Kholat

Τα πρώτα παγωμένα βήματα...

Τρομακτικές χιονοθύελλες που αναριγείς, παγωμένα μονοπάτια και χιονισμένοι γκρεμοί που κρύβουν θανάσιμους κινδύνους, αλλόκοτες και απόκοσμες φωνές να σου ψιθυρίζουν μυστικά κατά τη μοναχική σου περιπλάνηση, εκδικητικά πνεύματα που δεν θα σταματήσουν μέχρι να σε εξοντώσουν, διάσπαρτες σημειώσεις και άρθρα για το τι κρύβεται πίσω από αυτό το κρύο βουνό. Και όλα αυτά με την αφηγηματική χροιά του υπέροχου Sean Bean που σε κάνει να αδημονείς για την επόμενη σκηνή που θα ακούσεις την υποβλητική φωνή του. Όλα αυτά θα αποτελούσαν στοιχεία μιας ξεχωριστής, τρομακτικής και ανατριχιαστικής περιπέτειας· έτσι διατείνονται οι παραγωγοί του Kholat. Άραγε το έχουν καταφέρει; Και τι ακριβώς είναι το Kholat;

To Kholat είναι το νέο παιχνίδι τρόμου και περιπέτειας της πολωνικής IMGN Pro, το οποίο βαδίζει πάνω σε νέα, πρωτόγνωρα και χιονισμένα μονοπάτια της υποκατηγορίας των παιχνιδιών περιπέτειας, όπου η περιπλάνηση και η εξερεύνηση αποτελούν το βασικό και συνήθως μοναδικό συστατικό τους. Σύμφωνα με τους δημιουργούς είναι μια τρομακτική εμπειρία εμπνευσμένη από μια ιστορία του σκοτεινού παρελθόντος στα τέλη της δεκαετίας των 60’s στην ΕΣΣΔ που θυμάσαι για καιρός παλεύοντας να επιζήσεις για να μάθεις τι πραγματικά συνέβη στις βουνοκορφές του Kholat.

(έτσι ήσυχα ξεκινάει ο τρόμος από μια ερημωμένη και χιονισμένη πόλη...)

Αναρρίχηση στο παρελθόν...

Η ιστορία και η ατμόσφαιρα αποτελούν τις δύο στιβαρές στήλες στις οποίες χτίστηκε το Kholat, αλλά η προβληματική αφήγηση της ιστορίας κάνει έκδηλες τις αδυναμίες από αρκετά νωρίς. Ωστόσο το εισαγωγικό βίντεο αφήνει πολλές υποσχέσεις... Το 1959 το περιστατικό Dyatlov Pass συγκλόνισε την Σοβιετική Ένωση· εννέα πεζοπόροι ορειβάτες ξεκίνησαν να εξερευνήσουν τα ψυχρά Ουράλια όρη και δεν επέστρεψαν ποτέ. Ομάδες αναζήτησης ξεχύθηκαν στις πλαγιές για να τους εντοπίσουν. Τα πρώτα σημάδια ανησυχητικά και δυσοίωνα, καθότι εντοπίστηκαν οι σκηνές σχισμένες από μέσα προς τα έξω. Κάτι τους τρόμαξε τόσο που το έσκασαν μέσα στην παγωμένη νύχτα χωρίς ρούχα... Σύντομα οι φόβοι γίνονται πραγματικότητα. Τα πρώτα πτώματα βρέθηκαν με μεγάλα εσωτερικά τραύματα, αλλά χωρίς ενδείξεις πάλης. Ανησυχητικές λεπτομέρειες αποκαλύπτονται συνεχώς: τα πτώματα ήταν ραδιενεργά, κάποια είχαν περίεργες χειρουργικές παρεμβάσεις με ανεξήγητο πορτοκαλί δέρμα. Μάρτυρες ανέφεραν πως υπήρξαν περίεργα φώτα στον ουρανό εκείνη τη νύχτα. Οι ντόπιοι θεωρούν το βουνό τους καταραμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ιστορία αποτέλεσε για χρόνια έμπνευση για κερδοσκοπία, συγγραφή πολλών μυθιστορημάτων, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και επιστημονικές έρευνες.

Έτσι το Kholat σε καθοδηγεί στα βήματά των ορειβατών μόλις καταφτάσεις στην περιοχή με το τρένο, όπου ζεις την περιπέτεια σε προβολή πρώτου προσώπου με εμφανές επιρροές από το Dear Esther στην εξερεύνηση και αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Η ιστορία ξετυλίγεται αργά μέσω των διαφόρων σημειώσεων, άρθρων και αποκομμάτων που βρίσκεις στην περιήγησή σου, ενώ ο αφηγητής φροντίζει σε καίρια σημεία να ξεδιπλώσει πτυχές τηςς ιστορίας με όλα τα γνωστά κλισέ μαζεμένα. Εδώ βρίσκεται και η μεγάλη αδυναμία του storytelling...

(ένα απόκοσμο δέντρο υπό το βλέμμα του φεγγαριού - ένα ακόμα landmark στην ιστορία)

Σε ένα χαρτάκι έγραψα...

Σε ένα χαρτάκι έγραψαν την ιστορία και την άφησαν να θαφτεί στο χιόνι... Υποθέτω ότι υπάρχει μια λογική εξήγηση για πως οι σελίδες, σημειώσεις, χαρτάκια δεν έχουν γίνει μουσκεμένα από το χιόνι, δεν έχουν θαφτεί κάτω από βράχια ή δεν τα άρπαξαν οι άγριοι αέρηδες στο πέρασμα Dyatlov. Πλησιάζοντας το Kholat προς το τέλος οι απαντήσεις φαίνονται έτοιμες να αποκαλυφθούν και ο αφηγητής δηλώνει ότι τα ερωτήματα θα απαντηθούν άμεσα. Σίγουρα όμως πολλά παραμένουν αναπάντητα... καθότι κατά την περιπλάνηση αρκετές σελίδες προφανώς και θα σου διαφύγουν και έτσι κάποια στοιχεία της ιστορίας θα παραμείνουν κενά στο ημερολόγιο, το οποίο ενημερώνεται κάθε φορά με τα χαρτάκια που συλλέγεις. Τα στοιχεία αυτά θα τα βρεις καρφωμένα σε δέντρα, πάνω σε βράχους, σε σκοτεινές σπηλιές και σε άλλα σημεία διάσπαρτα στον χάρτη. Αποκαλύπτουν προσωπικές ιστορίες, ομολογίες και εξομολογήσεις, είναι ντοκουμέντα από περίεργα επιστημονικά πειράματα και άρθρα από εφημερίδες της εποχής. Σίγουρα σε μυστικιστικές ιστορίες και σε περιπέτειες τρόμoυ δεν είναι απαραίτητη η εύκολη εξήγηση ή απάντηση σε όλα τα ερωτήματα... αλλά στο τέλος φαίνεται ότι τα αναπάντητα ερωτήματα αποτελούν μία ακόμα ανοιχτή πληγή του Kholat.

Ατμοσφαιρικά γραφικά

Σίγουρα το δυνατό (και μοναδικό μάλλον) σημείο του παιχνιδιού είναι τα γραφικά. Είναι από τα πρώτα παιχνίδια που βασίζονται στην μηχανή γραφικών Unreal 4, γεγονός ασυνήθιστο για παιχνίδια περιπέτειας. Η υλοποίηση πάντως είναι εξαιρετική δημιουργώντας ένα πανέμορφο, σκοτεινό, θανάσιμο και παγωμένο ορεινό τοπίο. Από τις σκοτεινές γωνιές σε σπηλιές με πάγους και σταλακτίτες, από απόκρημνους γκρεμούς και κοφτερούς βράχους,.. σε χιονισμένες βουνοκορφές και εγκαταλελειμμένες ερευνητικές εγκαταστάσεις, από παγωμένες λίμνες και ρυάκια σε καμένα δάση, η γραφική απεικόνιση είναι υπέροχη. Παράλληλα  η εναλλαγή του σκότους με την εξαιρετική προσομοίωση χιονοθυελλών και ανέμων δημιουργούν μια έντονη ατμόσφαιρα. Επίσης η θολούρα του τοπίου όταν λαχανιάζεις από την ανάβαση και το τρέξιμο αποδίδεται αποτελεσματικότατα. Σε αντίστοιχο επίπεδο είναι και ο ήχος που συμβάλει πολύ στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του παγωμένου βουνού όπου λυσσομανούν οι αέρηδες και οι χιονοθύελλες.

Και ενώ τα γραφικά έχουν όλα τα φόντα για να δημιουργήσουν μια εντυπωσιακή και συνάμα τρομακτική ατμόσφαιρά, το παιχνίδι αποτυγχάνει και σ’ αυτό το κομμάτι. Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα μπορεί να εμπεριέχει μόνο ψήγματα τρόμου, καθώς οι σχεδιαστές της IMGN Pro προσπάθησαν να χτίσουν κάτι συγκεκριμένο και τρομακτικό στον δρόμο προς τη  βουνοκορφή. Το Kholat είναι ένας σύγχρονος θρίαμβος της εικαστικής και γραφικής τέχνης έναντι του σχεδιασμού περιπέτειας και ατμόσφαιρας· μια εμπειρία που ταχύτατα μετατρέπεται από μια καθηλωτική ανατριχίλα σε μια απογοητευτική και άχαρη αγγαρεία λόγω ορισμένων περίεργων και ατυχέστατων αποφάσεων σχεδιασμού. Και το μόνο που μένει στο τέλος είναι μια ατμόσφαιρα μοναξιάς και παγωμάρας σε αφιλόξενες και παγωμένες βουνοπλαγιές... Εν συντομία, είναι διάχυτοι η απουσία των διαφόρων μηχανισμού τρόμου στο παιχνίδι που θα του έδιναν την ώθηση ώστε να εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό, κάτι καλύτερο...

(πλησιάζοντας ένα ακόμα campsite για να αισθανθείς έστω για λίγο ασφαλής)

Χαμένοι... στην περιπλάνηση και ο γρίφος του χάρτη

Συνεχίζοντας της πηγές του Kholat φτάνουμε στην πλοήγηση, η οποία είναι βασισμένη σε ένα open-world περιβάλλον που θυμίζει περισσότερα άλλες κατηγορίες (FPS). Μετά από μια σύντομη εισαγωγική ενότητα, όπου ξεκινάς σε ένα αδειανό σιδηροδρομικό σταθμό μιας έρημης και χιονισμένης πόλης, θα βρεις τον εαυτό σας ξεχύνεται και να χάνεται στο βουνό έχοντας μοναδική βοήθεια έναν φακό, ένα χάρτη και μια πυξίδα. Δεν υπάρχουν σημεία καθοδήγησης ή ακόμα και ένας δείκτη στο χάρτη που να καταδεικνύει την παρουσία σας. Αυτός και θα είναι ο μοναδικός γρίφος που θα κληθείτε να λύσετε στο παιχνίδι, το πώς δηλαδή θα χρησιμοποιήστε τον χάρτη και που ακριβώς βρίσκεστε πάνω σε αυτόν. Κάθε έγγραφο, χαρτάκι, σημείωμα που παίρνεις σημειώνεται αυτόματα πάνω στον χάρτη (βοηθάει λίγο στο να καταλάβετε που βρίσκεστε), ενώ κάποιες φορές θα συναντήσετε συντεταγμένες χαραγμένες σε βράχους, για να ξέρετε που να κοιτάξετε για κάποιο στοιχείο. Εδώ να σημειωθεί ότι ρουτίνα αποθήκευσης δεν υπάρχει, η εύρεση σημειωμάτων και χαρτιών λειτουργούν και ως checkpoint / save points, ενώ τα διάφορα σημεία κάμπινγκ αποτελούν περιπτώσεις γρήγορης μεταβίβασης από το ένα σημείο του χάρτη σε κάποιο άλλο.

Στο αριστερό σημείο του χάρτη εμφανίζονται κάποιες συντεταγμένες, τις οποίες πρέπει να τις επισκεφτείτε όλες ώστε να ολοκληρωθεί η ιστορία. Δεν παίζει κανένα ρόλο η σειρά με την οποία θα επισκεφτείτε το κάθε σημείο για να προχωρήσει η ιστορία. Είναι όμως απαραίτητα για ολοκληρωθεί η ιστορία και αποτελούν σημαντικούς κόμβους στο δρόμο για την τελική πορεία προς την κορυφή. Μετά την επίσκεψη αυτών των landmarks οι συντεταγμένες διαγράφονται και βρίσκεσαι ένα βήμα πιο κοντά προς το τέλος. Και όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο τρόπος ανάγνωσης του χάρτη και εύρεσης των σημείων αυτών αποτελούν τον έναν, μοναδικό και ιδιότυπο γρίφου του παιχνιδιού. Για αν κάτι καταφέρνει καλά το Kholat, είναι στο να χαθείς στο περιβάλλον του.

Το να πιαστείς από τα πνεύματα φωτιάς είναι μόνο μία από τις διάφορες περιπτώσεις εκνευριστικού θανάτου στο Kholat. Υπάρχουν διάφορες παγίδες κρυμμένες σε ορισμένα σημεία του περιβάλλοντος που αδημονούν για να σε σκοτώσουν ακαριαία και κάποιες προεξοχές από τις οποίες θέλεις να κατέβεις για να καταλήξεις νεκρός από ελεύθερη πτώση σε γκρεμό. Αυτοί οι φτηνοί θάνατοι δεν θα ήταν τόσο σημαντικό πρόβλημα αν μπορούσατε να αποθηκεύσετε αναπάσα στιγμή, αλλά οι σχεδιαστές βρήκαν έναν «πονηρό» τρόπο για να αυξήσουν το χρόνο παιξίματος του παιχνιδιού. Αυτό σημαίνει ότι αν προσπαθήσεις να εξερευνήσεις μια νέα και άγνωστη περιοχή χωρίς να είσαι βέβαιος ότι θα βρεις ένα νέο σημείο αυτό-αποθήκευσης, τότε το πιθανότερο σενάριο είναι να χάσεις ένα μισάωρο άσκοπης περιπλάνησης από έναν ξαφνικό φτηνό θάνατο. Για ένα παιχνίδι που θέλει να ενθαρρύνει την εξερεύνηση, το Kholat κάνει σίγουρα κάνει ό,τι μπορεί σε κάθε στροφή του για να το αποτρέψει!

Σαν πας στο πηγαιμό για το Kholat...

θα εύχεσαι να μην το είχες ξεκινήσει ποτέ αυτό το ταξίδι. Τελικά, παρά την ιδιαίτερη ιδέα, τα πλούσια και εξαιρετικά γραφικά, το Kholat προσπαθεί να ισορροπήσει σε δύο λεπτές γραμμές και αποτυγχάνει. Ως ένα παιχνίδι τρόμου δεν είναι καθόλου τρομακτικό (ή έστω ελάχιστα τρομακτικό) και  η ταμπέλα «adventure» είναι αφορμή για μεγάλη συζήτηση στο τι περιλαμβάνεται κάτω αυτόν τον όρο... Συστήνεται ως μια ατμοσφαιρική και τρομακτική περιπέτεια εξερεύνησης, αλλά η φτωχή και ελλιπής ιστορία με τους ανύπαρκτους γρίφους, τον μη-βοηθητικό χάρτη σε συνδυασμό με την άσκοπη περιήγηση και τους πολλαπλούς θανάτους θα σε κάνουν να βαρεθείς πολύ γρήγορα... Ήθελα πραγματικά να μου αρέσει το Κholat, αλλά γρήγορα απογοητεύτηκα. Αμφιβάλλω αν το Kholat θα μείνει στην ιστορία ως οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα παιχνίδι που θάφτηκε στο παχύ και παγωμένο χιόνι των υψηλών του φιλοδοξιών.