Ni-Βi-Ru: Age of Secrets

Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Martin Holan, ενός αρχαιολόγου του οποίου η κοντινότερη επαφή με την επιστήμη του συνιστάται στο να διεκπαιρώνει δουλειά γραφείου ταξινομώντας αρχειακό υλικό. Ξαφνικά δέχεσαι ένα τηλεφώνημα απο τον θείο σου, τον καθηγητή Wilde, ο οποίος σου αναφέρει μία εκπληκτική ανακάλυψη: Στην Βοημία, εργάτες που έσκαβαν για την εξόρυξη μιας οδικής αρτηρίας έφεραν στο φως ένα εγκαταλλελειμένο ορυχείο που χρονολογείται γύρω στο 1940 και χρησιμοποιούνταν απο τους Nazi για κάποια μυστήρια πειράματα. Ο θείος σου είναι πεπεισμένος ότι τα πειράματα των Ναζί εκεί σχετίζονταν με τον άγνωστο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος Nibiru και τα οποία ίσως κρύβουν πολύτιμα μυστικά. Δέχεσαι να διερευνήσεις την υπόθεση, μιας και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να ξεφύγεις απο το χαρτομάνι που σε πλακώνει.
 
Θα έλεγα πως το σενάριο είναι η κλασσική αποτύπωση του τρίπτυχου "Ναζί - απαγορευμένα και μυστηριώδη πειράματα - εξωγήινοι πολιτισμοί". Αρκετά ενδιαφέρων σαν σύλληψη αλλά κάπου στην πορεία τα πράγματα μπερδεύονται λίγο με συνέπεια ο παίκτης κάπου να χάνει τον ειρμό της σκέψης των σεναριογράφων του παιχνιδιού. Και αυτό γιατι σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι αρκετά ξεκάθαρες οι ενέργειες του ήρωα ο οποίος πηγαίνει απο το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο για να μελετήσει πράγματα τα οποία αρχικά μοιάζουν άσχετα μεταξύ τους και ασύνδετα με το storyline. Απο την μέση του παιχνιδιού και μετά το σενάριο στρώνει κάπως αλλά και πάλι δεν αποπνέει την δύναμη που αρχικά υποσχόταν.

 
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλά και χρησιμοποιούν μια εξελιγμένη έκδοση - απ' ότι λέει η εταιρεία - της μηχανής που χρησιμοποιήθηκε και στο Black Mirror (ΒΜ). Δηλαδή 2D pre-rendered backgrounds με 3D μοντέλα χαρακτήρων. Σίγουρα είναι αρκετά καλά αλλά δεν πείθομαι απόλυτα ότι η μηχανή τους εξελίχθηκε όσο θα έπρεπε, σε σχέση με το BM τουλάχιστον. Συν τοις άλλοις είναι αρκετά "φωτεινά", πράγμα που εμένα δεν μου άρεσε μιας και δεν υπήρχε αυτή η μουντάδα και η σκοτεινιά που τόσο πολύ αγάπησα στο BM. Σημειώστε επίσης ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου cut-scenes, με εξαίρεση το φινάλε και κάποια άλλα εμβόλιμα στο παιχνίδι που είναι περισσότερο transportation cinematics. Τι εννοώ με αυτό; Απλά, όταν πηγαίνεις απο το ένα μέρος στο άλλο, εμφανίζεται ένα μικρό cinematic που δείχνει ένα αυτοκίνητο να τρέχει στον δρόμο, ένα αεροπλάνο που απογειώνεται κ.ο.κ!
 
Η μουσική επένδυση, απο την άλλη πλευρά είναι ποικίλη και ευχάριστη με όμορφα μουσικά θέματα να πλαισιώνουν την αναζήτηση του ήρωα. Το πρόβλημα με το απαράδεκτο speech που είχε το BM υπάρχει και εδώ, ειδικότερα όσον αφορά αυτό του κεντρικού ήρωα αφού σε αρκετές περιπτώσεις ακούγεται σαν κάποιος μη αγγλόφωνος να διαβάζει φωνητικά ένα αγγλικό κείμενο. Σχετικά με το speech των άλλων χαρακτήρων τα πράγματα είναι περίπου στα ίδια επίπεδα αλλά τα προσχήματα σώζονται κάπως απο το γεγονός ότι κανείς χαρακτήρας δεν είναι Αγγλος, οπότε για παράδειγμα είναι λογικό κάποιος π.χ Γερμανός στο παιχνίδι να μιλάει με αστεία αγγλική προφορά.

 
Ο χειρισμός είναι απόλυτα πανομοιότυπος με το BM. Δηλαδή κάνοντας κλικ με το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού σέ ένα αντικείμενο στην οθόνη (όταν ο κέρσορας είναι φυσικά ενεργός) ο ήρωας θα διαδράσει με αυτό. Σε μερικές περιπτώσεις λειτουργεί και το δεξί κλικ σαν look αλλά όχι πάντα. Πάντως καλό είναι να δοκιμάζετε και τα δύο πλήκτρα σε όλα τα αντικείμενα. Προσέξτε επίσης ότι, όπως και στο BM, ετσι και στο NiBiRu πρέπει να κάνετε συνεχώς κλικ σε ένα αντικείμενο μέχρι ο κέρσορας να γίνει ανενεργός. Όσο είναι ενεργός σημαίνει ότι το αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να ελεγχθεί περαιτέρω. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις κάποια αντικείμενα γίνονται ενεργά ενώ πριν δεν ήταν κάτι που εξαρτάται απο την εξέλιξη της δράσης και απο την εκ νέου χρησιμότητα που έχει ο Martin για αυτά. Επίσης, το inventory βρίσκεται στο κάτω μέρος της οθόνη ενώ επάνω αριστερά βρίσκεται το Control Panel οπού μπορούμε να κάνουμε save, load, quit και να δούμε τα options.
 
Στον τομέα της ατμόσφαιρας είναι που τελικά το NiBiRu χάνει το στοίχημα. Απλά δεν καταφέρνει απόλυτα να ενσωματώσει τον παίχτη μέσα του και να τον κάνει να νιώσει μέρος της ιστορίας, κάτι που το ΒΜ το είχε καταφέρει στον απόλυτο βαθμό. Δημιουργείται αμέσως η εντύπωση ότι ο Martin απλά περιφέρεται απο το ένα μέρος στο άλλο απλά για να συγκεντρώνει στοιχεία και δεν με έπεισε σε κανένα σημείο ότι εγκολπώνεται οργανικά στις έντονες σεναριακές εξελίξεις και ανατροπές. Λειπει στο έπακρο αυτή η απίστευτη σκοτεινή δύναμη που αναδυόταν απο το ΒΜ και που κατάφερνε να παγιδέψει απο τις πρώτες στιγμές τον παίχτη. Πολλές φορές ένιωσα διεκπεραιωτικά απέναντι στο NiBiRu και ήθελα να προχωρήσω σεναριακά, μιας και είχα κουραστεί απο το σημείο στο οποίο βρισκόμουν.
 
Οι γρίφοι απο την άλλη είναι η απόθεωση του ορθολογισμού. Βασίζονται σχεδόν ολοκληρωτικά στην χρησιμοποίηση των σωστών αντικειμένων απο το inventory και πραγματικά σε κανένα σημείο δεν θα νιώσετε ότι η λύση ενός γρίφου ήταν παράλογη, με εξαίρεση φυσικά τον τρόπο που θα πρέπει να βρείτε για να ανατινάξετε μία μυστική είσοδο μέσα στα ορυχεία. Όσοι απο εσάς είναι φιλόζωοι σίγουρα θα εκνευριστούν! Αυτός ο εξορθολογισμός της δράσης κάνει το παιχνίδι υπερβολικά εύκολο με συνέπεια να μην κολλήσω πουθενά και να το ολοκληρώσω σε περίπου 2 μέρες! Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού καταλαβαίνοντας προφανώς ότι το παιχνίδι παραείναι εύκολο, ενσωμάτωσαν κάποια άσχετα puzzles σε κάποια σημεία προκειμένου να "καθυστερήσουν" λίγο των παίχτη απο το να το τελειώσει πολύ γρήγορα. Δεν πρόκειται για τίποτα το εξαιρετικά δύσκολο, εξαιρουμένου φυσικά ενός κυκλώπειας δυσκολίας puzzle (ναι, αυτό με τις χάντρες) στον ναό τον Mayas στο Μεξικό.

 
Πραγματικά. όποιος κατάφερε να το λύσει μόνος του, του αξίζουν όχι απλά έπαινοι, αλλά η είσοδος στο Hall of Fame του adventure gaming. Φυσικά κάποιο μέλος απο το team του Adventure Advocate τα κατάφερε και της αξιζουν οι υποκλίσεις όλων μας! Σημειώστε δε, ότι υπάρχει και ένα slider (εδώ ο υποφαινόμενος συντάκτης του review τρέχει ουρλιάζοντας απο παραφροσύνη προς την έξοδο μιας και έχει ψυχολογικό τραύμα με τα sliders), αλλά είναι με 9 τετραγωνάκια, δηλαδή 3x3, οπότε και δεν θα συναντήσετε ιδιαίτερη δυσκολία.
 
Περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία το συγκεκριμένο παιχνίδι, μιας και είχα εντυπωσιαστεί στο έπακρο απο τπ BM. Δυστυχώς, οι προσδοκίες μου δεν ικανοποιήθηκαν και ως εκ τούτου απογοητεύτηκα. Εκεί που περίμενα ένα δομημένα άρτιο τίτλο και με υποβλητική ατμόσφαιρα βρέθηκα απέναντι σε ένα "ούτε κρύο ούτε ζέστη" adventure που δεν κατάφερε να με κάνει να κολλήσω μαζί του. Ίσως επειδή περίμενα πολλά και πήρα λίγα, ίσως επειδή ανέμενα να ξεπεράσει το BM, δεν μπορώ να απαντήσω με ακρίβεια. Στα μείον είναι φυσικά και το γεγονός ότι παραείναι εύκολο και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ακόμα και ένας μέτριας εμπειρίας παίκτης θα χρειαστεί πάνω απο δύο απογεύματα για να το ολοκληρώσει. Πάντως το Ni-Bi-Ru δεν είναι το δεύτερο παιχνίδι της εταιρείας Unknown Identity. Είναι ένα remake του πρώτου της τίτλου, του Posel Bohu, που είχε κυκλοφορήσει το 1998 και υπήρχε μόνο στην τσέχικη γλώσσα. Ισώς αυτό να εξηγεί γιατί δεν είναι τόσο ποιοτικό, μιας και αποτελεί την πρώτη τους ουσιαστικά προσπάθεια. Πάντως εγώ τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα με εκπλήξουν πάλι, αυτή την φορά όμως θετικά