Hans Christian Andersen: The Ugly Prince Duckling

Adventure games και κλασικά παραμύθια. Αρκετά χρόνια μετά τα King’s Quest της Sierra, όπου τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του Daventry συναντούσαν στις περιπλανήσεις τους τη Κοκκινοσκουφίτσα, τους Επτά Νάνους, τη Πεντάμορφη και το Τέρας, το λυχνάρι του Αλαντίν ή τη παρέα της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, μια νέα εταιρεία η Δανέζικη Guppyworks (http://www.guppyworks.com/) επιχειρεί να εμπλέξει και πάλι τα adventures με τα κλασικά παραμύθια μέσα από ένα παιχνίδι βασισμένο στη ζωή του Δανού παραμυθά Hans Christian Andersen.
 
Η αυλαία ανοίγει και στη σκηνή βρίσκεται ο ίδιος ο Hans Christian συντροφιά με το “ασχημόπαπο” της γνωστής ιστορίας και αρκετές ξύλινες μαριονέτες που θα αφηγηθούν τη ζωή του συγγραφέα μέσα από μια παράσταση κουκλοθεάτρου. Ο θεατής-παίκτης κάθεται αναπαυτικά στο PC του και το έργο αρχίζει.

Μια φορά κι έναν καιρό (συγκεκριμένα τον 19ο αιώνα) ήταν μια όμορφη αλλά ψηλομύτα πριγκίπισσα που ζούσε σ’ ένα μεγάλο κάστρο στη Κοπεγχάγη. Μόλις η πριγκίπισσα έγινε 15 ετών αποφάσισε να εγκαταλείψει το παλάτι και να αναζητήσει τον έρωτα και την περιπέτεια, περιπλανώμενη στους δρόμους της γραφικής πόλης. Ανήσυχος ο βασιλιάς πατέρας της έστειλε τον πιστό του σύμβουλο λόρδο Dunkelldorf για να την βρει και να την βρει να γυρίσει πίσω, καθώς σύμφωνα με το μύθο στο βασίλειό του σύντομα θα επικρατήσει το Κακό και ένας σατανικός μάγος θα εξαπολύσει δεκάδες trolls σε αναζήτηση της νεαρής πριγκίπισσας, προκειμένου να τη κάνει γυναίκα του. Την ίδια στιγμή που η Κοπεγχάγη είναι ανάστατη από τα μαντάτα για τους κινδύνους που καραδοκούν ένας νεαρός φτωχικής καταγωγής φτάνει στην πόλη χωρίς αποσκευές αλλά με ένα όνειρο: να γίνει ηθοποιός. Ο λεπτοκαμωμένος νέος είναι ο Hans Christian Andersen...

 
Στο παιχνίδι χειρίζεσαι τον ίδιο τον Hans Christian. Στόχος σου είναι να διεισδύσεις στο καλλιτεχνικό κύκλωμα της Κοπεγχάγης, ευελπιστώντας σε μια καριέρα στον χώρο του θεάτρου. Η γνωριμία σου με την κακομαθημένη πριγκίπισσα θα μεταβάλλει κάπως τον σκοπό σου, καθώς τώρα πλέον θα πρέπει να την σώσεις από τα trolls που τριγυρνούν στους δρόμους της πόλης, να νικήσεις τον Κακό μάγο που θέλει να την παντρευτεί και κυρίως να την οδηγήσεις με ασφάλεια από τις φτωχογειτονιές πίσω στο παλάτι. Για να αποκτήσεις πρόσβαση στις περιοχές της υψηλής τάξης, ώστε να πλησιάσεις το παλάτι, θα πρέπει να κάνεις μια σειρά από θελήματα για τους κατοίκους της πόλης, να βρίσκεις δουλειά, να μαζεύεις χρήματα και να βελτιώνεις το ντύσιμο, την εμφάνιση και τους τρόπους σου. Το παιχνίδι χωρίζεται σε πέντε πράξεις, που διαδραματίζονται σε πέντε διαφορετικές γειτονιές της Κοπεγχάγης. Σε κάθε πράξη το κοινωνικό status σου ανεβαίνει και έτσι αποκτάς πρόσβαση και στις αντίστοιχες περιοχές της “καλής κοινωνίας” της Δανέζικης πόλης.
 
Η εξέλιξη της δράσης του παιχνιδιού είναι μάλλον γραμμική και επαναλαμβανόμενη. Οι κάτοικοι της πόλης, γοητευτικοί ως προς τον σχεδιασμό και τη φωνή τους (speech), είναι σχετικά επίπεδοι και στατικοί, καθώς συνήθως επαναλαμβάνουν μια-δυο φράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, δίχως να φωτίζεται επαρκώς το υπόβαθρο του χαρακτήρα τους. Κουβέντα μαζί τους δεν πρόκειται να ανοιχτεί… Ο διάλογος είναι άγνωστη λέξη για το συγκεκριμένο adventure! Εξάλλου ο ίδιος Hans δεν μιλά καθόλου μέσα στο παιχνίδι παρά μόνο στα αφηγηματικά sequences μεταξύ των πράξεων. Όσοι αποκοιμήθηκαν με τις ιστορίες του γνωστού παραμυθά θα αναγνωρίσουν μεταξύ των κατοίκων της πόλης πλήθος ηρώων και καταστάσεων μεταφερμένα από τα βιβλία των παιδικών χρόνων. Στο http://www.hca.eu/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=5... υπάρχει εκτενής παρουσίαση των αναφορών αυτών. Το στοιχείο αυτό αν και προσθέτει λίγη μαγεία στο παιχνίδι δεν αξιοποιείται ιδιαίτερα αφού και αυτοί οι χαρακτήρες μοιάζουν χάρτινοι και συμμετέχουν ελάχιστα στη δράση.

Με τον ίδιο το Hans δύσκολα θα ταυτιστεί ο παίκτης. Ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του μεγάλου δημιουργού δεν προβάλλονται καθόλου –για να μην πω παρερμηνεύονται πλήρως- μέσω των ενεργειών του στο παιχνίδι. Οι ενέργειες αυτές περιλαμβάνουν απανωτά κλωτσίδια σε διάφορα αντικείμενα προκειμένου να εμφανιστούν κάποια παραπεταμένα νομίσματα, κλωτσιές σε ζώα –πράξη αδικαιολόγητη δίχως αντίκτυπο στην προώθηση της δράσης- και κλωτσιές σε ένα στρουμπουλό παιδάκι που διαρκώς εμφανίζεται στον δρόμο του Hans κλέβοντας χρήσιμα αντικείμενα, τα οποία -ελλείψει διαλόγου- ο ήρωας μας αποκτά με ξυλοφόρτωμα.

Γρίφοι υπάρχουν στο παιχνίδι και όλοι σχεδόν αφορούν τον εντοπισμό και τη χρήση ενός αντικειμένου για να προωθηθεί η δράση (π.χ. βρες τα κατάλληλα αντικείμενα για τον ράφτη, για να σου δώσει μια σφαίρα, που θα την τοποθετήσεις σε μια κοιλότητα και θα ανοίξει μια πόρτα). Δύο – τρεις “μηχανικοί” γρίφοι λογικής (mechanical puzzles) λύνονται σε ελάχιστο χρόνο, ενώ όταν σκάσουν μύτη τα trolls ο παίκτης θα πρέπει να επικαλεστεί τις stealth ικανότητές του για να τα βγάλει πέρα. Όχι ο ήρωας δεν πεθαίνει! Απλά ή ξεπαραδιάζεται (άσκοπο ροκάνισμα χρόνου) ή ξαναγυρνά στην αρχή της stealth σκηνής. Πάνω από 5-6 ώρες δεν χρειάζονται για να ολοκληρωθεί το ψηφιακό μας παραμύθι.
 
Ο χειρισμός είναι τυπικός point and click αν και υπάρχει και η δυνατότητα χρήσης του πληκτρολογίου. Γενικά ο χειρισμός του θα μπορούσε άνετα να παραλληλιστεί με την Εβδομάδα των Παθών που διανύουμε. Η κίνηση και κυρίως η μεταφορά από οθόνη σε οθόνη είναι μαρτύριο. Το pathfinding ξεχάστε το. Πρέπει να οδηγείς βήμα βήμα τον ήρωα στο επιθυμητό σημείο αν δεν θες να φάει σέντρα σε τοίχους και περαστικούς! Επίσης αν θες να βγεις από την οθόνη για να πας κάπου αλλού πρέπει να κάνεις τουλάχιστον καμιά δεκαριά κλικ προκειμένου να εισακουστεί το θέλημά σου. Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Είναι σαν να μη πέρασε από κανένα beta testing το παιχνίδι… Επίσης, για να ενεργοποιήσεις τη δράση σε κάποιο hotspot θα πρέπει να στέκεσαι σε πολύ συγκεκριμένο σημείο. Αλλιώς θα ξέρεις πως υπάρχει εκεί ένα clickable σημείο αλλά δεν θα συμβαίνει απολύτως τίποτα. Ο χειρισμός και η προβληματική κίνηση είναι το αγκάθι στη καρδιά του συγκεκριμένου παιχνιδιού.

 
Η μουσική επένδυση είναι αρκετά καλή και λειτουργεί ως υπόβαθρο δράσης δίχως να αποσπά τον παίκτη από τα τεκταινόμενα. Σε πολύ καλό επίπεδο και οι ομιλίες, δένουν σχεδόν απόλυτα με τους χαρακτήρες που συναντάς. Το διαμάντι του συγκεκριμένου τίτλου είναι ασφαλώς τα γραφικά του. Η Κοπεγχάγη του 19ου αιώνα εικονίζεται με σχετικό ρεαλισμό, τουλάχιστον ως προς το Βικτωριανό αρχιτεκτονικό στυλ, ενώ στο σχεδιασμό των ηρώων έχει υιοθετηθεί μια πιο καρτουνίστικη αισθητική, συμβατή κατά τη γνώμη μου με τον ονειρικό κόσμο του Δανού παραμυθά. Τα γραφικά πάντως συμβάλλουν σημαντικά στη δημιουργία μιας αρκετά ελκυστικής ατμόσφαιρας που σε κάνει να θες να ολοκληρώσεις το παιχνίδι παρόλα τα προβλήματά του.

Δείτε το σαν λαχταριστό ζαχαρωτό, τυλιγμένο σε εντυπωσιακό περιτύλιγμα, που θα καταναλώσετε σχετικά γρήγορα δίχως, όμως, κάποια θρεπτική αξία για τον οργανισμό σας...