Black Mirror, The

Ομολογώ πως το Black Mirror με έπιασε τελείως απροετοίμαστο. Ναι, σίγουρα περίμενα πως θα μου αρέσει, όπως σίγουρα θα έχετε καταλάβει έχω μία ιδιαίτερη αδυναμία στα σκοτεινά και μυστήρια adventures, αλλά με τίποτα δεν ανέμενα ότι θα με εγκλωβίσει τόσο πολύ στον κόσμο και την ιστορία του. Δημιούργημα της τσεχικής Unknown Identity το B.M αποτέλεσε το δεύτερο παιχνίδι της εταιρείας, μετά το Posel Bohu - το οποίο θα επανακυκλοφορήσει σύντομα και στα αγγλικά ως "NiBiRu - The Messenger of the Gods". Δεδομένης της ποιότητας του Black Mirror είναι σίγουρο πως η εν λόγω εταιρεία έχει πάρα πολλά ακόμη να προσφέρει στον χώρο και εγώ προσωπικά αναμένω εναγωνίως της επόμενες παραγωγές της.
 
Το Black Mirror είναι ένα κλασσικό point n click adventure όπου κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν η σκοτεινή ατμόσφαιρα, ο τρόμος καθώς και παλιά, κρυμμένα οικογενειακά μυστικά τα οποία ο ήρωας, ο Samuel Gordon, θα πρέπει να φέρει στην επιφάνεια προκειμένου να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τον μυστηριώδη θάνατο του παππού του, William. Έτσι, όπως παρακολουθούμε στην εισαγωγή του παιχνιδιού, ο Samuel επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι, μετά απο πολλά χρόνια απουσίας για να παρευρεθεί στην κηδεία και μη μένοντας ικανοποιημένος από τις εξηγήσεις που παίρνει σχετικά με τη φύση και τα αίτια του θανάτου του παππού του, ξεκινάει τις έρευνες προκειμένου να ανακαλύψει μόνος του την αλήθεια. Το σενάριο του παιχνιδιού είναι πραγματικά πολύ δυνατό, τόσο σαν ιστορία όσο και σαν αφήγηση, και καταφέρνει να παγιδεύσει τον παίκτη στον ιστό του μέχρι το φινάλε. Δυστυχώς το τέλος της ιστορίας αφήνει αρκετά αναπάντητα ερωτήματα ενώ και οι εξηγήσεις που δίνονται σε ορισμένα θέματα δεν είναι αρκούντως ικανοποιητικές. Ελπίζω όμως ότι όλα αυτά τα ερωτήματα ίσως κάποια στιγμή εξηγηθούν σε ένα πιθανό sequel του παιχνιδιού. Αν μη τι άλλο, έχουμε πολλά ακόμα να μάθουμε για την οικογένεια Gordon και την παράξενη ιστορία  της.

 
Τα γραφικά του παιχνιδιού χωρίς να είναι κάτι το καταπληκτικά καινοτόμο (το παιχνίδι άλλωστε δεν αποτελεί μέσο προώθησης υπερσύγχρονων καρτών γραφικών) σε κερδίζουν με την πρώτη μάτια μιας και είναι αρκούντως σκοτεινά και επιβλητικά με τα σκούρα χρώματα να κυριαρχούν και να υποβοηθούν στο έπακρο στην δημιουργία μιας υποχθόνιας και νοσηρής ατμόσφαιρας. Οι περιβάλλοντες χώροι είναι εξαιρετικά υλοποιημένοι δεν μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο για τον σχεδιασμό και το animation των χαρακτήρων το οποίο και είναι απαράδεκτο και λειψό. Ο ήχος από την άλλη πλευρά είναι εξαιρετικός με όμορφα μουσικά μοτίβα να ντύνουν αρμονικά το παιχνίδι αλλά αφαιρούνται πολλοί πόντοι από το απαράδεκτο speech αρκετών χαρακτήρων, με αποκορύφωμα του ίδιου του Samuel οπού σου δίνει την εντύπωση πως ο ηθοποιός απλώς διαβάζει το script φωνητικά χωρίς να έχει καμία γνώση της αγγλικής!! Φαίνεται πως παρόμοια προβλήματα συναντώνται σε αρκετές μη - αγγλόφωνες παραγωγές και ως ένα βαθμό είναι λογικά, με την έννοια ότι κάποιος που δεν κατέχει την αγγλική ως μητρική γλώσσα είναι δύσκολο να αφομοιώσει μια πειστική αγγλική προφορά. Εν τούτοις, και από την στιγμή που μιλάμε για παραγωγή τόσο υψηλού επιπέδου, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχαν δώσει περισσότερη βαρύτητα στον συγκεκριμένο τομέα.

Στον τομέα του χειρισμού τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ήταν απλούστερα μιας και εδώ έχουμε την επιτομή κάθε point n click adventure που σέβεται την ύπαρξη του. Με άλλα λόγια, ο χειρισμός του παιχνιδιού δεν θα μπορούσε να είναι απλούστερος. Ώπου ο κέρσορας κοκκινίζει έχουμε action. Προσέξτε καλά όμως. Υπάρχει περίπτωση ο κέρσορας να παραμείνει κόκκινος πάνω σε ένα αντικείμενο και αφού έχετε κάνει κλικ επάνω του. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και άλλο interaction με το συγκεκριμένο αντικείμενο, οπότε και συνεχίζετε να κάνετε κλίκ μέχρι το αντικείμενο να γίνει ανενεργό. Επίσης υπάρχει περίπτωση ανενεργά αντικείμενα να γίνονται ενεργά εάν εν τω μεταξύ έχετε νέες πληροφορίες για αυτά ή ο ήρωας μάθει πως χρειάζεται κάποιο αντικείμενο για να αντιμετωπίσει εκ νέου μια κατάσταση. Οπότε...σε κάθε περίπτωση σαρώνετε και κάνετε κλικ συνεχώς την οθόνη! Σε γενικές γραμμές ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι πλήρως λειτουργικός και σε καμία περίπτωση δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα σοβαρό πρόβλημα. Απλά να έχετε στο μυαλό σας αυτό που ανέφερα παραπάνω σχετικά με την "ανανέωση" κάποιων hotspots που έχετε ήδη εξετάσει.

 
Εκέι όμως που ο τίτλος πραγματικά απογειώνεται ειναι στο καθαρό και ομαλό gameplay του - η αφηγηματική δομή του οποίου είναι πραγματικά εκπληκτική. Απλά, δεν μπορεις να ξεκολλήσεις απο το παιχνίδι καθώς συνεχώς προστίθενται νέα συγκλονιστικά στοιχεία στην υπόθεση με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο. Οι γρίφοι είναι κυρίως inventory-based ή αποτέλεσμα μακροσκελών διαλόγων - "ανακρίσεων" με τους άλλους χαρακτήρες ενώ υπάρχουν και μερικά κλασσικά puzzles που προσθέτουν μια ενδιαφέρουσα οπτική στο παιχνίδι. Εδώ φυσικά εξαιρούνται ένα εξωφρενικά απωθητικό slider puzzle που παραλίγο να με κάνει να εγκαταλείψω το παιχνίδι και ο γρίφος με τους πλανήτες τον οποίο μπορείτε να λύσετε μόνο με παραπομπή σε κάποιο βιβλίο αστρονομίας. Σημειώστε επίσης ότι η δράση δεν περιορίζεται μόνο στον πύργο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή όπου επισκέπτεστε διάφορα μέρη όπως χωριά, κατοικίες άλλων χαρακτήρων, εκκλησίες, νεκροταφεία, τοποθεσίες εγκλημάτων κλπ.
 
Η δράση του παιχνιδιού ξεδιπλώνεται όπως σε κάθε καλή αστυνομική ιστορία που σέβεται τον εαυτό της. Ο Samuel φτάνει στο πατρικό του σπίτι μη γνωρίζοντας σχεδόν τίποτα για τα μυστήρια που περιβάλλουν αυτό αλλά και την οικογένεια του. Αποφασισμένος να ερευνήσει όλα τα μυστήρια και τους θανάτους της οικογενειακής του ιστορίας καταδύεται σε μία άβυσσο τρόμου, μυστηρίου αλλά και αναπάντεχων εκπλήξεων και ανατροπών σε σημείο που πολλές φορές θα αμφιβάλλει ακόμα και  για τον ίδιο του τον εαυτό. Πραγματικά, η αφηγηματική δομή του παιχνιδιού είναι τόσο "σφιχτή" και έχει μία τόσο έντονη δυναμική που η ταύτιση μου με τον Samuel και την αγωνία  του ήταν σχεδόν απόλυτη. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η ενασχόληση μου με το Black Mirror ήταν αδιάκοπη και σχεδόν ασταμάτητη.

 
Συνολικά, το Black Mirror αποτελεί ένα εξαιρετικά feel-good παιχνίδι και η ενασχόληση μαζί του είναι σίγουρα ευχάριστη και προσφέρει στον παίκτη έντονα συναισθήματα. Αν εξαιρέσουμε κάποια εξαιρετικά κακόηχα speeches, μερικούς (για την ακρίβεια ελάχιστους) στρυφνούς γρίφους και κάποια σεναριακά κενά που δεν καλύπτονται στο φινάλε του παιχνιδιού, σίγουρα μιλάμε για ένα τίτλο που ήρθε από το πουθενά και κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις με την απλή και ταυτόχρονα πολυσύνθετη ομορφιά του. Είναι σίγουρο πως δεν θα αφήσει κανέναν λάτρη των adventures ασυγκίνητο, τουναντίον είναι απόλυτα βέβαιο πως δεν θα το αφήσετε παρά μόνο όταν το ολοκληρώσετε. Αλλά και πάλι θα το σκέφτεστε για καιρό...