Darkstar - The Interactive Movie

Σημειώσεις για το review:

Tο παρόν είναι review όχι ενός, αλλά δυο ανθρώπων (Crocark & Dream Specialist). Μάλιστα είναι review δυο ανθρώπων που συνήθως δεν συμφωνούνε μεταξύ τους στα σχετικά με τα adventures. Δεν έχουν και το ίδιο ύφος, στυλ γραφής και τρόπο έκφρασης. Δεν έπαιξαν καν ταυτόχρονα το παιχνίδι. Ωστόσο στο συγκεκριμένο συμφώνησαν τα μάλα. Μη ψάχνετε λογικές εξηγήσεις, όσοι μας γνωρίζετε, πρόκειται για ξεκάθαρη συμπαντική συνομωσία του darkstar. Και εμείς κάπως έτσι το αποδεχτήκαμε. Όπου, αν και προσπαθήσαμε να το αποφύγουμε, αναφέρεται το πρώτο πρόσωπο, τύπου θεωρώ, πιστεύω κτλ, όσο περίεργο και αν ακούγεται αντικατοπτρίζει την πλήρη ταύτιση των απόψεων μας. Enjoy reading.

2185 μΧ. Η γη ετοιμάζεται να ζήσει τις τελευταίες της ώρες. Ο προαιώνιος εχθρός, αυτός που αναφερόταν και σε όλες τις προφητείες είναι πλέον πραγματικότητα. Η Αρειανή Αρμάδα απέχει ελάχιστα πριν φτάσει σε απόσταση βολής και αφανίσει το ανθρώπινο γένος, μαζί και όλο τον πλανήτη. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Εθνών μαγνητοσκοπεί το τελευταίο του μήνυμα. Απευθύνεται στους κατοίκους της Γης, σε αυτούς όμως που έζησαν 60 χρόνια πριν. Ενώ οι Αρειανοί ετοιμάζονται να επιτεθούν, το μόνο που μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν είναι να απευθυνθούν στους προγόνους τους, με στόχο την έγκαιρη αφύπνισή τους. Μήπως και καταφέρουν ν’ αλλάξουν το μέλλον της ανθρωπότητας, το δικό τους παρόν. Για να μεταφερθεί το μήνυμα κάποιοι πρέπει να πραγματοποιήσουν το εξαιρετικά επικίνδυνο διαστημικό ταξίδι μέχρι το Darkstar που δεν είναι άλλο από μια μαύρη τρύπα στο χώρο και στον χρόνο. Προκειμένου δε να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας, αποφασίζεται στην αποστολή να συμμετέχουν τέσσερεις διαφορετικές τετραμελείς ομάδες, η καθεμιά με το δικό της διαστημόπλοιο (Northwick, Eastwick, Southwick και Westwick). Τα πληρώματα, εννοείται, αποτελούνται από την ελίτ των πιλότων.

Westwick 2499 μΧ. Ο κυβερνήτης John O’Neil, του Westwick, ξυπνάει μετά από 312 χρόνια ύπνωσης σε κρυο-θάλαμο. Αφού με το υπόλοιπο πλήρωμα κατάφεραν να ξεφύγουν από την Αρειανή Αρμάδα, αποφάσισαν να μπουν στο ψυγείο (2187μΧ) μέχρις ότου φθάσουν στο μακρινό Darkstar. Όμως το χρονικό αυτό διάστημα ήταν μεγάλο κι η παρενέργεια της απώλειας μνήμης δεν απεφεύχθη. Από τους υπόλοιπους τρεις κρυοθαλάμους, ο ένας είναι εγκαταλειμμένος, ο άλλος περιέχει ένα πτώμα σε προχωρημένη από πολύ καιρό αποσύνθεση που όμως κάποιος του έχει κόψει το χέρι, και στον τρίτο, ερμητικά κλειστό ακόμη, κοιμάται μια ξανθιά γυναίκα, η πιλότος Paige Palmer (Beth "Beez" McKeever). Τι έχει συμβεί; Που είναι το ένα μέλος της αποστολής; Γιατί το σκάφος είναι ερμητικά κλειδωμένο; Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να τον διαφωτίσει επαρκώς. Αυτές τις πρώτες του απορίες και άλλα πολλά ο παίκτης του Darkstar θα κληθεί να απαντήσει, σε μια πορεία όλο αποκαλύψεις και ανατροπές.

Ταινία. Το παιχνίδι ανήκει στην αδικοχαμένη από χρόνια υποκατηγορία, αυτή των Full Motion Video Adventures. Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι αγαπάμε FMV. Έχουν μια γοητεία, ανεπηρέαστη από το χρόνο. Είναι καλτ. Το συγκεκριμένο, που άξια εντάσσεται στο είδος είναι σκηνοθετημένο από τον J. A. Williams κι έρχεται σε δυο dual layer DVDs. Είναι πρώτου προσώπου και όλες μας οι δράσεις γίνονται μέσα από την οπτική του πρωταγωνιστή – κυβερνήτη, τον οποίο ενσαρκώνει ο Clive Robertson. A’ ανδρικός ρόλος ανάμεσα σε πάνω από 20 ηθοποιούς που είτε παίζουν, είτε χαρίζουν απλώς τη φωνή τους. Πρόκειται για το cast της αμερικάνικης σειράς Mystery Science Theater 3000, που εντάξει αν και οι ρόλοι στο Darkstar δεν ήταν οσκαρικών αξιώσεων,  η υποκριτική των ηθοποιών ήταν αξιοπρεπέστατη. Ίσως ο Hugh Jackman με τη Natalie Portman να έκαναν καλύτερο δίδυμο, αλλά και με τη συγκεκριμένη διανομή, μια χαρά. Ειδικά ο Robertson κάνει τέλειο captain. Σκληρό αλλά και ρομαντικό, όπως ακριβώς τον θέλουν οι γυναίκες, δανειζόμενοι την εύστοχη ατάκα ενός fellow adventurer. Τα animations είναι του animator, εκτός από κωμικογράφου, Richard Corben.

Παιχνίδι. Ο βασικός μας κέρσορας είναι ένα κυκλάκι. Με πατημένο το αριστερό πλήκτρο και κίνηση του ποντικιού μπορούμε να περιστρέψουμε τη ματιά μας γύρω-γύρω προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν ο δείκτης μετατρέπεται σε βέλος, μας υποδεικνύεται πιθανή δράση ή μετακίνηση. Η τελευταία γίνεται σε συγκεκριμένους χώρους και οπτικές γωνίες, λίγες μόνο από τις οποίες δεν είναι θέσεις όπου υπάρχει και δράση. Στις περισσότερες από αυτές τις δράσεις, ακολουθεί είτε κινηματογραφική σεκάνς είτε κάποιο animation. Άλλοτε θα δούμε το χέρι του πρωταγωνιστή να κάνει τη δράση που επιλέξαμε και άλλοτε θα μεσολαβεί cutscene σε τρίτο πρόσωπο, όπου θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ολόσωμη δράση από τον πρωταγωνιστή και όχι μόνο.

Το ατυχές στο θέμα της πλοήγησης με το ποντίκι είναι ότι η πορεία που ακολουθεί το κλικ σου είναι προδιαγεγραμμένη. Πάντα είναι προδιαγεγραμμένη θα μου πείτε, το θέμα όμως εδώ είναι ότι θες να πας ακριβώς δίπλα, δεξιά σου, λόγου χάρη, και πρέπει να πας μέσω του γάμου του καραγκιόζη. Δηλαδή πρώτα ευθεία, μετά να κάνεις μια στροφή και μετά να επιλέξεις το αρχικό σημείο που ήθελες να πας. Εντάξει εκνευριστικό. Ειδικά σε ένα σημείο έχει μια σκάλα και πίσω της ένα διάδρομο και δεν μπορείς να πας αμέσως στο διάδρομο, πρέπει να ανεβοκατέβεις τη τιμημένη σκάλα. Επίσης η κίνηση της κάμερας κατά την διάρκεια της μεταφορά του πρωταγωνιστή από το ένα σημείο στο άλλο, είναι κατά τόπους ζαλιστική. Συνηθίζεται μεν, αλλά μια πρώτη κρυολουσία στην αρχή του παιχνιδιού θα την πάρετε.

Όσα βλέπουμε καταλαμβάνουν πάντα το μεγαλύτερο, κεντρικό τμήμα της οθόνης μας σε κινηματογραφικές διαστάσεις, ενώ γύρω – γύρω από αυτό το κάδρο συνήθως έχουμε μαύρες μπάρες. Μόλις όμως μετακινηθούμε με το ποντίκι εκτός «κάδρου», εμφανίζεται το «μενού» επάνω, κάτω τα 11 συνολικά βίντεο που θα ξεκλειδώσουμε σταδιακά όσο προχωράμε στο παιχνίδι και τα οποία θα μας διηγηθούν την ιστορία που έχουμε ξεχάσει και αριστερά το inventory. Παρεμπιπτόντως, τα βίντεο που μπορεί κανείς να δει δεν τελειώνουν μ’ αυτά τα πραγματικά μεγάλης διάρκειας 11 συνολικά (μπορεί να είναι και δεκάλεπτα). Υπάρχουν στο Westwick διάσπαρτες οθόνες στις περισσότερες των οποίων όταν κλικάρεις βλέπεις διάφορα, από «μνήμες» μέχρι αστρονομικές παρατηρήσεις.

Στο inventory αποθηκεύονται απλώς αντικείμενα που μαζεύουμε (ελάχιστα) και μπορούμε να δούμε μια μεγέθυνσή τους. Δεν μπορούμε να τα πειράξουμε, ούτε και να τα συνδυάσουμε. Τις λίγες φορές που θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν αυτά σε συνδυασμό με στοιχεία του περιβάλλοντος, η χρήση θα γίνει αυτόματα με το που βρεθούμε στην κατάλληλη θέση ή κάνουμε απλά κλικ πάνω στο σημείο που φαίνεται ότι υπάρχει δράση. Π.χ. δε χρειάζεται να διαλέξουμε ποιο κλειδί θα μπει που. Αν το έχουμε, με το που κλικάρουμε πάνω στην κλειδαριά το κλειδί επιλέγεται κι ενεργοποιείται αυτόματα. Άρα, σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με  typically inventory based γρίφους, αν και όλες τις φορές είναι κρίσιμο να έχουμε τα σωστά αντικείμενα μαζί μας.

Τι γρίφους έχουμε; Γρίφος είναι η ίδια η μετακίνηση κι η σειρά που θα επιλέξουμε να βρεθούμε σε συγκεκριμένους χώρους. Η βασική αποστολή του παιχνιδιού είναι η εύρεση των δέκα Bioloks, κλειδαριών που βρίσκονται διάσπαρτες πάνω στο Westwick και που πρέπει να ξεκλειδώσουμε για να ξυπνήσουμε το σκάφος. Η ενεργοποίηση καθεμιάς από τις Bioloks ξεκλειδώνει επιπλέον και ένα από τα δέκα (2ο έως 11ο) βίντεο που υπάρχουν στο κάτω μέρος της οθόνης και διηγούνται την ιστορία που προηγήθηκε και είχε ως κατάληξη την αποστολή μας στο διάστημα.  Κατά τη διάρκεια λοιπόν της αναζήτησης των bioloks το παιχνίδι απαιτεί εξονυχιστική και ενδελεχή εξερεύνηση. Υπάρχουν πολλά κρυφά σημεία (πραγματικά θα περάσει κανείς μπροστά από σημεία όπου κάτι υπάρχει και θα σκεφτεί να ψάξει μόνο αφού έχει πριν τρελαθεί να γυρίζει αριστερά - δεξιά χωρίς αποτέλεσμα), τα οποία κρύβουν με τη σειρά τους σημειώματα με στοιχεία για την ιστορία, κάποια από τα οποία θα θέλουν αποκρυπτογράφηση, κωδικούς που θα χρειαστεί να εισάγουμε σε κλειδωμένες πόρτες ή συσκευές, μοχλούς κτλ.

Υπάρχουν και κάποιου είδους γρίφοι τύπου mini games όπως πχ ένας λαβύρινθος, μια πυραμίδα από τραπουλόχαρτα, μια παρτίδα μπιλιάρδο κτλ. Οι γρίφοι αυτοί οι τελευταίοι που αναφέρουμε, κρύβουν πάντα κάποιο στοιχείο, όμως εάν δυσκολεύεστε ή δεν μπορείτε να βρείτε άκρη, μπορείτε και να μην ασχοληθείτε καθόλου, με την έννοια ότι αυτό με το οποίο σας ανταμείβουν δεν είναι «απαραίτητα» απαραίτητο για να τελειώσει το παιχνίδι.

Αρκετοί μοχλοί/κουμπιά κτλ είπαμε ότι είναι πολύ καλά κρυμμένα. Εφόσον τα ανακαλύψουμε, να υπογραμμίσουμε ότι, εκτός αν έχει σήμανση κινδύνου, τα ενεργοποιούμε πάντα, ασχέτως του γεγονότος ότι δεν βλέπουμε κανένα αποτέλεσμα μπροστά μας. Συνήθως βγαίνει μια σήμανση στο τέλος και ειδοποιεί για το τι ακριβώς ξεκλειδώθηκε. Είναι αλήθεια ότι στην αρχή που ο παίκτης είναι χαμένος και δεν ξέρει που βρίσκεται τι και γιατί βρίσκεται εκεί, δε βοηθά πολύ. Προς το τέλος ωστόσο του παιχνιδιού ή και σε ενδεχόμενο δεύτερο ή και τρίτο playthrough οπότε και θα παίζετε το Westwick στα δάχτυλα θα μπορείτε ταχύτατα να καταλάβετε που πρέπει να πάτε μετά από κάθε κλικ. Ωστόσο, υπάρχει περίπτωση αν κανείς εκτυπώσει το manual που βρίσκεται στο πρώτο δισκάκι (γιατί στο pdf δεν πολυφαίνεται) ή μπει στη διαδικασία να μεγεθύνει, να μπορέσει ν’ αποκτήσει αυτήν την εξοικείωση νωρίτερα. Με την ευκαιρία, δώστε λίγο παραπάνω προσοχή στο manual γιατί αποδεσμεύει πληροφορίες για την εξέλιξη (όχι λύση) πριν από το παιχνίδι.

Ξέρετε τι είχαμε να δούμε καιρό σε παιχνίδι και να το νιώσουμε κανονικά στο πετσί μας; Θανάτους. Μάλιστα το Darkstar  έχει θανάτους. Πολλούς. Συνεχείς. Κάθε τρεις και λίγο μπορείς να πεθάνεις. Με το παραμικρό. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εμφανές ότι μετά από μια συγκεκριμένη κίνηση θα ακολουθήσει θάνατος. Όταν σου λέει λόγου χάρη evacuate, δεν αστειεύεται, σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει. Και τότε θα βγει ο (μισητός πλέον αλλά με την αισθαντικότατη φωνή) αφηγητής (ο Peter Graves παρακαλώ) για να σου αρχίσει τα «ηθικοπλαστικά» μαθήματα τύπου ‘όλα στη ζωή είναι θέμα επιλογών και εσύ μόλις έκανες τη (λάθος) δική σου’. Σε αυτή τη περίπτωση, load last saved game και απλά να εύχεστε να ήταν πρόσφατο.

Υπάρχει κι άλλη έκπληξη στο παιχνίδι. Έχει και αδιέξοδα. Ας μην έχεις μαζί σου όπλο όταν θα το χρειαστείς και δε θα πεθάνεις απαραίτητα, αλλά θα μείνεις να ταξιδεύεις μόνος σου στο πουθενά. Το κακό είναι ότι αυτό μπορεί να το καταλάβεις πολύ αργά. Μπορεί δηλαδή για παράδειγμα να φτάσεις σε αδιέξοδο στο τέλος για λάθος που έχεις κάνει 15 ώρες παιχνιδιού πριν (πραγματικό γεγονός, συνέβη!). Όταν λέμε λάθος ωστόσο, εννοούμε να μην έχει βρεθεί κάποιο αντικείμενο του inventory, να μην έχει πατηθεί κάποιο κρίσιμο κουμπί και τα συναφή. Μικρό το κακό βέβαια, καθώς η διαδικασία με το load πρότερου game είναι ήδη γνωστή, απλά θα υπάρχει μια περαιτέρω μετακίνηση προκειμένου να διορθωθεί το λάθος. Σαν ταξίδι στο χρόνο μέσα στο ταξίδι στο χρόνο. Τέλος, έχει πριν το φινάλε και μια timed sequence. Όχι όμως δύσκολη. Αν έχετε περιπλανηθεί πριν, που σίγουρα θα έχετε για να φτάσατε μέχρι εδώ, αρκεί να έχετε πάνω σας … ό,τι χρειάζεται και τότε το 1/20 του χρόνου που σας δίνεται για τις δράσεις σας, μπορεί να είναι και πολύ.

Ας μιλήσουμε όμως λίγο περισσότερο για τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού κι ας ξεκινήσουμε από τα γραφικά. Σίγουρα κάποιοι θα τα βρουν απαρχαιωμένα. Και, ναι, στις μεγάλες μας οθόνες ίσως θα περιμέναμε κάτι παραπάνω. Μόνο που το παιχνίδι ξεκίνησε να φτιάχνεται πριν δέκα χρόνια, όταν ακόμη παίζαμε σε 14 ίντσες. Σε κάθε περίπτωση, τα βρήκαμε εκπληκτικής ποιότητας, ειδικά αν θυμηθούμε πως ήταν τα γραφικά σ’ όλα τα υπόλοιπα FMV adventures που έχουμε παίξει. Εκτός αυτού, όλοι οι χώροι είναι υπεργεμάτοι. Οι άνθρωποι έχουν κάνει απλά καταπληκτική δουλειά στον σχεδιασμό του διαστημόπλοιου μέχρι την τελευταία του βίδα. Ο τρόπος με τον οποίο είναι διαρθρωμένοι οι χώροι, ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν μεταξύ τους, τα πραγματικά πολλά μηχανήματα που υπάρχουν με τα χιλιάδες κουμπάκια και γραφήματα…τι να λέμε τώρα. Είσαι πραγματικά μέσα σ’ένα διαστημόπλοιο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα πολλά animations και γενικά το πάντρεμά τους με τους ηθοποιούς, προσφέρουν μια υπέροχη εμπειρία.

Ήχο; Έχει; Απλά έχει; Άμα δεν έχετε ηχεία, πριν το παίξετε, δανειστείτε από κάποιο φίλο σας. Και φροντίστε να έχετε τουλάχιστον κι ένα καλούτσικο γούφερ παρέα. Μιλάμε για πολλή μουσική και ως επί το πλείστον δυνατή ροκ. Υπήρχαν ωστόσο και ήρεμα διαλείμματα  όπως το σόλο πιάνο στο δωμάτιο της Paige Palmer, πολύ έντονη ανάμνηση και κομμάτι από τα λίγα που θα συναντήσετε σε επένδυση παιχνιδιού. Αν κι αυτό, μάλλον, θα το λέγαμε γενικά για τη μουσική. Απ’ την άλλη η Paige … δεν έχει και την πιο διαστημική φωνή. Θα μας πείτε, γιατί εμπνέει φυσιογνωμικά για πιλότος; Όχι πολύ είναι η αλήθεια, αλλά εντάξει αυτά είναι γούστα. Στο θέμα επίσης του ήχου, να τονιστεί ότι το παιχνίδι δεν έχει υπότιτλους. Δεν έχει και πολύ συζήτηση είναι η αλήθεια, καθώς το παιχνίδι είναι κατά βάση one man’s περιπλάνηση, αλλά όπου έχει σχολιάκια του καπετάνιου ή βίντεο που εξιστορούν γεγονότα ή και ημερολόγια καταστρώματος, η κατανόηση χωρίς υποτίτλους ήταν δύσκολη. Την κατάσταση επιβάρυνε και το κάκιστο επίπεδο ήχου στο speech. Τι κατεβάσαμε την ένταση της μουσικής, (έ όχι και να τη κλείσουμε και τελείως) τι ανεβάσαμε στον ουρανό την ένταση των ομιλιών, δεν έβγαινε άκρη. Οι υπόλοιποι ήχοι, αυτοί που λέμε συνήθως ambient, είναι εξαιρετικοί. Ξέρετε πόρτες και μπουκαπόρτες που ανοίγουν, συναγερμοί, τεχνητή νοημοσύνη, εκρήξεις...

Όλα του παιχνιδιού είναι πολύ καλά. Αλλά αυτό το τεχνικό περιβάλλον στο οποίο δουλεύει είναι κάκιστο. Δεν ξέρουμε τελικά τι φταίει. Το ίδιο το Quicktime απ’ το οποίο πάντα είχαμε παράπονα; Ή μήπως αυτό το iShell, που αν και δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι, είναι σίγουρα ένα πολύ ευγενικό πρόγραμμα, γιατί ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη πριν μας πετάξει στην επιφάνεια εργασίας! Το παιχνίδι παγώνει κιόλας. Συχνά κι η Parallax προειδοποιεί απ’ τη μια, ενώ απ΄ την άλλη λέει να μην ανησυχούμε. Όταν παγώνει, λέει, να κάνουμε save, quit και load. Η αλήθεια είναι ότι δουλεύει. Φυσικά στα κρασαρίσματα … απλά την πατήσαμε αν δεν έχουμε σώσει πριν.

Και μιας και έφερε η κουβέντα το save … Θεωρούμε ότι έγινε κατανοητή από τα ανωτέρω η σημαντικότητά τους. Σώζουμε συχνά. Στην αρχή μπορεί να σας δημιουργηθεί η εντύπωση, όπως συνέβη και με τους δυο μας, ότι έχει μόνο ένα save slot γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε να βάλουμε άλλο όνομα στο "save as", ρωτούσε αν θέλαμε πράγματι να μετονομαστεί η αποστολή και τρέμαμε ν’ απαντήσουμε ναι οπότε και κάναμε σκέτο save. Δεν τρέχει μια τελικά. Σώζουμε σε άπειρες θέσεις άφοβα. Και καλύτερα το save as από το σκέτο save καθώς επανεγγράφει πάνω σε παλιότερα.

Συνολική αποτίμηση. Ένα παιχνίδι με τα όλα του. Τεχνικές δυσκολίες μεν, αρτιότητα σε όλους τους υπόλοιπους τομείς. FMV από τα λίγα και πιθανόν το καλύτερο όλων των εποχών. Ώρες βίντεο. Πολλές ώρες (πιθανώς πάνω από 13). Σενάριο που δεν αγγίζει όλους, αλλά που το κοινό το κολλημένο με την Επιστημονική Φαντασία θα λατρέψει. Ναι, κάποιοι θα πουν πως γενικά είναι τετριμμένο και πως δανείζεται στοιχεία από δω κι από κει. Η ερώτηση που τίθεται όμως αν το ‘χουν ξαναδεί σε παιχνίδι κι αν ήταν αλήθεια επιθυμία τους να παίξουν κάποτε κάτι τέτοιο. Με μια άλλη ματιά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια action εμπειρία δοσμένη μέσα από adventurίστικη ματιά, αφού η δράση είναι καταιγιστική στις βίντεο σεκάνς, η εξερεύνηση όμως και οι γρίφοι αποζημιώνουν  τον adventurer.

Να μιλήσω προσωπικά (crocark) για να σταματήσω τα πολλά – πολλά; Απλά υποκλίνομαι. Πιθανότατα από τα καλύτερα που έχω παίξει ποτέ …και για να μιλήσω και εγώ προσωπικά (dream) θα συμφωνήσω συνοπτικά με τον προλαλήσαντα.