Back to the Future: Epis. 4, Double Visions

Προδοσία. Ο επιβλητικός δήμαρχος με τη λευκή στολή είχε μόλις δει το όνειρο του να καταστρέφεται. Όλα αυτά που έχτισε με κόπο μέσα στα χρόνια, όλα αυτά που κατέκτησε, όλα όσα πίστεψε είχαν διαλυθεί σε μερικά μόνο λεπτά... Πίστεψε πως είχε φτιάξει την ιδανική πολιτεία, θεμελιωμένη σε ακλόνητα κοινωνικά ιδεώδη, σε σταθερές αξίες, σε καινοτόμες τεχνολογικές ιδέες, σε αρχές ισότητας και ισονομίας των πολιτών. Πίστεψε πως είχε την ιδανική σύζυγο που υποστήριζε διακριτικά το έργο του και πίστευε απόλυτα στο όραμα του. Ήταν, όμως, αυτή η πραγματικότητα; Μήπως το δημιούργημά του δεν ήταν παρά ένα δικτατορικό καθεστώς, όπου κάθε ελεύθερη σκέψη τιμωρούνταν αυστηρά; Μήπως η ‘αξιαγάπητη’ σύζυγός του χρησιμοποιούσε όλα αυτά τα χρόνια το ταλαντούχο μυαλό του πολυσχιδούς δημάρχου για να υλοποιήσει το δικό της αρρωστημένο όνειρο, αφήνοντας τον ίδιο να ζει μέσα στην πλάνη; Ο έφηβος με το αμάνικο πορτοκαλί μπουφάν που εισέβαλε ξαφνικά στο γραφείο του δημάρχου, πίσω από το μεγάλο ρολόι, τον είχε σίγουρα βοηθήσει να δει κατάματα την αλήθεια και να συνειδητοποιήσει το ψέμα μέσα στο οποίο ζούσε. Ή μήπως τον είχε εξαπατήσει και αυτός;

Πενήντα πέντε χρόνια πριν, στην ίδια πόλη, πολύ κοντά στο ίδιο μεγάλο ρολόι, ο ίδιος άνθρωπος, νεαρός τότε και χωρίς τα σκήπτρα της εξουσίας, βασανιζόταν από ανάλογες σκέψεις. Έπρεπε άραγε να ακολουθήσει τις δικές τους, ανομολόγητες επιθυμίες για μια φιλόδοξη καριέρα ως επιστήμονας/εφευρέτης ή να υπακούσει στις επίμονες παραινέσεις του πατέρα του, για μια λαμπρή και πολλά υποσχόμενη επαγγελματική πορεία στη δικηγορία, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση;  Έπρεπε να συνεχίσει να σχεδιάζει το καινοτόμο και, όπως είχε αποδειχθεί, άκρως επικίνδυνο αμάξι-πύραυλο, με άγνωστη χρησιμότητα ή να ακούσει τη νεαρή, γοητευτική σύντροφό του που τον παρακινούσε να ασχοληθεί με εφευρέσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κοινωνικούς σκοπούς;

Και ήταν ο ίδιος νεαρός άντρας, αυτή τη φορά χωρίς το αμάνικο πορτοκαλί μπουφάν, που εμφανίστηκε και πάλι από το πουθενά για να βοηθήσει τον φιλόδοξο εφευρέτη να χαράξει μια ‘σωστή’ πορεία ζωής και να πάρει τις ‘σωστές’ αποφάσεις. Ο νεαρός μιλούσε επίμονα για μια επιβεβλημένη αλλαγή στην πορεία του χρόνου και για την επαναφορά μιας πραγματικότητας, που ο ίδιος έμοιαζε να γνωρίζει πολύ καλά και τη θεωρούσε ‘σωστή’.  Είχε, άραγε, δίκιο; Ήταν η δική του πραγματικότητα η ‘σωστή’ πραγματικότητα; Ήταν το δικό του μέλλον κατάλληλο για όλους ή μήπως μόνο για τον ίδιο; Ποιος είναι, αλήθεια, σε θέση να προαποφασίσει ποια πραγματικότητα είναι η ορθή και ποια η λανθασμένη;

Στο νέο επεισόδιο του Back to the Future: The Game, της Telltale Games, με τίτλο ‘Double Visions’ ο Μarty McFly και ο Δρ Emmet Brown προσεγγίζουν τα παραπάνω ερωτήματα, αυτή τη φορά από δύο εντελώς διαφορετικές οπτικές γωνίες...

Mr. Callahan! You do pop up at the oddest times! What are you doing here?

Στο Κέντρο Αναμόρφωσης του Hill Valley του εναλλακτικού 1986, κλειδωμένος μέσα σ’ ένα δωμάτιο-κελί, με δεκάδες κάμερες να τον παρακολουθούν και ειδικά εκπαιδευμένους φρουρούς να τον περιτριγυρίζουν ο Marty προσπαθούσε να ζυγίσει την κατάσταση και να σκεφτεί προσεκτικά το επόμενο βήμα του. Έπρεπε να διαφύγει. Ο δήμαρχος Emmet Brown, καθηλωμένος σε μια ιατρική καρέκλα, ανήμπορος να αντιδράσει, είχε καταντήσει πειραματόζωο του προγράμματος που ο ίδιος είχε σχεδιάσει και της ‘γλυκύτατης’ συζύγου του, που προσπαθούσε να διαγράψει τη μνήμη του, μετατρέποντας τον άλλοτε δυναμικό ηγέτη σε υποχείριό της. Ο Marty έπρεπε να αποδράσει από το κελί του, να ελευθερώσει τον δήμαρχο και να αξιοποιήσει τις εφευρετικές του ικανότητες. Ήταν άλλωστε η μόνη λύση, προκειμένου να πείσει τον νεαρό Emmet Brown να μην διαπράξει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του: την απροσδόκητη σχέση του και τον γάμο του με την Edna Strickland!

Το Double Visions πιάνει το νήμα της αφήγησης στο κρίσιμο και εξαιρετικά δραματικό σημείο ολοκλήρωσης του προηγούμενου επεισοδίου, συνεχίζοντας την ιστορία του αριστοτεχνικά πλασμένου ‘οργουελικού’ κόσμου που γνωρίσαμε στο Citizen Brown. Η επιτυχημένη ιστορία του ‘εναλλακτικού’ Hill Valley ολοκληρώνεται σχετικά σύντομα, χωρίς σημαντικές προσθήκες στον ήδη επαρκή αφηγηματικό ιστό του προηγούμενου επεισοδίου, και η δράση μεταφέρεται στο γνώριμο από τα δύο πρώτα επεισόδια 1931… Για άλλη μια φορά, βέβαια, η επιστροφή στο παρελθόν και η αποκατάσταση της ομαλής ροής του χρόνου αποδεικνύεται μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία, που επιφυλάσσει κινδύνους, εκπλήξεις και ανατροπές, στοιχεία τα οποία συντελούν στη δημιουργία μιας ακόμα εξαιρετικής ιστορίας.

Το σενάριο του Double Visions, μπορεί να μην φτάνει στα επίπεδα του Citizen Brown ως προς την αφηγηματική πυκνότητα και την ποσότητα των διαλόγων, αλλά για άλλη μια φορά εξελίσσει με εξαιρετικό τρόπο την κεντρική ιστορία και τους βασικούς χαρακτήρες, ενώ διέπεται και από μια άκρως διακριτική εσωτερική συνοχή που προσωπικά βρήκα ιδιαίτερα γοητευτική. Δεν θα επεκταθώ εδώ περισσότερο, απλά θα επισημάνω πως όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την ‘αμφισημία’ των ανθρώπινων πράξεων, την ηθική και τα όρια δυαδικών σχημάτων,  όπως το ‘σωστό’ και το ‘λάθος’, το ‘καλό’ και το ‘κακό’, θέτοντας, προς το φινάλε του, μια σειρά από εξαιρετικούς προβληματισμούς και ερωτήματα, που αφορούν στο σύνολο της ιστορίας του Back to the Future, όπως την παρακολουθήσαμε έως τώρα μέσα από τα παιχνίδια και τις ταινίες.

Οι διάλογοι, σαφώς λιγότεροι από το προηγούμενο επεισόδιο, είναι πιο παιχνιδιάρικοι, πιο ανάλαφροι και με περισσότερες αναφορές στην κινηματογραφική τριλογία. Οι αναφορές αυτές είναι πλέον και η μόνη σαφής σχέση που διατηρεί το παιχνίδι με το κινηματογραφικό προϊόν, καθώς σεναριακά ακολουθεί ένα εντελώς ξεχωριστό δρόμο. Η απαγκίστρωση αυτή, ορατή ήδη από το Citizen Brown, γίνεται ακόμα πιο έντονη σε αυτό το επεισόδιο, ειδικά με την απίστευτη ανατροπή στο φινάλε του, μια ανατροπή που δυσαρέστησε κάποιους σκληροπυρηνικούς fan των ταινιών στα fora της Telltale και που προσωπικά τη βρίσκω εντυπωσιακά ώριμη. Το φινάλε του Double Visions είναι το λιγότερα εντυπωσιακό φινάλε από όλα τα επεισόδια της σειράς, αλλά ταυτόχρονα το πιο σκοτεινό και ‘εσωτερικό’, στοιχεία που το φορτίζουν με μια ιδιαίτερη δυναμική.

Ως προς τους χαρακτήρες, το Double Visions, είναι αυστηρά προσανατολισμένο στην Edna και στον Εmmet του 1931, αλλά και στον τέως πρώτο πολίτη Brown του 1986, που εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί και σε αυτό το επεισόδιο. Για άλλη μια φορά η δουλεία που έχει γίνει στην εξέλιξη των χαρακτήρων και στην ανάλυση της ψυχοσύνθεσης των ηρώων είναι εξαιρετική. Στο παιχνίδι επιστρέφουν και σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες από τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς, είτε για ένα σύντομο cameo, όπως ο Biff -άλλη μια ένδειξη της διαφοροποίησης του παιχνιδιού από τις ταινίες-, είτε έχοντας έναν πιο κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, όπως η Trixie Trotter. Αυτή τη φορά ο ρόλος των δευτερευόντων χαρακτήρων μοιάζει περισσότερο χρηστικός, δηλαδή λειτουργεί με στόχο την προώθηση της δράσης, χωρίς ιδιαίτερες προσθήκες στα προφίλ των ηρώων.

This‘d go a lot easier if you just gave up this madness about time-machines and altering the past. You should concentrate on the future.

Το επίπεδο των γραφικών του Double Visions παραμένει σε εξαιρετικά επίπεδα. Καλοσχεδιασμένα backgrounds, προσεγμένα, αν και κάποια επαναλαμβανόμενα, 3d μοντέλα και αρκετά λεπτομερές animation είναι τα βασικά συστατικά των γραφικών που αποτελούν πλέον ένα από τα τεχνικά standards της Telltale. Η αλλαγή στην εμφάνιση του Μarty είναι για άλλη μια φορά ευπρόσδεκτη, ενώ και ο δήμαρχος Emmet Brown έχει αλλάξει ρούχα και κόμη σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι. Περιέργως, η δράση αυτή τη φορά δεν έχει σαν πυρήνα της την κεντρική πλατεία του Hill Valley, καθώς εκτυλίσσεται κυρίως έξω από το λύκειο της πόλης, αλλά και στο εργαστήριο του νεαρού Emmet Brown. Τα νέα περιβάλλοντα δράσης, μαζί με αυτό του σωφρονιστικού καταστήματος, είναι πολύ προσεκτικά σχεδιασμένα και αποτελούν ευχάριστες αλλαγές στο γραφικό κόσμο του παιχνιδιού. Το εργαστήριο του Emmet Brown ξεχωρίζει ασφαλώς, για τον πυκνό σχεδιασμό του, αλλά και για τους γρίφους που αντιμετωπίζεις σε αυτό.

Για τον ήχο, τη μουσική και τις ομιλίες νομίζω πως θα ήταν περιττό να αναφέρουμε για άλλη μια φορά την υψηλή ποιότητά τους. Να σημειώσουμε, ωστόσο, πως το τραγούδι I don’t care της Trixie Trotter που ακούγεται από το γραμμόφωνο στο εργαστήριο του Emmet Brown δημιουργεί μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα.

Great Scott! This time travel business is trickier than I imagine!

Οι γρίφοι ήταν αναμφίβολα το πιο ‘αδύναμο’ σημείο των επεισοδίων του Back to The Future. Παρότι έξυπνοι και καλοσχεδιασμένοι, απόλυτα δεμένοι με τη δράση και την ιστορία, οι γρίφοι του παιχνιδιού έμοιαζαν αρκετά φτωχοί σε σύγκριση με το υπόλοιπο σύνολο, καθώς ήταν εξαιρετικά εύκολοι, αλλά και λίγοι, έστω και για τα δεδομένα των σχετικά μικρών αυτών επεισοδίων. Το Double Visions είναι το επεισόδιο που κάνει -επιτέλους- ένα βήμα παραπέρα στο πολύπαθο αυτό πεδίο. Οι προκλήσεις που θα συναντήσει ο παίκτης είναι αρκετά συχνότερες απ’ ότι στα προηγούμενα επεισόδια, ιδίως σε σύγκριση με το Citizen Brown, που ένα μεγάλο τμήμα του δεν περιείχε σχεδόν κανένα γρίφο. Επιπλέον, αυτή τη φορά τα αντικείμενα του Inventory είναι αισθητά περισσότερα, όπως και τα hotspots, με αποτέλεσμα να παρακινείται σε πολλές περιπτώσεις το ενδιαφέρον του παίκτη για δοκιμές της επίδρασης των αντικειμένων αυτών σε στοιχεία του περιβάλλοντος.

Σημειώστε, πως το επιθυμητό αποτέλεσμα στην εξέλιξη της δράσης μπορεί να προκύψει και με περισσότερους του ενός τρόπους, στοιχείο που αξιοποιείται μεν ελάχιστα, δίνει, όμως, περισσότερο ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Ουσιαστικά, το Double Visions αποτελείται από δύο μεγάλα puzzles που ακολουθούν την λογική των τριών δοκιμασιών, κατά τα πρότυπα του Monkey Island 1, και πλαισιώνονται από πολλά μικρότερα. Επίσης, υπάρχουν έξυπνες -αν και εύκολες- προκλήσεις στην εισαγωγή, ενώ στην τελική σκηνή ο κινηματογραφικά σκηνοθετημένος γρίφος αξιοποιεί εύστοχα τις δυνατότητες του direct control σε συνδυασμό με το point and click. Στο παιχνίδι, τέλος, θα συναντήσετε και έναν πραγματικά εξαιρετικό και κάπως δύσκολο γρίφο, από τα καλύτερα δείγματα που έχουμε δει σε adventure, τα τελευταία χρόνια. Το γενικό επίπεδο δυσκολίας, πάντως, παραμένει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.

From this chamber of wonders we bid you a fond adieu!

Το Double Visions είναι ένα πολύ καλό επεισόδιο που ανοίγει το δρόμο για την ολοκλήρωση της εξαιρετικής σειράς των Back to the Future. Χωρίς να έχει το σεναριακό βάθος του Citizen Brown, καταφέρνει να απορροφήσει πλήρως τον παίκτη, μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας του και τα συχνά puzzles που διαθέτει. Η έμφαση που δόθηκε στον τομέα των γρίφων είναι ξεκάθαρη σε αυτό το επεισόδιο με έναν από αυτούς να ξεφεύγει από τα όρια της εύκολης επίλυσης και να οξύνει λίγο περισσότερο τη σκέψη. Η σειρά απαγκιστρώνεται πλήρως από τη γενική συλλογιστική των ταινιών και οδηγεί τους κεντρικούς χαρακτήρες σε μονοπάτια που σίγουρα ούτε ο δημιουργός τους, Bob Gale, δεν θα είχε φανταστεί. Το κορυφαίο στοιχείο του Double Visions είναι πως σε κάνει να αμφισβητήσεις το ηθικό περιεχόμενο των πράξεων των ηρώων, όχι μόνο στα παιχνίδια αλλά και στις ταινίες, ενώ το φινάλε του είναι εξαιρετικά σκοτεινό, πλήρως ανατρεπτικό για τον κόσμο του Back to the Future, όπως τον ξέραμε ως τώρα.

Το Delorean έχει πλέον επιδιορθωθεί. Ο δρόμος ανοίγεται διάπλατα μπροστά στα φθαρμένα από την ταχύτητα και το χρόνο λάστιχά του. Είναι έτοιμο να επιστρέψει στο παρόν, ολοκληρώνοντας το γοητευτικό και περιπετειώδες ταξίδι του στο χρόνο. Οι επιβάτες του, όμως, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου (OUTATIME). Κυριολεκτικά!

(To be concluded)