Colonel's Bequest, The

Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που πρωτάνοιξα το κουτί του Colonel's Bequest και αντίκρυσα όλα αυτά τα καλούδια που συνήθιζαν οι εταιρίες της εποχής όπως η Infocom και η Sierra, να δίνουν μαζί με τα παιχνίδια τους. Ελπίζω το παιχνίδι, να είναι όσο καλό όσο αυτά που περιέχει στο κουτί, σκέφτηκα. Διαψεύσθηκα οικτρά όμως, το παιχνίδι δέν ηταν απλά καλό. Ήταν ένα αριστούργημα. Το πρώτο από τη σειρά Laura Bow Mysteries, έκανε την αρχή σε μία σειρά μυστηρίου, που η δημιουργός του Roberta Williams πάντα ήθελε να φτιάξει, ξεφεύγοντας από τη δημιουργία μέχρι τότε περιπετειών φαντασίας όπως τα King's Quest.

  Το Colonel's Bequest, ξεκινάει δείχνοντάς μας τον συνταγματάρχη να υπογράφει τη διαθήκη του, και ξαφνικά ένα ματωμένο μαχαίρι να καρφώνεται επάνω της. Ετοιμαστείτε για ένα who did it adventure, με σεναριακές ανατροπές, και φόνους. Πολλούς φόνους! Το σενάριο είναι απλό : βρισκόμαστε στη Νέα Ορλεάνη το 1925 και είστε η Laura Bow, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Tulane. Μιά μέρα η φίλη της Lilly, της προτείνει να περάσουν το σαββατοκύριακο στην έπαυλη του θείου της, συνταγματάρχη Henry Dijon, ο οποίος έχει καλέσει τους συγγενέις εκέι, για οικογενιακή συγκέντρωση. Το σκηνικό μας μεταφέρει 2 νύχτες μετά, στην έπαυλη Misty Acres, μια κλασική αμερικάνικη έπαυλη του νότου. Στο κατώφλι μας υποδέχεται ο όχι και τόσο φιλικός buttler, και οδηγούμαστε στην τραπεζαρία, όπου όλοι οι συγγενείς είναι ήδη καθισμένοι. Ο συνταγματάρχης εμφανίζεται σε μία αναπηρική καρέκλα, και ανακοινώνει λιτά ότι αφήνει όλους όσους βρίσκονται εκέι κληρονόμους, διευκρινίζοντας ότι η περιουσία του θα μοιράστεί εξίσου σε όλους. Σε περίπτωση όμως που κάποιος από όλους πεθάνει πρίν από αυτόν, το μερίδιο που του αναλογούσε, θα μοιραστεί και αυτό εξίσου στους υπόλοιπους. Ο συνταγματάρχης μετά την ανακοίνωσή του αποχωρεί, και οι προστριβές μεταξύ των συγγενών, αρχίζουν μ ε το που βγαίνει από την τραπεζαρία κιόλας. Η Lillian μη θέλοντας να λάβει μέρος σε αυτή τη διαμάχη, αποχωρεί στο δωμάτιό, συνοδευόμενη απο τη Laura. Σε αυτό το σημείο, το παιχνίδι μας ανακοινώνει ότι ξεκινάει η Act 1, και μόλις το ρολόι σημάνει 7:00, ο χειρισμός περνάει στο χρήστη.

Από αυτό το σημείο και μετά, αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα στην έπαυλη. Όλοι φένεται να γνωρίζουν κάτι που εσείς δεν ξέρετε, όλοι κουτσομπολεύουν τους άλλους, όλοι φένονται άκρως ύποπτοι, διάφοροι κυκλοφορούν από το ένα μέρος στο άλλο με μυστικά δωμάτια, και τότε αρχίζουν οι φόνοι. Λόγω κάποιου παράξενου παιχνιδιού της τύχης (ίσως γιατί χώνει τη μύτη της παντού), η Laura φένεται ότι ανακαλύπτει πρώτη τα πτώματα.Κανείς δεν την πιστεύει, για όσα ισχυρίζεται ότι συμβαίνουν, γι' αυτό και πέρνει την κατάσταση στα χέρια της, προσπαθώντας να βρεί τι συμβαίνει. Ετοιμαστείτε για ένα από τα πιό ανατρεπτικά και αναπάντεχα φινάλε στην ιστορία των adventures, εάν δηλαδή επιβιώσετε μέσα σε αυτό το χαμό, και καταφέρετε να βρείτε ποιός πραγματικά ευθύνεται γι' αυτό το μακελιό. Γιατί ξέχασα να σας πώ ότι το παιχνίδι έχει διαφορετικό τέλος ανάλογα με τις αποφάσεις που πέρνετε μέσα σε αυτό, και μόνο το ένα από αυτά είναι το σωστό. Είναι περιττό να αναφέρω ότι μπορεί να έχετε τελειώσει το παιχνίδι, νομίζοντας ότι έχετε βρέι τον/την υπεύθυνο για όλα, και κάποτε στο μέλλον να ανακαλύψετε ότι τελικά είχατε κάνει λάθος (όπως την έπαθε ένας γνωστός μου που ανακάλυψε την αλήθεια 15 χρόνια μετά, και τράβαγε τα μαλλιά του). Αυτό κάνει το παιχνίδι μοναδικό, και σας βάζει στον πειρασμό να το παίξετε από την αρχή, ή να εξετάσετε τα στοιχεία σας καλύτερα.

Καθώς το παιχνίδι, κυκλοφόρησε το 1989, ξεχάστε τα πολύχρωμα backgrounds, τα πλούσια animations, και το speech. Ξεχάστε ακόμα και αυτό το point n' click σύστημα, τουλάχιστον με τη μορφή που το εισήγαγε η Lucas Arts. Το ποντίκι χρησιμεύει μόνο για να πάτε σε μία τοποθεσία (αριστερό κλίκ), καθώς και για να κάνετε examine κάτι (δεξί κλίκ). Οι υπόλοιπες εντολές, δίνονται από το πληκτρολόγιο, συντάσσοντας ολόκληρες προτάσεις με το τι θέλουμε να κάνει η Laura. Επίσης με τα βελάκι μπορούμε να ελέγχουμε την κίνησή της. Τα γραφικά είναι EGA 16 χρωμάτων, αλλά το παιχνίδι, καταφέρνει να δημιουργήσει μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Να σημειώσω ότι προσωπικά το παιχνίδι την πρώτη φορά που το έπαιξα ήταν σε ασπρόμαυρη οθόνη, και δεν έχανε καθόλου από τη γοητεία ή την ατμόσφαιρά του, η οποία είναι εκπληκτική. Ο ήχος του παιχνιδιού είναι ατμοσφαιρικότατος, και δένει υπέροχα με τα γραφικά, το σενάριο και την ατμόσφαιρα.

Η δράση του παιχνιδιού, χωρίζεται σε 8 Acts, για την έναρξη/λήξη των οποίων, θα σας πληροφορεί κάθε φορά το ρολόι που εμφανίζεται από μόνο του στην οθόνη. Κάθε φορά που θα κάνετε κάτι σημαντικό πάντως, το οποίο θα συμβάλλει στην εξέλιξη του σεναρίου, αλάζει Act. Προσοχή όμως, ο χρόνος τρέχει, αν και όχι σε αναλογία 1:1 με τον πραγματικό, και πολλές φορές θα πρέπει να είστε στο σωστό σημέιο, το σωστό χρόνο εάν θέλετε να ακούσετε, να κρυφακόυσετε ή να δείτε κάτι σημαντικό. Να σημειώσω ότι στο πα ιχνίδι είναι πάρα πολύ εύκολο να πεθάνετε (όπως συνηθιζόταν στα παιχνίδια της Sierra), γι' αυτό θα πρότεινα να σώζετε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μήν αφήνετε τίποτα να σας ξεφύγει, εξετάζετε τα πάντα και επισκεφθείτε όλες τις τοποθεσίες της επαύλης συνεχώς. Σε αυτό το παιχνίδι, η Sierra αποφάσισε να κάνει κάποιες αλλαγές. Το παιχνίδι παραδείγματος χάρην δεν βασίζεται σε λύση γρίφων, αλλά στην ανάπτυξη της ιστορίας, της οποίας είστε ενεργό κομμάτι. Επίσης δεν έχει point system όπως μας συνήθιζε η Sierra, απλά ή το τελειώνει κανέις ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι ένα adventure μυστηρίου, από τα καλύτερα που έχουν γίνει έως τώρα. Πραγματικά εκπληκτικό!

Το παιχνίδι αυτό, πιστέυω ότι είναι ένα από τα καλύτερα που έχει βγάλει ποτέ η Sierra. Θεωρώ δε αδικαιολόγητη την έλλειψή του από οποιαδήποτε συλλογή.