Alpha Polaris

Το Alpha Polaris ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 και η παραγωγή του πέρασε αρκετές δυσκολίες. Είχαμε μάλιστα αρκετό καιρό να ακούσουμε νέα του σε σημείο μάλιστα να αμφιβάλουμε για την κυκλοφορία του. Τελικά όμως το παιχνίδι όντως κυκλοφόρησε οπότε και μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ μαζί του.

Το Alpha Polaris λαμβάνει χώρα σε έναν απομονωμένο στην Γροιλανδία σταθμό γεώτρησης και εξόρυξης πετρελαίου. Εμείς αναλαμβάνουμε τον ρόλο του 28χρονου Νορβηγού βιολόγου Rune ο οποίος βρίσκεται στον σταθμό όχι για να συμμετάσχει στην εργασίες, παραείναι “οικολόγος” για κάτι τέτοιο, αλλά γιατί γράφει το διδακτορικό του δίπλωμα πάνω στις πολικές αρκούδες. Εκεί λοιπόν που όλα κυλούσαν μάλλον σχετικά βαρετά, ο Al – ένας εργαζόμενος της εταιρείας – επιστρέφει από τους παγετούς, όπου έψαχνε για νέα κοιτάσματα πετρελαίου με ένα παράξενο εύρημα. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν τα πράγματα, κλασσικά, παίρνουν μία άγρια τροπή προς το χειρότερο ενώ τα μεταφυσικά φαινόμενα δεν αργούν να ξεκινήσουν. Φυσικά, σταματάω εδώ τα του σεναρίου για να μην σας αποκαλύψω την περαιτέρω πλοκή του παιχνιδιού.

Αν το Alpha Polaris έχει κάποιο ατού αυτό δεν είναι άλλο από τον κλειστοφοβικό χαρακτήρα του. Πράγματι, οι οθόνες που κινούμαστε σε όλο το παιχνίδι είναι σχετικά λίγες – με λίγα λόγια η βάση και οι τριγύρω περιοχές - αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά συμβάλλει στο να δημιουργηθεί στον παίκτη ένα αίσθημα αγωνίας και ασφυξίας. Αυτό σε συνδυασμό με το πολύ μικρό καστ χαρακτήρων κατά την γνώμη μου επιδρά θετικά στο παιχνίδι γιατί δεν μας “ζαλίζει” με ατελείωτους διαλόγους και πήγαινε-έλα από την μία περιοχή στην άλλη. Όλα όσα χρειαζόμαστε είναι σχετικά κοντά μας και μπορούμε να τα προσεγγίσουμε χωρίς κόπο. Μόνο σε μία περίπτωση θα χρειαστεί να απομακρυνθούμε από την βάση μας αλλά απλώς πηγαίνουμε σε μία άλλη τοποθεσία από την οποία δεν μπορούμε να φύγουμε αν πρώτα δεν ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.

Πάμε τώρα να εξετάσουμε την “καρδιά” του παιχνιδιού που δεν είναι άλλη από την δομή των γρίφων του. Με σχετική λύπη μου λέω λοιπόν πως ενώ στην αρχή είχα μια θετική διάθεση από αυτά που αντιμετώπιζα, σύντομα άρχισα να βαριέμαι. Η λογική της δομής του παιχνιδιού έγκειται στο να πρέπει κάθε φορά να κάνεις μία ενέργεια ή δράση που προκειμένου να την επιτύχεις χρειάζεσαι δύο με τρία “συστατικά”. Μόλις τα αποκτήσεις, προχωράς στην απαιτούμενη δράση και προχωράς παρακάτω. Με άλλα λόγια, η δομή του Alpha Polaris είναι αρκετά κλειστή και δεν σου επιτρέπει πολλές πρωτοβουλίες ή άκρατη χρήση φαιάς ουσίας προκειμένου να εξελίξεις την ιστορία. Αποκορύφωμα αυτής της αντιμετώπισης είναι το σημείο που πρέπει να φτιάξεις ένα...κέικ για την Nova, όπου ξαφνικά ο Rune αρχίζει να αναζητεί συστατικά ζαχαροπλαστικής, τα οποία βέβαια, πολύ βολικά, υπάρχουν όλα μέσα στην βάση.

Η μοναδική παρεκτροπή στο εν λόγω μοτίβο είναι η αποκωδικοποίηση συμβόλων και χαρακτήρων που υπάρχουν σε αρκετά σημεία και σχετίζονται με την υπόθεση που εξερευνούμε. Σε αυτή την περίπτωση, βλέπουμε για παράδειγμα μία περγαμηνή ή κάτι ανάλογο με διάφορα σύμβολα επάνω της. Κάνοντας κλικ σε ένα από αυτά, ο Rune αναλογίζεται τι να σημαίνει άραγε το εν λόγω σύμβολο και ο παίκτης πρέπει να γράψει, χειρόγραφα, την άποψη του. Όταν τελικά το ανακαλύψετε είτε πάτε στο επόμενο σύμβολο είτε, αν τελικά αυτό που βρήκατε ήταν το τελευταίο της αλυσίδας προχωράει η πλοκή με βάση τα ευρήματα του Rune. Ομολογώ πως αρχικά είχα βρει πολύ ενδιαφέρουσα την συγκεκριμένη λειτουργία αλλά η επανάληψη της είναι τόσο συνεχής κατά την διάρκεια του παιχνιδιού που από ένα σημείο και μετά καταντάει αρκετά κουραστική.

Αυτοί με λίγα λόγια είναι οι γρίφοι του παιχνιδιού – η ακολουθία και η ροή τους τηρείται μέχρι κεραίας. Αυτό έχει το διττό αποτέλεσμα από την μία το Alpha Polaris να γίνεται αρκετά προβλέψιμο, με συνέπεια την κούραση του παίκτη, και από την άλλη να μετακινούμαστε συνεχώς στις ίδιες οθόνες για να βρούμε το αντικείμενο που μας λείπει. Σημειώστε δε, πως τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις γρίφων δεν σας δίνεται απευθείας hint και θα πρέπει μόνοι σας να καταλάβετε τι πρέπει να κάνετε χρησιμοποιώντας το μυαλό και την λογική σας. Ομολογώ πως βρήκα και τους δύο γρίφους εξαιρετικούς, δεν θα σας πω ποιοι είναι αλλά και οι δύο αφορούν...παραβιάσεις, ενώ σίγουρα θα ήθελα να υπήρχαν και άλλοι τέτοιοι στο παιχνίδι. Μου είναι πολύ ευχάριστο να συναντάω γρίφους που δεν σου δίνουν την λύση περίπου στο πιάτο αλλά σε βάζουν και να σκεφτείς λίγο.

Τεχνικά, το Alpha Polaris ικανοποιεί μεν αλλά σίγουρα δεν εντυπωσιάζει. Ο τίτλος δημιουργήθηκε με την – εκπληκτική και δωρεάν – μηχανή Wintermute η οποία είναι όντως φτιαγμένη για μεγαλεία. Απορώ πως ακόμα προτιμάται από αρκετούς δημιουργούς η AGS όταν υπάρχει αυτή η τρομερή μηχανή που πραγματικά έχει δεκάδες δυνατότητες. Ξεφεύγω όμως, οπότε συνεχίζω τα του τίτλου. Η native ανάλυση του παιχνιδιού είναι η 1280x800 - έχετε βέβαια την δυνατότητα να το τρέξετε στην ανάλυση που έχετε την δεδομένη στιγμή στο desktop σας αλλά η φυσική του είναι η προαναφερθείσα.

Τα γραφικά θα μπορούσε να τα πει κανείς μέτρια και ίσως κάπως χοντροκομμένα αλλά νομίζω πως αυτό δεν είναι κάτι που έχει μεγάλη σημασία. Την δουλειά τους την κάνουν και με το παραπάνω. Εξαίρεση αποτελούν τα όμορφα πορτραίτα των χαρακτήρων που εμφανίζονται κατά την διάρκεια των διαλόγων αλλά φυσικά από μόνα τους δεν αρκούν για να αντιστρέψουν το κλίμα. Η μουσική του από την άλλη είναι όντως ατμοσφαιρική και καταφέρει να “γραπώσει” τον παίκτη ενώ και οι φωνές των χαρακτήρων είναι ικανοποιητικές. Επίσης, πρέπει να αναφέρω πως ηχογραφημένοι διάλογοι ακούγονται μόνο όταν συνομιλούν οι χαρακτήρες μεταξύ τους και όχι όταν ο ήρωας εξετάζει αντικείμενα ή σκέφτεται.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Alpha Polaris είναι κατά την γνώμη μου η μικρή διάρκεια του. Μου πήρε περίπου 4 - 5 ώρες για να το ολοκληρώσω και δεν χρησιμοποίησα βοήθεια σε κανένα σημείο. Αν είχαμε να κάνουμε με ένα freeware adventure αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, το θέμα όμως είναι πως το παιχνίδι – για λόγους που αδυνατώ να κατανοήσω – κοστίζει 20€! Πολύ υψηλή η τιμή για έναν τίτλο που θυμίζει σχεδόν σε όλες τις πτυχές του ερασιτεχνική προσπάθεια και διαρκεί τόσο λίγο. Πραγματικά όταν έφτασα στο τέλος σχεδόν δεν το πίστευα, νόμιζα – μάταια βέβαια – ότι η δράση θα συνεχιζόταν ίσως σε άλλες τοποθεσίες. Φρούδες ελπίδες όμως...

Καταληκτικά, το Alpha Polaris σίγουρα δεν είναι άσχημο παιχνίδι αλλά αυτό εξαρτάται από το πρίσμα που θα το αντιμετωπίσει κανείς. Αν το δείτε σαν μία ερασιτεχνική προσπάθεια σίγουρα θα σας αρέσει και θα περάσετε ευχάριστα μαζί του. Αν όμως συνυπολογίσετε την υψηλή τιμή του είναι βέβαιο ότι δεν θα μείνετε ικανοποιημένοι με ένα adventure το οποίο διαρκεί περίπου 4 ώρες. Η Turmoil Games μάλλον έβαλε αυτογκόλ τελικά, αν και είμαι σίγουρος πως είχε καλές προθέσεις...