Deponia

MOCK-EPIC ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

Ο Rufus είναι ένας εγωκεντρικός τεμπέλης, που ζει σε μια μικρή πολιτεία του πλανήτη Deponia, ενός πλανήτη που στην πραγματικότητα είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Σίγουρος πως αξίζει κάτι καλύτερο διοχετεύει την όποια του ενεργητικότητα (όταν δεν κοιμάται) στο να οργανώνει σχέδια διαφυγής στον θρυλικό πλανήτη Elysium, τα οποία όμως πάντα αποτυγχάνουν οικτρά, προκαλώντας το γέλιο και την ειρωνεία των γνωστών του. Μα κι οι συμπολίτες του δεν είναι πολύ καλύτεροι, αφού, αν και πιο εργατικοί από τον Rufus, είναι όλοι σκληροί και εγωιστές, με μόνη τους έγνοια πως να βελτιώσουν λίγο τις άθλιες συνθήκες της ζωής τους, χωρίς να νοιάζονται για τον πλαϊνό τους. Όταν μια σειρά από συγκυρίες φέρνει στο δρόμο του την όμορφη Goal από τον πλανήτη Elysium, ο Rufus θα κάνει τα πάντα για να τη βοηθήσει να επιστρέψει στην πατρίδα της, με την ελπίδα πως θα τον πάρει μαζί της, σε πείσμα των συμπολιτών του που ο καθένας θέλει να την εκμεταλλευτεί για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς. Κάπως έτσι ξεκινάει για τον Rufus μια μεγάλη περιπέτεια, που θα τον φέρει αντιμέτωπο με επικίνδυνους αντιπάλους αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ ενδείξεις για ένα μεγαλύτερο μυστήριο αρχίζουν σιγά σιγά να αχνοφαίνονται στον μολυσμένο ορίζοντα του πλανήτη των σκουπιδιών...

Πρόκειται λοιπόν για μια σκοτεινή μελλοντολογική περιπέτεια; Κάθε άλλο, αφού το Deponia ακολουθεί το ύφος και την αισθητική ενός mock-epic, αφηγούμενο σε ψευδο-ηρωικό τόνο τις κωμικές αλλά και αγωνιώδεις περιπέτειες ενός αντι-ήρωα, πράγμα που φαίνεται από την πρώτη στιγμή τόσο στα πολύχρωμα καρτουνίστικα γραφικά και το τρελό καυστικό χιούμορ, όσο και στο ίδιο το τραγούδι των τίτλων, με τα επιβλητικά χορωδιακά και τους ευτράπελους στίχους, με το οποίο ξεκινάει να μας αφηγηθεί την ιστορία του Rufus ένας βάρδος σα να πρόκειται για κάποιον μυθικό ήρωα ή τουλάχιστον πρωταγωνιστή σε ηρωικό RPG.

Έτσι, το Deponia είναι ένα point and click adventure τρίτου προσώπου με 2D καρτουνίστικα "χειροποίητα" γραφικά σε HD ανάλυση και ανάλογους 2D χαρακτήρες, που ενσωματώνονται με εξαιρετική φυσικότητα στα όμορφα και λεπτομερή background, ενώ το στυλ της απεικόνισής τους θυμίζει λίγο παλιά κινέζικα κινούμενα σχέδια. Τα γραφικά είναι πραγματικά πανέμορφα και σε μεγάλο βαθμό συγκρίσιμα ποιοτικά με τις τελευταίες προσπάθειες της Pendulo (που κατά τη γνώμη μου αποτελεί την κορυφή στον τομέα των καρτουνίστικων γραφικών στην εποχή μας). Η κίνηση και τα animation των χαρακτήρων έχουν εξαιρετική ποικιλία και ποιότητα, αν και κάποιες φορές δίνουν την εντύπωση πως τους λείπουν μερικά ενδιάμεσα frames. Το καλύτερο απ'όλα: Το παιχνίδι υποστηρίζει και widescreen αναλύσεις (για πρώτη ίσως φορά σε παιχνίδι της Daedalic).

Η μουσική είναι εξαιρετική και δένει τέλεια με την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Τα voice-overs στους κύριους πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι επαγγελματικά και κυμαίνονται από ικανοποιητικά έως πολύ καλά, αποφεύγοντας έναν σκόπελο στον οποίο σκοντάφτει συχνά η Daedalic.

To interface είναι εξαιρετικά εύχρηστο και κομψό. Ο Rufus κινείται με αριστερό κλικ, ενώ φέροντας τον cursor πάνω σε κάθε interactive spot, επιλέγουμε ανάμεσα σε δύο διαθέσιμες ενέργειες (οι οποίες ποικίλουν ανάλογα με το interactive spot) με αριστερό και δεξί κλικ αντίστοιχα. Το inventory γίνεται διαθέσιμο με τη ροδέλα του mouse (ή αν προτιμάμε με το κλασικό κλικ σε ένα εικονίδιο που εμφανίζεται πάνω δεξιά στην οθόνη μας, εφόσον ενεργοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα). Tα hotspots "προδίδονται" με το spacebar και το Esc μας πηγαίνει στο menu του παιχνιδιού για τα κλασικά: save/load, options, credits, bonus (τα video που έχουμε δει) και quit.

Οι γρίφοι για άλλη μια φορά αποδεικνύονται το δυνατό χαρτί της Daedalic. Το Deponia είναι μακράν το πιο δύσκολο adventure που έχω παίξει φέτος, αφού ξεπερνάει σε δυσκολία ακόμα και το Resonance (όχι όμως και σε ευρηματικότητα). Οι γρίφοι είναι ως επί το πλείστον πανέξυπνοι και ταιριαστοί με την "τρελαμένη" λογική του παιχνιδιού και η λύση τους ως επί το πλείστον πραγματική απόλαυση (με μερικούς κάπως "περίεργους" εδώ κι εκεί, που θα σας κάνουν να τραβάτε τα μαλλιά σας). Ίσως δε δένουν τόσο ωραία με την ιστορία όσο οι γρίφοι του Resonance ούτε έχουν την στιλπνή λογική τους, όμως αποζημιώνουν με την old-school τρέλα τους και το χιούμορ που τους διαπερνάει. Ειδικά ένας γρίφος που αφορά έναν συνδυασμό για να ανοίξει μια πόρτα είναι ίσως ο αγαπημένος μου γρίφος σε adventure φέτος.

Πάντως walkthrough δε χρειάστηκα πουθενά, αν και σε ένα δυο σημεία κάποιους γρίφους τους έλυσα σχεδόν κατά λάθος. Πρόκειται για γρίφους κατά βάση βασισμένους στο inventory, ενώ υπάρχουν και κάποιοι λίγοι γρίφοι λογικής και μερικοί γρίφοι υπό τη μορφή mini-games (οι οποίοι διαθέτουν και το γνωστό πλέον skip-option). Συνολικά, το παιχνίδι είναι μάλλον σχετικά δύσκολο, (κάπως πιο εύκολο από το The Whispered World, αλλά σαφώς δυσκολότερο από το A New Beginning) και επομένως από άποψη gameplay προσφέρει μια εξαιρετικά ευχάριστη old-school εμπειρία.

Είναι ήδη γνωστό ότι το Deponia αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, που θα ολοκληρωθεί στα επόμενα χρόνια, και πριν ασχοληθώ μαζί του, το γεγονός αυτό μου είχε δημιουργήσει κάποιους ενδοιασμούς όσον αφορά τη διάρκεια και το φινάλε του. Εντούτοις, οι συγκεκριμένοι ενδοιασμοί αποδείχθηκαν αβάσιμοι. Ένα βίντεο που έμοιαζε επικίνδυνα με επίλογο λίγο μετά τη μέση του παιχνιδιού, ξύπνησε μέσα μου το φόβο ότι θα ερχόμουν αντιμέτωπος ξανά με το φαινόμενο "Yesterday", δηλαδή με ένα παιχνίδι υπερβολικά σύντομο, ωστόσο το παιχνίδι συνέχισε και μετά από αυτό το σημείο και μάλιστα για πολύ. Η διάρκειά του βρίσκεται στις 12-13 ώρες, αν και θα μπορούσε να μου είχε πάρει και περισσότερο, αφού σε μερικούς γρίφους μόνο από τύχη δεν κόλλησα.

Όσο για το φινάλε, θα πω ότι δεδομένου πως πρόκειται για πρώτο μέρος τριλογίας, είναι εξαιρετικά πλήρες, αφού όντως δίνει την αίσθηση πως κλείνει ένας κύκλος σε μια σύνθετη ιστορία και, μολονότι αφήνει αρκετά ερωτήματα να αιωρούνται αναπάντητα, με κανένα τρόπο δεν αφήνει τους ήρωες της ιστορίας μετέωρους και τον παίκτη ξεκρέμαστο (όπως καλή ώρα το εξοργιστικό φινάλε του Dreamfall). Στο τέλος της περιπέτειας αφήνονται υπόνοιες για κάποια συνομωσία σε βάρος των «Ντεπονιανών» και κάνουν την εμφάνισή τους ορισμένες νύξεις για κάποιο μυστήριο όσον αφορά το παρελθόν τόσο  του πλανήτη Deponia όσο και του ίδιου του Rufus, όλα αυτά όμως βρίσκονται στο περιθώριο του κύριου αφηγηματικού κορμού, ο οποίος κλείνει εντελώς ικανοποιητικά και σχεδόν συγκινητικά, με τον παίκτη να αποκομίζει το απαραίτητο αίσθημα πλήρωσης από το φινάλε, αλλά ταυτόχρονα να θέλει να μάθει και τι θα γίνει παρακάτω.

Όλα καλά λοιπόν; Δυστυχώς όχι. Με το Deponia η Daedalic αποφεύγει επιδέξια όλους σχεδόν τους σκοπέλους του παρελθόντος, εκτός από έναν: τα bugs. Στενοχωριέμαι που το λέω, γιατί πρόκειται για ένα πολύ προσεγμένο παιχνίδι σε όλους τους τομείς, αλλά δυστυχώς το Deponia έχει αρκετά bugs. Ευτυχώς κανένα δεν είναι game-breaking, αλλά όπως και νά'χει αμαυρώνουν τη συνολική εικόνα ενός εξαίρετου παιχνιδιού. Δεν ξέρω πόσο συχνά είναι τα bugs αυτά, αν δηλαδή απαντούν σε όλους τους υπολογιστές, αλλά εγώ στο δικό μου playthrough συνάντησα bugs στο inventory, με 2 ή 3 αντικείμενα που δε φαίνονταν, αλλά ευτυχώς παρ'όλα αυτά μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω χωρίς πρόβλημα, bugs με το animation ενός χαρακτήρα σε ένα σημείο του παιχνιδιού, όπου για κάποιο λόγο έγινε αόρατος και ακουγόταν μόνο η φωνή του (ευτυχώς για πολύ λίγο και χωρίς να χρειάζεται να αλληλεπιδράσω μαζί του σε εκείνο το σημείο) και το χειρότερο απ'όλα bug σε ένα mini-game σαν παζλ, όπου κάποια κομμάτια του παζλ ήταν αόρατα (στο συγκεκριμένο μάλιστα σημείο αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω το skip button, διότι παρ'όλο που μπορούσα να επιλέξω τα αόρατα κομμάτια, ήταν αδύνατο να τα βάλω στη σωστή θέση, γιατί πριν τα τοποθετήσω έπρεπε να τα περιστρέψω και φυσικά αφού δεν τα έβλεπα κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να το κάνω σωστά).

Σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι; (Hint: κάποιο από τα Black Mirror ίσως;) Είναι κρίμα πάντως, γιατί κάτι τέτοια bugs χαλάνε τη διάθεση του παίκτη και αμαυρώνουν την εντύπωση που αφήνει το παιχνίδι στο τέλος. Ελπίζω να ήμουν εγώ άτυχος σε αυτό το θέμα και να πρόκειται για σπάνια bugs ή να βγει σύντομα κάποιο patch από τη Daedalic που να τα διορθώνει. Πάντως,  χάρη στον φίλο skoros από το forum, ανακάλυψα ότι τα περισσότερα από τα bugs -τουλάχιστον αυτά με τα αόρατα αντικείμενα στο inventory και τα αόρατα κομμάτια του παζλ, διορθώνονται άμεσα, αν στα "Regional Settings"-"Περιοχή και Γλώσσα" των Windows 7 στο μενού "Administrative"-"Διαχείρηση" αλλάξουμε τη ρύθμιση "Language for non-Unicode programs"-"Γλώσσα για τα προγράμματα που δεν υποστηρίζουν Unicode" από ελληνικά σε αγγλικά (Ηνωμένων Πολιτειών). Πολλά ευχαριστώ στον φίλο skoros για την επισήμανση.

Τελικά πάντως, παρά τα ενοχλητικά ζωύφια που ξετρύπωσαν ανάμεσα στα σκουπίδια, το Deponia είναι ένα σαφέστατα ποιοτικό και διασκεδαστικό παιχνίδι των 12-13 ωρών με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικά εκνευριστικό αντι-ήρωα, ο οποίος στο τέλος καταφέρνει να γίνει συμπαθής, και αποτελεί ένα εξαιρετικά υποσχόμενο ξεκίνημα για μια πολύ φιλόδοξη τριλογία. Μπορεί για μένα να μην καταφέρνει να εκτοπίσει το Resonance από την πρώτη θέση στα φετινά adventure, (προς το παρόν κατέχει επάξια τη δεύτερη), αλλά παρ'όλα αυτά πρόκειται για ένα καταπληκτικό παιχνίδι με αδιαμφισβήτητες αρετές, που έχει όλα τα φόντα να μείνει κλασικό και που για κάποιον με γούστα λίγο διαφορετικά από τα δικά μου θα μπορούσε να διεκδικήσει άνετα την πρώτη θέση ανάμεσα στα παιχνίδια της φετινής χρονιάς.