Περίεργο παιχνίδι!

Ροζ

[Δεν ξέρω γιατί αλλά με το που είδα τη λέξη ελέφαντας μου ρθε η λέξη ροζ .., κάπου γίνεται ένας περίεργος συνειρμός στον μικρό μου εγκέφαλο (Τύπου άλογα πράσινα)
Πράσσειν άλογα...όμορφη φράση άσχετο...!
Στείρωση ε...χμμμμμμμμμ (Είμαι στη δουλεια και κόβω ένα (παχύδερμο) απέναντι!...
(Κοίτα που μου χαμογελάει κιόλας η μλκμένη!! που να ξερε τι κάνω! )

ps Στο θέμα περι προσβολής - προσβάλομαι-καραμέλας κάποια άλλη στιγμή...άντε να δουλέψω και λίγο ..μη μας πιάσουν κιόλας!

Άχρωμο

[Γενικά το ροζ θυμίζει το ξεθωριασμένο χρώμα της ζωής (κάτι σε ζωτικό υγρό που σε άλλους ειναι θερμό και σε άλλους είναι ψυχρό και έχει μέσα του αιμοσφαιρίνη <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->)! Και πέραν του συκεκριμένου panther, και μάλιστα περισσότερο στα κινούμενα σχέδια από όσο στις ταινίες με τον Sellers, μου θυμίζει τις ψιλοσαχλές αμερικάνικες ταινίες του τύπου Η κουκλίτσα με τα Ροζ ή ταινίες του τύπου Ήταν σκληρός και φορούσε ροζ. <!-- s]

Αόρατο

['Aχρωμο το ροζ..γιατί καλέ.. εμένα μου θυμίζει περισσότερο κάτι από παιδικότητα-αθωώτητα! (Αίματα ...μπλιαχ ! άσε που ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που στη θέα του σας ..χαιρετάω ..για ορισμένα λεπτά της ώρας


Περί προσβολής-καραμέλας και κουνήματος δείκτη σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι "προσβάλλομαι" ακούγοντας απόψεις πιθανόν διαμετρικά αντίθετες από τις δικές μου για να αποφύγω μια συζήτηση. Θεωρώ ότι η αντίθετη άποψη κατα κάποιο τρόπο ολοκληρώνει το "όλο " και στην τελική μια άποψη δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια άποψη! Για την επιβολή απλώς συμφωνώ. (Σου επιτρέπω να είσαι απόλυτος χεχε! )

[άντε καλό συμμάζεμα...! ]

Φαντασία

[Κλασσικό έργο του H.G.Wells, ο Αόρατος άνθρωπος! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και όσο για τις λιποθυμίες βάση κάποιων άρθρων που κοίταξα στα πεταχτά τώρα τελευταία είσαι σχετικά καλύτερα με το θέμα επιβίωσης (για περισσότερες πληροφορίες κοίταξε σε κάποια από τα Scientific American ή τα MIND (SE)). Φυσικά να φαντασθώ πως κι εσύ, σαν μια καλή φίλη, μάλλον ατύχησες στο θέμα κινηματογράφου! Δεν πρόκειται να δεις ποτέ σου μια καλή ταινία που να μην έχει βίαιο θάνατο (ο συμβατικός είναι απλά συμβατικός ενώ ο βίαιος σηκώνει πάντα την δραματικότητα), και κάτι από κόκκινες λίμνες (ακόμη και η ΕΦ έμαθε τα πρόσφατα χρόνια πως ποτέ κανείς δεν βγαίνει αλώβητος, ατσαλάκωτος, λακαρισμένος και στην τρίχα από μια μάχη επικών διαστάσεων! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Για το συγκεκριμένο θέμα απλά έχω φτάσει να αναρωτιέμαι ώρες ώρες αν υπάρχει και λόγος να κουβεντιάζονται αυτά τα πράγματα (ή έστω να γίνεται κουβέντα). Όπως κι εσύ πολύ σωστά το βλέπεις είναι απλά μια άποψη, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι προς τι η μαζοποίηση του εμείς (οι πολλοί) έχουμε μόνιμα δίκιο, και εσύ έχεις λάθος άποψη (και έχει αποδειχθεί σε γενικές γραμμές καθόλη την διάρκεια της ιστορίας πάντοτε πως εμείς σαν μάζα (κάτι άβουλο, απρόσωπο, που απλά κινείται σαν κοπάδι στα σφυρίγματα κάποιους αόρατου τσέλιγκα) πάντα κάνουμε τις χειρότερες ανοησίες). Τέσπα, βγαίνει μεγάλη κουβέντα (και επειδή εκεί θα είμαι υποχρεωτικά απόλυτος (θέμα πυρήνα) το αφήνω για κάποια μελλοντική στιγμή)! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πάω για σειρά. ]

Σενάριο

[ή αλλίως παιχνίδι -παλιπαιδισμός...(τελευταία το "παιδί" μέσα μου αλωνίζει επκίνδυνα!..δεν ξέρω αν θέλω να μου περάσει ]

Ενέργειες, εικόνες και διάλογοι [με μια λέξη??? <!-- s]

[Καθαρά τεχνικά θα μου πεις, αλλά είπαμε σε μερικά πράγματα όλα έχουν να κάνουν με το τεχνικό μέρος! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Σχετικά με την ερώτηση σου, μπορεί απλά να ένοιωθα πιο ευχάριστα γιατί απλά ίσως χάρην στην αορατότητα να κυκλοφορούσα χαλαρός και να παρατηρούσα απλά τον κόσμο. Περίεργο, κλινικό; Δεν ξέρω αλλά το θεωρώ πιο λογικό, ενδεχομένως έτσι η παρατήρηση δεν θα επηρέασε τους παρατηρούμενους οπότε θα ήταν περισσότερο ακριβή τα συμπεράσματα. Για πες μικρό παιδί εσύ τι θα έκανες όμως? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> (Παιδική σίγουρα δεν είναι, αν συλλογισθείς τον πρώτο κανόνα μιας ιστορίας φαντασίας που ξεκινάει με το "What if?" και φυσικά μετά βάζεις όσα δεδομένα θέλεις και ότι σου βγαίνει. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Π.χ. Τι θα γινόταν αν είχα μια μέθοδο τηλεμεταφοράς, έναν διαστημικό σταθμό, αυτοσυντηρούμενο και αυτοεπισκευαζόμενο (με κατασκευαστικές αντοχές δεκάδων χιλιάδων χρόνων (ναι θα πρέπει να φαντασθώ υλικά, ενέργεια κ.λ.π.), έναν κόσμο που θα 'χει εξελιχθεί από την αρχή κατόπιν μιας κατακλυσμικής καταστροφής που θα έχει καταστρέψει κάθε εφήμερο δείγμα επιφανειακού πολιτισμού (και μερικοί θα έχουν ανακαλύψει κάτι περισσότερο για το παρελθόν του πλανήτη - μέντωρες/ερευνητές), και έναν χαρακτήρα που να ανακαλύπτει μέσα από τους θρύλους και τις ιστορίες κάποιων προγενέστερων την τοποθεσία ενός σταθμού μεταφοράς στον σταθμό (επίπεδο αντίληψης, σύγχιση, αντιμετώπιση?) σαν κάτι μυθικό και τρομαχτικό ωστόσο? Πολλές ερωτήσεις μέσα σε μια? Έτσι, Σκέψου το σαν ένα παιχνίδι με την φαντασία. Φαντασία (τόσο σε ηρωϊκή-μεσαιωνική όσο και SciFi), ψυχολογία, κοινωνιολογία, φυσική, εξέλιξη και πόσα ακόμη?

Μάλιστα, οκ! Φυσικά δεν αναφερόμουν σε ταραντινοταινίες (από πότε γίναν ταινίες αυτές?) αλλά σε ταινίες που δεν έχουν άσκοπη βία, αλλά την απολύτως αναγκαία για να προσδώσουν κίνητρο για μια σκηνή είτε για μια επανάσταση (εσωτερική ή εξωτερική). Ταινίες που έχουν αίμα δεν σημαίνει πως πουλάνε βία, μην το μπλέκεις με την ταινία του ξεκαρφώματος για κάποιον που δουλεύει 100 ώρες την εβδομάδα και πάει να χαραμίσει τα εγκεφαλικά κύτταρα που του απομένουν. Ή απλά συλλογίσου μια σκηνή όρκου αίματος (που μολονότι είναι κουτό και επικίνδυνο από μολυσματικής άποψης) αποπνέει μια υψηλότερη αίσθηση δεσίματος των χαρακτήρων. Τέτοιες σκηνές λέω. Εκεί το αίμα είναι το συνδετικό υλικό αλλά επίσης και υλικό ονείρων, στις υπόλοιπες απλώς είναι κουβάδες με κόκκινο χρώμα. Όσο για τον τρόμο, γιατί?

Αν μου πεις ότι επαναλαμβάνονται θα σου πω πως ναι, αλλά όχι όλες (ευτυχώς), και καλό θα ήταν να μην εμπλέκουμε τις πολλαπλές κατηγορίες ταινιών τρόμου με τις ταινίες φρίκης (παρά το γεγονός πως χρησιμοποιούμε το τρομου απο την συνήθεια). Ο King π.χ. γράφει ιστορίες σκοτεινής φαντασίας, και όχι τρόμου, ο Λάβκραφτ γράφει τρόμο αλλά σε πολύ βαθύτερο επίπεδο από τα κομμένα και καλοψημένα μέλη των Zombie του Romero (Ρούσω ιστορία) είτε του Fulci, είτε του Bava, ή του Argento (αλλά και σε αυτούς είναι άλλο τα gialo (αστυνομικοφέρνουν) και είναι άλλο τα θρίλερ μεταφυσικού με ψυχολογικού τρόμου και του συνδιασμού της φρίκης-αηδείας που έχουν). Υπάρχουν τόσες κατηγορίες που καλό θα ήταν να μην τις μαζοποιούμε τόσο πολύ. (Έτσι έφτασα να ακούσω την Χούκλη να αναφέρει τα τέρατα (Lordi) σε συνδιασμό με τον Άρχοντα των δακτυλιδιών! <!-- s]

Πλοκή

[Ο τρόπος-λόγος(αιτίες &#8211; αποτελέσματα) σύνδεσης όλων όσων ανέφερες με&#8230;μια λέξη είναι το κλειδί μιας καλής ιστορίας &#8230;.
Καλά ..το παράδειγμα με τηλεμεταφορές &#8211; διαστημικούς σταθμούς στοιχεία παρελθόντος&#8230;μήπως περιγράφεις κάποιο από τα &#8230;myst (εν τω μεταξύ δεν κατάφερα να ολοκληρώσω κανένα ..δε μου βγαίνει καθόλου ..τα βαριέμαι!!! )
Τι θα έκανα αν γινόμουν για μερικές ώρες αόρατη&#8230;&#8230;χμμμμμμμ, μάλλον πεζά πράγματα πχ. παρακολούθηση συγκεκριμένων ατόμων που ψιλιάζομαι ότι λένε ψεματάκια ..άντε να ψαχτώ για κάνα κέρατο (φτου φτου μακριά..), θα πρόσθετα κάνα μηδενικούλη (άντε 2) σε καμιά μισθοδοσία , κανέναν κωδικό πρόσβασης από καμιά τράπεζα, κάνα ταξιδάκι λαθραίο(αν προλάβαινα !), επισκέψεις σε μέρη που δεν είναι ανοιχτά στο κοινό (βιβλιοθήκες Βατικανού Πεντάγωνα εξάγωνα στοές κλπ ) (Αααα και μην ξεχάσω θα κλεινα το γενικό του σπιτιού σου ...(λίγο πριν αποθηκεύσεις καμιά περίεργη αποίκηση στο settlers) γιατί αντί να ρθεις να βοηθήσεις να προλάβουμε όλα αυτά &#8230;καθόσουν και χάζευες άγνωστους αριστερά και δεξιά!!! )

Περί αίματος &#8230;Η γνώμη μου είναι ότι ακόμα και στο σκληρότερο-ρεαλιστικό σενάριο αν το ποιητή &#8211; σκηνοθέτη είναι καλά ..δεν είναι απαραίτητο να σου φέρνουν στη μούρη την πληγή ή τον τρόπο που βγαίνει ένα μάτι ..(you know what I mean ..), για να αντιληφθείς την ένταση δραματικότητα της στιγμής (υπάρχουμε κι εμείς που απλώς δεν αντέχουμε&#8230; ) Ο τρόμος-φόβος-εφιάλτες δεν ελέγχονται και μ επηρεάζουν οι εικόνες που βλέπω γενικώς (και πίστεψέ με ..τον ύπνο μου δε γουστάρω να τον χαλάσω με τίποτα!! (ονειρεύομαι πολύ (κυριολεκτικά) .εκεί να δεις σενάρια&#8230; . Προτιμώ να περνάω καλά-χαλαρά-ευχάριστα λοιπόν στις ολόδικές μου εκείνες στιγμές .

Σαφώς και υπάρχουν διάφορα είδη «τρομοταινιών» δεν το αμφισβήτησε κανείς αυτό.(Χρησιμοποιώ τη λέξη τρομοταινία γιατί όλες αυτές σε μένα τουλάχιστον προκαλούν την ίδια ανασφάλεια &#8211; φόβο, εκ του αποτελέσματος λοιπόν και πάντα υποκειμενικά!). Είχα δει πολύ παλιότερα μια ταινία (ο βράχος του κρεμασμένου ..νομίζω .. είχε απλώς μουσική-κάτι κοριτσάκια που εξαφανιζόταν μυστηριωδώς και κάτι πλάνα σε κάτι χορταράκια που κουνιόταν ..φέστηκα πάνω μου ..άσε&#8230;!αλλά παρόλο που τρόμαξα, λόγω έλλειψης ίσως παραπανίσιου αίματος ..δεν ένιωσα αποστροφή, με είχε εντυπωσιάσει η ταινία τότε (το ότι ξέχασα πολλά στοιχεία αυτής.. ρίχτω στο αλτσχάιμερ ) ). Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Λαβκράφτ (ρε συ αυτός που έγραψε ..(όπως λέγεται.)το νεκρονομικό είναι?)
King έχω διαβάσει και δει ..τότε που μπορούσα. Τα υπόλοιπα που αναφέρεις ..κλασικά δηλώνω άγνοια . Κάνα βρικόλακα, φαντασματάκια κλπ υπό άπειρες προϋποθέσεις βλέπω.(Φώτα , παρέα, κλείσιμο ήχου κατά καιρούς, αγκαλιές, μαξιλάρια 2η ταινία για καπάκι να φύγουν οι δυσάρεστες εικόνες κλπ ).
Όπως καταλαβαίνεις στο συγκεκριμένο θέμα αποτελώ χαμένη υπόθεση!

«Το πείραμα » νομίζω ότι το χω δει. Αν είναι αυτό με τους εθελοντές του πειράματος φυλακισμένοι-φύλακες και τούμπαλι . Δεν ήταν καθόλου κακή! Για τις άλλες που προτείνεις αν έχοντας διαβάσει όλα τα παραπάνω ..εξακολουθείς να μου τις προτείνεις ..let me know !

Ps Κόπος &#8211;τρόπος google &#8230;Quenya δε βρήκα&#8230;for free downloading..λεξικά για να αγοράσω ναι ..αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος!
Κι εγώ σπιτόγατα είμαι γενικώς.. απλώς μένω μέσα ευχάριστα, μόνο όταν ξέρω πως αν θέλω να βγω βγαίνω και όχι αναγκαστική κλεισούρα πχ λόγω κρύου!

Ανατροπή

[Σωστά, απλά αν έχεις προσέξει είμαι απλά ποσοτικός! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Πλάκα, πλάκα κάπως έτσι (δεν το 'χα σκεφτεί έτσι), απλά το ξεκίνησα κάποια στιγμή να το γράφω (ξεκινά σε περιβάλλον φαντασίας μεσαιωνικού σκηνικού) αλλά απλά βαρέθηκα και μου 'μεινε η ιδέα αμανάτι. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( --> Αυτά παθαίνεις όταν βαριέσαι εύκολα. <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Χμ, βλέπω πως παίζεις σε πολλά επίπεδα! Να παρακολουθήσεις? Χμ...ανασφάλεια, όντως, πως κι έτσι? Γιατί βρε ψυχή? Σχετικά με τα 0νικά δεν είναι κακό και με τους κωδικούς άσε γιατί σε πρόλαβαν άλλοι και δεν ήταν και αόρατοι (πρέπει να πάνε κανα δυο χρόνια που κάτι είχε πάρει το αυτί μου - στην Ιταλία είχε γίνει ακόμη χειρότερο και είχαν σηκώσει πολλές κάρτες). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και στο Βατικανό να βρεις τι? Σε ένα τέτοιο φασιστικό καθεστώς πιστεύεις πως θα έχει επιβιώσει κάτι που να αντιτίθεται στα δογματικά τους κολλήματα? Υπερβολικά αισιόδοξη σε κόβω! (Όσο για τον γενικό μου, ευτυχώς είσαι πολύ μακριά κατά κύριο λόγο, και κατα δεύτερο ούτε εγώ δεν μπορώ να τον φτάσω μιας και προστατεύεται (κυριολεκτικά περιστοιχίζεται) από 1000 CD περίπου σε ειδικές ξύλινες θήκες που φτάνουν το 1,70 κοντά. Έχω προνοήσει! (Όταν μου πέφτει (ο γενικός) είναι άστα να πάνε story μέχρι να κάνω τα ειδικά ακροβατικά που χρειάζονται για να τον σηκώσω). <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->) Και είπαμε είμαι (όταν με πιάνει δλδ) της παρατήρησης (σαν κλασσικός lurker) άρα πως να χάσω μια τέτοια ευκαιρία? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Κοίτα την ωμότητα της μάχης πρέπει κάποιος να την δει για να μάθει (έστω και από την θέαση ενός θανάτου δραματοποιημένου απόλυτα) να μην κάνει αυθαίρετες κουβέντες του ας γίνει πόλεμος (πολλοί το λένε δίχως να κατανοούν κάποια πράγματα), η αγωνία της μάχης μπορεί να δωθεί μόνο με αίμα. (Φυσικά δεν είναι η μόνη λύση, αλλά είναι από τις πιο χτυπητές. ) Τώρα τα μαχαιρώματα και οι λοιπές κουταμαρούλες στον τρόμο με χαλάνε προσωπικά (έλλειψη αληθοφάνειας) όταν ο άλλος κοντεύει να γίνει σούσι και δεν έχει μια σταγόνα αίμα. Αυτά φυσικά για τον εξωτερικό τρόμο ή αλλιώς της απέχθειας.

Στο θέμα του εσωτερικού τρόμου δεν χρειάζεται ούτε αίματα, ούτε παραμορφώσεις ούτε τίποτα (εντάξει υπό όρους πάντα). Στο The Dark, ή στα Ringu ή στο The Eye (το 1o μόνο), Audition ή Dark Water (όλα Ιαπωνικά πλην του πρώτου το οποίο είναι Αγγλικό) και άλλες τέτοιες ταινίες ο τρόμος πηγάζει από την όλη ατμόσφαιρα, και το χτίσιμο της, σε αυτές το αίμα θα ήταν υπερβολή μιας και ο τρόμος ανάγεται στα επίπεδα, του φόβου του γονιού, του μίσους και της εκδίκησης σε σχέση με το μεταφυσικό, του ερωτικού σαδισμού και λοιπά. Βέβαια όπως το αντιλαμβάνομαι φοβάσαι την ανασφάλεια που ενδεχομένως να σου προκαλέσει, αλλά για πες μου τι πραγματικά είναι δεδομένο σήμερα? Ο τρόμος απλά παίζει μαζί σου και εσύ το ίδιο, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Το νεκρονόμικον δεν το έγραψε ο HPL, αλλά απλά το δημιούργησε σαν τίτλο για να αναφέρεται σε κάποιο obscure, μυστικιστικό βιβλίο μέσα στις ιστορίες του.Κατόπιν κυκλοφόρησε (στα χρόνια μας μάλλον) κάποιο βιβλίο που εχει ψαλμούς, μαγικά ονόματα και λοιπά, και το οποίο πουλάει τόση αληθοφάνεια όση και η βίβλος για να καταλάβεις. Γενικότερα πάντως ο HPL είναι ο δημιουργός της μυθολογίας Κθούλου (Kthulhu), αλλά επίσης και συγγραφέας άλλων ιστοριών όπως Το Λευκό Πλοίο, Η Ονειρική Αναζήτηση της Καντάθ, το Polaris (πρέπει να το έχεις δει <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->), και άλλα όπως Η Μουσική του Εριχ Ζαν (Scifi), Δροσερός αέρας κ.λ.π. Αν έχεις ασχοληθεί με Edgar Alan Poe τότε απλά θα καταλάβεις γιατί επηρεάστηκε τόσο (κάποια φρούτα τον ονόμασαν και δουλικό μιμιτή). Πάντως πολλές από τις ταινίες που λένε πως στηρίζονται σε εργα του HPL δεν πλησιάζουν ούτε κατ' ιδέα έστω και ένα από τα βιβλία του ή τα διηγήματα του.

Ο King είναι πιο κοινωνικός από τους κλασσικούς κοινωνικούς (εντάξει για αυτό προσωπικά τον βαρέθηκα πλέον) αλλά δεν έγραψε ποτέ τρόμο με την έννοια του τρόμου, απλά χρησιμοποιούσε ως έναυσμα για τις ιστορίες του σκοτεινά μοτίβα.

Αν σκεφθείς πως υπάρχει και ο όρος αποστασιοποίηση από την ταινία τότε δεν είσαι χαμένη περίπτωση εκτός κι αν απλά δεν μπορείς να δεις την ταινία απλά σαν μια ταινία. Δεν χρειάζεται παντού να δουλεύεις με το γνωστό suspension of disbelief (αίρεση του σκεπτικισμού?).

Yeap σε αυτό το πείραμα αναφέρομαι, και προσωπικά ήταν από τις λίγες ταινίες στα τελευταία χρόνια που με έκανε να δυσανασχετήσω. Οι άλλες πάλι δεν είναι τρόμου τόσο πολύ (ίσως το Headspace να είναι, ωστόσο χρησιμοποιεί το παιχνίδι της αποστροφής σε ελάχιστες σκηνές και στα υπόλοιπα αφήνει το μυαλό σου να κάνει το δικό του παιχνίδι) αλλά περισσότερο έχουν να κάνουν με το μυαλό και την αντίληψη του κόσμου. Προσωπικά με εντυπωσιασαν.

Χμ, αυτό σου λέει τίποτα για την Quenya (καλά ορθογραφία ποτέ δεν θυμόμουν <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( -->): www.uib.no/people/hnohf/qcourse.htm ? Ήταν το πρώτο που μου έφερε. Ή αυτό www.rialian.com/quenya-english.htm ?

[Χμ...και το κρύο σε κλείνει μέσα γιατί? <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Εντάξει λέω για φυσιολογικούς 0 βαθμούς και όχι για τίποτα σε -25 plus φυσικά! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->]

Anar caluva tielyanna <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

ποιος μιλησε για Quenya??? Λεξικο εχει κυκλοφορησει στην Ελλαδα

ΛΕξικο εχει επισης και το www.uib.no/people/hnohf/ για κατεβασμα

Στόχος

[Όταν ο στόχος είναι σαφής-αποφασισμένος , παίζεις με όσες ανατροπές θέλεις στο ενδιάμεσο.

Αν αποφασίσεις ποτέ να γράψεις ..(θα σε διάβαζα ευχαρίστως!, άντε θ αγόραζα κι αντίτυπο , μία πώληση σίγουρη +fun club 1 μέλους (πλάκα κάνω), ..(Καλά μη φωνάξεις ..ξέρω πως δε θα το έκανες για χρήματα!..μόνο για τη φήμη-δόξα!.(πάλι πλάκα κάνω..! ) , νομίζω πως σε πρώτο επίπεδο πρέπει να υπάρχει κάπου στο μυαλό τουλάχιστον η αρχή και η κατάληξη της ιστορίας. Τα υπόλοιπα μαγειρεύονται αν υπάρχει θέληση και φαντασία! Το βαριέμαι εύκολα το ξέρω καλά ,..ομοιπαθής!(βιβλία, παιχνίδια, δουλειές (οργανωτικής φύσεως) .. στη μέση!!

Ανασφάλειες ..πάντα είχα ..και καθημερινά προστίθενται μερικές ακόμη.. Οι μέρες αθωότητας - τυφλής εμπιστοσύνης , φοβάμαι πως πέρασαν ανεπιστρεπτί !Παθαίνεις , μαθαίνεις ! Το δηλώνω άλλωστε στην υπογραφή μου! . Απλώς δεν τις παίρνω σοβαρά, (ούτε τον εαυτό μου πολλές φορές!) και προσπαθώ να διακωμωδήσω καταστάσεις πριν τις δραματοποιήσω! Μη μου πείς πως δεν έχεις ανασφάλειες! δεν μπορεί. !..ή μήπως όχι.! (μιλώντας για χαμένη αθωότητα ..χεχε ..αν αφαιρέσεις μια παρένθεση (ο γενικός) η πρότασή σου γίνεται περίεργη!) ξέρω.. σαχλίτσες ..μή μου δίνεις σημασία (παλιμπαιδισμός είπαμε! ). Το Βατικανό άστο εντάξει , καμιά στοούλα ίσως ..έτσι για «απομυθοποίηση» ή απλώς για να μου φύγει η περιέργεια!

Φόβος γονιού, μίσος, εκδίκηση, σαδισμός κλπ. Πολύ αρνητική ενέργεια ρε παιδί μου!! Τα ζούμε ναι, άμεσα ή έμμεσα , μέσα στη ζωή είναι, ..γύρω μας είναι , το ξέρουμε όλοι ..να τα λουζόμαστε και σε ώρες θεωρητικά ψυχαγωγίας -γέμισμα μπαταρίας?? Άσε το μυαλό να φεύγει σε ευχάριστες ουτοπίες! Βέβαια σαφώς και υπάρχουν ώρες που θες-επιβάλεται να δείς κάτι πιο ρεαλιστικό , που θα πάει το μυαλό σου δυό βήματα παρακάτω, είπαμε ναι! να ανοίγει το πεδίο «όρασης-αντίληψης».
Πόε όχι δεν έτυχε , ίσως καμιά κρύα νύχτα του χειμώνα! Αίρεση του σκεπτικισμού????

Thanks for the links !! + BostonLow

Namarie!

αιρεση του σκεπτικισμου λεγεται μια συμβαση που κανει παντα ο αναγνωστης η τηελθεατης για να 'πειστει' για λιγο οτι οσα βλεπει ειναι αληθινα.

Οταν βλεπεις τον ταδε ηθοποιο σε μια ταινια, κανεις μια συμβαση με τους δημιουργους, οτι αυτος που βλεπεις δεν ειναι ο ταδε ηθοποιος που ζει μερικα μιλια μακρυα σου, αλλα ενας χαρακτηρας που δεν υπαρχει και ζει μεσα στην ταινια

τεχνικες αιρεσης του σκεπτικισμου εχουν ακολουθηθει πχ απο τον Σερλοκ Χολμς (ολες οι ιστοριες ειναι 'παρμενες' απο το ημερολογιο του Γουωτσον) η πχ ο Τολκιν (που παρουσιζεται ως μεταφραστης του Βιβλιου των χομπιτ). Με λιγα λογια αφιεται και πανω στο δημιουργο το ποσο πειστικος θα ειναι

Αν δεν κανεις αυτη την υποχωρηση, ειναι αδυνατο να απολαυσεις οποιοδηποτε εργο

(ηθελα να το παιξω εξυπνος, γιαυτο προλαβα τον Μορταλ)

Μεταβατικός

[Γιατί απλά πολλά αλλάζουν ώστε ο στόχος ποτέ δεν είναι ο αρχικός.

Χμμ...δύσκολο το κόβω, μιας και με ξένιζαν ανέκαθεν οι "κακοί" στις ιστορίες (απλά δεν βρίσκω λογική στην ύπαρξη τους) ασχετως αν τις διαβάζω και προσπαθώ κάποιες στιγμές να εκλογικεύσω την όλη συμπεριφορά τους. <!-- s:-( --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_sad.gif" alt="" title="Sad" /><!-- s:-( --> Και για να γράψεις γενικά μια ιστορία ελκυστική για τον αναγνώστη πρέπει να έχεις έστω κάτι από το κακό ή από την γκρίζα ζώνη.

Εμπιστοσύνη? Δύσκολο ζήτημα, και μάλλον απλά κάνουμε μικροσυμβάσεις όποτε θεωρούμε ότι υπάρχει. Δεν ξέρω άλλα προσωπικά ούτε τον εαυτό μου δεν εμπιστεύομαι! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Όσο για την χαμένη αθωότητα, δεν ξέρω ίσως απλά να την σκοτώνουμε μέσα μας γιατί απλά οι υπόλοιποι γύρω μας κάποιες στιγμές δεν μπορούν να την υπομείνουν (είτε γιατί πρόλαβαν και την δολοφόνησαν πριν από μας (οπότε τους προκαλούμε τύψεις), είτε γιατί πρόλαβαν να την γνωρίσουν, και έχασαν την ευκαιρία τους. Την διακωμώδιση και τους αστεϊσμούς όντως τους καταλαβαινω, αλλά το να μην παίρνεις τίποτα στα σόβαρα απλά θα το θεωρήσω ότι μάλλον το λες για αστείο! Αφού συνεχίζεις να ζεις μάλλον λοιπόν έχεις πάρει την ζωή υπερβολικά στα σοβαρά! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Στοές??? Για τα κλαμπάκια μιλάς! <!-- s:-P --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_razz.gif" alt="" title="Razz" /><!-- s:-P --> <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->΄

Δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν πολλά στραβά στον πλανήτη μας, οπότε ο τρόμος είναι το μόνο είδος που τα βγάζει όλα στην επιφάνεια και τα παραθέτει γυμνά ενώπιον μας ώστε να τα παρατηρήσουμε καλύτερα. Δεν ξέρω αλλά ποτέ δεν είδα τον τρόμο ως κάτι αρνητικό, μπορεί να σου φαίνεται παράξενο, αλλά τον βρίσκω ίσως περισσότερο λυτρωτικό από όλα τα υπόλοιπα είδη (ακόμη και αυτά που θεωρώ (για την τρέχουσα περίοδο) ότι καλύτερο. Και μην ξεχνάμε πως υπάρχει μια μικρούλα διαφορά μεταξυ ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Προσωπικά προτιμώ την ψυχαγωγία οπότε γι' αυτό και οι "περίεργες" επιλογές μου. Και από την άλλη να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν διασκέδασα πραγματικά με χαζοταινίες, πολύ περισσότερο γέλασα με τον κυνισμό των Pythons ή τα παιχνίδια του Mel Brooks ή με σειρές όπως το Yes Prime-minister παρά με άλλες χαζοκαταστάσεις. Και φυσικά το καλύτερο γέλιο είναι πάντα το γέλιο που βγαίνει συνειρμικά μέσα από μια σειρά ή ένα αντικείμενο. Ακόμη και το οπτικό αστείο όταν υπάρχει μια λογική ακολουθία στην παραγωγή του. Η φαντασία (ΕΦ, τρόμος) έχει το καλό ότι γυμνώνει τις ιδέες από το σήμερα και τις μεταφέρει κάπου όπου έχει την δυνατότητα να "παίξει" μαζί τους όπως αυτή θελήσει. Το καλό και το κακό είναι μετά η ερμηνεία του καθενός μας (είτε η υπερερμηνεία).

Κι όμως έχεις διαβάσει Poe (αν έχεις δει το tagline μου <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). Ολόκληρο θα το διαβάσεις εδώ .

@Bostonlow

Το λέμε και υποχώρηση/παραχώρηση της λογικής (συνήθως). <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) --> Και είναι παιχνιδάκι όταν αξίζει ο ηθοποιός.

Ωστόσο ο γέρο Doyle χρησιμοποίησε αρκετά ψήγματα λογικής για να αποδώσει τις ιστορίες του, όπως ο HPL χρησιμοποίησε ψήγματα αλήθειας για να προσδώσει αληθοφάνεια στην μυθολογία Κθούλου (το ίδιο έκαναν και μεταγενέστεροι συγγραφείς).

Και μετά από μια ξάγρυπνη νύχτα και που τα έγραψα όλα αυτά είναι θαύμα. Να απαντάς όποτε βλέπεις κάτι, ποτέ δεν ξέρεις πότε δεν θα μπορέσω να απαντήσω, οπότε να μην μείνουν οι ενδιαφερόμενοι παραπονεμένοι!; <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->
]

Εγω δε βρισκω καμια τεχνη και κανενα καλο στον τρομο και τη φρικη. Η μαγκια ειναι να πολεμας το σκοταδι του κοσμου με τη θετικη ενεργεια.

Κριμα που πια οτιδηποτε βασιζεται στο ωραιο πρεπει να αγνοειται ως 'φλωρια' και να περιφρονειται για να το παιζουμε μαγκες, επαναστατες και αντικομφορμιστε

Αυτο δεν ειναι μονο προσωπικη μου αποψη, αλλα εφαπτεται σε ιδεολογικο υποβαθρο

Τι ελεγε ο Γιοντα για τη Δυναμη; ακριβως αυτο

[Πολύ Amita motion positive message και λοιπά σε κόβω. Ωστόσο να πολεμάς το σκοτάδι με σιρόπια και καταστάσεις του "όλα είναι ωραία, τι χαρά (ευχαριστώ για την λοβοτομή κάπως)" δεν αποτελεί εργαλείο σκέψης αλλά εργαλείο άμβλυνσης της.
Και που το είδες το ωραίο και το καλό βρε παιδί? Βλέπεις εσύ να γίνεται έρευνα (πέραν κάποιων ιατρικών (που κι αυτές πλέον έχουν ως στόχο την μεγιστοποίση του οικονομικού ώφελους κάποιων φαρμακευτικών εταιρειών (δεν είναι κακό αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο)) που να μην αποσκοπεί σε κάποιο στρατιωτικό/καταστροφικό σκοπό?

Α! Και η δική μου βάση είναι πως εφόσον κι ένας άνθρωπος να υπάρξει που να σκοτώσει έναν άλλο το είδος είναι απλά απολίτιστο και καταδικασμένο. Πιστεύω πως ξεκαθαρίζω τον τρόπο σκέψης μου.

Όσο λοιπόν θα υπάρχει ένας δολοφόνος, ένας στρατιωτικός, ένας βιαστής, ή ενας παπάς πάντοτε δεν θα υπάρχει ενότητα και λογική. <!-- s]

Ο κοσμος ακολουθει την (προδιαγεγραμμενη) πορεια του και ο εκαστοτε ανθρωπος τη δικια του

Και πως θα το πολεμησεις ολο αυτο αν αφομοιωθεις; Η δικη σου βαση ειναι οτι εφοσον υπαρχει ενας φονος, πρεπει ολη η τεχνη να μιλαει για θανατο;

Τεσπα δεν ειναι ωρα για φιλοσοφικες συζητησεις, τις εχω βαρεθει και δεν υπαρχει νοημα. Αλλωστε ολες αποσκοπουν στο να πεισεις τον αλλον οτι εχεις δικιο μεχρι να βαρεθεις και να πεις 'σεβαστη η αποψη σου'