Ενήλικα adventure;

Χωρίς να ξέρω τα to the moon και resonance, όλα τ' άλλα είναι ανήλικα. Μόνο τα moment of silence και overclocked είναι παιχνίδια με κότσια. Μπορεί και κάποια που δε μου 'ρχονται τώρα, αλλά όλα τ' άλλα πολύ πρέπει να το τραβήξουμε για να τα πούμε "ενήλικα" και θα μπουν αναγκαστικά κι άλλα μέσα όπως λες κι εσύ, γιατί τα περισσότερα θα πληρούν τις προϋποθέσεις. Λίγο που έχω δει το Blackwell θα μπορούσε να είναι, αλλά δεν ξέρω σίγουρα. Το λέω γιατί μόλις το είδα θυμήθηκα Moment of silence. Μπορεί και να κάνω λάθος.

Αυτό το Lula, πάντως, ακόμη να το παίξω.

Edit:
ναι, μωρέ, ξέχασα, το reprobates.

Χμ, το reprobates δεν θυμάμαι να είχε κάτι το απαγορευτικό για τις νεαρώτερες ηλικίες απλά αν δεν ήταν φανς της ΕΦ μάλλον θα πέρναγε και δεν θα άγγιζε σαν game. Για το Gabriel Knight 2 παρά τα όλα φανταστικά του στοιχεια θα έλεγα πως σε γενικές γραμμές είναι καθαρά ενήλικη ιστορία. Το Moment of silence επίσης μιας και το να μιλήσεις για ζητήματα καθεστώτων σε παιχνίδι το καθιστάς αυτόματα δύσπεπτο για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινότητας των νεαρών gamers. To Syberia επίσης χαλαρά περνάει κοντά το 17+ θεματολογικά [ηλικία+ πλεον το σκέφτομαι πολύ διαφορετικά μετά από 700+ Ιαπωνικές σειρές που επηρέασαν τον τρόπο επιλογής μου [ενδεχομένως και την αυστηρότητα μου] και που έχουν πολύ διαφορετικά ηλικιακά όρια από τα δυτικά προϊόντα [games, series, movies]]. Επίσης κάτι που θα έλεγα πως παίζει από 16+ είναι το πρώτο Phantasmagoria. Για το Druna - Morbus Gravis σαν game δεν θα το θεωρούσα ενήλικο ωστόσο το comic σαν σειρά είναι αυστηρά ενηλικό. To Larry επίσης έχει χιούμορ που αυτόματα θα το καθιστούσαν ακαταλαβιστικό για νεαρώτερες ηλικίες άρα δεν το περιορίζουμε στην εικόνα το θέμα. Επίσης δεν νομίζω πως το πρόβλημα είναι το sex όσο η θεματολογία.

Κατανοητός έγινες, απλά το τόνισα γιατί γενικά από όσο βλέπω από δυτικά προϊόντα όλα εκεί καταλήγουν οπότε απλά το τόνισα για να το τονίσω. Πχ στα δικά μου προτείνω σε κάποιον το Texhnolyze και λέει παιδικό. Σε αυτόν ας πούμε τον άνθρωπο τι θα έκανες; Εγώ πάντως κατόπιν αυτού θα τον έστελνα να πάρει κανά hentai για τα παιδιά του. To ίδιο ισχύει φυσικά και για τα games. Όταν ας πούμε παίρνει κάποιος το Skyrim για 10χρονα παιδιά όταν περιέχει μέσα χαρακτηριστικά με αυξημένο δείκτη βίας που ουσιαστικά απευθύνεται σε αποκλειστικά ενήλικο κοινό εκεί τι λες. Τελικά από όσο έχω καταλάβει ο πολύς κόσμος ποτέ δεν δίνει σημασία σε πιο βαθιά ζητήματα από ένα ταμπελάκι κατάλληλο/ακατάλληλο.

Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι ... Τι λέτε; Το γυρνάτε ... Δεν κατάλαβα την ερώτηση να περιστρέφεται γύρω από το βαθμό καταλληλότητας για μικρές ηλικίες και τέτοια. προφανώς θεωρώ απαράδεκτο που τα κάτω των 12 βλέπουν ο,τιδήποτε διαφορετικό από ροζ πάνθηρα και πάλι όχι όλα τα επεισόδια. Ποιο Skyrim και ποιο οποιοδήποτε RPG; Εννοείται ότι αυτά είναι πάντα από 15+ και πάνω ...

Εγώ κατάλαβα την ερώτηση σαν ποιο παιχνίδια έχει κότσια να καταπιαστεί με θέματα σοβαρά που μπορεί να προβληματίσουν. Π.χ. το Overclocked, εντελώς στο παραπάνω θέμα, τολμά, έστω στο βαθμό που το κάνει, να προβληματίσει για την επίδραση που έχουν τα games στη συμπεριφορά. Κι άλλα πιο ενδιαφέροντα θέματα, αλλά δε θα αποπειραθώ να τους βάλω ταμπέλες τώρα γιατί θα ξεφύγουν τα πάντα από κάθε έλεγχο. Οπότε το Reprobates τολμά να πιάσει το εξής απλό. Εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γενικά το Reprobates, εντός ίσως από το τέλος, είναι ... παιχνίδι. Πολύ το γούσταρα - αν δεν είχε κι εκείνον τον κωδικό προς το τέλος όλα θα είχαν πάει περίφημα μεταξύ μας, αλλά αυτό είναι άσχετο. Σε κάθε περίπτωση δε μ' ενδιαφέρει στην παρούσα φάση αν είχε ή δεν είχε ακατάλληλο περιεχόμενο και τέτοια. Όντως δεν είχε, αλλά είναι ενήλικο παιχνίδι. Το Moment of Silence ... τι να πει κανείς γι' αυτό το έπος;

Μιας και διάβασα την απάντησή σου στο άλλο θέμα Castledoque, ε μια προσπάθεια να μην απαντήσω, πίστεψέ με, περισσότερο από κούραση , άκου κι αυτό. Αν τώρα έβγαινε ένα τέτοιο σοβαρό παιχνίδι (με τα όλα του), θα έσκαζα και δε θ' ασχολιόμουν με τα ανάλαφρα θεάματα που μας προσφέρουν συνεχώς. Τέτοιο παιχνίδι ... από το 2008 αν θυμάμαι καλά. Στην κατηγορία αυτή όπως την οριοθετώ στο μυαλό μου, από μακριά φλερτάρουν τα E&H και το Sanitarium. Το Sanitarium θα το έβαζα μάλλον πιο άνετα στα ενήλικα.

Α, ξέχασα:

Castledoque wrote: Ας πούμε οι soft-core σαχλαμαρίτσες που έδειχνε μέχρι πρότινος το Star ή και οι κανονικές τσόντες δεν απευθύνονται σε κάποιο ώριμο κοινό ή μάλλον όχι στη ώριμη πλευρά ενός ενήλικα, αλλά μάλλον στον ξαναμμένο έφηβο που όλοι λίγο πολύ ανεξαρτήτως ηλικίας κρύβουμε μέσα μας.

όταν λες "πρότινος' πόσο "πρότινος" εννοείς; Έχασα τίποτα καλό;

sanitarium
Το βάζω στην κατηγορία με την έννοια της εσωτερικής αναζήτησης που αναδεικνύει. Αλλά πάλι, εν το θεωρώ παιχνίδι με κότσια. Δνε ξέρω αν καταλαβαίνεις τι λέω. Έχει ένα σοβαρότατο θέμα, αλλά δεν είναι τσαμποιυκαλεμένο. Δε θέλει να την πει σε κανέναν. Και το πόσο μ' αρέσουν τα παιχνίδια που τη λένε γενικώς δεν περιγράφεται.

Overclocked
Σα θεματολογία το λέω. Σαν εξέλιξη της δράσης είναι επίσης καταπληκτικό. Οι άνθρωποι ξέρουν (ήξεραν) να δημιουργούν αγωνία. Σα γρίφοι δε λέει και πολλά παρόλο που είχε κάπου codelock, συνεπώς βγήκε το λυσάρι γι' ακόμη μια φορά.

The moment of silence

Castledoque wrote: εξαιρετικό concept

+1000

Castledoque wrote: μου είχε φανεί κάπως "στεγνό" στην απεικόνιση του κόσμου και των χαρακτήρων

Ναι φίλε. Ακριβώς. όπως πρέπει να είναι καμιά φορά τα παιχνίδια. Ήταν ομολογουμένως τέλειο - στεγνό!!!

Castledoque wrote: Φοβερό concept, θα μπορούσε να είναι τεράστιο παιχνίδι, κρίμα που τελικά δεν...

ήθελα να είναι άλλο τόσο. Με είχε συνεπάρει κανονικά. Όλ' αυτά δε μειώνουν την αξία του, γιατί δεν υπάρχει κάτι στον τομέα του που να το φτάνει έστω και στο μικρό του δαχτυλάκι έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν μπορώ να το κρίνω με βάση το τι θα ήθελα παραπάνω. Αφού αυτή τη στιγμή είναι ΤΟ μέτρο σύγκρισης.

Castledoque wrote: Είπες καλή κουβέντα για παιχνίδι της Daedalic

Κοίτα είναι προφανές ότι είμαι προκατειλημμένος και δε χρειάζεται να μου το πει άλλος για να το καταλάβω - ευτυχώς. Μερικά μίση είναι κεραυνοβόλα όπως κι οι αντίστοιχοι έρωτες. Μεγάλες κουβέντες. Δεν τις εννοώ αλλά βρίσκομαι σε ποιητικό οίστρο Τι λέγαμε; Θεωρώ ότι είναι το καλύτερό της παιχνίδι σίγουρα. Με χαλάνε τα μπασταρδέματα γενικώς και δε γουστάρω τις καρικατούρες. Δεν μπορείς (μπορείς, αλλά δε μ' αρέσει) να παρουσιάζεις σαχλές καρικατούρες και να αφήνεις τον άλλο να νομίζει ότι παίζει κωμωδία για να του φανερώσεις στο τέλος ότι ήταν τραγωδία. Άσε που δε μ' αρέσει ο τρόπος που φανερώνεται ό,τι είναι να φανερωθεί. Τέλος πάντων εμένα αυτό δε μ' αρέσει. Ωστόσο ήταν το πιο έξυπνο παιχνίδι τους. Όταν με ρώτησαν για βαθμό, νομίζω ένα 6/10 είχα πει. Κι επιμένω. Δεν είναι κακό. Αλλά δε μ' αρέσει σαν εταιρεία. Αυτές οι ακροβασίες ανάμεσα στο τραγικό και το ηλίθιο δε μου κολλάνε. Στο τέλος - τέλος είπαμε, ένα παιχνίδι πρέπει να σε έλκει καθ' όλη τη διάρκεια να το ολοκληρώσεις. Οπωσδήποτε δε μου ήταν τόσο αποκρουστικό ή, κυρίως, κουραστικό όσο το WW. Γενικώς με δαύτους είμαι πολύ επιφυλακτικός. Ξέρω ότι μπορούν να μ' εκνευρίσουν εύκολα κι αυτό αρκεί. Πάντως ενήλικο κάπως σα θεματολογία ήταν. Βασικά τελικά ήταν, απλά δε μου έδωσαν τη χαρά να το απολαύσω ως τέτοιο.

Περιμένω μπας και θυμηθεί κανείς τίποτα που να μου ΄χει ξεφύγει.

Άμα σου αρέσει, το πιθανότερο είναι να σου αρέσει και στο παιχνίδι. Κι εμένα κάποιες φορές μου αρέσει.

Castledoque wrote: crocark έγραψε:
The moment of silence...Αφού αυτή τη στιγμή είναι ΤΟ μέτρο σύγκρισης.

Τόσο καλό;;;;!!!!

Μισό ... Εννοώ το μέτρο σύγκρισης σ' αυτήν την κατηγορία. Τα "ενήλικα" παιχνίδια. Έτσι το βλέπω εγώ. Αλλά κι εγώ μια φορά το έπαιξα. Σπανίως ξαναπαίζω παιχνίδια. Μη σε βάζω να το ξαναπαίξεις για να συμφωνήσεις ντε και καλά. Δεν είναι ΤΟΣΟ καλό. Είναι το καλύτερο απ' αυτήν την κατηγορία στην οποία δεν υπάρχουν πολλοί τίτλοι, όπως το βλέπω εγώ. Τα μειονεκτήματα επομένως που βρίσκεις δεν πρόκειται να φύγουν. Αλλά λέω ότι δεν τους δίνω σημασία γιατί, όπως και να το κάνουμε, σε μια πάμφτωχη κατηγορία σαν κι αυτή, αυτό είναι το καλύτερο. Μπορεί να μην είναι τόσο καλό συνολικά όσο το TLJ π.χ. και μάλιστα να απέχει αρκετά, αλλά επειδή στην κατηγορία του δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, του συγχωρώ όποια ελαττώματα.

Που κολλάει το μέτρο σύγκρισης. προσωπική βαθμολογία για συντομία:
MoS 100%
Overclocked 99% - ήθελα καναδυό γρίφους παραπάνω βασικά
Reprobates 98% - ήθελα ένα πιο ραφινάτο τελείωμα βασικά

Οι υψηλές βαθμολογίες είναι για αυστηρώς προσωπική χρήση και δεν είναι δεσμευτικές. Αύριο μπορέι ν' αλλάξω γνώμη. Είναι όλα αγαπημένα βλέπεις.

Είπατε για το The moment of silence και είπα να πω και εγώ τη γνώμη μου. Το παιχνίδι με συνεπήρε, το έπαιζα και το ευχαριστιόμουν και εκεί που πήγε να απογειωθεί η δράση να γίνουν όλα ρημαδιό έκανε μια απότομη προσγείωση και μετά κινήθηκε σε ρηχά νερά μέχρι το τέλος. Αυτό θυμάμαι περισσότερο από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Θα προσθέσω το Faust: Seven Games of the Soul που δεν το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια αλλά μου είχε φανεί "σκληρό" και διεισδυτικό παιχνίδι όσον αφορά τα themes που έθιγε (ήταν κάπως σπονδυλωτό, οπότε καταπιανόταν με ξεχωριστές ιστορίες/αναμνήσεις που έδεναν στο τέλος) χωρίς να ξεπέφτει σε χυδαιότητες ή αιματοκυλίσματα για να σοκάρει.

Αρκετά ενήλικο θεωρώ και τον κεντρικό προβληματισμό του Edna & Harvey (ψυχική ασθένεια και μερίδιο ευθύνης του πάσχοντος στις πράξεις του, το κατά πόσο είναι επιθυμητή η αλλοτρίωση της "ελαττωματικής" προσωπικότητας ενός ατόμου κτλ), μόνο που δεν είναι πολύ φανερός κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ξεπροβάλλει στο τέλος και αφήνει τη σκιά του να κρέμεται πάνω από τον παίκτη.