Βιντεοσκοπημένοι ηθοποιοί στα adventures

Πολλοί από εμάς τρέφουμε μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα adventures με βιντεοσκοπημένους ηθοποιούς, ίσως λόγω του ρεαλισμού και της κινηματογραφικής ατμόσφαιρας των παιχνιδιών αυτής της κατηγορίας. Πόσο μάλλον όταν έχουν περάσει ηθοποιοί μεγάλης κλάσης από τις οθόνες μας, όπως ο Denis Hopper και ο Christopher Walken. Δυστυχώς οι εταιρίες έχουν πάψει να μας κάνουν τα χατίρια και λόγω υψηλού κόστους σταματησαν αυτές τις υπερπαραγωγές. Εδω θα ήθελα να κάνουμε μια λίστα με αυτά τα παιχνίδια έτσι ώστε να βρούμε αυτά που μας λείπουν και να θυμηθούμε αυτήν την εποχή. Ορίστε λίγα που μου έρχονται τώρα στο μυαλό:

Under a killing moon
Phantasmagoria
Pandora Directive
Gabriel Knight 2
Black Dahlia
Ripper

Πολύ απλά ανέφερες τα καλύτερα. Ίσως να χωράει και το Temujin κάπου.

Μου κανει εντύπωση που εχει μονο το πρωτο Μυστ

Πεθανε κιολας η συζητηση; :Ρ

Τελος παντων, θα ηθελα να ακουσω τη γνωμη σας για τα παιχνιδια αυτα. Κατα τη γνωμη μου, αυτο που κυριως προσπαθει ο ανθρωπος στην καθε τεχνη (υπαρχουν φυσικα σχολες τεχνης που ακολουθουν αλλο δρομο), ειναι να αποδωσει οσο γινεται πιο ρεαλιστικα την πραγματικοτητα. Για τα παιχνιδια αυτο ειχε μαλλον δυο δρομους: τα ρεαλιστικα να μοιαζουν με πραγματικοτητα/ταινιες/φωτογραφιες, και τα χιουμοριστικα να μοιαζουν με καρτουν/κινουμενα/σκιτσα οπως τα βλεπουμε απο τα κομικς μεχρι το σινεμα

Ηδη απο νωρις θεωρουταν τεχνολογικο θαυμα να βλεπω πχ σε ενα παιχνιδι 256 χρωματων μια υποψια ψηφιοποιημενου ηχου απο εναν ηθοποιο, η μια φωτογραφια σκαναρισμενη, η ενα μικρο κινηματογραφημενο looping animation ενος προσωπου που μιλαει. Οταν λοιπον εγιναν κοινα τα CD με τον... απιστευτο για τοτε αποθηκευτικο χωρο (ο πρωτος μου σκληρος ηταν 120 ΜΒ), αφου υπηρχαν ηδη τεχνολογιες scanning και μεταφορας ταινιας στον υπολογιστη που θα μπορουσαν να χωρεσουν στα δισκακια, μαλλον θα ειπαν κατι σαν 'Επιτελους, ηρθε η ωρα!!! Φτασαμε τα παιχνιδια στο απογειο του ρεαλισμου'. Φανταζομαι οτι εκεινη την εποχη δεν ειχαμε καμια απορια για το πως θα ειναι το μελλον, γιατι μαλλον νομιζαμε οτι το φτασαμε.

Το θεμα ηταν οτι αφου σε παιχνιδια φαντασιας χρησιμοποιουσαν που χρησιμοποιουσαν CGI για τα οντα και τα σκηνικα, γιατι να χρησιμοποιουν καν ηθοποιους;

Ετσι περασαμε αυτο το φραγμα, γιατι τελειοτητα δεν ειναι κατασταση, αλλα προορισμος. Αντι να 'κλεβουν' την πραγματικοτητα, ξανα αρχισαν να την αναπαραγουν με 3D και να εχουμε αποτελεσματα οπως το Mafia. Η διαδρομη μας ειναι σαφης και σκοπος ειναι τα 3D να μοιαζουν με την πραγματικοτητα αλλα, αντιθετα με τα FMV, να ΜΗΝ ειναι.

Θεωρω τις χρονιες 95-96 μεταβατικες και πολυ ενδιαφερουσες, αλλα λογω πειραματισμου, οδηγηθηκαμε σε καποιες κιτς καταστασεις. Για μενα οι 3 αποπειρες της Σιερρα (phant 1-2, beast within) ηταν κιτσαρια και οχι τοσο playable, οπως και καποιες αλλες παραγωγες. Αντιθετα δεν το πιστευω αυτο για καποιες που κρατησαν ενα μετρο, οπως Myst, Rama και (με το ζορι) Rebel Assault 2)

Για μενα, ενω οι εποχες EGA και VGA ειναι σαφως η χρυση εποχη της δημιουργικοτητας και της ποιοτητας, αλλα αντιθετα, η εποχη των FMV ειναι ο,τι και η δεκαετια του 80 με τις βιντεοκασσετες και τις ντισκο: πιο πολυ ενθουσιασμος για κατι νεο, που αρχισαμε να το χρησιμοποιουμε κατα κορον, παρα απαυγμασμα τεχνης... λιγο αντιαισθητικο, αλλα παντα ενδιαφερον και νοσταλγικο και προϊδεασμός για κάτι καλύτερο

Οσο για το θεμα το προς εξετασιν και συζητησιν δεν εχω κατι να προσθεσω, γιατι εξ ισου αμφοτεραι αι .... παρασυρθηκα. Εννοω οτι και οι 2 τεχνικες ειναι πολυ ενδιαφερουσες και η καθεμια εχει τη χαρη της. Στην μεν ο ηρωας πρωσοποποιειται πιο δυναμικα, στη δε εσυ μπορεις ως ενος βαθμου, πανω στο ψηφιακο προσωπο, να βαλεις κατι δικο σου( πρβ βιβλιο-μεταφορα στον κινηματογραφο). Ας πουμε οταν πρωτοεπαιξα το Gabriel Knight 3(ολα τα λεφτα) o Gabriel ηταν κατι θολο για μενα( οπως παραμενει η Kate Walker lets say). Μετα το 2 ο Γαβιηλ εγινε ο πολυαγαπημενος σπασικλοαμερικανος σε πολυ πιο ευδιακριτα πλαισια. Και τελικα τον αγαπησα ακομα περισσοτερο. Αυτα. ΚΑΙ ξεχασα τον κυριοτερο λογο που μπηκα στον κοπο να σας απαντησω. Ποιος ειπε οτι η τεχνη στοχευει στην αληθοφανεστερη αποδωση της πραγματικοτητας;;;; Ρωτηστε τον Φιλολογο( δηλ. εμενα) να σας λυθουν ολες οι απορειες! Η πραγματικοτητα προβαλλεται εντεχνως μονο στο πλαισιο του ρεαλισμου και -ακομα περισσοτερο- του νατουραλισμου, και μερικως σε ρευματα οπως η ηθογραφια κ.α. Και παντα με κοινωνικοπολιτικες προεκτασεις. Ομως τα περισσοτερα ρευματα δεν μενουν μονο σε αυτην(την πραγματικοτητα) αλλα δρουν παραλληλα και ανεξαρτητα της η ακομα και αντιθετα η καταρρυπτοντας την(ιδεαλισμος και ολο το motο της φιλοσοφιας) Σορυ για τη μινι διαλεξη αλλα δεν μπορουσα να αντισταθω

Εξελσιορ, το οτι ο ρεαλισμος δεν ειναι ο σκοπος ΟΛΗΣ της τεχνης, το ξεκαθαριζω ηδη σε μια μου παρενθετικη φραση :Ρ

Το FMV genre θα μπορούσαμε και να το αποκαλέσουμε όντως ένα μικρό πείραμα που απλά δεν έπιασε, όπως είπε ο BostonLow είχαμε την τεχνολογία για την αποθήκευση και την αναπαραγωγή, αλλά είχαμε και τους περιορισμούς γιατί δεν θα μπορούσες να βάλεις τον χαρακτήρα/ηθοποιό να παίζει N εκδοχές της κάθε σκηνής που έπρεπε να χρησιμοποιήσει το παιχνίδι βάση του σεναρίου. Το κόστος και η διάρκεια της παραγωγής ίσως να έκαναν και απαγορευτική την συνέχιση του.

Μολονότι σε πολλούς μας άρεσαν οι τίτλοι ίσως γιατί ήταν περισσότερο "κινηματογραφικοί" θέλαμε και το σκίτσο μας, το 3D μοντέλο μας, και τον "φανταστικό" κόσμο μας. Οπότε οι εταιρείες προχώρησαν βάση πωλήσεων στην σχέση που όλοι μας βιώνουμε και έχουμε αποδεχτεί, μικρό κόστος / ικανοποιητικότερο κέρδος.

Βαδίζουμε πλέον στην εποχή των ψηφιακών χαρακτήρων (στην Ιαπωνία δεν έχουν κατασκευάσει μέχρι και "artificial" pop stars;), οπότε τα μοντέλα θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη αληθοφάνεια (φωτορεαλισμός, ρυτίδες, κίνηση ματιών, έκφραση συναισθημάτων κ.λ.π), αλλά θα μπορεί ο κάθε παραγωγός να συνδιάσει χαρακτηριστικά στους χαρακτήρες του που να προσελκύουν και ένα μεγαλύτερο κοινό (ένα πρόσωπο με μικτά φυλλετικά χαρακτηριστικά που να μην μπορεί κάποιος να "κλειδώσει" ίσως να είναι και μια ιδέα του μέλλοντος τους. Τα παιχνίδια τουλάχιστον για το κοντινό και σχετικά προβλέψιμο μέλλον θα ακολουθήσουν την πορεία τους μέχρι να δώσουν την σκυτάλλη σε κάποια νεότερη τεχνολογία.

Το καλό (και κακό εν μέρει) είναι πως πλέον για κάθε "ακριβό" παιχνίδι (καλό ή κακό) βγαίνει και μια ταινία (και πιστεύω πως όλοι μας θα έχουμε αρκετά παραδείγματα). Οπότε έχουμε το FMV παιχνιδάκι μας μόνο που το παίζουν για μας επαγγελματίες ηθοποιοί (να μην κουραζόμαστε κιόλας). (για Doom κανείς τον Οκτώβριο? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> )

Το FMV βασικά μια χαρά έπιασε και είχε επιτυχία παντού, απλά είναι ακριβό...

aiRness wrote: Το FMV βασικά μια χαρά έπιασε και είχε επιτυχία παντού, απλά είναι ακριβό...

Καλωσόρισες κιόλας (καλά ήταν!

Βασικά μπορεί να τα πήγε μια χαρά αλλά λόγω των μεγάλων απαιτήσεων του οι εταιρείες μάλλον αποφάσισαν πως δεν άνηκε στο είδος της "επιτυχίας" που ήθελαν να συνεχίσουν. Δεν μπορώ να είμαι εντελώς σίγουρος αν το κόστος τους και οι απαιτήσεις είναι οι μόνοι παράγοντες που το έκαναν να σβήσει. Υπάρχει περίπτωση να δημιουργούσε και αρνητική ψυχολογία σε ορισμένους παίκτες οπότε και να μείωνε την δύναμη του από καταναλωτικής πλευράς. Ίσως ο παίκτης να μην αποζητά την κινηματογραφική αλήθεια, αλλά να ζητά άποψη η οποία να δημιουργείται μέσω κάποιου 3D μοντέλου ή κάποιου σκίτσου. Και ενδεχομένως και 1 μύριο άλλα issues τα οποία να μην μπορώ να θυμηθώ ή να σκεφθώ επί του παρόντος. (Προσωπικά τίτλους όπως το Phantasmagoria ή το GK2 δεν θα τους ξεχάσω ποτέ γιατί με εντυπωσίασαν αρκετά εκείνη την εποχή, μια και ήταν κάτι διαφορετικό από το σκιτσάκι των προηγουμένων ετών.)

Mortal, τι αρνητική ψυχολογία, χαλάρωσε μην το κουράζεις...Τι λες τώρα...Παράκμασε λόγω εξόδων κατά 99% άμα σε βολεύει καλύτερα.

Σταμάτησαν λόγω κόστους καταρχάς (production costs ήταν απίστευτα) και κατά δεύτερο λόγο δεν πρόσφεραν πολύ ευεληξία στον σχεδιαστή. Επίσης αν ένα adventure αποτύγχανε τα λεφτά που χάνανε ήταν πολλά.

Εκτος του κοστους, συμφωνω οτι απλα περασε η εποχη των FMV...

Παλαιοτερα ακομα και μη-adventure μεγαλες παραγωγες (βλεπε: "Wing Commander" series, Rebel Assault 2, Command and Conquer [τα briefing, εστω ]...) ειχαν ενσωματωσει FMV. Ηταν θα λεγαμε το "τεχνολογικο θαυμα" της εποχης.

Πλεον εχουμε περασει στην εποχη της κονσολας και του ρητου "More Pixels = More Money", με τις αναλυσεις να μεγαλωνουν ολο και περισσοτερο και την νεα γενια gamers να προσεχει περισσοτερο τα γραφικα παρα την ουσια. Εχει αλλαξει τελειως η φιλοσοφια πισω απο τα games (γι'άυτο και ολοι ισχυριζονται πως η "golden age" των adventures εχει περασει), με αποτελεσμα να παραγκονιστουν τα FMV γιατι, οπως και να το κανουμε, ο 10χρονος που παιζει στην κονσολα του περισσοτερο θα εντυπωσιαστει απο εναν εκπληκτικα σχεδιασμενο 3d χαρακτηρα παρα απο εναν βιντεοσκοπημενο ηθοποιο...

Ακομα και το νεο Tex Murphy που ισως κυκλοφορισουν οι πρωην developers της Access που προσεληφθησαν απο την Microsoft δεν θα εχει πλεον τους χαρακτηριστικα βιντεοσκοπημενους ηθοποιους, αλλα 3d μοντελα. Οταν το δω κι αυτο, τα FMV θα εχουν πεθανει κι επισημως