Ενήλικα adventure;
Αν κατάλαβα καλά θεωρείς ότι το θέμα "λυκάνθρωποι" είναι από μόνο του παιδαριώδης όπως λες. Δηλαδή υπάρχουν θέματα που από μόνα τους είναι ανίκανα να δώσουν κάτι ουσιώδες. Sorry φίλε αλλά διαφωνώ κάθετα. Τη ιστορία δεν την κάνει το θέμα αλλά ο αφηγητής. Δες -μιας και λέμε για λυκάνθρωπους- το wolf με τον Jack Nicholson και τη Michelle Pfeiffer (αχχχχχχcrocark wrote: Ακόμη κι ο Κάρτερ δηλαδή συμφωνεί μαζί μου ότι οι λυκάνθρωποι είναι πιο παιδαριώδης φάση από τα υποσυνείδητα μηνύματα
) και τα λέμε. Μια ταινία όπου ουσιαστικά ασχολείται με τον "πολιτισμένο" άνθρωπο και την ελευθερία. Μάλιστα είναι πολύ πιο μεγάλη "μαγκιά" όταν κάποιος παίρνει ένα "ευτελές" θέμα και αναδεικνύει τις σημειολογίες που κρύβει από κάτω. Το βλέπει, αν θέλετε, με μια πιο ενήλικη ματιά. Μπορώ να αναφέρω πολλά παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων.Και μιας και λέμε για ενήλικα adventures να αναφέρω και το Culpa Innata. Αρκετά βαθύ sci-fi σενάριο όπου παρουσιάζει μια κοινωνία "αποστειρωμένη" κάτω από μια παγκόσμια κυβέρνηση. Έχει και τις οικολογικές της αναφορές. Η Dream μπορεί να σας τα πει καλύτερα που ξέρω ότι το λατρεύει.
“You know, the very powerful and the very stupid have one thing in common. They don’t alter their views to fit the facts. They alter the facts to fit their views.”
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Δε το θυμάμαι αυτό ότι σου παίνευα το GK2 αλλά δεν αποκλείεται καθόλου. Άλλωστε το θεωρώ πολύ καλό αλλά υπερτιμημένο adventure και σίγουρα κατώτερο του 1 που για μένα αποτελεί αριστούργημα.
Τώρα, εφόσον το στατιστικό σου δείγμα εξαντλείται στο Advocate, πάω πάσο. Δε κρατάω λογαριασμό αλλά πολύ πιθανό να πέφτεις και μέσα στη σειρά δημοφιλίας των GK εδώ γύρω. Απλά εγώ τυχαίνει να παρακολουθώ και άλλα fora/sites και γενικά τις τάσεις του Internet και εκεί το Beast Within συνήθως συγκεντρώνει τα περισσότερα εγκώμια και όρκους αιώνιας πίστης από τους fans (και τον Τύπο).
Castledoque, όντως σπουδαία ανάλυση, σχεδόν με έπεισες ότι το GK2 είναι τελικά καλύτερο απ'ότι το θυμάμαι. Επειδή, όμως, ζούμε για ένα κούτελο και έχω ήδη εκφράσει ανοιχτά τις επιφυλάξεις μου για το παιχνίδι, καταλαβαίνεις ότι δεν μπορώ να αρχίσω τώρα τις κωλοτούμπες
No good deed goes unpunished
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Δύο ή τρεις φορές το έχω τελειώσει και πριν αρκετά χρόνια. Βέβαια τότε είχα κρατήσει τα save αρκετό καιρό στον υπολογιστή και κατά καιρούς χάζευα αγαπημένες σκηνές και διαλόγους. Προσωπικά πιστεύω ότι η Jensen τα είχε σκεφτεί όλα αυτά, αφού από το σενάριο φαίνεται ότι είχε κάνει και έρευνα στο θέμα του ζωικού βασιλείου. Άλλωστε τέτοιοι συμβολισμοί στα πιο αξιόλογα βιβλία και φιλμ του φανταστικού είναι πολύ συνηθισμένοι, οπότε δεν πρόκειται για καμιά φοβερή πρωτοτυπία. Απλώς η Jane Jensen κάνει πολύ καλά σε ένα παιχνίδι κάτι που από χρόνια γινόταν στα καλύτερα βιβλία και ταινίες του είδους, αλλά που κάθε άλλο παρά συνηθισμένο ήταν τότε στον τομέα των video games. Ο Constantine_R αναφέρει πολύ ωραία το Wolf με τον Nicholson, που όντως εγείρει μια παραπλήσια προβληματική πολιτισμού-ελευθερίας, αλλά σε ένα πλαίσιο περισσότερο κοινωνιοκεντρικό σε αντιπαραβολή με την περισσότερο ψυχολογική-εσωτερική προσέγγιση στο The Beast Within. Ουσιαστικά πρόκειται για μια προβληματική που σε διάφορες παραλλαγές τη συναντάμε συχνά ακόμα και σε πολύ κλασικά βιβλία της λογοτεχνίας του φανταστικού, είτε ως ξεκάθαρο θέμα, όπως στο πολύ γνωστό Jeckyll & Hyde του Stevenson είτε σε λανθάνουσα μορφή, όπως στο Dracula του Stoker. Εν κατακλείδει και πάλι ο φίλος Constantine_R συνοψίζει το θέμα εξαιρετικά:outcry wrote: Castledoque, πόσες φορές το χεις τελειώσει? Έφτασες σε τόσο ενδελεχή ανάλυση με τη μία? Ειλικρινά δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν η ίδια η JJ το χε σκεφτεί όπως εσύ το θέτεις.
Constantine_R wrote: Μάλιστα είναι πολύ πιο μεγάλη "μαγκιά" όταν κάποιος παίρνει ένα "ευτελές" θέμα και αναδεικνύει τις σημειολογίες που κρύβει από κάτω. Το βλέπει, αν θέλετε, με μια πιο ενήλικη ματιά.
Πάντως όσον αφορά αυτό που λέει ο crocark:
Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω δει πολύ σινεμά (από πολλές χώρες και πολλές εποχές, ακόμα και κάποιες ταινίες του βωβού κινηματογράφου) και κατά καιρούς το έχω ψάξει αρκετά το θέμα. Τα τελευταία 3-4 χρόνια κάπως λιγότερο, αλλά δυστυχώς έχουν λιγοστέψει κι οι καλές ταινίες. Τέλος πάντων...crocark wrote: Μου κόλλησε ότι είναι κριτικός κινηματογράφου από το πρωί ...
Για να επανέλθω στα Gabriel Knight, όλα είναι εξαιρετικά παιχνίδια και αρκετά ψαγμένα στο θέμα του σεναρίου. Ακόμα και το (πιο μελό) Grey Matter κάτι έχει να πει σε ορισμένα σημεία του. Απλώς (προσωπική μου άποψη) σε σεναριακό επίπεδο το The beast within έχει αυτό το κάτι παραπάνω. Άντε να δούμε τι θα κάνει η Jane με το Moebius...
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Όχι δεν κατάλαβες καλά Κώστα. Λέω:Constantine_R wrote: Αν κατάλαβα καλά θεωρείς ότι το θέμα "λυκάνθρωποι" είναι από μόνο του παιδαριώδης όπως λες. Δηλαδή υπάρχουν θέματα που από μόνα τους είναι ανίκανα να δώσουν κάτι ουσιώδες. Sorry φίλε αλλά διαφωνώ κάθετα.
Δε λέω ότι είναι παιδαριώδες. Και τα δυο μπορεί να είναι ή να μην είναι. Λέω ότι απ' τα δυο το άλλο είναι πιο σοβαρό, ενώ οι λυκάνθρωποι είναι ένας κλασικός μύθος αιώνων με τον οποίο, όσοι τουλάχιστον διαβάζουν, έρχονται σε επαφή λίγο - πολύ στην εφηβεία τους. Η διαφορά είναι στο "πιο". Είναι θέμα σύγκρισης κι όχι "απόλυτου βαθμού" το πόσο παιδαριώδες είναι, σύμφωνα μ' αυτά που λέω εγώ. Τώρα, το επιχείρημα με τον Κάρτερ, προφανώς και μπήκε για πλάκα.Ακόμη κι ο Κάρτερ δηλαδή συμφωνεί μαζί μου ότι οι λυκάνθρωποι είναι πιο παιδαριώδης φάση από τα υποσυνείδητα μηνύματα
Το Wolf ήταν η πρώτη ή η δεύτερη ταινία που είδα μόνος μου στο σινεμά (συλλεκτική αίσθηση). Ωραία αίσθηση. Τότε. Τώρα τη θεωρώ ταινία μέτρια. Είναι προσωπικό θέμα. Δε βλέπω πλέον, παρά πολύ σπάνια, Χόλυγουντ. Περιορίζομαι σχεδόν αποκλειστικά σε ταινίες κοινωνικού περιεχομένου, κατά 90% ευρωπαϊκές. Κατά 75% γαλλικές. Και ο Νίκολσον καλός ΚΑΙ η Φάιφερ και μπορεί όντως να κάνει αυτό που λες, αλλά εγώ προτιμώ πλέον τα πιο ξεκάθαρα μηνύματα.
Ακόμα περιμένω να μου την πεις για το πόσο παιδαριώδη είναι (σε απόλυτο βαθμό αυτήν τη φορά) τα παραμύθια με δράκους και ξωτικά
ή που θα λείπεις διακοπές και θα έχεις ίντερνετ με το σταγονόμετρο ή που δε θέλεις να πλακωθούμε
Άρα μέσα έπεσα. Απλά νομίζεις, αν κατάλαβα καλά, ότι είστε λίγοι.maladroid wrote: Άλλωστε το θεωρώ πολύ καλό αλλά υπερτιμημένο adventure και σίγουρα κατώτερο του 1 που για μένα αποτελεί αριστούργημα.
Εννοείται. Έχει αποκλειστικά ανθρώπινους χαρακτήρεςCastledoque wrote: Ακόμα και το (πιο μελό) Grey Matter κάτι έχει να πει σε ορισμένα σημεία του.
Έχει θλιμμένες φάτσες Δεν είναι manga 
... είναι αριστούργημα ... 
ΑΠΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕΤΑΣΤΗΘΙ
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
crocark wrote: ή που θα λείπεις διακοπές και θα έχεις ίντερνετ με το σταγονόμετρο ή που δε θέλεις να πλακωθούμε
Μακάρι να ήμουν διακοπές. Internet είχα μπόλικο, χρόνο δεν είχα. Εννοείται ότι θέλω να πλακωθούμε...
Τους λυκάνθρωπους τους ανέφερα σαν παράδειγμα. Εγώ εκεί αν θες που κολλάω είναι σε αυτό που λες και εσύ, "απόλυτος βαθμός". Πιστεύω δηλαδή ότι δεν υπάρχουν "θέματα" που υπερτερούν απόλυτα σε σχέση με άλλα άσχετα βέβαια με τα προσωπικά μας γούστα. Αν κάποια θεματολογία Α υπερτερεί σε σχέση με μια άλλη Β είναι γιατί κάποια άτομα ασχολήθηκαν "σοβαρά" με αυτή. Να δώσω ένα παράδειγμα μπας και γίνω πιο κατανοητός. Πάρε τους (Αμερικάνικους) σούπερ ήρωες. Αν τους πάρουμε από την αρχή της ύπαρξής τους τι ήταν; Κάποιοι τύποι που πλάκωναν στα μπουνίδια κακοποιούς υπηρετώντας το "καλό", άσχετα που για να το πετύχουν κατέστρεφαν τη μισή Νέα Υόρκη (ή Μετρόπολις). Μέχρι που ήρθε ένας τύπος (Alan Moore) και μπήκε στη διαδικασία να μας προβληματίσει γιατί ένας άνθρωπος αποφασίζει να βάλει το σώβρακο έξω από το παντελόνι του και να το παίξει "ήρωας"; τι σημαίνει "υπηρετώ το καλό"; και στην τελική πόσο στα καλά τους είναι αυτοί οι τύποι! και μας παρέδωσε ένα έργο (Watchmen) που όποια λίστα βιβλίων και να δεις (όχι comics) είναι μέσα. Αν λοιπόν οι σούπερ ήρωες ήταν απόλυτα ένα "παιδικό" θέμα δεν θα μπορούσε να γραφτεί ποτέ κάτι ανάλογο. Θα μου πεις βέβαια, "οκ στα 1000000000 comics που κυκλοφόρησαν βγήκε και ένα καλό". Σύμφωνοι. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τα άτομα που ασχολούνται (ή δεν ασχολούνται καλύτερα) με το είδος;
Στο ίδιο μήκος κύματος λοιπόν θα σου απαντήσω και για το:
Εξαρτάται τι διαβάζεις-παίζεις-βλέπεις. Ειδικά την τελευταία δεκαετία όπου το LOTR το έκανε και μόδα, είναι φυσιολογικότατο να βγαίνουν και παπάρες. Τώρα όσον αφορά το gaming, ε ήταν πάντα αγαπημένο θέμα (ειδικά στα RPG) λογικό να έχει χαθεί η πρωτοτυπία. Κάποιος όμως θα βρεθεί να ταρακουνήσει τα νερά (Witcher?). Πίστεψε με είμαι πολύ πιο δύσπιστος από εσένα σε ότι έχει να κάνει με fantasy. Επίσης δεν κατάλαβα τι έχουν οι δράκοι; μια χαρά είναι...crocark wrote: Ακόμα περιμένω να μου την πεις για το πόσο παιδαριώδη είναι (σε απόλυτο βαθμό αυτήν τη φορά) τα παραμύθια με δράκους και ξωτικά
Τέλος για να γυρίσουμε και στα δικά μας. Είμαστε ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. Μιλάμε για ενήλικες θεματολογίες σε adventures και δεν έχουμε αναφέρει ακόμα το κορυφαίο -ίσως- όλων;;;
I have no mouth and I must scream
τσ τσ τσ τσ ...... είμαστε απαράδεκτοι.....
Οι γαλλικές κοινωνικές ταινίες έχουν πιο ξεκάθαρα μηνύματα;
“You know, the very powerful and the very stupid have one thing in common. They don’t alter their views to fit the facts. They alter the facts to fit their views.”
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Τι γλυκούλης δράκος είναι αυτός;;;;; Τον θέλω για pet τώρα!!!! Γουτσου, γούτσου, γούτσου...Constantine_R wrote: Επίσης δεν κατάλαβα τι έχουν οι δράκοι; μια χαρά είναι...
Τι το θες το ερωτηματικό; Από άποψη σεναρίου και τα δύο Witcher όχι απλώς ταρακουνούν τα νερά, ολόκληρο Τιτανικό βουλιάζουν. Σεξ, πολιτικές δολοπλοκίες, ρατσισμός, μικροπρέπειες και μικρόνοια, φασισμός στην πλευρά των ανθρώπων και τρομοκρατία από την πλευρά των elves και μαύρος κατάμαυρος μεσαίωνας. Βέβαια για τον croc τα παιχνίδια αυτά ίσως έχουν δύο σοβαρά μείον: Trolls και Elves .Constantine_R wrote: Τώρα όσον αφορά το gaming, ε ήταν πάντα αγαπημένο θέμα (ειδικά στα RPG) λογικό να έχει χαθεί η πρωτοτυπία. Κάποιος όμως θα βρεθεί να ταρακουνήσει τα νερά (Witcher?).
Τώρα για να αλλάξουμε θέμα:
Εντάξει υπάρχουν και εξαιρετικές γαλλικές κοινωνικές ταινίες. Φέτος ας πούμε, "Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο" ήταν μια πολύ ζεστή και ανθρώπινη ταινία με δυνατό κοινωνικό περιεχόμενο, δοσμένο πολύ όμορφα. Γενικά πάντως, θεωρώ ότι πολλές γαλλικές ταινίες τείνουν να παγιδεύονται σε μια σεναριακή φλυαρία που τις κάνει να μοιάζουν περισσότερο με δοκιμιακές πραγματείες παρά με καλλιτεχνικές δημιουργίες και τελικά περισσότερο κουράζουν το εκάστοτε κυρίως θέμα, παρά το διαφωτίζουν.Constantine_R wrote: Οι γαλλικές κοινωνικές ταινίες έχουν πιο ξεκάθαρα μηνύματα;
Αλλά για να επανέλθω στοιχειωδώς στην ουσία του thread:
Ναι βρε, αυτό το παιχνίδι δεν το έχω παίξει, αλλά έχω διαβάσει γι'αυτό πολύ ενδιαφέροντα (και αντιφατικά) σχόλια, από τα οποία διαφαίνεται να ανήκει στην κατηγορία που λέμε. Πρέπει οπωσδήποτε κάποια στιγμή να ασχοληθώ μαζί του.Constantine_R wrote: I have no mouth and I must scream
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Constantine_R wrote: και μπήκε στη διαδικασία να μας προβληματίσει γιατί ένας άνθρωπος αποφασίζει να βάλει το σώβρακο έξω από το παντελόνι του και να το παίξει "ήρωας";
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Πραγματικά, γιατί φοράνε το σώβρακο απ' έξω; Είναι τρέντυ; Δεν ξέερω που λες για Watchmen. Ο μόνος υπερήρωας που με άγγιξε ποτέ ήταν ο Spiderman. Ο μόνος. Κι αυτός λίγο. Δεν ξέρω από Watchmen κι έτσι προφανώς δεν μπορώ να καταλάβω το παράδειγμα.
Νομίζω σου έχω πει ότι τον άρχοντα δεν τον ήξερα πριν την πρώτη ταινία. Μέσα σε δεκαπέντε μέρες μετά την πρώτη προβολή της πρώτης, είχα διαβάσει μέχρι και το χόμπιτ. Τότε για πρώτη φορά κατάλαβα τι ήταν τα τρολς στις διάφορες γέφυρες σε παιχνίδια. Επειδή η σχέση μου με τα τρολς στις γέφυρες είναι ορμώμενη από τα παιχνίδια και μάλιστα από το πρώτο adventure που αγόρασα ... δε με χαλάει που και που αν βλέπω κανένα τέτοιο. Αρκεί να μην είναι σε γερμανικό παιχνίδι, όπου ταυτόχρονα θα σκάσει μύτη ο Ίντυ κι η Λάρα και μαζί κι όλο το κακό συναπάντημα. Μέχρις εκεί όμως. Δε νομίζω να φταίει ότι τα έμαθα "πολύ αργά" και τα έπιασα μονοκοπανιά και να κουράστηκα. Κουράστηκα γιατί προφανώς πιστεύω ότι αυτός ο "κόσμος φαντασίας" είναι κάτι πάρα πολύ μικρό - η φαντασία στο μυαλό ενός ανθρώπου - για να κάθονται και ν' απασχολούνται τόσα εκατομμύρια άνθρωποι με τα ίδια και τα ίδια. Παπάρες πάντως δεν έχω παίξει στο RPG κομμάτι. Απλά βαρέθηκα εγκαίρως. Στο adventure κομμάτι βεβαίως έχει καταντήσει τελείως αηδία ... κι επιτέλους ... άμα εν έχεις φαντασία καθόλου ... κι αφού δε βρίσκεται κανένας να σε σταματήσει ... κι αφού τελικά θα φτιάξεις παιχνίδι με ξωτικά ... κάν' τα τουλάχιστον να τρέχουν κι όχι να περπατάνε απ' τη μια άκρη της οθόνης μέχρι την άλλη σε 8 δεύτερα ...Constantine_R wrote: Εξαρτάται τι διαβάζεις-παίζεις-βλέπεις. Ειδικά την τελευταία δεκαετία όπου το LOTR το έκανε και μόδα, είναι φυσιολογικότατο να βγαίνουν και παπάρες.
Παρασύρθηκα πάλι
Σε πιστεύω ότι είναι καλό, αλλά ξέρεις τι έκανα; Επειδή έπαιξα το έπος New Vegas και κουράστηκα για φέτος με τα RPG, έψαξα όλες τις καλές σκηνές στο utube για να είμαι σίγουρος ότι έχουμε καλύψει το πιο ενδιαφέρον κομμάτι. Ε, άμα το παίξω κάποτε εντάξει, αλλά δε θα το 'χω άγχος.Constantine_R wrote: Κάποιος όμως θα βρεθεί να ταρακουνήσει τα νερά (Witcher?).
Από άλλη άποψη. Αυτή του πιο ψαγμένου οπαδού. Θεμιτό.Constantine_R wrote: Πίστεψε με είμαι πολύ πιο δύσπιστος από εσένα σε ότι έχει να κάνει με fantasy.
Constantine_R wrote: Επίσης δεν κατάλαβα τι έχουν οι δράκοι; μια χαρά είναι...
Μυρίζουν οι μασχάλες τους ...
Δεν το έχω παίξει. Κι όλο λέω να το δω κι όλο λέω ...Constantine_R wrote: Μιλάμε για ενήλικες θεματολογίες σε adventures και δεν έχουμε αναφέρει ακόμα το κορυφαίο -ίσως- όλων;;;
Χαλαρότατα ...Constantine_R wrote: Οι γαλλικές κοινωνικές ταινίες έχουν πιο ξεκάθαρα μηνύματα;
(άμα θες να πεις κάτι τόσο συγκεκριμένο καλά είναι να προσέχεις ιδιαίτερα τις λεπτομέρειες ανάμεσα στα ροζ και τα φούξια ...)
Υπάρχουν σχεδόν αποκλειστικά μόνο εξαιρετικές γαλλικές ταινίες. Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο είναι στα υπόψη.Castledoque wrote: Εντάξει υπάρχουν και εξαιρετικές γαλλικές κοινωνικές ταινίες.
Για να επανέλθω κι εγώ, θυμήθηκα κι εγώ ένα. Diamonds in the rough. Μόνο τεχνικά περιορίζεται. Διαφορετικά θα ήταν στο τοπ 5 μου σίγουρα.
ΑΠΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕΤΑΣΤΗΘΙ
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Όντως πολύ καλό παιχνίδι, με ενήλικη θεματολογία και μάλιστα από έλληνα δημιουργό. Κρίμα που δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για καλύτερα γραφικά και που ο Άλκης Πολυράκης δεν μπόρεσε να δώσει συνέχεια στην ενασχόλησή του με τα adventure. Είχα σκεφτεί να το αναφέρω, αλλά "κόλωσα" για να μην κατηγορηθώ για διαφήμιση των ελληνικών προϊόντων.crocark wrote: Diamonds in the rough
Α πα πα, αμαρτία!... Ποιο από τα δύο Witcher κατέστρεψες έτσι άδικα, το 1 ή το 2 (ή και τα 2); Πάντως από μεμονωμένες σκηνές στο youtube αποκλείεται να καταλάβεις τον πλούτο αυτών των παιχνιδιών (ειδικά στο 1, όπου οι cut-scenes είναι πολύ μικρότερες και διάσπαρτες σε πολλά σημεία της ιστορίας σε αντιπαραβολή με τις πιο μεγάλες και συγκεντρωμένες του 2), παρά μόνο να πάρεις μια πρώτη γεύση για τον κόσμο και την ατμόσφαιρά τους. Ειδικά το πρώτο Witcher είναι μαγευτική gaming και story-telling εμπειρία.crocark wrote: Σε πιστεύω ότι είναι καλό, αλλά ξέρεις τι έκανα; Επειδή έπαιξα το έπος New Vegas και κουράστηκα για φέτος με τα RPG, έψαξα όλες τις καλές σκηνές στο utube για να είμαι σίγουρος ότι έχουμε καλύψει το πιο ενδιαφέρον κομμάτι.
Όσον αφορά τις γαλλικές ταινίες, αυτό δε θα το έλεγα. Έχω δει πάρα πολλές που υποκύπτουν σε ένα από τα εξής αμαρτήματα: (1) Πολυλογία μέχρι νανουρίσματος, κάποιος να τους πει επειγόντως ότι άλλο θέατρο κι άλλο σινεμά, (2) Επίδειξη πνεύματος από εξυπνάκηδες σκηνοθέτες και σεναριογράφους, που καταδέχονται να μοιραστούν τη σοφία τους με το άξεστο κινηματογραφικό κοινό, και (3) (το χειρότερο απ'όλα, μια και στα υπόλοιπα τουλάχιστον διατηρείται ένα ιδιαίτερο γαλλικό στυλ) Θέλω να γίνω αμερικανάκι στη θέση των αμερικάνων, εκρήξεις που θα ισοπέδωναν τη μισή υδρόγειο, χαρακτήρες μεσα στη γκριμάτσα και την καρικατούρα, πανηλήθιες ατάκες με χιούμορ που απευθύνεται σε προσχολικές ηλικίες και τάχα μου στυλάτη και μοντέρνα κινηματογραφική ματιά (χίλιες φορές καλύτερο το μπλα μπλα και το νανούρισμα). Πάντως αν σου αρέσει ο γαλλικός κινηματογράφος, αξίζει να αναζητήσεις και κάποιες παλιότερες ταινίες από Lecond, Truffault, Godart (της πρώτης περιόδου), Bresson (Προσοχή: ΟΧΙ Besson), Rohmer και άλλους που τώρα δε μου έρχονται.crocark wrote: Υπάρχουν σχεδόν αποκλειστικά μόνο εξαιρετικές γαλλικές ταινίες.
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Καλά έκανες. Άσε να κατηγορηθώ εγώ που το έχω πάρει εργολαβίαCastledoque wrote: Είχα σκεφτεί να το αναφέρω, αλλά "κόλωσα" για να μην κατηγορηθώ για διαφήμιση των ελληνικών προϊόντων.
Βασικά δεν είναι ότι είναι ελληνικό, είναι ότι είναι εκλπληκτικό απλά ... ήταν άτυχο όμως μάλλον. Γιατί αν υποθέσουμε π.χ. ότι σ' αυτό το χώρο κινείται η Wadget, νομίζω τις παραγωγές της, που είναι πολύ καλές, τις βάζει όλες κάτω. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί, αλλά αυτό δεν κάνει το παιχνίδι λιγότερο εκπληκτικό
Και τα δυο. Δε με έβλεπες που ψαχνόμουν με τα μονογαμικά και πολυγαμικά παιχνίδια. Κανένα τελικά ... RPG ξανά το φθινόπωρο ... ίσως ... να 'μαστε καλά μέχρι τότε.Castledoque wrote: Α πα πα, αμαρτία!... Ποιο από τα δύο Witcher κατέστρεψες έτσι άδικα, το 1 ή το 2 (ή και τα 2);
Ναι, καλά ... Εγώ βασικά ήθελα να είμαι σίγουρος ότι δε θα μου ξεφύγουν συγκεκριμένες, συστημένες σκηνές. Και περισσότερο ήθελα να δω αν έκαναν καλή δουλειά στη σχεδίαση των χαρακτήρων - αν ακολούθησαν με ακρίβεια το σωματότυπο των μοντέλων κλπ.Castledoque wrote: Πάντως από μεμονωμένες σκηνές στο youtube αποκλείεται να καταλάβεις τον πλούτο αυτών των παιχνιδιών
Βασικά το θέατρο μ' αρέσει πολύ. Ίσως φταίει αυτό.Castledoque wrote: κάποιος να τους πει επειγόντως ότι άλλο θέατρο κι άλλο σινεμά
Ναι. Τι καλάCastledoque wrote: Επίδειξη πνεύματος από εξυπνάκηδες σκηνοθέτες και σεναριογράφους, που καταδέχονται να μοιραστούν τη σοφία τους με το άξεστο κινηματογραφικό κοινό
Υπερβάλλεις νομίζω. Μιλάς για τις περιπέτειές τους προφανώς και προσωπικά νομίζω ότι τους αδικείς. Πάντα πίστευα ότι ο γαλλικός στηρίζεται εν πολλοίς στην καλή φωτογραφία. Η καλή φωτογραφία δεν έχει ανάγκη από εφέ ... Αν κάποιος το παρακάνει, είναι σίγουρα η μειοψηφία.Castledoque wrote: Θέλω να γίνω αμερικανάκι στη θέση των αμερικάνων, εκρήξεις που θα ισοπέδωναν τη μισή υδρόγειο
Εγώ πάντως τρελαίνομαι για Βενσάν Κασέλ. Εσένα μη σ' αρέσει. Δε θα μαλώσουμε τώρα για τον Κασέλ. Επίσης στην καρικατούρα έχουν παράδοση με τους κωμικούς τους. Παράδοση που μου φέρνει εκτός από ευχάριστες αναμνήσεις, το γέλιο ακόμα και σήμερα.Castledoque wrote: χαρακτήρες μεσα στη γκριμάτσα και την καρικατούρα, πανηλήθιες ατάκες με χιούμορ που απευθύνεται σε προσχολικές ηλικίες και τάχα μου στυλάτη και μοντέρνα κινηματογραφική ματιά
Βλέπω κατά καιρούς τα πάντα. Μια καλή λίστα είναι αυτή:Castledoque wrote: Πάντως αν σου αρέσει ο γαλλικός κινηματογράφος, αξίζει να αναζητήσεις και κάποιες παλιότερες ταινίες από Lecond, Truffault, Godart (της πρώτης περιόδου), Bresson (Προσοχή: ΟΧΙ Besson), Rohmer και άλλους που τώρα δε μου έρχονται.
www.bestfrenchfilms.com/
ΑΠΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕΤΑΣΤΗΘΙ
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.
Castledoque wrote:
Ναι βρε, αυτό το παιχνίδι δεν το έχω παίξει, αλλά έχω διαβάσει γι'αυτό πολύ ενδιαφέροντα (και αντιφατικά) σχόλια, από τα οποία διαφαίνεται να ανήκει στην κατηγορία που λέμε. Πρέπει οπωσδήποτε κάποια στιγμή να ασχοληθώ μαζί του.Constantine_R wrote: I have no mouth and I must scream
crocark wrote:
Δεν το έχω παίξει. Κι όλο λέω να το δω κι όλο λέω ...Constantine_R wrote: Μιλάμε για ενήλικες θεματολογίες σε adventures και δεν έχουμε αναφέρει ακόμα το κορυφαίο -ίσως- όλων;;;
Η ιστορία βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Harlan Ellison. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει καταστραφεί από τον υπερυπολογιστή ΑΜ εκτός από 5 ανθρώπους όπου έχει αιχμάλωτους και "παίζει" μαζί τους. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αναλαμβάνουμε και τους 5 χαρακτήρες και γνωρίζουμε τις ιστορίες τους μέσα από τα βασανιστήρια του ΑΜ. Είναι ένα σκοτεινό ψυχολογικό sci-fi που απλά σου μένει αξέχαστο.
Τα αντιφατικά σχόλια, που λέει και ο Castle... κατά βάση οφείλονται στον μέτριο τεχνικό τομέα και ιδιαίτερα στο φτωχό και προβληματικό animation. π.χ. θυμάμαι ο χαρακτήρας να κοιτά αριστερά, να κλικάρω να πάει δεξιά και να πηγαίνει με την όπισθεν...
. Ο ήχος πάντως είναι σε κορυφαία επίπεδα, ιδιαίτερα η φωνή του ΑΜ. Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να ζήσει μια τέτοια ιστορία και να κολλήσει στα γραφικά.Έχεις δει από κοντά!!!;;;; :shock: :shock:crocark wrote:
Constantine_R wrote: Επίσης δεν κατάλαβα τι έχουν οι δράκοι; μια χαρά είναι...
Μυρίζουν οι μασχάλες τους ...
“You know, the very powerful and the very stupid have one thing in common. They don’t alter their views to fit the facts. They alter the facts to fit their views.”
Please Σύνδεση or Create an account to join the conversation.