Heavy Rain

παραθετω νέο preview με εξαιρετικη συνεντευξη απο τον David Cage, που ειμαι σιγουρος οτι ενδιαφερει αρκετους adventure fans:

www.digitalspy.co.uk/gaming/a137 ... iller.html

Όπως είναι πάντως γραμμένη η συνέντευξη δεν έχει λάβει υπόψη το ό,τι ουδέποτε τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ adventures είχαν να κάνουν με βία. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Μόνο διάφορές μίξεις [άλλοι θα τα πουν και μπασταρδέματα] με άλλα είδη είχαν βίαια θέματα. Το adventure πάντοτε ήταν παιχνίδι σκέψης.

Και δίχως να μπορώ να το κρίνω αφού δεν είναι τελειωμένο/ολοκληρωμένο προϊόν αλλά να έχουμε κατά νου πως πάντοτε όλοι στα λόγια είμαστε καλοί το ζήτημα είναι στην πράξη τι κάνουμε. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

για μένα παιδιά το αυθεντικό adventure δεν πρέπει να 'χει καθόλου βία. Είναι καθαρά παιχνίδι μυστηρίου και λογικής. Εμένα προσωπικά μ' αρέσουν τα adventures τύπου sherlock holmes και ηρακλή πουαρώ και οτιδήποτε έχει πλοκή γύρω από τέτοια μυστήρια. Αυτά είναι τα καλά adventures, πάντα προσωπική μου γνώμη

Τι είναι το αυθεντικό ή το πραγματικό adventure και πως αυτό ορίζεται; Στα text adventures έγραφες ένα "go north" και ως απάντηση έπαιρνες την περιγραφή ενός βίαιου θανάτου γιατί σε αυτή την περιοχή υπήρχε ένα περιπλανώμενο ogre. Στα παιχνίδια της sierra πέθαινες με απίστευτα φρικτούς τρόπους. Τα "μπασταρδέματα" σε τι αλλάζουν την αυθεντικότητα; Γιατί το alone in the dark 1 είναι λιγότερο adventure; Καλό είναι οι προσωπικοί περιορισμοί που ο καθένας μπορεί να θέσει να αναφέρονται ως τέτοιοι και όχι ως ο χρυσός κανόνας ενός είδους.

EDIT: Για να μην είμαι εντελώς off-topic το συγκεκριμένο adventure είναι από τα πιο αναμενόμενα αυτή τη στιγμή για εμένα. Κρίμα που θα είναι ps3 exclusive καθώς δεν διαθέτω καμία κονσόλα και ούτε με ενδιαφέρει να αγοράσω για ένα παιχνίδι (άντε δύο μαζί με το brutal legend του tim schaffer).

ας μην ανοιχτει παλι η ιδια συζητηση για το τι ειναι και τι δεν ειναι adventure, που συζητηθηκε σε αλλο thread. Aυτα που λεει παντως ειναι πολυ σημαντικα για το που πρεπει να οδηγηθουν τα βιντεοπαιχνιδια, και ειναι ενας πραγματικα σκεπτομενος δημιουργος και οχι καποιος που αρκειται στο οτι εχει γινει μεχρι σημερα. Το παιχνιδι θα ειναι καλο και θα με θυμηθειτε.

Odnorf ας πούμε πως κάποιοι ουδέποτε έπαιξαν τα παιχνίδια κατά τον βασανιστικό τρόπο που θέλαν κάποιοι δημιουργοί. Μην ξεχνάς πως ορισμένοι ενώ ξεκινήσαμε με Sierra [και θυμόμαστε τον Larry να πεθαίνει από αφροδίσιο, ή τον Rogel Wilco ή, ή... τους ξέχασα όλους ευτυχώς], συνεχίσαμε με την Lucas αλλά και με άλλες, και όποτε έμπαινε θάνατος στο παιχνίδι έξω έβγαινε το λυσσάρι [όποτε αυτό βρισκόταν]. Και εξού και ο πρώτος κανόνας πως η ψυχαγωγία δεν σημαίνει αναγκαστικά βία και αίμα και θάνατο. Άλλο τώρα αν ορισμένες στιγμές το θέλουμε κι αυτό σε άλλες κατηγορίες παιχνιδιών [και μάλιστα δια ροπάλου στα δικτυακά]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Ναι ψυχαγωγια δεν σημαινει αναγκαστικα παιχνιδια με θανατο αλλα ουτε και χωρις ντε και καλα. Δεν καταλαβαινω γιατι να νομιζουμε οτι αυτο που μας αρεσει ειναι και το μονο σωστο!!!

woody προς θεού δεν είπα ότι επειδή μ' αρέσουν τα παιχνίδια adventures χωρίς βία είναι και το μόνο σωστό, την άποψή μου είπα, το διευκρίνησα άλλωστε. Τώρα αν καταλάβατε κάτι άλλο, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Και resident evil έχω παίξει και medal of honnor αλλά έχω σταματήσει εδώ και καιρό να ασχολούμαι μ' αυτού του είδους τα παιχνίδια. Τες πα βγήκαμε εκτός θέματος

ikarus260 κυριως για τον mortal το λεω που τεινει παντα να ειναι απολυτος! και εγω παντως προτιμω να μην εχει action, αλλα αν καποιο παιχνιδι το εντασει καλα μεσα στο gameplayθα το παιξω και δεν θα πω ειναι "κερματοφαγος" οπως ακουσα να λενε εδω!!

Πράγματι, είμαι απόλυτος για τον εαυτό μου. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Όπως νομίζω πως είμαστε όλοι όταν μιλάμε για κάτι που μας αρέσει και επιλέγουμε [όπως και είναι φυσιολογικό] να το δεχόμαστε μόνο όπως θεωρούμε πως είναι σωστό για να μας ψυχαγωγήσει. Αν επιλέξουμε κάτι διαφορετικό θα έλεγα πως πιέζουμε τον εαυτό μας να κάνει κάτι που δεν μας αρέσει, συνεπώς δεν θα ήταν ευχάριστο αλλά δυσάρεστο. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Άραγε αν κάποιος θέλει βίαιο ή πιο έντονο gameplay γιατί δεν παίζει καθαρό action που ουσιαστικά αυτός είναι ο σκοπός του; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Όταν θέλω βία, θάνατους με το κιλό, το αίμα να κυλάει ποτάμια [το μακελείο είναι πολύ λίγο δηλαδή <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->] θα βάλω ένα Doom/Quake/[άλλος action τίτλος εδώ] [ό,τι υπάρχει εύκαιρο δηλαδή ή έχει κυκλοφορεί και έχει τραβήξει το ενδιαφέρον] και θα παίξω, όταν ωστόσο δεν θέλω τσίτα τα νεύρα [και μόλις δω άνθρωπο να θέλω να τον σκοτώσω, ή να αρχίσω να βγαίνω στον δρόμο με BFG και μολότωφ στην κωλότσεπη] θα βάλω ένα adventure. Νομίζω πως είναι εντελώς φυσιολογική η αντιμετώπιση μου σ' αυτό το ζήτημα. Αν τα ανακατέψω απλά το BFG θα πρέπει να γίνει αξεσουάρ καθημερινό όπως το ipod και το κινητό. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χεχε, το θυμάσαι βλέπω, άρα ο λόγος μου έπιασε τόπο [το πως δεν το ψάχνω, αλλά το σχόλιο αρκεί <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]. Φίλε μου πάντοτε υποκειμενικά θα τα κρίνουμε όλα, αντικειμενικός ουδέποτε γεννήθηκε άνθρωπος στον πλανήτη μας [κι αν υπήρξε το πιο πιθανό θα 'ταν να τον εκτέλεσαν οι υπόλοιποι αντικειμενικά υποκειμενικοί για την μη διπλωματική αντικειμενικότητα του]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Δεν σε κόβει και σε ράβει το παιχνίδι στα μέτρα του, αλλά προσπαθείς [όταν αυτό είναι εφικτό] να το κόψεις και να το ράψεις στα δικά σου.

Dream specialist εχω το ιδιο ερωτημα, και πραγματικα με ενοχλει πολυ. Προφανως εχει να κανει με την χρηματοδοτηση απο την SONY για την πανακριβη παραγωγη (το παιχνιδι εχει διαφορετικο τυπο γραφικων, real motion capture ktl) και εχει το πιο μεγαλο budget -οσον αφορα τη SONY- για το 2009.
Ομως οσο και να με ενοχλει, θελω να το παιξω οταν βγει και πρεπει να βρω τον τροπο!
Mortal να εισαι οσο υποκειμενικος θελεις στην επιλογη των παιχνιδιων σου, αλλα εδω κανουμε μια συζητηση και αν ο καθενας λεει απλα "εμενα αυτο μαρεσει να παιζω" ή "εμενα ετσι μαρεσει να ειναι τα παιχνιδια" η συζητηση θα ειναι νηπιαγωγειου.
Το να ονομαζουμε καθε παιχνιδι που συνδυαζει διαφορετικα ειδη "εκτρωμα" ειναι πολυ συντηρητικη αντιληψη. Το ΠΩΣ τα συνδυαζει ειναι το θεμα και οχι ΑΝ τα συνδυζει.

Επειδή βασικά την συγκεκριμένη περίοδο ασχολούμαι με πολλά πράγματα που συνδιάζουν πολλά θέματα, δεν νομίζω πως εντάσομαι στην συντηριτική κατηγορία. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Απλά ορισμένα πράγματα αν δεν τα αποφασίσεις από νωρίς και αρχίσεις να παρασύρεσαι από δω κι από εκεί δεν επιλέγεις ποτέ μια γραμμή πλεύσης αλλά απλά παρασύρεσαι όπου κάτσει [και αντί να ψάχνεις για το "ό,τι πρέπει" καταλήγεις στο "ό,τι κάτσει"]. Κάποτε έβγαινε παιχνίδι και αρχίσαμε όλοι τα ΑΑΑΑΑΑ, ΩΩΩΩΩ [και ό,τι άλλο επιφώνημα είχε εύκαιρο ο καθένας], τώρα τα παιχνίδια απλά δεν το 'χουν [ή όπως επανειλημένα έχω αναφέρει ίσως να μην το 'χουμε και εμείς πια και όλα να μας φαίνονται συνηθισμένα]. Προσωπικά έχω να νοιώσω έτσι θερμά για παιχνίδι εδώ και αρκετά χρόνια.

[Σπυριδούλα αν θυμάσαι καλά έχω αναφέρει άπειρες φορές πως το Orange box βρίσκεται στην συλλογή μου και πως ορισμένα [αν όχι όλα] τα έχω πάιξει μέχρι και 3η φορά. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Δεν το κατέκρινα λοιπόν. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Όταν καταλήγω να αγοράσω κάτι ξέρω γιατί το αγοράζω <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]

Το fahrenheit δεν το βρήκα εντυπωσιακό, αν και στην αρχή αν θυμάμαι όταν είχαν πρωτοβγεί κάποια screenshots και κάποιες γενικολογίες έλπιζα μετά απλά βρήκα κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον (και μάλιστα δεν θυμάμαι και τι ήταν αυτό (πιθανότατα το oblivion, ή κάποιο Settlers)) και για αυτό το λόγο δεν το πλησίασα, και όταν άκουσα για δείκτες συναισθήματος/έντασης/άγχους απλά με ξένισε γιατί με πηγαίνει αυτόματα σε ό,τι μισω δηλαδή περιορισμούς χρόνου και scripted events. Αν εσάς σας αρέσει να τρέχετε διαρκώς στο ρυθμό του σχεδιαστή (τα 'χουμε ξαναπεί αυτά), πάσο, προσωπικά επέλεξα τον δικό μου ρυθμό που είναι πολύ πιο χαλαρός, ήρεμος, νωχελικός, τεμπέλικος, και δεν επιτρέπει σε ένα θέμα ψυχαγωγίας να κλέψει χρόνο από άλλα.

Woody το παιχνίδι ας χρηματοδοτηθεί και με τρισεκατομύρια δολλάρια και ας εφαρμόσουν εντός την πιο προηγμένη τεχνολογία [hardware/software], ουδέποτε αυτό θα κάνει ένα κακό [σεναριακά] παιχνίδι καλό [κάτι το αξιοπερίεργο ίσως]. Ενώ ακόμη κι ένα μέτριο προγραμματιστικά που να έχει καλό σενάριο μπορεί να είναι κορυφή. Αυτό ανεξαρτήτως κατηγορίας παιχνιδιού. Απλά για να καταλάβεις πως δεν έχει λογική να έχεις άπειρες ελπίδες πριν δεις κάτι [συνήθως η απογοήτευση πάντοτε είναι μεγαλύτερη], άρα λίγες ελπίδες ώστε να μικραίνει ο έλεγχος της απογοήτευσης πάνω σου, και ίσως να υπάρξει και κάποια ικανοποίηση αν δεν περιμένεις πως το παιχνίδι θα φέρει τα πανω κάτω. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

[Τώρα το ποιός πετάει μπαλάκια περί νηπιαγωγείου είναι ένα θέμα που αν το σχολιάσω νομίζω πως θα πρέπει να πάω νηπιαγωγείο, κι εμένα μου αρέσει να παίζω με την "περπατητούρα" μου μες στο δωμάτιο! <!-- s]

Η πολύ σοβαρότητα μας έχει φάει τα τελευταία χρόνια στα παιχνίδια νομίζω, κι αν δεν χαλαρώσετε λίγο μάλλον θα πάψετε να τα χαίρεστε πιο γρήγορα από μένα. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Βλέπω συχνά τέτοιες σοβαροφανείς δηλώσεις και ειλικρινά παραξενεύομαι που πλέον από άνθρωποι που διασκεδάζαμε να παίζουμε αρχίσαμε να παίρνουμε σοβαρά το παιχνίδι. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Παιχνίδι σημαίνει εκπαίδευση [γιατί για αυτό παίζουμε από μικρά παιδιά], αλλά όταν παίζεις πρέπει να διασκεδάζεις για να λειτουργήσει σωστά το εκπαιδευτικό σκέλος του παιχνιδιού, αν δεν διασκεδάζεις και τιμωρείσαι από το παιχνίδι μάλλον παίρνει το ρόλο του κακού δάσκαλου. Εγώ θα προτιμήσω τον καλόβολο δάσκαλο που είναι ελαστικός και που χαίρεσαι να κάνεις παρέα μαζί του, και να τον ακους καθώς σε διδάσκει. Ευτυχώς δεν μου άρεσαν ποτέ οι στρυφνοί δάσκαλοι, συνεπώς το αντίστοιχο ισχύει και για τα παιχνίδια. Σαν γενικόλογη και θεωρητική απάντηση του τι θεωρώ παιχνίδι άνευ κατηγορίας, είδους, μπασταρδέματος ή "εκτρώματος". <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

[Και αν δεν βγάζετε άκρη, sorry, αλλα είναι απλά αποτέλεσμα ένος ακόμη 27ώρου [και έχει μέλλον] στο πόδι συνεπώς το μυαλό απλά λειτουργεί πολύ πολύ πολύ αργά [και είναι απλά η θεωρία πίσω από την κρίση], ωστόσο έπρεπε να απαντήσω (πριν παω να συνεχίσω με μερικές ταινίες και μερικά documentaries <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)].

... Χμ... Απλά το υποκειμενικός [όπως το ξανασκέφτομαι, και επειδή η επανάληψη μπορεί να επιφέρει την κατανόηση] δεν ισχύει μόνο για μένα, μιας και για να είναι ο ένας υποκειμενικός συγκρούεται με την υποκειμενικότητα του άλλου. Εσύ θεωρείς σωστή την αλλαγή [άρα είναι υποκειμενικό] ενώ εγώ θεωρω σωστή την επιλογή του τρόπου παιξίματος για κάθε παίκτη όπως εκείνος το θέλει σε όποια κατηγορία θέλει και όχι δια ροπάλου την αλλαγή. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Άρα δεν υπάρχει συζήτηση που να μην έχει υποκειμενικό στοιχείο από όλους τους συνομιλητές μιας και όλη η συζήτηση βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες/απόψεις/θεωρήσεις [ή ό,τι άλλο δεν μου 'ρχεται τώρα]. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Απο οσα εχω γραψει εσυ καταλαβες οτι περιμενω το Heavy Rain οτι θα ειναι καλο λογω του budget??

αυτο το εγραψα ως μια πιθανη εξηγηση της αποκλειστικοτητας στο PS3.
Για το νηπιαγωγειο κολλας στην λεξη. Δεν ειμαι καθολου σοβαροφανης, απλα εννοουσα οτι το να λεμε τι μου αρεσει εμενα κτλ στο φορουμ δεν βοηθαει στην ανταλλαγη αποψεων, αλλα τα επιχειρηματα και το γιατι. Και καλο ειναι να μην κακολογεις ενα παιχνιδι που δεν επαιξες ΚΑΝ, γιατι δεν γινεται να εισαι πειστικος..

Και οσον αφορα στην τιμωρια, πολλα παιδικα παιχνιδια απο το κρυφτο, τα μηλα μεχρι το φιδακι τιμωρουν,το καθε παιχνιδι εχει τους νομους του και αν ειναι καλα δομημενο ειναι διασκεδαστικο και εχει πλακα να προσπαθεις να μην χασεις. Αυτο ομως δεν κανει τα παιχνιδια χωρις action δηλαδη τα adventures να μην ειναι διασκεδαστικα, γιατι στηριζονται σε αλλα στοιχεια.. Ειμαι απλα ανοιχτος σε καθε ειδους ενδιαφερουσα εμπειρια.