Gray Matter ending

Το τελείωσα πριν μερικές μέρες (έγραψα κάπου 16.5 ώρες) οπότε ας κάνω κι εγώ την αποτίμησή μου. Αρκετά θετική η συνολική εντύπωση, οπωσδήποτε δεν είναι κάτι το ρηξικέλευθο όπως αρκετοί περίμεναν/προσδοκούσαν από τη Jane αλλά δε παύει να αποτελεί ένα αρκετά καλοστημένο και ενδιαφέρον adventure - όχι σαν κάτι άψυχα 2.5D που μας κατέκλυσαν ένα διάστημα. Ακολουθούν δυο νταμιτζάνες SPOILERS.

Συμφωνώ γενικά με αρκετές από τις παρατηρήσεις των προηγουμένων, όπως ότι το παιχνίδι ξεκινάει αρκετά αμήχανα (και με το άγαρμπο σεναριακό εύρημα της άφιξης στον πύργο) και παίρνει μπρος εκεί προς τα μέσα του 3ου κεφαλαίου. Τα ταχυδακτυλουργικά τρικ ταιριάζουν μεν στην ηρωίδα, υλοποιήθηκαν όμως κάπως άστοχα και δεν προσφέρουν ούτε πρόκληση ούτε συγκινήσεις. Κρίμα.

Για το φινάλε. Τα περισσότερα ειπώθηκαν ήδη - είναι σίγουρα anticlimactic και σαπουνοπερατικό (sic) σε μερικά σημεία (ο doctor Τζόβενο που σπιτώνει το gotho-αγρίμι είναι μεγάλο fail για μένα, όπως και η "αναμέτρηση" με την υπαίτια στην εκκλησία και ειδικά η κατάληξη αυτής) αν και τη δεύτερη φορά που το είδα μου έκατσε λιγότερο άσχημα. Μια προχειρότητα πάντως την αποπνέει και όφειλε να εξηγεί περισσότερα και με πιο ευφάνταστο τρόπο.

Απορίες/παρατηρήσεις:

- Η αγγελοκρουσμένη πώς μπαινόβγαινε στην έπαυλη του Styles και μάλιστα στο δωμάτιό του χωρίς να τη παίρνει είδηση κανείς; Το κλειδί για τον πλαϊνό πύργο (απ'όπου έπαιρνε μάτι τον Styles με τα σώβρακα) που το βρήκε; Και καλά όταν πήγε να μπανίσει τον doctor στο ντους ή στο κρεβάτι τη κοπάνισε προτού προλάβει να τη δει εκείνος, αλλά όταν την είδε η θεία Παύλαινα στον καθρέφτη πώς έγινε καπνός προτού γυρίσει η θειά το κεφάλι της (και τι ζητούσε εκεί αφού ήξερε πως ο Styles έλειπε μια και παρακολουθούσε από απέναντι); Γενικά το όλο σκηνικό μου φαίνεται πολύ "στημένο" για να δημιουργήσει επιτηδευμένα ίντριγκα και δε μου πολυκολλάει με τη τελική εξήγηση (το stalking) εκτός κι αν το σενάριο υπαινίσσεται ότι κυκλοφορούσε και η Laura στα πέριξ ταυτόχρονα; Χλωμό, όμως, μάλλον μόνο μέσω του κυβόλεξου επικοινώνησε εκείνη σ'ολόκληρο το παιχνίδι.

- Ο "άνεμος" που τρόμαξε την πρώτη επίδοξη βοηθό μάλλον προήλθε από την Angela που ήθελε να την διώξει λόγω ζήλιας. Με τη Sam γιατί δεν το δοκίμασε, όμως; Είτε ξέμεινε από mana η λωλή είτε έριξε 20ρι will save το αλάνι μας, υποθέτω

- Τελικά η τύπισσα τι ακριβώς δυνάμεις είχε; Σίγουρα ήταν πυροκινητική, όπως ειπώθηκε, αφού βρίσκεις και σχετική καταχώρηση στα συγγράμματα του Styles αλλά απ' ό,τι φαίνεται μπορούσε να χρησιμοποιεί τη Δύναμη και μ'άλλους τρόπους (Sith Lord;). Κάπως φλου η όλη εξήγηση και για την ίδια και για τον πατέρα της. Τα incidents στο campus γιατί ακολουθούσαν patterns σχετικά με τη φωτογραφία του μπαμπά, λόγω των καταπιεσμένων ψυχώσεων και τραυμάτων που είχε γύρω από το χαμό του;

- Τη φωτιά στην οποία σκοτώθηκε ο πατέρας της την έβαλε η ίδια; Γιατί εγώ κάτι τέτοιο κατάλαβα από τα συμφραζόμενα (ότι οι fairies έκαναν κάτι "πολύ πολύ κακό" και fairies = Force powers, no?).

- Η αποκάλυψη με τα ναρκωτικά της Helena πολύ άστοχη, κατ' εμέ. Red herring για το red herring. Κολλούσε λίγο στο γεγονός ότι η τύπισσα ήταν μεγάλο part-άλι αλλά δεν προέκυπτε από πουθενά αλλού (συμπεριφορά της, συζητήσεις με τη Sam κτλ) και νομίζω μπήκε μόνο και μόνο για να της δώσει ψεύτικο κίνητρο στο μίνι whodunnit που στήθηκε από τη μέση κι έπειτα.

- Επίσης άστοχο βρήκα το γεγονός ότι από τη μια στιγμή στην άλλη η Sam βρέθηκε να έχει εξασφαλίσει παράσταση στο Daedalus Club -και μάλιστα με τις ευλογίες του Memphisto- ενώ μερικές ώρες πριν πανηγύριζε που απλά είχε βρει τη διεύθυνσή του. Και μόνο για να προετοιμάσει η ίδια το σόου θα ήθελε ένα εύλογο διάστημα πιστεύω (αν και σιγά το σόου, δηλαδή, και ο μάγος Ανανίας στα μπαλνταφάν του Δημοτικού καλύτερα τα κατάφερνε..), οπωσδήποτε μεγαλύτερο του 5ώρου-8ώρου που είχε με βάση το σενάριο.

- O Styles είναι δυνατόν να ξεγελάστηκε από την εμφάνιση της Angela περνώντας την για τη γυναίκα του ώστε να φτάσει στο σημείο να τη φιλήσει και να μη πάρει χαμπάρι;! Εντάξει, ήταν ψυχολογικό ράκος και ο πόθος να την ξαναδεί μπορεί να χαλάρωσε τις αντιστάσεις του αλλά είχε τέτοια ψύχωση με τη Laura που το θεωρώ αδιανόητο να εξαπατήθηκε τόσο εύκολα. Εγώ λέω πως ήθελε να δοκιμάσει σκωτσέζικο μεζέ και έκανε τον ανήξερο, who's with me?

- Για το τελευταίο πλάνο με το άρθρο "Η Νύφη του Φρανκενστάιν" δεν έχω εξήγηση. Αυτή που δόθηκε πιο πάνω για κουτσομπολίστικη φυλλάδα που σατιρίζει το "σπίτωμα" της Sam μου αρέσει, οπότε κάνω Like Εκείνη τη στιγμή, πάντως, το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι η Samantha κουβαλούσε ένα αντίτυπο του βιβλίου στο σάκο της, χωρίς πάντως να καταφέρω να υφάνω κάποια αξιόλογη θεωρία γύρω του

SPOILERS!!!

Δεν το θυμάμαι πλέον και πολύ καλά, αλλά αποκλείετε το γεγονός κάποιες από τις πιο απίθανες "εμφανίσεις" τις σκωτσέζας να ήταν στην πραγματικότητα το φάντασμα της γυναίκας του δόκτωρ που προσπαθούσε να τον προειδοποιήσει;

Επιπλέον δεν ανέφερες τα δύο πιο σημαντικά κατ εμέ ερωτηματικά που μένουν από την πλοκή. Το μυστηριώδες ατύχημα όπου σκοτώθηκε η γυναίκα του Styles και τη σκιά στη φωτογραφία πριν. Μάλλον αυτά τα δύο συνδέονται άμεσα βέβαια. Να είναι και αυτά αποτελέσματα των "δυνάμεων" της σκωτσέζας. Παραπάει. Από την άλλη, αν θυμάμαι καλά, αυτή είχε ψύχωση με τον Styles από πριν πεθάνει η γυναίκα του, έτσι δεν είναι;

edit: Επίσης παραθέτω την σωστή κατ εμέ ερμηνεία του "Frankenstein's bride", courtesy of Consantine_R:

Constantine_R wrote: Το χαρτί που γράφει για τη Νύφη του Φρανκενστάιν δεν είναι από εφημερίδα. Έχει το σήμα του Daedalus Club. Μπορείτε να πείτε ότι είναι ένα σόου που εμπνεύστηκε η Sam από την ιστορία που έζησε.

Γουστάρω που το θυμάστε αρκετά καλά γιατί το παιχνίδι σηκώνει αρκετή συζήτηση, πράγμα που γενικά μου αρέσει είτε πρόκειται για γκρίνια (όπως μου έβγαλαν πρόσφατα το Prometheus και το Dark Knight Rises - άσχετο) είτε για ανταλλαγή απόψεων/αντιλήψεων επί του περιεχομένου.

- Ναι, το είδα το σχόλιο του Constantine για το έμβλημα του Daedalus πάνω στο απόκομμα (κι έχει δίκιο, το πρόσεξα τη δεύτερη φορά) αλλά πάλι δε μπορώ να κάνω κάποια σύνδεση. Το να είναι νούμερο της Sam εμπνευσμένο από την περιπέτειά της (όπως τα βιβλία του Gabriel μετά από κάθε υπόθεση) δεν είναι άσχημη εξήγηση αλλά το βρίσκω πολύ σκληρό για τον Styles και αμφιβάλλω ότι η Sam θα ολισθούσε σε τέτοια επιπολαιότητα γνωρίζοντας ότι (προφανώς) θα πληγώσει τη καψούρα της. Μετά κι από αυτά που είπε η Jensen, παραμένω αισιόδοξος ότι το βιβλίο στην τσάντα της Sam δεν είναι σύμπτωση και θα δέσει κάπως.

- Πέρασε κι εμένα απ'το μυαλό μου ότι κάποιες από τις εμφανίσεις είναι η ίδια η γυναίκα του που θέλει να "break on through to the other side" αλλά τα in-game στοιχεία (κυρίως το παθολογικό stalking που διαπιστώνουμε στο τέλος) δείχνουν να συγκλίνουν προς τη σκωτσέζα ως μοναδική υπαίτια. Φυσικά, στις μεταφυσικές ιστορίες, και δη όσες επίτηδες αφήνουν τόσα σημεία ημιφωτισμένα, τίποτα δεν αποκλείεται.

- Το ατύχημα του Styles όντως δεν εξηγείται πλήρως αλλά εγώ αυτομάτως το απέδωσα στην αλλοπαρμένη σκωτσέζα και τις force powers. Η σκοτεινή σκιά, αν δεν είναι hook για ενδεχόμενο sequel, μάλλον αναπαριστά την επίβουλη παρουσία της Angela πάνω από το ζευγάρι λόγω της έμμονης ζηλοφθονίας της (που προϋπήρχε του ατυχήματος, όπως είπε ο Wicked).

- Το κομμάτι στο Daedalus Club ήταν σίγουρα το πιο εντυπωσιακό αισθητικά και μου θύμισε κάτι ανάμεσα σε Alice in Wonderland και το Mystery Vortex του Sam and Max Hit the Road Πείτε με ξενέρωτο, αλλά για να πω την αλήθεια μου φάνηκε λίγο υπερβολικό το όλο στήσιμο, έστω κι αν γενικά το Club έδειχνε ότι δε λυπόταν έξοδα ούτε στερούνταν εκκεντρικότητας στην διαδικασία επιλογής των μελών του. Ο γρίφος-maze στην αρχή με πελάγωσε ελαφρώς αλλά άμα πιάσεις την άκρη αρχίζει και ξετυλίγεται με σχετική ευκολία. Πάντως δεν το θεώρησα το highlight του παιχνιδιού σε καμία περίπτωση, κυρίως γιατί ήξερα ότι το βασικό objective σ'εκείνη τη φάση (να εντοπίσει τον Memphisto και να αποσπάσει απαντήσεις) δεν ήταν όσο επιτακτικό το θεωρούσε η ίδια η Sam. Κάποια στιγμή στο μέλλον, ωστόσο, θα ήθελα να ξαναεπισκεφτώ τη Λέσχη και χίλια μπράβο στη Wizarbox για το σχεδιασμό της (γενικά όλο το παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών όσον αφορά τις στατικές εικόνες).

- Παρέλειψα πριν να πω, ότι κι εμένα μου φάνηκε πως ο Styles τελικά δεν ήταν διόλου παραμορφωμένος κάτω από τη μάσκα και συμφωνώ ότι τη χρησιμοποιούσε σαν μέσο υπενθύμισης της τραγωδίας και αυτοτιμωρίας για τις ενοχές του. Το ότι η Sam το είδε αλλά played along μάλλον θέλει να μας δείξει τη βαθιά κατανόηση που σταδιακά είχε χτίσει για τον δόκτορα και που τελικά τους έφερε κοντά (αφίσα των δυο τους στο επόμενο Σούπερ-Κατερίνα). Εντάξει, μια τάση προς το μελό και το ρομαντικό το έχει η Jane, τι να την κάνουμε (αν και το συγκεκριμένο σημείο μου άρεσε αρκετά).

Τέλος, ξέχασα να αναφέρω το πιο σημαντικό: δε μάθαμε τελικά, τον στρίμωξε η Helena τον Charles ή τον άφησε μόνο και παρθένο, να ξεροσταλιάζει κρυμμένος στις πίστες του Halo; I must know!

Μμμφ. Αναρωτιέμαι. Από τη μια υπάρχει (δικαιολογημένη) γκρίνια για τα αρκετά ερωτηματικά που αφήνει το σενάριο. Από την άλλη δεν είναι αυτό χαρακτηριστικό ενός πετυχημένου εν τέλει παιχνιδιού; Να κάνει, δηλαδή τους gamers να συζητάνε γι αυτό βάζοντας τη φαντασία τους να δουλέψει χρόνια μετά την κυκλοφορία του;

Περίπου στην ίδια παγίδα είχα πέσει και γω. Είχα πει εξ αρχής ότι δεν θα ζητήσω ένα GK από πλευράς ποιότητας, αλλά σίγουρα κάτι πολύ καλό και ακόμα κι έτσι δεν είχε δικαιώσει τις προσδοκίες μου με αποτέλεσμα να υπερτονίζω τα αρνητικά του. Ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να το ξαναπαίξω βγάζοντας τελείως από το μυαλό μου την ταμπέλα "Jane Jensen" για να το απολαύσω καλύτερα...

Τώρα θα τη πω τη κακία μου. Αυτό το ότι εφόσον κάτι προκαλεί συζητήσεις άρα έχει "κάτι" μου φέρνει στο μυαλό δύο πράγματα. Το ένα είναι η διάσημη ρήση "there is no bad publicity". Το δεύτερο, να παίζουν π.χ. Ραπίντ Βουκουρεστίου - Ρεάλ, να έχει η πρώτη 2 δοκάρια και 4 κλασικές ευκαιρίες αλλά να μη σκοράρει και η Ρεάλ στη μοναδική αντεπίθεσή της να βάζει γκολ οπότε οι εξυπνάκηδες ρεπόρτερ να λένε: "αυτή είναι η στόφα της μεγάλης ομάδας, τη μία ευκαιρία την έκανε γκολ και πήρε το παιχνίδι!" #$%@!!#@!

Αυτό που θέλω να πω με τα άσχετα παραδείγματα είναι ότι ο λόγος για τον οποίο κάτι συζητιέται/επαινείται παίζει σπουδαίο ρόλο για μένα. Ναι μεν το Gray Matter μπορεί να υπερηφανεύεται ότι οι παίκτες επένδυσαν αρκετά στην ιστορία/χαρακτήρες ώστε να τους νοιάζει η κατάληξη και των δύο αλλά όταν αυτό συμβαίνει επειδή το φινάλε αποδεικνύει ότι το σενάριο άφησε σοβαρά κενά και ασάφειες, ε αυτό δεν το θεωρώ και μεγάλο παράσημο. Μια απ'τα ίδια πιστεύω και για το Prometheus (που ανέφερα και πιο πάνω - δε βαριέμαι να την τρολλάρω αυτή την ταινία) το οποίο ναι μεν γέμισε αρκετές σελίδες σε fora με αναλύσεις/θεωρίες αλλά για τους λάθος λόγους: το σενάριο του είχε περισσότερα κενά κι από το σαγόνι του Alien!

Για να μη παρεξηγηθώ, δε προσπαθώ να τη πω στον Wicked ή σε οποιονδήποτε άλλο, απλά θεωρώ πιο γενναίο και τίμιο ένα "λογοτεχνικό" προϊόν να ολοκληρώνει ικανοποιητικά την ιστορία του (έστω αφήνοντας ορισμένες υπόνοιες σε δευτερεύοντα ζητήματα ή απαιτώντας από τον δέκτη να συμπληρώσει το puzzle με τα κομμάτια που του έχει δώσει στη διάρκεια) παρά να αφήνει ένα σωρό πράγματα ξεκρέμαστα για να δείχνει ψαγμένο και "προχώ", κρύβοντας έτσι την τεμπελιά/τσαπατσουλιά του δημιουργού του. Εκτός κι αν είναι αυτή η επιδίωξή του εξαρχής (π.χ. Lynch) οπότε απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό που ξέρει τι να περιμένει.

@mal
Μην τα λες σε μένα, εγώ συμφωνώ μαζί σου. Είμαι "εξαπανέκαθεν" όρκισμένος φαν της όμορφης ιστορίας που έχει αρχή, μέση και τέλος. Απλά αναρωτήθηκα, έχοντας μία πιο "ευγενική" διάθεση προς το παιχνίδι απ ότι είχα μόλις το τελείωσα. Ταυτόχρονα, βέβαια, τυχαίνει είμαι φαν και του Lynch, οπότε δεν ξέρω πως συνδυάζονται αυτά τα δύο. Μάλλον είναι αυτό που είπες, ότι πρέπει να ξέρεις τι να περιμένεις από πριν.

Όσο για το Prometheus, πρώτη φορά ακούω ότι έχει γίνει συζήτηση γι αυτό το πράγμα. Κατά τη γνώμη μου, το μόνο που θυμίζει Alien είναι αυτό που βλέπουμε στο φινάλε. Εντυπωσιακή οπτικά αλλά τελείως φλατ ταινία, με λίγη δράση και χωρίς ίχνος του σασπένς και του έντονου κλειστοφοβικού στοιχείου των (2 πρώτων κυρίως) Alien. Ούτε καν θα ασχοληθώ με πιθανό sequel...

@WickedMan

Μπα, το πρόβλημα (μου) με το Prometheus δεν ήταν τόσο το ότι δεν έμοιαζε στο πρώτο Alien όσο ότι ήταν γενικώς κακογραμμένο με νηπιακού επιπέδου χαρακτηρολογία και επιπλέον πήγαινε να σε ξεγελάσει με τα φοβερά visuals και τις κενές υποσχέσεις του. Επειδή, όμως, ο σεναριογράφος τυχαίνει να είναι από τους ιθύνοντες του Lost και σκηνοθέτης ο R. Scott, γέμισε μετά το ίντερνετ με εύπιστους και ευφάνταστους τύπους που σκάρωσαν ολόκληρα έπη μέσα από τα παλιοσίδερα του story που μας πάσαρε η ταινία και θεωρούσαν δεδομένο ότι είτε κόπηκαν συνδετικά κομμάτια λόγω χρόνου (άρα η ταινία θα δείξει τα δόντια της στο Extended Cut του Blu Ray) είτε εσκεμμένα άφησε εκκρεμότητες που θα καρποφορήσουν στα sequel (άρα περιμένετε να βγουν και τα λέμε τότε). Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι..

Συγνώμη για το off-topic, τώρα που τα'πα και ξεθύμανα, επιστροφή στο Gray Matter.