτός ήταν... βασικά της χοντρής το βάρος ψάχνεις....

Για τη ξανθούλα όμως δε μας είπες τίποτα

Συμπαθητική

Άντε βάλε πλώρη για το Obsidian τώρα

Ούτε αυτό το ξέρω.... κοίτα τι μου κάνει τώρα...

EDIT:

Εγώ δεν κατάλαβα το γρίφο με τον πίθηκο που σου δίνει το παιχνίδι. Είναι random ή κρύβει κάτι από κάτω;

outcry wrote: Χμμ δε θυμάμαι αυτό με τον πίθηκο που λες. Είναι στο νησί μέσα στη σπηλιά?

Ναι. Δίπλα στου τάφους όμως. Όχι σε αυτή με τα "ασανσέρ".

Constantine_R wrote: Μετά την απαίτηση χιλιάδων θαυμαστών (σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια αλλά σας παρακαλώ φτάνει με τα mails γιατί κράσαρε ο λογαριασμός μου ), μεταφέρω το review μου σε καινούργιο θέμα. Η κόρη του Μορφέα μπορεί να το σβήσει αν θέλει από το άλλο thread... "

Ρε καταφερτζή....

Το έσβησα μεν από το άλλο θέμα, ήθελα όμως να κρατήσω τα σχόλια σας τα οποία συγχώνευσα σε αυτό.
Επειδή όμως τα σχόλια έγιναν νωρίτερα ημερομηνιακά, προ της μεταφοράς του review σε δικό του χώρο, προηγήθηκαν του review και τώρα έχουμε μια ωραιότατη και πρωτότυπη ανακατωσούρα.
Πείτε μου castle, tsampike και κυρίως εσύ Κώστα αν θέλετε να τα σβήσω, ή να μείνει ως έχει.

No prob from me...

Eννοείται κανένα πρόβλημα. Ό,τι βολεύει και εξυπηρετεί καλύτερα!

Εγώ πάντως θα προτιμούσα να αφαιρεθούν τα προηγούμενα σχόλια. Δεν είπαμε δα και κάτι φοβερό. Ότι το review ήταν πολύ καλό και άξιζε ξεχωριστό thread φαίνεται από το ίδιο το review. Οπότε κατά τη γνώμη μου ας πάει το παλιάμπελο... εεε, θέλω να πω τα προηγούμενα σχόλια.

Ούτε κι εγώ το έχω παίξει....