Kathy Rain: A Detective is born

Πέμπτη, 02 Ιουνίου 2016, Συντάκτης: Themistoklis

  • Κυκλοφορία: 2016
  • Ανάπτυξη: Clifftop Games
  • Πλατφόρμα: PC

Ο Joel Staaf Hästö είναι ένας Σουηδός προγραμματιστής παιχνιδιών και ιδρυτής της νεοσύστατης εταιρείας Clifftop Games, της οποίας μάλιστα αποτελεί και μοναδικό στέλεχος. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το πρώτο πόνημα της εν λόγω εταιρείας, ένα point-and-click adventure game με τίτλο “Kathy Rain – A Detective is born”. Ο κ. Hästö επιμελήθηκε των πάντων στο εν λόγω παιχνίδι πλην των γραφικών και της μουσικής του και μας προσφέρει, σήμερα, μια ιστορία μυστηρίου «μπολιασμένη» με στοιχεία του παραφυσικού.

Η μυστηριώδης ιστορία του Joseph Rain

Μέσα δεκαετίας ’90. Η Kathy Rain είναι μια ατίθαση νεαρή κοπέλα, φοιτήτρια δημοσιογραφίας, η οποία δεν είχε και τα καλύτερα παιδικά χρόνια: ο πατέρας της εγκατέλειψε την οικογένειά τους νωρίς ενώ η μητέρα της, υποφέροντας από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, τέθηκε υπό τη φροντίδα των ανθρώπων ενός ιδρύματος. Ο θάνατος του παππού της, Joseph, την φέρνει σε επαφή με τη γιαγιά της, για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια. Συζητώντας μαζί της, η Kathy πληροφορείται για την τραγική ιστορία του αποθανόντα προγόνου της: Το 1981 ο παππούς της Kathy και ενώ έχαιρε άκρας υγείας, βρέθηκε σε άθλια κατάσταση και έχοντας εμφανώς υποστεί σοκ, ένα βράδυ, σε ένα δασάκι της περιοχής από έναν ντόπιο αστυνομικό.

Όντας ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί ή να επικοινωνήσει με τους γύρω του, ο Joseph Rain καθηλώθηκε σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, όπου και πέρασε τα τελευταία 14 χρόνια της ζωής του. Οι γιατροί προέβησαν σε ποικίλες διαγνώσεις – επιληπτική κρίση, εγκεφαλικό, εγκεφαλική μόλυνση – για να παραδεχτούν, μετά από πιέσεις της γιαγιάς της Kathy, στο ότι δε μπόρεσαν να καταλήξουν σε μια πειστική εξήγηση για το τι ακριβώς συνέβη στον δύστυχο άντρα εκείνο το μοιραίο βράδυ. Έτσι τα χρόνια πέρασαν και o Joseph έφυγε, τελικά, από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του αναπάντητα ερωτήματα αλλά και πολλές φήμες στην τοπική κοινωνία της Cornwell Springs.

(Η συνάντηση της Kathy με τη γιαγιά της θα γεννήσει δεκάδες ερωτήματα στην ηρωίδα μας)

Η περιέργεια της ηρωίδας μας διεγείρεται από τα προαναφερθέντα τόσο, που την κάνει να ξεκινήσει μια έρευνα σχετικά με το μυστήριο γύρω από τη δραματική αυτή ιστορία του πρόγονού της. Για το σκοπό αυτό, θα αναζητήσει βοήθεια σε εκκλησίες, νεκροταφεία, ακόμα και σε ένα κακόφημο στέκι μιας συμμορίας μοτοσυκλετιστών, επιχειρώντας μια «βουτιά» - κυριολεκτικά και μεταφορικά, όπως θα δείτε - στο παρελθόν της αλλά και των γύρω της. Πόσο εύκολο, άραγε, είναι να «σκαλίσεις» μια ιστορία δεκαπενταετίας, ερχόμενος παράλληλα αντιμέτωπος με τους δαίμονες του ίδιου σου του παρελθόντος και βιώνοντας εμπειρίες εντονότερες και από τα πιο στενάχωρά σου όνειρα;

Γραφικά / Ήχος / Χειρισμός

Μια απλή ματιά στις screenshots που συνοδεύουν το άρθρο καταδεικνύει το στυλ του παιχνιδιού: στα χέρια μας έχουμε ένα κλασσικό point-and-click adventure game προοπτικής τρίτου προσώπου. Το παιχνίδι είναι «στημένο» στην Adventure Game Engine (AGS) του Chris Jones. Τα low-res γραφικά του φέρνουν στο νου της δημιουργίες της Wadjet Eye και αποτελούν το πρώτο χαρακτηριστικό που είτε θα τραβήξει κάποιον κοντά στο παιχνίδι είτε θα τον κάνει να απομακρυνθεί τρέχοντας. Προσωπικά, όντας fan της συγκεκριμένης αισθητικής, αποκόμισα μόνο θετικές εντυπώσεις από τον πολύ όμορφο σχεδιασμό των χώρων, τα ζωντανά τους χρώματα και τα λεπτομερή πορτραίτα των πρωταγωνιστών. Διατηρώ πάντως μία – μικρή, έστω – ένσταση για το animation των ηρώων το οποίο, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα μπορούσε να είναι κάπως πιο «γυαλισμένο».

Η μουσική που συνοδεύει το παιχνίδι στο υπόβαθρο δεν προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις. Και είναι κρίμα, γιατί οι σκηνές ιδιαίτερης έντασης ή αποκαλύψεων θα «απογειώνονταν» με ένα μουσικό «χαλί» ανάλογο του κλίματος της στιγμής. Ιδιαίτερα καλή δουλειά, όμως, έχει γίνει στη φωνητική απόδοση των γραπτών διαλόγων. Οι ομιλίες των χαρακτήρων είναι ιδιαίτερα πειστικές και «χρωματιστές» όπου χρειάζεται, αποδίδοντας με τον κατάλληλο τρόπο το ύφος, τη διάθεση και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κάθε πρωταγωνιστή.

(Η μετάβαση της Kathy στις τοποθεσίες του παιχνιδιού με τη μηχανή της αποτελεί μια ευχάριστη πρωτοτυπία του παιχνιδιού)

Στο χειρισμό του παιχνιδιού δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Ο mouse pointer ενεργοποιεί τα hotspots περνώντας από πάνω τους. Με παρατεταμένο αριστερό click εμφανίζεται ένα verb coin προσφέροντας τις δυνατότητες “Look”, “Use” αλλά και “Think” για κάποια αντικείμενα. Οι σκέψεις που κάνει η Kathy για κάθε αντικείμενο αποτελούν, ουσιαστικά, επιπλέον σχόλια τα οποία θα μπορούσαν να ενσωματωθούν σ’ αυτά της εντολής “Look”. Στα αντικείμενα με τα οποία δεν προβλέπεται κάποια ιδιαίτερη αλληλεπίδραση της ηρωίδας, το αριστερό click μας προσφέρει απλώς μια περιγραφή τους. Το Space Bar αποκαλύπτει όλα τα hotspots ενός δωματίου – κάτι που μάλλον δε θα χρειαστείτε αφού δεν απαιτείται καθόλου pixel hunting στο παιχνίδι. Δυστυχώς η αγαπημένη εντολή των ανυπόμονων adventurers «Double click σε μια έξοδο για αυτόματη μεταφορά του ήρωα σ’ αυτήν», η οποία εμφανίζεται σε πολλά άλλα παιχνίδια του είδους τον τελευταίο καιρό, εδώ λάμπει δια της απουσίας της.

Στους διαλόγους σας με τους χαρακτήρες που θα συναντήσετε, μπορείτε να αναφερθείτε τόσο στα αντικείμενα του inventory σας όσο και στις σημειώσεις που κρατάτε σε ένα σημειωματάριο. Η Kathy καταχωρεί τις σημειώσεις αυτές αυτόματα, όποτε η ίδια το κρίνει σκόπιμο και – με αριστερό click – σας μεταφέρει τις σκέψεις της επ’ αυτών. Εκτός του σημειωματάριου, σημαντικό βοήθημα στην αναζήτηση της Kathy προσφέρεται από ένα φορητό κασετοφωνάκι – απαραίτητο αξεσουάρ κάθε δημοσιογράφου που σέβεται τον εαυτό του. Σ’ αυτό θα ακούσετε ηχητικά αποσπάσματα από σκέψεις και σχόλια χαρακτήρων που εμπλέκονται στην υπόθεση και που – κατά τρόπο ιδιαίτερα βολικό για την Kathy – οι ίδιοι αποφάσισαν να μαγνητοφωνήσουν σε μικρές κασέτες, οι οποίες θα έρθουν στην κατοχή σας κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Ατμόσφαιρα / Γρίφοι

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσετε στο παιχνίδι, είναι ο έντονος, ατίθασος χαρακτήρας της ηρωίδας. Με όπλα την εντυπωσιακή της μοτοσυκλέτα, ένα πακέτο τσιγάρα και την αυτοπεποίθησή της η Kathy δε διστάζει να τρυπώσει ακόμα και στα κελιά της τοπικής φυλακής προκειμένου να φέρει εις πέρας την έρευνά της. Δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της και δε τηρεί τα προσχήματα για κανένα λόγο – στοιχεία που μπορεί να ξενίσουν κάποιους και που καθιστούν τις πρώτες της συμπάθειες στο παιχνίδι μάλλον… ανακουφιστικές.

Ως λάτρεις των ιστοριών μυστηρίου, διαπίστωσα πως η εξέλιξη του παιχνιδιού κατά τις πρώτες μέρες της περιπέτειας της Kathy (σ.σ. τα γεγονότα του παιχνιδιού λαμβάνουν χώρα σε ένα χρονικό διάστημα πέντε ημερών στη ζωή της ηρωίδας) μου τόνωνε το ενδιαφέρον για την τελική έκβαση της υπόθεσης. Οι αρχικές αναφορές σε παραφυσικά φαινόμενα τα οποία φέρονται να έλαβαν χώρα τη μοιραία βραδιά του 1981 αυξάνουν τα ερωτήματα στα οποία θα θέλει απαντήσει ο παίκτης, όσο η ιστορία εκτυλίσσεται μπροστά του. Φτάνοντας προς το τέλος όμως – και ειδικά την 5η και τελευταία μέρα – η ιστορία παίρνει μια εντελώς «περίεργη» (χαρακτηρισμός που επιλέχθηκε επίτηδες, προς αποφυγή τυχόν spoilers) τροπή που είτε θα σας αρέσει, είτε θα σας αφήσει με το αίσθημα του ανικανοποίητου.

 

(Τι κρύβει, άραγε, η γνωριμία του πατέρα του ιερέα της Cornwell Springs με τον παππού της Kathy;)

Προσωπικά, ανήκω στη δεύτερη κατηγορία – ίσως επειδή το θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο να επενδύσεις μια ρεαλιστική ιστορία με στοιχεία του παραφυσικού δίνοντας, τελικά, μια ικανοποιητική εξήγηση για τα όσα συνέβησαν στην ιστορία αυτή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο δημιουργός του παιχνιδιού αφήνει αρκετά υπονοούμενα για “sequel” – δίχως όμως να μου έχει δημιουργήσει, στο μεταξύ, τόσα πολλά ερωτηματικά τα οποία θα ήθελα να απαντηθούν κάποια στιγμή…

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη αν υπήρχε η συμβολή των ανάλογων μουσικών επενδύσεων. Παρολαυτά, οι εξαιρετικές φωνητικές αποδόσεις των διαλόγων των πρωταγωνιστών «σώζουν» κάπως την παρτίδα για το “Kathy Rain” στον τομέα αυτό, μεταφέροντας στον παίκτη τα συναισθήματα τους όπως αυτά διαμορφώνονται κατά την εξέλιξη της ιστορίας.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού δε θα σας δυσκολέψουν – και σ’ αυτό συμβάλλει, μεταξύ άλλων, η βοήθεια που θα έχετε από την ίδια την Kathy. Σε αρκετές περιπτώσεις δεν πρόλαβα καν να προβληματιστώ για το που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ένα αντικείμενο ή να αξιοποιήσω μια πληροφορία που έμαθα – η ίδια η ηρωίδα το σκέφτηκε μόνη της και φρόντισε να με ενημερώσει γι’ αυτό!

Συν τις άλλοις, τα αρκετά πλούσια backgrounds των χώρων δεν αξιοποιούνται πάντα σε ικανοποιητικό βαθμό, με αποτέλεσμα οι inventory-based γρίφοι να είναι σχετικά λιγότεροι του αναμενομένου. Αντιθέτως, τα περισσότερα από τα puzzles του παιχνιδιού λύνονται με τη βοήθεια γραπτών κειμένων, ηχητικών αποσπασμάτων ή εκμαιεύοντας πληροφορίες από τους χαρακτήρες του παιχνιδιού με τους οποίους συνομιλείς. Κάποιοι εκ των γρίφων αυτών ήταν ιδιαίτερα έξυπνοι στη σύλληψή τους δίχως, όμως, βαθμό δυσκολίας τέτοιο που να σας κάνει να στίβετε το μυαλό σας επί μέρες… Παράλληλα, μερικές έξυπνες ιδέες (όπως η χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή στο δωμάτιο της Kathy) ή κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ηρώων (όπως οι υποτιθέμενες υποκριτικές ικανότητες ενός ηθοποιού της κακιάς ώρας) χρησιμοποιούνται για 1-2 γρίφους παραμένοντας ανεκμετάλλευτα σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του παιχνιδιού.

(Η συγκάτοικος της Kathy θα τη βοηθήσει στην αναζήτησή της – με το ανάλογο, όμως, κόστος...)

Σε έναν γρίφο – τον πιο σύνθετο του παιχνιδιού – διέκρινα κάποιες ατέλειες (σε σημείο παραλογισμού) ως προς το στήσιμό του - όμως μην ανησυχείτε: τα σχόλια της Kathy θα σας βοηθήσουν να πάρετε μια ιδέα του τι ακριβώς σκεφτόταν ο δημιουργός του όταν τον σχεδίαζε. Γεγονός είναι, πάντως, πως ο μέτριος βαθμός δυσκολίας συντελεί στη μικρή, σχετικά, χρονική διάρκεια του παιχνιδιού. Προσωπικά χρειάστηκα πέντε ώρες για να το ολοκληρώσω, δίχως όμως να «ξεκλειδώσω» και τις 20 steam achievements του – αν έχει σημασία για κάποιον αυτό.

Συμπεράσματα

Το ντεμπούτο της Clifftop games είναι ένα adventure με ενδιαφέρουσα ιστορία εμπλουτισμένη με «παραφυσικές» πινελιές, όμορφα – τηρουμένων των αναλογιών – γραφικά, εξαιρετική απόδοση διαλόγων και γρίφους μέτριας δυσκολίας. Αν αναζητάτε ένα adventure game που δε θα σας δυσκολέψει και θα σας προσφέρει 2-3 ευχάριστα απογεύματα (δε νομίζω να χρειαστείτε παραπάνω) τότε μη διστάσετε να ασχοληθείτε μαζί του.

Σχόλια

Πρέπει να συνδεθείς για να σχολιάσεις
  • Το ξεκίνησα χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες και τελικά το ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμουν.
    Μια χαρά τίτλος... καλογραμμένη ιστορία, και πολύ καλοί γρίφοι, όλοι ενσωματωμένοι στην ιστορία.
    Χρησιμοποιούν ό,τι κλισέ υπάρχει στο βιβλίο αλλά το κάνουν καλά και δεν κουράζει καθόλου. Δε θα με χάλαγε μια συνέχεια.

  • Μου πήρε 11.30 ώρες για να το τελειώσω. Πού το είδατε ότι είναι σύντομο; Μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν περίμενα τέτοια ιμέρσιο!

  • Σε απάντηση: pornostars

    Να ειμαι ειλικρινης, δε θυμαμαι πόσο χρόνο χρειάστηκα - αλλά σίγουρα δεν ήταν πάνω από 5-6 ώρες. Δεν προσπαθώ να το παίξω έξυπνος σε καμία περίπτωση, απλώς έχοντας παίξει πρόσφατα άλλα παιχνίδια στα οποία χρειάστηκα περισσότερο χρόνο για να τα ολοκληρώσω, είτε λόγω δυσκολίας είτε λόγω πολλών περιοχών για να εξερευνήσεις (οπως τα Night of the Rabbit, Heavens Hope, τα Deponia, το Ceville λίγο παλαιότερα), έκρινα πως για το συγκεκριμένο αφιέρωσα πολύ λιγότερο χρόνο.

  • Απόλαυσα πολύ τόσο το συγκεκριμένο παιχνίδι, όσο και το review του! Συμφωνώ πως το φινάλε δεν είναι και ιδιαίτερα ικανοποιητικό, αλλά νομίζω πως πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε αρνητικό το χαμηλό/μέσο επίπεδο δυσκολίας! Δηλαδή αν είχε μέσο/υψηλό θα το μετράγαμε στα θετικά;; Κατά τη γνώμη μου ένας γρίφος δεν πρέπει να είναι δύσκολος για να είναι ικανοποιητικός και το Kathy Rain είχε αρκετά ικανοποιητικούς (αν και λίγους) γρίφους!

  • Σε απάντηση: Tasos

    Τάσο, καταρχήν σ' ευχαριστώ για το θετικό σου σχόλιο όσον αφορά το review! :)

    Το ζήτημα που θέτεις όσον αφορά το αν ο χαμηλός δείκτης δυσκολίας ενός παιχνιδιού είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημά του... Νομίζω καταρχήν πως είναι υποκειμενικό και σχετίζεται με την απάντηση στο ερώτημα "Τι θέλω από ένα adventure;". Εγώ προσωπικά, όταν ολοκληρώσω ένα adventure game με πολύ εύκολους γρίφους, έχω την αίσθηση ότι παρακολούθησα μια interactive ταινία (έστω και σε low-res γραφικά...). ΑΥΤΟ δε μπορώ να το θεωρήσω adventure - μόνο και μόνο επειδή επέλεγα απαντήσεις σε διαλόγους οι οποίες, ΟΚ, μπορεί να διαμόρφωναν την εξέλιξη της ιστορίας - όμως δεν με βάλανε στη διαδικασία της επίλυσης ενός puzzle. Για να μη παρεξηγηθώ, δεν εντάσσω το Kathy Rain σ' αυτή την κατηγορία - δεν ήταν ΤΟΣΟ απλοϊκοί οι γρίφοι.

    Δεν το πάω και στο άλλο άκρο. Γνωρίζω φανατικό adventur-ά ο οποίος θεωρεί τεράστιο προτέρημα - επαναλαμβάνω, ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ - ενός adventure την ΑΠΟΥΣΙΑ των hotspots - όπως κάποια παλιά adventures της Sierra, πχ το King's Quest V! Όχι, δεν είμαι αυτής της άποψης. Αλλά δε θέλω π.χ. για να ξεκλειδώσω ένα χρηματοκιβώτιο, να βρίσκω τον συνυδασμό πίσω από έναν πίνακα που βρίσκεται ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ με το χρηματοκιβώτιο! Κάτι που εντόπισα στο Kathy Rain, σε κάποια φάση, ήταν το εξής (δεν θα κάνω spoiler...): Μπαίνοντας σε ένα δωμάτιο, υπήρχε ως hotspot ένας διακόπτης για να ανάψεις το φως. Η Kathy το αναβε ΜΟΝΗ της μπαίνοντας - ενώ, φεύγοντας, αν ήθελες της έδινες "εντολή" να το σβήσει - αλλά και να μη το σβήσεις, δεν έτρεχε και τίποτα... Επομένως, πού χρειάζεται αυτό το ρημάδι το hotspot...;;; Άσε με τουλάχιστο να ανάψω το φως...! :(

    Να σου πω τι προτιμώ - μου αρέσει να χρησιμοποιώ inventory objects σε τοποθεσίες διαφορετικές από αυτές που τα εντόπισα, με τρόπο ίσως διαφορετικό από αυτόν που προορίζομαι να τα χρησιμοποιήσω (π.χ. ένα νόμισμα για να ξεβιδώσω μια χοντρή βίδα), και - ακόμα καλύτερα - σε διαφορετικό chapter από αυτό στο οποίο το εντόπισα. Ακόμα καλύτερα, να το προσφέρω σε κάποιον χαρακτήρα, σε μεταγενέστερο chapter πχ... Με τον τρόπο αυτό οφείλεις, ως adventure gamer, να έχεις στο μυαλό σου Ο,ΤΙ έχει συμβεί μέχρι μια δεδομένη χρονική στιγμή. Θα αναγκαστείς να κρατήσεις σημειώσεις πχ για hotspots, κάτι που ανέφερε κάποιος χαρακτήρας... κλπ κλπ. Δεν θέλω τη μασημένη τροφή, δλδ. Και η Kathy Rain θεωρώ ότι μου τη "μασησε" σε πολλές στιγμές - μια δυο φορές, μάλιστα, εκνευρίστηκα όπως κάποιος μου κάνει spoiler για ένα σενάριο ή puzzle!

    Αυτά τα "λίγα"... :)

  • Εγώ από την άλλη βλέπω (δεν το έχω παίξει το παιχνίδι) αρκετές αναφορές στα Gabriel Knight (ακόμη και το όνομα έχει μια πιασάρικη αναφορά) όπως η επίσκεψη στη γιαγιά, η μηχανή ως μεταφορικό μέσο, η γυναίκα συγκάτοικος που βοηθά την Kathy, η εκκλησία στο screenshot του review και last but not least βλέπω στα screenshots επίσκεψη σε αστυνομικό τμήμα. Λίγο ακόμα και θα έσκαγε μύτη ο Mosely. Καλό φαίνεται πάντως, με την πρώτη ευκαιρία θα το τιμήσω.

  • Σε απάντηση: becoming_i

    Δεν εχεις καθολου αδικο, οι συνειρμοι που κανει καποιος εχοντας παιξει το GK ειναι αρκετοί - και δεν είσαι ο πρώτος που το αναφέρει. Απλά δεν έχω τόση μεγάλη εμπειρία με το GK1 και απέφυγα να θίξω το ζήτημα. Δεν είναι καθόλου άσχημο το παιχνίδι - απλώς αν αναζητάς κάτι για να ζορίσεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα ή να σε κρατήσει μπροστά στον η/υ για μέρες, δεν θα το βρεις στο "Kathy Rain". Κάτι που θα ήθελα να προσθέσω με την ευκαιρία είναι ότι κατά τη γνώμη μου τα 15 ευρώ που κοστίζει αυτή τη στιγμή στο Steam το παιχνίδι είναι μάλλον "τσιμπημένα", αλλά αυτή είναι απλά η δική μου, ταπεινή γνώμη.

    Thanks για το σχόλιό σου! :)

Αγαπημένα

  • Απόλαυσα πολύ τόσο το συγκεκριμένο παιχνίδι, όσο και το review του! Συμφωνώ πως το φινάλε δεν είναι και ιδιαίτερα ικανοποιητικό, αλλά νομίζω πως πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε αρνητικό το χαμηλό/μέσο επίπεδο δυσκολίας! Δηλαδή αν είχε μέσο/υψηλό θα το μετράγαμε στα θετικά;; Κατά τη γνώμη μου ένας γρίφος δεν πρέπει να είναι δύσκολος για να είναι ικανοποιητικός και το Kathy Rain είχε αρκετά ικανοποιητικούς (αν και λίγους) γρίφους!