Horror Adventures

Με έπιασε μία μανία τις τελευταίες μέρες να ξεθάψω ότι horror adventure έχω στη συλλογή μου. Τώρα γιατί δεν ξέρω ίσως γιατί είχα καιρό να παίξω δρακουλιάρικο adventure. Τελευταίο που είχα παίξει ήταν το Black Mirror που από ότι θυμάμαι ήταν πολύ σκοτεινό Λοιπόν διάλεξα Scratches, Lost Crown και Darkfall The Journal. Δοκίμασα σήμερα το Dark Fall και παρ'όλο που ξένισα λίγο με τα γραφικά στην αρχή πολύ γρήγορα το προσπέρασα... Τώρα σταμάτησα μετά από 2 ώρες και όχι γιατί κουράστηκα αλλά γιατί μένω μόνος, τα παραφυσικά με κάνουν και ανατριχιάζω, και γιατί το μπελά μου μέσα δεν θα μπορώ να κοιμηθώ. Και βρέχει τώρα (βράδυ Κυριακής) και τραβάει και μερικούς κεραυνούς και ξαφνικά κάποιος σφυράει στο Darkfall έξω στην πλατφόρμα :shock: μπρρρ...Είπα να το γράψω στο forum να το μοιραστώ βρε παιδί μου να μου φύγει λίγο η τρομάρα. Δεν κάνω πλάκα. Τέλεια τα horror adventures αλλά ορισμένα με κατατρομάζουν. Έχετε καμμία ανάλογη εμπειρία, θυμάστε?

@Zorbas

Καλώς ήλθες στην παρέα μας. Και συγχαρητήρια για το τέλειο Avatar όνομα. Ναι είναι Κυριακή, οι βροντές και οι αστραπές πέφτουν έξω. Ο καημένος ο γατούλης μου έχει κρυφτεί κάτω από τον καναπέ και εγώ να σου πω δύο πράγματα Scratches και Darkness within 2 The dark Lineage απλώς must Παιγνίδια τρόμου. Συνέχεια είμαι όρθια τα παίζω, πετάω ποντίκι και ουρλιάζω φοβερά, τέλεια ατμόσφαιρα για ατμοσφαιρικά, τρομακτικά παιγνίδια και ο Θεός βοηθός. Εγώ τρομάζω το ομολογώ αλλά και την καταβρίσκω, ζω την τέλεια παράνοια.

Ωραία δεν είμαι μόνος Έπεσε και το ρεύμα πριν... Πάντως giovanna έχεις δίκιο. Τρομάζουμε αλλά μας αρέσει χαχα.
Έπεσε πάλι το ρεύμα :shock: Είναι η τέταρτη φορά που προσπαθώ να τελειώσω το post. Πάντως το Darkfall με κέρδισε θα το συνεχίσω αύριο το βράδυ γιατί τώρα δεν τολμάω να κατέβω την καταπακτή στο γκαράζ

Ένα έχω να πω. Δεν πάτε καλά. Αυτό παιδιά είναι ανωμαλία :shock:

Εγώ δεν έχω ταλειώσει κανένα darkfall. Καλά το 3 δεν το έχω καν. Το Lost Crown το τελείωσα με κλειστό τον ήχο στη μισή διάρκεια και διατηρώντας τα επίπεδα του αλκοόλ στο αίμα σε συγκεκριμένα επίπεδα (δεν είναι από τα παιχνίδια που τα συνοδεύεις με καφέ). Το Scratches το τελείωσα με διαρκή παρέα δίπλα μου και με λυσσάρι για να επιταχύνω τη διαδικασία. Το ίδιο έκξανα και με το Barrow Hill το οποίο δεν είναι κι από τα πιο τρομακτικά, αλλά ήταν το πρώτο που έπαιξα και που ψιλικολλούσε σ' αυτήν την κατηγορία. Είπα βλέπετε να αποκτήσω κι εγώ εμπειρία με θρίλερ πριν κάποια χρόνια και σκέφτηκα να μπω ομαλά στην κατηγορία. Αλλά να τα ξαναπαίξω; Ούτε με λιακάδα μέρα μεσημέρι

Ερώτηση:
Το " The Void " ( official site ) θεωρείται horror adventure; Βασικά είδα κάποια gameplay videos και είναι πολύ παράξενο, και σε στυλ που μου αρέσει (αν και λίγο παραπάνω καταθλιπτικό και πανδύσκολο από ό,τι φαίνεται). Διαβάζω πολύ ακραία reviews βέβαια. Αλλού το αποθεώνουν και αλλού το γειώνουν...
Το βλέπω όμως σε καλή τιμή σε play.com και Amazon.co.uk και steam .

Δεν το έχω δει. Αυτό που λέγεται είναι ότι βασικά δεν είναι adventure, αλλά λόγω της δυσκολίας του ταιριάζει πιο πολύ σε έμπειρους adventurάδες. Για το horror κομμάτι δε νομίζω.

Α, τι ωραία παιχνίδια.
Στο Scratches όταν κοιτάς μέσα απ τη κλειδαρότρυπα, ξέρεις ότι κάτι θα συμβεί, είσαι προετοιμασμένος και μπαμ, μόλις γίνεται και πάλι τρομάζεις κι έχεις μια ελαφρά ταχυκαρδία για λίγο.
Στο Darkfall, δε τολμούν όλοι να κατέβουν στο υπόγειο/basement προς το τέλος του παιχνιδιού. Ίσως να χουν και δίκιο.
Στο Lost Crown, ρίγη ανατριχίλας σε διαπερνούν όταν βρίσκεις ένα απόκομμα εφημερίδας και διαβάζεις κάτι, για ένα ζευγάρι ανθρώπων. Κρίμα που ήταν τόσο εκτός κλίματος η ηθοποιία των φωνών.
Προσωπικά νιώθω ένα σφίξιμο στη καρδιά μ αυτά τα παιχνίδια, κοιτάζω κλεφτά πίσω μου καμιά φορά την ώρα που παίζω αλλά δε θα τα σταμάταγα ποτέ από φόβο.

Ωραίος το θυμάμαι το Sanitarium πολύ τρελό παιχνίδι! Βασικά αυτά τα 3 adventures που ανέφερα απλά δεν τα έχω παίξει καθόλου Πλάκα πλάκα εκεί που έψαχνα ξέθαψα και το Shadow of The Comet. Τι adventure ήταν αυτό ρε παιδιά πολύ ατμόσφαιρα αλλά θυμάμαι είχε pixel hunting πολύ και δύσκολο στο να βρεις κάποια αντικείμενα. Χώρια ότι το κουτί ήταν γεμάτο καλούδια όχι όπως τώρα Πολύ ειδική κατηγορία για εμένα τα horror adventures. Αμα είναι καλό πραγματικά με καθηλώνει όσο κανένα άλλο απλά αν είναι βράδυ και είμαι μόνος μετά από κάποια ώρα δεν μπορώ να συνεχίσω. 'Οπως είπε και ο outcry ρίχνω και εγώ κλεφτές ματιές πίσω και φαντάζομαι ότι θα δω κανά κοριτσάκι με κόκκινα μάτια, μεγάλα δόντια να της τρέχουν τα σάλια και να ψυθυρίζει το όνομά μου. Ασε έχω θέμα χαχα

Χμμμμ εκείνο που μου έρχεται στο μυαλο (χο χο) διαβάζοντας τρόμο/αγωνία + adventures είναι αυτομάτως το Lost Crown. Μα τι παιχνιδάρα ειν τούτη? Πόσο πιο στην τσίτα πια? Ειδικά εκείνο το σημείο στις κατακόμβες προς το τέλος. Οκ εκεί ήταν εύκολος τρόμος αλλά όσες φορές και να το ξανάπαιξα μετά που το ήξερα απλά έπεφτα απ'την καρέκλα. Όσοι έχουνε καρδιά σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο απλά παίξτε το (για να δείτε πως αυτό μειώνεται κατακόρυφα ).
Μετά κλασικά Darkfall και... δε θυμάμαι άλλο αυτή τη στιγμή. Αυτό το Shadow of the Comet λέω να του δώσω ένα τράι πάντως, ούτε που το ξερα.

Εγώ δε θα μιλήσω για συγκεκριμένα παιχνίδια, υπάρχουν αρκετά που σε αγχώνου/τρομάζουν... Θα πω όμως ότι η στάνταρ αντίδραση μου όταν νιώθω ότι έχω τρομάξει περισσότερο από όσο αντέχω εκείνη τη στιγμή, είναι να κλείσω τον ήχο... Κατευθείαν τα πάντα χάνονται και η καρδιά επιστρέφει στη θέση της... Ο ήχος είναι το παν για τη δημιουργία ατμόσφαιρας... Τινάζεται μπροστά σου ένα φάντασμα με ήχο και πέφτεις απ την καρέκλα... Ίδια σκηνή χωρίς ήχο και σε πιάνουν τα γέλια...

Το παράξενο της υπόθεσης, σε προσωπικό επίπεδο τουλάχιστον, είναι ότι δε δοκιμάζω τα ίδια αισθήματα και συναισθήματα όταν βλέπω μια τρομακτική ταινία. Μόνο τα βιβλία και τα παιχνίδια δαγκώνουν τη καρδιά μου ορισμένες στιγμές γι αυτό και τα προτιμώ.
Αναρωτιέμαι αν το παθαίνω μόνο εγώ ή είναι συχνό φαινόμενο γι αυτό και το ποστ-άρω.

outcry είναι λίγο περίεργο το ζήτημα. Πρώτον, έχει να βγει καιρό ταινία που πρωσοπικά να με κάνει να αισθανθώ τρόμο/ αφωνία κλπ σε σεβαστό επίπεδο (δε μιλάμε για στιγμές "ΜΠΟΥ, στην έσκασα!"). Από την άλλη στα παιχνίδια είναι και η διάδραση στη μέση και αυτές οι "μπου" στιγμές μετράνε περισσότερο. Ο έλεγχος είναι στα χέρια σου και υπάρχει και ο δισταγμός στη μέση (να πάω να μην πάω..) ενώ στις ταινίες υπάρχει ο παράγοντας χρόνος που δεν τον ελέγχεις, απλά τρέχει και παρακολουθείς. Γι'αυτόν το λόγο μπορεί να ισχύει μερικές φορές στην ταινία ακόμη περισσότερο ή λιγότερο ο τρόμος.