Gray Matter ending

Elessar wrote: To τελείωσα και εγώ χθες και οφείλω να ομολογήσω πως ο τελικός, σύνθετος γρίφος στο Daedalus Club ήταν όντως πολύ αξιόλογος ενώ και η γραφική απεικόνιση των χώρων του υπογείου του κλαμπ ήταν εξαιρετική.

Warning: Spoiler!

Όσον αφορά το φινάλε, είμαι λίγο επιφυλακτικός - δεν μου άρεσε που τελικά υπαίτια ήταν η Angela, μου φάνηκε πολύ κλισέ πως τελικά ήταν και πάλι 'το λιγότερο ύποπτο άτομο' αν και το backround με τον πατέρα της είχε κάποιο ενδιαφέρον. Επιπλέον, θα προτιμούσα η Sam να έφευγε από την έπαυλη για να συνεχίσει τον δρόμο της αλλά και την ζωή της αλλά οκ, καταλαβαίνω πως ήθελαν να δώσουν happy end με υπόσχεση για συνέχεια.

Τέλος, κοίταξα από τα saves τον χρόνο που κρατάει το παιχνίδι και είδα ότι έκανα περίπου 16 ώρες να το τελειώσω. Αυτό σημαίνει πως είτε το παιχνίδι δεν είναι και τόσο εύκολο, είτε πως εγώ έχω το έχω χάσει πια

ΥΓ. Τελικά ο Dr. Styles

Warning: Spoiler!

ήταν παραμορφωμένος ή όχι; Εκεί προς το τέλος που τον βλέπει η Sam χωρίς την μάσκα - φαίνεται το πρόσωπο του να είναι εντάξει. Αλλά γιατί όμως η Sam του επιβεβαιώνει πως είναι χάλια;

To τέλειωσα κι εγώ σήμερα και αν και με μάγεψε, άφησε αρκετά κενά τελικά...

Elessar wrote: Αυτό που λες με την γυναίκα στην αρχή (την 'κανονική' γραμματέα δηλαδή) με είχε μπερδέψει και μένα. Νόμιζα πως όντως κάτι έγινε και την πήραν τα πνεύματα. Όπως φαίνεται όμως, μάλλον μπερδεύτηκα από την γραφική απεικόνιση της εισαγωγής.
Αυτό που τελικά συνέβη, ήταν πως αυτή μάλλον τρόμαξε από τον αέρα που σηκώθηκε, γύρισε στο ταξί της και έφυγε.

Το ξαναείδα τώρα, γιατί είχα μείνει με την εντύπωση ότι είχε εξαφανιστεί, αλλά έχεις δίκιο, μάλλον ξαναμπήκε στο ταξί της. Πάντως δε συμφωνώ με την εξήγησή σου, κάτι την τρόμαξε πολύ και αυτό δεν μπορεί να ήταν ο αέρας. Η πιο πιθανή εξήγηση θεωρώ ότι έχει να κάνει με τη Σαμ και ότι έκανε κάποιο από τα μαγικά της για να την τρομάξει, αφού είχε ακούσει πρώτα ότι προοριζόταν για γραμματέας. Και μάλλον η αλλαγή πινακίδας μπορούμε να πούμε ότι ήταν κάτι τυχαίο, παιχνίδι της μοίρας...

Φίλε Vassilis_24, έχω σκάσει στα γέλια Έχεις πολλές απορίες και βρίσκω τις απαντήσεις που δίνεις ο ίδιος στις ερωτήσεις σου εξαιρετικά ευφάνταστες. Ωραίος! Δυστυχώς δε θυμάμαι τίποτα απολύτως πλέον για να συμμετέχω ουσιαστικά στη συζήτηση - 3 μέρες μετά τους τίτλους τέλους ολική διαγραφή ...

Για μένα προσωπικά,adventure game που δεν δίνει ΣΑΦΕΙΣ απαντήσεις στο φινάλε του κι αφήνει πλείστα ερωτήματα να ερμηνευτούν όπως να 'ναι από τον καθένα μας,είναι ένα,αν όχι κακό,μέτριο adventure.Δε με ενδιαφέρει να είναι πλήρως αληθοφανή ή/και πειστικά,αλλά να έχουν μια στοιχειώδη σειρά,μια λογική και να δένουν με ό,τι έχω πρότερα δει στο παιχνίδι.

Το Gray matter είχε όλα τα εχέγγυα για ν' αποτελέσει ένα εξαιρετικό τίτλο,αλλά τελικά αυτοπεριορίστηκε στα φανταχτερά γραφικά του,την υπέροχη μουσική ενορχήστρωσή του και σ' ένα σενάριο που ενώ αρχικά γεννά πολλές υποσχέσεις,στο τέλος σκάει σαν ένα φουσκωμένο καρπούζι στο έδαφος που κάνει όλο τον τόπο χάλια.Τόσο άσχημο μου φάνηκε το φινάλε του.

Λυπάμαι που το λέω,αλλά μάλλον η κυρία Jensen πρέπει να επικοινωνήσει με τον Joshua Nuernburger,δημιουργό του Gemini Rue,για να της πει πώς φτιάχνουμε ένα ΣΩΣΤΟ φινάλε σε ένα πολλά υποσχόμενο παιχνίδι,διότι κάπου έδειξε να το ξέχασε αυτό.

Καθαρά προσωπική άποψη:Το Gray matter εξαργύρωσε την φήμη της κυρίας Jensen και αυτός ήταν κι ο λόγος που πήρε υψηλές βαθμολογίες.Προσωπικά όμως δε μπόρεσα,και δεν μπορώ,σε καμία περίπτωση να σταθώ επιεικής απέναντί του επειδή τυχαίνει να είναι δημιουργία της κυρίας Jensen,επίσης δημιουργού ενός εκ των 5 αγαπημένων μου adventures όλων των εποχών,του The beast within.Αναμένω κι ελπίζω το επόμενο παιχνίδι της να είναι πολύ πιο δεμένο και δυνατό σεναριακά..

Το φινάλε ήταν χλιαρό. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Ακυρώνει, όμως, ένα φινάλε που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας ένα ολόκληρο παιχνίδι;; Με αυτή τη λογική το Vampyre Story πως το διαχειριζόμαστε που στην ουσία κόβεται στη μέση;; Το Gray Matter είχε τέλος, αδιάφορο ως ένα σημείο με βάση την πλοκή που είχε ήδη υφανθεί, αλλά ολοκλήρωσε μια ιστορία. Άφησε πολλά ερωτήματα ανοιχτά, παρουσίασε πολλές πλευρές των χαρακτήρων που ουσιαστικά δεν φώτισε καθόλου, προφανώς χάρην οικονομίας γραφής, τακτική με την οποία να δηλώσω πως είμαι κάθετα αντίθετος, δεν μπορείς να περιορίζεις τις ιδέες σου για να τις χρησιμοποιήσεις σε μια εντελώς υποθετική συνέχεια του παιχνιδιού, εκτός κι αν εξ' αρχής το σχεδίασες έτσι... Όμως το παιχνίδι σαν σύνολο ήταν πολύ καλό. Μπορεί να εξαργύρωσε την επιτυχία του ονόματος της JJ αλλά για μένα αυτό είναι θεμιτό. Έχει ένα κοινό που την ακολουθεί και φυσικά δεν θα χειροκροτήσει μόνο το 'άριστο' αλλά και το 'πολύ καλό'. Και το Gray Matter ήταν πολύ καλό. Δεν ήταν τέλειο, δεν ηταν καινοτόμο, δεν ήταν το 'adventure της χρονιάς' (και γιατί θα έπρεπε να είναι;, αλλά σίγουρα είναι παιχνίδι που αξίζει και δεν θα πρέπει να στιγματίζεται μόνο από το φινάλε του... Όσα προβλήματα κι αν εχει αυτό...

Όλες οι απόψεις σεβαστές φίλε Τάσο.Εγώ,όπως έγραψα και στο αντίστοιχο review,μέσα από όλα αυτά,το θεωρώ τελικά ένα απλά καλό παιχνίδι.Τίποτα λιγότερο,τίποτα περισσότερο.Κι αυτό διότι όντως είχε και καλά στοιχεία,που δεν προσπερνώ...

manos426f wrote: Για μένα προσωπικά,adventure game που δεν δίνει ΣΑΦΕΙΣ απαντήσεις στο φινάλε του κι αφήνει πλείστα ερωτήματα να ερμηνευτούν όπως να 'ναι από τον καθένα μας,είναι ένα,αν όχι κακό,μέτριο adventure.Δε με ενδιαφέρει να είναι πλήρως αληθοφανή ή/και πειστικά,αλλά να έχουν μια στοιχειώδη σειρά,μια λογική και να δένουν με ό,τι έχω πρότερα δει στο παιχνίδι.

Το Gray matter είχε όλα τα εχέγγυα για ν' αποτελέσει ένα εξαιρετικό τίτλο,αλλά τελικά αυτοπεριορίστηκε στα φανταχτερά γραφικά του,την υπέροχη μουσική ενορχήστρωσή του και σ' ένα σενάριο που ενώ αρχικά γεννά πολλές υποσχέσεις,στο τέλος σκάει σαν ένα φουσκωμένο καρπούζι στο έδαφος που κάνει όλο τον τόπο χάλια.Τόσο άσχημο μου φάνηκε το φινάλε του.

Λυπάμαι που το λέω,αλλά μάλλον η κυρία Jensen πρέπει να επικοινωνήσει με τον Joshua Nuernburger,δημιουργό του Gemini Rue,για να της πει πώς φτιάχνουμε ένα ΣΩΣΤΟ φινάλε σε ένα πολλά υποσχόμενο παιχνίδι,διότι κάπου έδειξε να το ξέχασε αυτό.

Καθαρά προσωπική άποψη:Το Gray matter εξαργύρωσε την φήμη της κυρίας Jensen και αυτός ήταν κι ο λόγος που πήρε υψηλές βαθμολογίες.Προσωπικά όμως δε μπόρεσα,και δεν μπορώ,σε καμία περίπτωση να σταθώ επιεικής απέναντί του επειδή τυχαίνει να είναι δημιουργία της κυρίας Jensen,επίσης δημιουργού ενός εκ των 5 αγαπημένων μου adventures όλων των εποχών,του The beast within.Αναμένω κι ελπίζω το επόμενο παιχνίδι της να είναι πολύ πιο δεμένο και δυνατό σεναριακά..

Eγώ πάλι θα διαφωνήσω. Σίγουρα η ολοκλήρωση ενός παιχνιδιού το οποίο σε γέμισε με έντονα συναισθήματα και προσμονή για το πώς θα καταλήξει,
δεν έδωσε απαντήσεις σε αρκετά ερωτήματα και το άφησε λίγο στη φαντασία. Δυστυχώς, αυτό κάνουν τα περισσότερα παιχνίδια/σειρές/ταινίες που ασχολούνται με μεταφυσικά θέματα, μιας και θα πρέπει να είναι ιδαίτερα ευρηματικοί για να δικαιολογήσουν κάτι το μεταφυσικό με φυσικό τρόπο...
Γενικότερα, για τα adventures τώρα, τελευταία βλέπουμε πολλά καλά adventures να απογοητεύουν με το τέλος τους (π.χ. Whispered World) ή να μην εξηγούν πολλά πράγματα, ώστε να υπάρχει μυστήριο για τη συνέχεια (π.χ. Dreamfall : The Longest Journey). Σίγουρα δεν μπορώ να ξέρω αν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία το Gray Matter, αν και η απογοήτευση με το τέλος του δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι κρύβει πράγματα, τα οποία πιθανώς να σου αποκαλύψει στο μέλλον, αλλά με το ότι αφήνει ασάφειες για ορισμένα πράγματα και το τι έγινε τελικά. Ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάστηκαν οι cutscenes εντείνει αυτές τις δυσκολίες και δεν ξέρω αν ήταν και αυτό μέρος του σχεδίου. Βέβαια ότι γίνεται συχνά, δεν είναι δικαιολογία και σίγουρα κι εγώ και όλοι μας περιμέναμε από την κυρία Jensen κάτι πολύ καλύτερο για το τέλος...

Σε αυτό όμως που είναι ο κύριος λόγος διαφωνίας μου είναι ότι όσο κακό και να είναι ένα τέλος, όσο κι αν με τσαντίζει που δεν παίρνω τις απαντήσεις που θα ήθελα, σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει τη συνολική εικόνα που είχα για ένα παιχνίδι και τα συναισθήματα που μου δημιουργούσε κατά τη διάρκειά του. Η διαδρομή που περνάς με ένα παιχνίδι και οι ώρες που του αφιερώνεις, είναι η ανταμοιβή σου και ακόμα κι αν το τέλος δε σε ανταμείψει, η πραγματική ανταμοιβή σου ήταν το ταξίδι για να φτάσεις έως εκεί (Πάντα επίκαιρος ο Καβάφης ) Και σε αυτόν τον τομέα, το Gray Matter ήταν σίγουρα το κορυφαίο καθαρόαιμο adventure που έχω παίξει φέτος, οπότε κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολύ καλό adventure. Ήταν από τα λίγα που δε σου παρουσίασε κανέναν απολύτως ξεκάρφωτο γρίφο, έτσι απλά για να υπάρχει, ούτε σε έκανε να σκεφτείς, καλά αυτό τώρα γιατί το έκανα, ούτε να ψάχνεις για hotspot, γενικά ήταν ένα εξαιρετικό παιχνιδι και στο gameplay του και στο σενάριό του(με τις ενστάσεις που έχουν εξεφραστεί) και με την υπέροχη μουσική του και τη γραφική του απεικόνιση, και με εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες(κι ας μην τους εξάντλησε η Jensen) και παρόλο που οι αδυναμίες του δεν το οδηγούν στην απογείωση, το κάνουν σίγουρα ένα ιδιαίτερο και πολύ καλό παιχνίδι!

crocark wrote: Φίλε Vassilis_24, έχω σκάσει στα γέλια Έχεις πολλές απορίες και βρίσκω τις απαντήσεις που δίνεις ο ίδιος στις ερωτήσεις σου εξαιρετικά ευφάνταστες. Ωραίος! Δυστυχώς δε θυμάμαι τίποτα απολύτως πλέον για να συμμετέχω ουσιαστικά στη συζήτηση - 3 μέρες μετά τους τίτλους τέλους ολική διαγραφή ...

Warning: Spoiler!

Μόνο σε ένα θέμα:

Vassilis_24 wrote: ένας γάμος στο τέλος δεν ήταν και ό,τι καλύτερο... Ελεύθερο πνεύμα ήταν η Σαμ, ήρθε για να γίνει σπουδαία ταχυδακτυλουργός, το να ριζώσει σε ένα σπίτι, κάνοντας τη νοικοκυρούλα με χάλασε λίγο

Γιατί να μη γίνει χαρωπή νοικοκυρούλα; Δεν μπορώ να καταλάβω πραγματικά. Γιατί να μην είναι ο γάμος προορισμός ακόμη και για τις ταχυδακτυλουργούς; Άσε που σπίτι δεν είχε και σε έπαυλη βρέθηκε. Εγώ στο 2, αν υπάρξει, περιμένω να δω πόσα κουτσούβελα θα έχει κάνει με το Styles και τι ρόλο θα παίζουν στην ιστορία

Ξέρεις, αυτό είναι και το καλό ενός φόρουμ. Κάτι το οποίο μπορεί να διαβάσεις, μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς κάτι, το οποίο ακόμα κι αν φαντάζει ασήμαντο, μπορεί να ενεργοποιήσει τη φαντασία σου
Koίτα, το τέλος σίγουρα είναι ευχάριστο για τη Σαμ, αλλά εγώ την είχα για άλλα πράγματα και εξακολουθώ τελικά να πιστεύω ότι αν η Jensen είχε και μια συνέχεια στο μυαλό της ότι

Εντέλει η επιβράβευση κάποιου που πέρασε όλους τους γρίφους ενός παιχνιδιού (χώρια το πόσα πλήρωσε), δε θα πρεπε να ναι ένα ικανοποιητικό φινάλε?
Πόσο μάλλον στα 3d person adventures που δεν έχεις καν τη "πνευματική ικανοποίηση" μιας που δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα.
Ένα μικρό και κάπως αντίστοιχο παράδειγμα, είναι να λύνεις έναν γρίφο μετά από προσπάθειες 5 ημερών, να καταφέρνεις να ανοίξεις την αναθεματισμένη πόρτα (χωρίς cutscene) και μέσα να βλέπεις ένα μισοάδειο δωμάτιο.
Μιας που τα βιβλία είναι ένα απ τα πάθη μου, έχω διαβάσει και κάμποσα αστυνομικά μυθιστορήματα. Είμαι υπέρμαχος του να μένουν 1-2 παράπλευρα ερωτήματα στον αέρα, έτσι για να χαμε να λέγαμε, ή να υπάρχει κάτι που δε μπορεί να εξηγηθεί με τη προυπόθεση όμως ότι η βασική ιστορία ολοκληρώνεται με σαφώς λογική σειρά χωρίς να χρησιμοποιείται το εύκολο πάτημα "α ασχολείται και με το μεταφυσικό η ιστορία οπότε ας φορτώσουμε τα 2/3 των γεγονότων εκεί, δηλαδή ας μην απαντήσουμε".

@Tasos
Επομένως για μένα ένα κακό φινάλε (που εγώ μπορεί να το βρίσκω κακό τέλος πάντων) ακυρώνει εύκολα όλο το παιχνίδι. Για τον απλό λόγο ότι ασχολούμαι με αυτό για να δω την αρχή, τη μέση και το τέλος του.
Όσο για το A Vampyre Story ειλικρινά αν μου δινόταν η ευκαιρία θα έσβηνα όλες τις μνήμες μου από δαύτο και (μιας που πέρασα σε μεταφυσικές υποθέσεις) θα έφτυνα τους δημιουργούς του στα μούτρα, με το συμπάθιο που λένε.

Χωρίς να έχω παίξει το παιχνίδι και επειδή αυτό με τα cliffhangers έχει παραγίνει έχω να πω ότι (προσωπικά τουλάχιστον) βλέπω μία ταινία, παίζω ένα παιχνίδι ή διαβάζω ένα βιβλίο για να δω το τέλος του. Όλο το προηγούμενο κομμάτι του έργου πέρα από το προφανές γεγονός ότι ψυχαγωγεί, υπάρχει για να αφήσει τον αναγνώστη/παίκτη/θεατή να εντρυφήσει στο σενάριο, να του παρουσιάσει διαφορετικές πτυχές της ιστορίας και να τον κάνει να κατανοήσει τα κίνητρα και τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών με απώτερο πάντα σκοπό να στηρίξει και να αποσαφηνίσει το επερχόμενο φινάλε. Εάν κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται (μένουν τεράστια ερωτηματικά μετά το τέλος ή ακόμα χειρότερα δεν υπάρχει τέλος) και δεν υπάρχει ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ συνέχεια, τότε το σενάριο είναι πολύ απλά αποτυχημένο και εσύ μαθαίνεις την επόμενη φορά να διαβάζεις και καμιά κριτική πριν πετάξεις τα λεφτά σου.

Είναι σαν να καθίσεις να παρακολουθήσεις έναν τελικό κυπέλλου ποδοσφαίρου και μετά το τέλος των 90 λεπτών να σου πουν ότι δε θα υπάρξουν παράταση και πέναλτι, αλλά ότι οι δύο ομάδες θα μοιραστούν τον τίτλο. Όσο ωραίος αγώνας κι αν ήταν, απλώς έχεις χάσει 2 ώρες από την ζωή σου...

WickedMan wrote: Χωρίς να έχω παίξει το παιχνίδι και επειδή αυτό με τα cliffhangers έχει παραγίνει έχω να πω ότι (προσωπικά τουλάχιστον) βλέπω μία ταινία, παίζω ένα παιχνίδι ή διαβάζω ένα βιβλίο για να δω το τέλος του. Όλο το προηγούμενο κομμάτι του έργου πέρα από το προφανές γεγονός ότι ψυχαγωγεί, υπάρχει για να αφήσει τον αναγνώστη/παίκτη/θεατή να εντρυφήσει στο σενάριο, να του παρουσιάσει διαφορετικές πτυχές της ιστορίας και να τον κάνει να κατανοήσει τα κίνητρα και τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών με απώτερο πάντα σκοπό να στηρίξει και να αποσαφηνίσει το επερχόμενο φινάλε. Εάν κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται (μένουν τεράστια ερωτηματικά μετά το τέλος ή ακόμα χειρότερα δεν υπάρχει τέλος) και δεν υπάρχει ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ συνέχεια, τότε το σενάριο είναι πολύ απλά αποτυχημένο και εσύ μαθαίνεις την επόμενη φορά να διαβάζεις και καμιά κριτική πριν πετάξεις τα λεφτά σου.

Είναι σαν να καθίσεις να παρακολουθήσεις έναν τελικό κυπέλλου ποδοσφαίρου και μετά το τέλος των 90 λεπτών να σου πουν ότι δε θα υπάρξουν παράταση και πέναλτι, αλλά ότι οι δύο ομάδες θα μοιραστούν τον τίτλο. Όσο ωραίος αγώνας κι αν ήταν, απλώς έχεις χάσει 2 ώρες από την ζωή σου...

Aπλά να ξεκαθαρίσω για σένα και για όποιον άλλον πιθανώς δεν έχει παίξει το παιχνίδι ότι το Gray Matter έχει τέλος, το οποίο είναι ξεκάθαρο και ανεξάρτητα αν θα υπάρξει συνέχεια ή όχι, θα μπορούσε κάλλιστα με αυτό το τέλος να σταθεί και μόνο του, ως αυτοτελές παιχνίδι. Οι ενστάσεις έχουν να κάνουν με το ότι

Y. Γ. : Δεν μπορείς να συγκρίνεις ένα παιχνίδι με έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Βλέποντας έναν αγώνα, είτε είσαι αμερόληπτος, οπότε αυτό που σε ενδιαφέρει είναι να δεις έναν ωραίο αγώνα, οπότε αν τελικά δεν έχει παράταση και πέναλτι, απλά θα είναι ένα κακό τέλος, γιατί θα ήθελες παραπάνω, δε θα σε χαλάσει και πολύ όμως, αν πάλι υποστηρίζεις κάποια ομάδα το ιδανικό τέλος για σένα, σίγουρα δε θα είναι το ίδιο με το ιδανικό τέλος για κάποιον που υποστηρίζει την αντίπαλη ομάδα, οπότε δεν υπάρχει καλό και κακό τέλος, γιατί και ωραίο ποδόσφαιρο να δεις, αν χάσει η ομάδα που υποστηρίζεις, μία πίκρα θα την έχεις, ενώ ακόμα και αν δε δεις ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά κερδίσει η ομάδα σου, μια μικρή χαρά πάλι θα την έχεις

@vassilis_24

Ξεκαθάρισα εξ αρχής ότι δεν έχω παίξει το παιχνίδι, οπότε η τοποθέτησή μου δεν αναφέρεται σε αυτό. Πόσταρα εδώ, διότι είδα και πιο κάτω ότι η συζήτηση έχει επεκταθεί στα φινάλε γενικότερα και όχι στο συγκεκριμένο. Προσωπικά μου φαίνεται πολύ δύσκολο η Jensen να έχει αποτύχει στο τέλος με δεδομένο ότι τα φινάλε των προηγούμενων παιχνιδιών της ήταν σεμιναριακού επιπέδου. Θα έχω άποψη για το παιχνίδι μόλις το ολοκληρώσω (πιθανότατα την Τρίτη θα το έχω επιτέλους στα χέρια μου ).

Όσο για τον ποδοσφαιρικό παραλληλισμό, όχι, εγώ σε τέτοια περίπτωση ως ουδέτερος φίλαθλος θα χαλιόμουν πολύ, θα ένιωθα ότι με έκλεψαν, γι αυτό ακριβώς και το έφερα ως παράδειγμα...

Χα! Μιλάν όλοι ... μιλάν κι οι Παναθηναικοί! Χα!
Τι άλλο να κάνει ένας Παναθηναικός όταν έχει μείνει εκτός κυπέλλου από το να παρακολουθήσει τον τελικό αμερόληπτα! Και όπως θα παρακολουθήσει τον τελικό αμερόληπτα, για το ταξίδι που λέει κι ο φίλος Βασίλης, έτσι να παίξει και το Gray Matter Το ίδιο βεβαίως - βεβαίως συστήνεται και στους Ολυμπιακούς. Και ο νοών, νοείτο ...
Wicked, άμα δε σου την έλεγα θα έσκαγα
Σοβαρά τώρα ... Περιμένω τη γνώμη ενός που έχει δηλώσει πολλάκις οπαδός Jensen κι έχει παράλληλα δηλώσει ότι θα είναι αυστηρός κριτής. Εγώ δεν είμαι οπαδός Jensen, δήλωσα ότι θα είμαι αυστηρός και παρ' όλ' αυτά η κυρία Jensen μετά του συζύγου της (πολύ σημαντικό αυτό) κατάφεραν να με κάνουν αλοιφή. Απ' την άλλη φίλε δε θα 'θελα να είμαι καθόλου στη θέση σου, να ετοιμάζομαι δηλαδή να παίξω ένα παιχνίδι, έχοντας διαβάσει σελίδες επί σελίδων σχολίων για δαύτο. Κι έρχομαι στις κριτικές που λες ότι πρέπει να διαβάζουμε πριν. Ήθελα να 'ξερα τόσους μήνες τι #$@&%$# συμπέρασμα έχεις βγάλει μ' αυτά που σου λέμε

@ vassilis_24

Κατάλαβα καλά;;; Θεωρείς το Gray Matter το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς που πέρασε; Και το λες έτσι χωρίς ίχνος συστολής; Στη θέση σου φίλε θα πρόσεχα ...