Ενήλικα adventure;

Απορώ πάντως πως δεν ανέφερε κανείς το Blade Runner? Νομίζω ότι τα θέματα που θήγει πάνω σε τεχνολογία, μηχανές, φιλία είναι ιδιαίτερα...

crocark wrote: Χωρίς να ξέρω τα to the moon και resonance, όλα τ' άλλα είναι ανήλικα. Μόνο τα moment of silence και overclocked είναι παιχνίδια με κότσια.

Επιτέλους μπορώ να απελευθερώσω τον γκρινιάρη που κρύβω μέσα μου...
Έπαιξα χθες και σήμερα το Overclocked (βασικά ξενύχτησα, γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω) και το τέλειωσα αισίως σήμερα. Φυσικά για να πέσει τέτοιο τρελό ξενύχτι το παιχνίδι μου άρεσε πολύ. Όμως όσον αφορά τα κότσια λυπάμαι αλλά δεν τα είδα. Το παιχνίδι ομολογουμένως φλερτάρει με τη θεματική της προέλευσης των βίαιων ενστίκτων στους ανθρώπους, αλλά δε νομίζω ότι τελικά ασχολείται σοβαρά με το θέμα, αφού τελικά ακολουθεί την οδό μιας συναρπαστικής μεν αλλά πολύ λιγότερο "βαριάς" ιστορίας συνωμοσίας. Να εξηγηθώ: μου αρέσουν οι ιστορίες συνωμοσίας και η συγκεκριμένη είναι από τις πολύ καλά ανεπτυγμένες που δεν ξεφουσκώνουν δυσάρεστα στο φινάλε Όμως όσον αφορά το πόσο ενήλικη είναι σαν ιστορία και το πόσο βαριά είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, δεν μπορώ να πω ότι αγγίζει την ουσία των πραγμάτων. Αν δω την πλοκή ως μια προσέγγιση της ιστορίας της βίας, μάλλον υστερεί σημαντικά στον τομέα αυτό, αφού Ας πούμε θεωρώ ότι το Gabriel Knight 2 προσεγγίζει πολύ πιο σοβαρά το θέμα του κινδύνου και της γοητείας της απελευθέρωσης των γήινων ενστίκτων (μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και η βία), όπου τόσο μέσω των διαλόγων όσο και μέσω της ανέλιξης της πλοκής καθίσταται κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο εξωγενής "φανταστικός" παράγοντας είναι απλώς η αφορμή για να απελευθερωθούν οι δυνάμεις της καταστροφής που κρύβονται ήδη μέσα στον άνθρωπο.

Όσον αφορά το θέμα αφενός πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν το θεωρώ ιδιαίτερα βαθύ, αφετέρου δεν είναι τόσο απλό, όσο παρουσιάζεται στο παιχνίδι και σίγουρα δεν αφορά τις ηλικίες 18-20 ετών των πρωταγωνιστών. Μια ιστορία με παραπλήσια θεματική που θα αναφερόταν σε πολύ νεαρότερες ηλικίες 8-15 ετών θα με έπειθε πολύ περισσότερο ως σοβαρή προσέγγιση του θέματος. Τέλος και πάλι η συνομωσιολογική πλευρά του σεναρίου και πάλι αποδυναμώνει και αυτήν τη θεματική.

Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά δεν θεωρώ ότι μειώνουν την αξία του παιχνιδιού και αν έκανα mini-review (που θεωρώ ότι δε χρειάζεται αφού ήδη υπάρχει ένα εξαιρετικό από τη Giovanna) τα σχόλιά μου θα ήταν πολύ θετικά (αν εξαιρέσουμε μια κάποια επαναληψιμότητα στους γρίφους με το PDA και το γνωστό πρόβλημα των adventure με τα γραφικά, τα οποία ακόμα και για το 2007 μου φαίνονται ξεπερασμένα, αλλά πάντως κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους). Οπότε το Overclocked μου φάνηκε εξαιρετικό και πολύ χαίρομαι που όσα διάβασα στο forum με παρακίνησαν να το αναζητήσω και να το παίξω. Όμως όσον αφορά το θέμα του thread (ενήλικα adventure), για μένα δεν πληρεί τελικά τις αυστηρές προϋποθέσεις που έχω θέσει ώστε να μπει στην κατηγορία. (Με πιο ελαστικές προϋποθέσεις μπαίνει άνετα, αλλά τότε μπαίνουν και πολλοί άλλοι τίτλοι, όπως The Longest Journey, So blonde, Whispered world, Gray Matter, Keepsake και πολλά άλλα). Για να εξηγηθώ, προκειμένου να θεωρήσω ένα adventure ενήλικο, δε μου αρκεί να φλερτάρει με κάπως πιο περίεργα και δύσκολα θέματα, αλλά θέλω η θεματική με την οποία καταπιάνεται (η οποία πρέπει να είναι τουλάχιστον σοβαρή, αλλά όχι απαραίτητα και ζοφερή) να διαπερνά σαν βελόνα με κόκκινη κλωστή την αφήγηση της ιστορίας από άκρη σε άκρη. Η ενήλικη ιστορία δεν έγκειται σε μερικές διακοσμητικές πινελιές, αλλά πρέπει να αφορά τον τρόπο θέασης όλης της πλοκής και τον ίδιο τον σκελετό της αφήγησης.

(Κι έτσι επιτέλους γκρίνιαξα κι εγώ λίγο, γιατί είχα βαρεθεί να παίζω τον "καλό", που υποστηρίζει τους "αδικημένους" developers και τα "κυνηγημένα" παιχνίδια.)

Δε συνεχίζω το θέμα για να σου την πω, αλλά επειδή μου αρέσει η κουβέντα.

crocark wrote: 1. Καλά κάνεις και γκρινιάζεις. Παλιογκρινιάρη ...

crocark wrote: Κατάλαβα ότι βάζεις στο κέντρο τη βία. Δεν είναι η βία στο κέντρο του παιχνιδιού.

Ε μα με τον υπότιτλο που έχει (A history of violence) και την εξέλιξη της πλοκής μέχρι ένα σημείο επόμενο δεν ήταν να σκέφτομαι έτσι; Από την άλλη βέβαια καλύτερα που δεν υπηρέτησε το θέμα που υπόσχεται ο υπότιτλος του, γιατί τότε πολύ φοβάμαι ότι θα υπέκυπτε στο αμάρτημα

crocark wrote: Μας ενδιαφέρει ότι μπορεί κάποιος να εκμεταλλευθεί την αγάπη - μανία σου για κάτι για να σε κάνει υποχείριό του.

Εντάξει, δε λέω ότι αυτό δεν είναι ένα ενδιαφέρον θέμα, αλλά μόνο ακροθιγώς μπορώ να θεωρήσω ότι το πλησιάζει το παιχνίδι και για πολύ μικρό μέρος της διάρκειάς του.

Όσο για το The Beast Within, προσωπικά πιστεύω ότι σαν παιχνίδι πετυχαίνει κάτι που πολύ σπάνια το έχω δει σε video-games: σύζευξη πλοκής και περιεχομένου σε απίστευτο βαθμό, που γίνεται εμφανής από τη μέση και πέρα του παιχνιδιού, αλλά προετοιμάζεται έντεχνα από πολύ νωρίτερα. Σε σεναριακό επίπεδο είναι κατά την προσωπική μου άποψη από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του gaming story-telling και με διαφορά ότι καλύτερο έχει γράψει η Jane Jensen, όσο καλά κι αν είναι τα άλλα της παιχνίδια. Τα ερώτηματα της θέσης του ανθρώπου μέσα στο ζωικό βασίλειο, της επίδρασης του πολιτισμού ως εκλέπτυνση ή εκφύλιση και της απελευθέρωσης των αταβιστικών ενστίκτων ως έκρηξης ζωτικότητας και αυθεντικότητας ή ως εγωιστικής ανθρωποφαγίας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) συζητούνται από πολύ νωρίς σε μακροσκελείς διαλόγους του σεναρίου, πριν ακόμα φανεί η σημασία τους στην πλοκή της ιστορίας και στα μισά του παιχνιδιού ανάγονται σε βασικό αφηγηματικό άξονα τόσο της εξέλιξης της πλοκής όσο και της εξέλιξης του χαρακτήρα του ίδιου του Gabriel Knight, με μια κρίσιμη επιλογή στο τέλος του παιχνιδιού που δυστυχώς δεν αφήνεται στα χέρια του παίκτη. Δεν ξέρω κατά πόσο η Jensen ξεκίνησε με στόχο να αφηγηθεί μια ιστορία με τέτοια θεματική και κατά πόσο της προέκυψε στην πορεία, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, από τη στιγμή που, όποτε κι αν της προέκυψε, κέντησε αυτό το θέμα με τόση μαεστρία στον αφηγηματικό ιστό του παιχνιδιού. Το θέμα "πολιτισμός vs ένστικτο" μπορεί να μοιάζει υπερβολικά κλασικό και σχετικά "ακίνδυνο" σε σχέση με άλλα, όπως πχ η εκμετάλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά δε στερείται ενδιαφέροντος, έχει ποικίλες προεκτάσεις στην πραγματικότητα και το κυριότερο, στο συγκεκριμένο παιχνίδι υπηρετείται από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή του, με την τελευταία σκηνή να αποτελεί ένα σχεδόν προφανές επιμύθιο.

(Ααααχ, θα ξαναβγάλει ποτέ άραγε η Jane Jensen τόσο καλό παιχνίδι; Υπέροχα βέβαια είναι και τα άλλα της παιχνίδια, - ακόμα και το Gray Matter δεν είναι καθόλου κακό - αλλά τα ύψη του The Beast Within δεν τα έχει ξαναπιάσει...)

Κάτι παρόμοιο στα πιο σύγχρονα παιχνίδια επιδιώκει και το Resonance με το μοτίβο της μοίρας, του "ντετερμινισμού", αλλά και της παρείσφρυσης του απρόβλεπτου παράγοντα στην οποιαδήποτε "μαθηματική" πρόβλεψη κι είναι ένας από τους λόγους που ενθουσιάστηκα τόσο με το συγκεκριμένο παιχνίδι (πέρα από το 100% γνήσιο adventure gameplay του).

crocark wrote: Στο Beast Within, δεν ξέρω σε τι αποσκοπεί η ανάλυση.

Απλώς τυχαίνει να είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου παιχνίδια και βρήκα αφορμή να αναλύσω έναν από τους (πολυάριθμους) λόγους.

crocark wrote: Νομίζω βλέπεις σειρές, ε;

Σειρές παρακολουθώ πλέον πολύ λιγότερο, για να μην πω κιόλας ότι έχω αρχίσει να τις αποφεύγω, γιατί έχω βαρεθεί να ξενερώνω με ιστορίες που ξεκινούν εντυπωσιακά στον πρώτο κύκλο και καταλήγουν να ξεφουσκώνουν άσχημα ή και να γίνονται παρωδίες του εαυτού τους 6-7 κύκλους αργότερα.

Τώρα όσον αφορά τον Πικάσο, προσωπικά το στυλ του δε μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά όσον αφορά την ζωγραφική και τις σχολές τις, η επαφή μου μαζί τους είναι ολότελα επιδερμική και η οποιαδήποτε άποψή μου κάθε άλλο παρά εμβριθής ή εμπεριστατωμένη. (Αν όμως μιλήσουμε για την αισθητική του κινηματογράφου, εκεί αλλάζει το πράγμα τελείως.)

maladroid wrote: Σε ποιο σύμπαν συμβαίνουν αυτά; Γιατί εδώ στο δικό μας έχω βαρεθεί να βλέπω το GK2 περιτριγυρισμένο από κορδέλες και πλακέτες που γράφουν "Best Adventure game of All Time" και "Play this or Die. Bitch".

Αααα, αναβίωσε η παλιά διαμάχη Gabriel Knight 1 vs Gabriel Knight 2 (ωραίες εποχές...)
Πολύ γουστάρω!

crocark wrote: ...όλες αυτές οι απόψεις είναι ενδιαφέρουσες...

Πω πω, ευχαριστώ... Καλή κουβέντα από τον croc... Μιλάμε έχω κοκκινίσει...
Πέρα από πλάκα πάντως, νομίζω πως αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον με αυτού του είδους τις γενικού τύπου συζητήσεις-λίστες: που μπορεί να πάει η κουβέντα και πόσο διαφορετικές και ενδιαφέρουσες απόψεις μπορούν να ακουστούν και να διαξιφιστούν. (Χώρια που επανέρχονται στο προσκήνιο παλιότεροι τίτλοι που μπορεί και να έχουν ξεχαστεί. Εγώ πάντως έχω προσθέσει αρκετά παιχνίδια στη λίστα με τα προς αναζήτηση και παίξιμο adventure.)

Castledoque wrote: Αααα, αναβίωσε η παλιά διαμάχη Gabriel Knight 1 vs Gabriel Knight 2 (ωραίες εποχές...)

crocark wrote: Καμία διαμάχη. Δεν είχα πει τη γνώμη μου. Νομίζω ότι με το mal συμφωνούμε σ' αυτό. Αν θέλουν να πολεμήσουν άλλοι, εδώ είμαστε

Μιλάω για την πολύ πολύ παλιά διαμάχη επί εποχής λίγο πριν την κυκλοφορία του Gabriel Knight 3, που οι fans σε όλα τα site σκοτώνονταν αν ήταν καλύτερο το 1 ή το 2.

crocark wrote: Ακόμη πάντως περιμένω να μάθω κανένα καινούριο. Πραγματικά μ' ενδιαφέρει αυτή η κατηγορία.

Ναι, βρε παιδιά. Πείτε κανένα παιχνίδι ακόμα. Δεν μπορεί να την εξαντλήσαμε την κατηγορία. (Ελπίζω πως όχι τουλάχιστον...)