Sam & Max Ep. 104 : Abe Lincoln must die!

Ο πόλεμος των Άσπρων

Σενάριο – Πλοκή

We’ve got to stop the President, Max!
Let’s use the two most important tools of democracy: guns and ammo.

Απάλλαξαν έναν παραστρατημένο πρώην τηλεαστέρα από την υπερανεπτυγμένη του κώμη, πρωταγωνίστησαν στις πλέον ανούσιες τηλεοπτικές εκπομπές της τηλεόρασης και τελικά ανταμείφθηκαν με μια θέση στην πιο φωτορυθμική μαφία της σύγχρονης ιστορίας. Όλα αυτά με έξοδα του κράτους. Αναπόφευκτα, ήρθε η ώρα ο Sam και ο Max να εξαργυρώσουν την αμέριστη ευγνωμοσύνη των πολιτών γι’ αυτές τους τις υπηρεσίες. Η ευκαιρία θα τους δοθεί όταν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής αρχίσει να φανερώνει σημάδια ανορθόδοξης νομοθετικής συμπεριφοράς και τα σαΐνια της Freelance Police πάρουν την άδεια για να αψηφήσουν απροκάλυπτα το μονοπώλιό του σε παρόμοιες ενέργειες.

Παρότι ορισμένα χιουμοριστικά πυρά καρπαζώνουν αυστηρά και μόνο το σβέρκο της Αμερικάνικης πολιτικής ιστορίας, τα περισσότερα ευτυχώς γίνονται αντιληπτά ως τέτοια και εκτός Λευκού Οίκου, διότι τα σκάνδαλα ή οι γκάφες που τα ενέπνευσαν είχαν απασχολήσει ή εξακολουθούν να απασχολούν εξίσου το παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Ο ζαβλακωμένος πρόεδρος, η αδιάβλητη εκλογική διαδικασία και οι αγέλαστοι πράκτορες με το μαγνητοφωνημένο λεξιλόγιο και τη κοντόφθαλμη αίσθηση καθήκοντος καταφέρνουν να γεμίσουν ασφυκτικά έναν παλλόμενο χαρτοφύλακα γέλιου, βαμμένου στα χρώματα της αστερόεσσας. 

Γραφικά – Ήχος –  Γρίφοι

Ants are just like people, aren’t they?
Yeah! Kinda cute from far away but really scary when you look at them through a microscope.

Τούτη τη φορά, τα τζιμάνια της Telltale χειρίστηκαν σωστά την ψευδαίσθηση της καινοτομίας αναδιοργανώνοντας πιο έξυπνα το υλικό τους σε σχέση με το The Mole, The Mob, and the Meatball. Αμέσως μετά τη δυναμική εισαγωγή, το παλαβό ντουέτο δεν βρίσκεται, όπως συνηθιζόταν ως τώρα, στο γραφείο του αλλά έξω από τον Λευκό Οίκο, πρόθυμο να τετραγωνίσει το οβάλ γραφείο προκειμένου να πετύχει το στόχο του. Η γραφική απόδοση της προεδρικής κατοικίας, του περιβόλου της και των άγρυπνων υπαλλήλων ασφαλείας, δίνει στους αρτίστες της Telltale τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους σε ένα θέμα κατά συνθήκη «αυστηρό» και ενδεχομένως δύσκαμπτο. Ωστόσο, τα καταφέρνουν περίφημα στην προσπάθειά τους να απλώσουν ένα πέπλο φαιδρότητας πάνω από το απροσπέλαστο φρούριο πολιτικών ζυμώσεων των ΗΠΑ χωρίς να υπερβάλλουν ιδιαίτερα εκτός, ίσως, από το μουσικοχορευτικό ιντερμέδιο των πρακτόρων όπου ο σουρεαλισμός περισσεύει. Οι χρωματισμοί των backgrounds, τα μοντέλα των πολυάριθμων χαρακτήρων και το animation έχουν δουλευτεί με λεπτομέρεια και κερδίζουν εύκολα τις εντυπώσεις προσφέροντας ταυτόχρονα μια ακόμα πινελιά ανανέωσης στο Abe Lincoln Must Die!.

Επιπλέον, τα ηχητικά θέματα που αντηχούν στις αίθουσες του Λευκού Οίκου και γύρω από αυτόν, παραλλάσσουν γνωστά εμβατήρια πατριωτικού αισθήματος χωρίς, παράλληλα, να τους λείπει το απαραίτητο σκέρτσο. Την ψήφο μας, όμως, κερδίζει, δίχως άλλο, το speech όλων ανεξαιρέτως των χαρακτήρων, αφού οι ηθοποιοί φαίνονται να το διασκεδάζουν αφάνταστα και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει πανηγυρικά.

Στην –εκτενέστερη παρά ποτέ- δράση του Abe Lincoln Must Die!, οι δημιουργοί κατάφεραν να προσδώσουν μια αξιοζήλευτη αίσθηση επικών αλλά και προσεκτικά κεντημένων εξελίξεων όπου το συγκυριακό και το τυχαίο φαντάζουν αναπόφευκτα μα ταυτόχρονα και τόσο απαραίτητα ώστε να δίνεται τελικά η εντύπωση μιας ατίθασης και ανεξέλεγκτης αρμονίας. Κάθε χαρακτήρας, αντικείμενο ή διαπλοκή αντίρροπων δυνάμεων πείθουν πως έχουν νόημα όταν ιδωθούν από τη κατάλληλη απόσταση, σαν ένα δαιδαλώδες και φαινομενικά ασυνάρτητο κοπάδι από κουκίδες που όταν κανείς αρχίσει να τις ενώνει ανταμείβεται με μια εντυπωσιακή εικόνα. Αυτή τη δυναμική το παιχνίδι την οφείλει, κατά κύριο λόγο, στους έξυπνα σχεδιασμένους γρίφους του, οι οποίοι δεν είναι όσο αφόρητα προφανείς τους θυμόμαστε από τα προηγούμενα τρία επεισόδια, πράγμα που κυρίως επιτυγχάνεται χάρη στον ευχάριστο πλουραλισμό των επιλογών αλληλεπίδρασης. 

Exit Poll

So, this means you’re not going to try our truth syrum, then?
Truth serum? What is truth but only the illusion of non-illusion?

Η Telltale αντιλαμβάνεται άριστα ότι, τουλάχιστον μέχρι το πέρας της Season One, δεν είναι απαραίτητο να επινοήσει τον τροχό από την αρχή προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό της. Όμως δεν βλάπτει να ελέγχει συχνά-πυκνά τη στάθμη του αέρα στα λάστιχα των τροχών διότι εξαιτίας της κατάστασης στην οποία είχαν περιέλθει μετά τη μαζική διαφυγή αέρα λόγω του Episode 3, η σκληροτράχηλη De Soto της σειράς πελαγοδρομούσε. Με το Abe Lincoln Must Die!, αποζημιώνει τους ολοένα και περισσότερους οπαδούς των παιχνιδιών της και κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι της χαμένης εμπιστοσύνης τους εν αναμονή και των δύο υπολειπόμενων κεφαλαίων της πρώτης σεζόν.

Έχοντας άξιο συμπαραστάτη και τον φανερά ενισχυμένο βαθμό δυσκολίας, το τέταρτο επεισόδιο της σειράς χαρίζει σχεδόν τριπλάσια διάρκεια δράσης από το αμέσως προηγούμενό του (ήτοι γύρω στις 4 - 4,5 ώρες), χωρίς ουδόλως να υστερεί σε σπιρτάδα, παραφροσύνη και απάνθρωπες τηλεφωνικές φάρσες. Οι ευφάνταστες εναλλαγές στην πλοκή και η διαρκής παλινδρόμηση ανάμεσα στις τοποθεσίες του παιχνιδιού, μεταφέρουν την αίσθηση ενός καλοκουρδισμένου πανδαιμόνιου που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια εκκωφαντική έκρηξη ψυχαγωγίας. Ίσως πιο εκκωφαντική κι από την κραυγή του ελεύθερου κόσμου όταν εκείνος πληροφορηθεί ότι ο Max είναι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, υπεύθυνος – μεταξύ άλλων – και για τον ορισμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Περιβάλλοντος…