Κρίνοντας adventures - Υποκειμενικότητα VS Αντικειμενικότητα

Εντάξει, ισως να γίνομαι ισοπεδωτικος πάνω στα νευρα μου. Όμως εκτος το παμπαλαιο case of the rose tatto που μου αρεσε αρκετα, δεν έχω παιξει κανενα καινουριο και ο λόγος ειναι ο εξής: Επαιξα πρώτο το "silver earring". To θεωρησα απαραδεκτο και εκτοτε δεν επαιξα ξανα σ. χολμς. Μονο τα γραφικά άξιζαν.
Και οταν λεω "να τα αρπαξουν" δεν εννοω μόνο αυτους που κάνουν "παιχνιδια αρπαχτες", εννοω και αυτους που απλα διεκπεραιωνουν παιχνιδια χωρις εμπνευση. Να φτιαξουμε αυτο, μετα να παμε στο επομενο κτλ..

Όλα είναι σχετικά. Προσωπικά θεωρώ τα broken sword μέτρια προς αδιάφορα adventure (αν και τον Steve Ince τον έχω σε εκτίμηση) ενώ ακόμα και το λιγότερο καλό Sherlock Holmes (Silver Earing) το βρίσκω καλύτερο. Η νέα real-time 3D σειρά της frogwares είναι αρκετά καλή (αν και σεναριακά ο cthulhu ήταν τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου - υπάρχουν και τα βιβλία που κάποιος μπορεί να διαβάσει, δεν ήρθαμε από άλλον πλανήτη, ενώ ο jack βγάζω-τα-άντερα-έξω εκτός χρόνου). Πέρα από αυτά, τα παλιά point & click sherlock adventures αν και πιο εύκολα από το (εξαιρετικά υψηλής δυσκολίας) vs Lupin ήταν, για εμένα, σαφώς πιο ευχάριστα (ίσως ο παίκτης άλλαξε ενώ τα παιχνίδια δυστυχώς όχι όσο θα έπρεπε στο σύνολό τους).

καλα δεν ειναι τοσο σχετικα και υποκειμενικά οσο λες, διότι τοτε δεν θα υπήρχαν κλασσικες ταινιες, κλασσικά τραγουδια με υποδειγματικη δομή και φτιαξιμο που σημαδεψαν μια εποχή και "ιδρυσαν" μια σχολη κατα καποιο τρόπο.
Τωρα αν νομιζεις οτι μπορει να συγκριθει το silver earring με το broken sword αυτο ειναι δικο σου θεμα αλλα νομιζω πολλοι θα χαμογελασουν ακούγοντας το. Και ειναι τοσο ατυχης η συγκριση που μου φαίνεται πολυ βαρετό να αρχισω να μιλάω με επιχειρηματα.

woody wrote: Τωρα αν νομιζεις οτι μπορει να συγκριθει το silver earring με το broken sword αυτο ειναι δικο σου θεμα αλλα νομιζω πολλοι θα χαμογελασουν ακούγοντας το. Και ειναι τοσο ατυχης η συγκριση που μου φαίνεται πολυ βαρετό να αρχισω να μιλάω με επιχειρηματα.

Άλλοι πάλι θα γελάσουν όταν μάθουν ότι η επιλογή παιχνιδιών δεν είναι 100% υποκειμενικό θέμα αλλά βασίζεται στα γούστα ενός ανθρώπου.

Κι άλλοι πάλι θα κλάψουν επειδή δεν αντέχουν να βλέπουν άλλους να ευαγγελίζονται την υποκειμενικότητα όταν θέλουν να δικαιολογήσουν τα διεστραμμένα γούστα τους.

Ή να επιβάλλουν την αντικειμενικότητα για τον ίδιο λόγο

Ή να σκοτώνουν τις φάλαινες για ερευνητικούς λόγους

υπαρχει μια ταση να αναγονται ολα σε φιλοσοφικο επιπεδο ε;

μαχες λεξεων - μαχες εντυπωσεων, ποιος την εχει μεγαλυτερη την νοημοσυνη , εξυπναδα, ετοιμολογια.

5 χρονια βλεπω το φορουμ, τετοια ψυχαγωγια ποτε ξανα.

keep posting

Η διαδρομή έχει σημασία και όχι ο προορισμός Το θέμα είναι όταν βγουν τα μαχαίρια ποιος τρέχει καλύτερα.

Είναι απόφαση της στιγμής και εξαρτάται από το τρίπτυχο μπύρες-καιρός-σεξ (όπως και πολλά άλλα θέματα)

Δεν επιβάλλω καμια αντικειμενικοτητα. Είναι η γνώμη μου και μπορω να την στηριξω παρα πολυ καλά αν θελεις. Το να μου πει καποιος μου αρεσει πιο πολυ αυτο η το αλλο το δεχομαι απολυτα. Μπορει ενα λιγοτερο καλο παιχνιδι, να μας αρεσει για καποιους λογους περισσοτερο απο ενα αλλο πολυ καλοφτιαγμενο. Αλλο μου αρεσει-το ευχαριστηθηκα και αλλο ειναι καλυτερο. Φυσικα δεν λεω οτι υπαρχει απολυτη αντικειμενικοτητα στα κριτηρια υπαρχει ομως σχετικη. Και δεν μιλαω μονο για τα videogames, ασχολουμαι και με αλλα πραγματα στη ζωη μου.

Αφου ολα ειναι τελειως υποκειμενικά τότε γιατί υπαρχουν οι κριτικες? απλά για να μας πει ο reviewer την εντελως υποκειμενικη του αποψη?

ναι όλα θεμα γούστου ειναι παιδια δίκιο εχετε.. Αν εμενα μαρεσει η στελλα μπεζεντακου με γεια μου με χαρα μου. Το να λεω οτι ειναι καλλονη σαν την Μπριζιτ Μπαρντο ομως δείχνει έλλειψη κρίτηριου, γουστου και αγνοια καποιων πραγματων.

Και ξανα προς την δοξα τραβα (αυτη η κουβεντα για τους ριβιουερς εχει την ταση να πηγαινει με ολα)