Sam & Max Ep. 106 : Bright side of the moon!

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της βαρύτητας

Σενάριο – Πλοκή

“The past is only useful as fertilizer for the future.”

10 Μαϊου 2007. Ημέρα Ασυναρτησίας. Η στιγμή που η ανθρωπότητα καλείται να πληρώσει για τα αχρησιμοποίητα αποθέματα καλοσύνης στον οργανισμό της έχει έρθει πλέον τόσο κοντά ώστε μυρίζει η ανάσα της (από τη πείνα). Ανήμπορος ο πλανήτης παρακολουθεί, καθώς ένας εξωγήινα ευδιάθετος οργανισμός επιχειρεί να μετατρέψει όλους τους κατοίκους σε πειθήνιους θιασώτες της συντροφικότητας, της ειρήνης και της αλληλοκατανόησης, χωρίς καν να φορολογεί τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη που πλέον ανταλλάσσονται ανεξέλεγκτα μεταξύ των κατοίκων. Προτού όλα βυθιστούν στην κινούμενη άμμο του αλτρουισμού και της εκβιαστικής ευημερίας, τα αεικίνητα στελέχη της Freelance Police επεμβαίνουν ώστε να εξαλείψουν μια για πάντα αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο συνακόλουθα θα σήμαινε ότι οι αγαπημένες τους τηλεοπτικές εκπομπές ίσως έπαυαν να προβάλλονται. Οριστικά.

Ψηλαφίζοντας το εν δυνάμει γόνιμο ζήτημα της παγκόσμιας αποχαύνωσης η οποία απειλεί να γλυτώσει τους ανθρώπους από την ενοχή της επιλογής ανάμεσα στο καλό, το κακό και το ωφέλιμο, το σενάριο του Bright Side of the Moon χρήζει τους πρωταγωνιστές του -για άλλη μια φορά- θεματοφύλακες της αναρχίας. Τι κι αν το βασικό τους κίνητρο μοιάζει να είναι, απλώς, η εξασφάλιση της γνώριμης καθημερινότητάς τους; Σημασία έχει ότι, παρεμπιπτόντως, επιδιώκουν τη σωτηρία του πλανήτη από έναν διεστραμμένα καλοπροαίρετο σωτήρα ο οποίος, όμως, κατορθώνει τελικά να ακρωτηριάσει τη προσωπικότητά τους, στρέφοντας τον ένα ενάντια στον άλλο.

Γραφικά – Ήχος – Γρίφοι

There’s no such thing as “excessive” hugging, Sam.
Obviously, you’ve never been to a comic book convention.

Μια και το μεγαλύτερο κομμάτι της περιπέτειας εξελίσσεται στην επιφάνεια της Σελήνης, όπου βρίσκεται και η πρόσχαρη βάση επιχειρήσεων του Hugh Bliss, υπαίτιου για την ακόρεστη αγαλλίαση που έχει καταλάβει τη Γη, το γκρι είναι το πρώτο χρώμα που έρχεται στο νου. Ωστόσο, ο διακόσμητής εσωτερικών χώρων που ανέλαβε το Blister of Tranquility προφανώς είχε διαφορετική άποψη, εξού και η παρδαλή ατμόσφαιρα που δεσπόζει στο λημέρι του αχώνευτου πρισματολόγου. Πίσω στη Γη, ενδιαφέρον παρουσιάζει το μελαγχολικό μούχρωμα που βάφει τους δρόμους της γειτονιάς και επιτείνει την αίσθηση μιας τελεσίδικης κατάληξης της ιστορίας η οποία απασχόλησε το δίδυμο κατά τη διάρκεια της Season One. Αρκετές ώρες φαίνεται να έχουν επενδυθεί και στο animation αυτού του επεισοδίου, χαρίζοντας απολαυστικά στιγμιότυπα ειδικά κατά την τελική μονομαχία με τον ξυπόλητο φαφλατά Hugh Bliss, αλλά και τις εικόνες που συνοδεύουν τα End Credits.

Όσον αφορά τον ήχο, απόκοσμες, ψυχεδελικές μελωδίες ξεναγούν τον παίκτη στο Blister of Tranquility μεταφέροντας μια καταθλιπτική διάθεση η οποία αντιφάσκει με τον ενθουσιασμό των χρωμάτων. Δημιουργείται έτσι μια εσκεμμένα άβολη ατμόσφαιρα που σιωπηλά προειδοποιεί πως η επιφανειακή γαλήνη είναι συχνά παραπλανητική και επιτηδευμένη (αυτό το είχα καταλάβει και χωρίς να εντρυφήσω στην Prismatology, αλλά εν πάση περιπτώσει). Συνολικά, το score του παιχνιδιού υπηρετεί μια πλεονάζουσα δραματικότητα (τα ενδότερα του Blister of Tranquility έχουν μια πομπώδη επένδυση), αφενός διότι η ιστορία, θεωρητικά, κορυφώνεται, αφετέρου γιατί μια αόρατη απειλή δείχνει να έχει ποτίσει τη στρατόσφαιρα.

Συνεπές προς τα δύο πρόσφατα κεφάλαια της σεζόν, το Bright Side of the Moon παροτρύνει την επιστράτευση ορισμένων πιο περίπλοκων ατραπών σκέψης προκειμένου να προχωρήσει το παιχνίδι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απουσιάζει η γνωστή γενναιοδωρία που διακατέχει συνολικά τη σειρά στον τομέα των γρίφων. Παρόλα αυτά, δύο – τρεις απρόσμενες καταστάσεις όπου η απαιτούμενη ενέργεια –παρότι λογική μέσα στα σουρεαλιστικά πλαίσια του παιχνιδιού- αργεί να κάνει την εμφάνισή της στο μυαλό του παίκτη, μπορεί να οδηγήσουν σε αμηχανία και άσκοπες περιπλανήσεις, οι οποίες αυξάνουν ελαφρώς και την αντοχή του Episode 6 στο χρόνο. Πάντως, τιμητικό για την ομάδα της Telltale παραμένει το γεγονός ότι τα puzzles διατηρούν τη σπιρτάδα και την πειστική τους αλληλεξάρτηση με τα τεκταινόμενα, στοιχείο που αντιμετωπίζεται συχνά ως πολυτέλεια στους χαλεπούς καιρούς τους οποίους διανύουμε.

Αποτίμηση

Is pure happiness a lie? Is peace on earth a hopeless dream? Are unicorns imaginary?
Mostly, probably, and it depends on how far you live from a facility that processes nuclear waste.

Μετά τα πρώτα πέντε επεισόδια, οι Sam και Max πέτυχαν να κατατροπώσουν κάθε απόπειρα μαζικού υπνωτισμού στη Γη που σκοπό είχε να υποσκελίσει τις ήδη υπάρχουσες μεθόδους χειραγώγησης τις οποίες γνωρίζουμε και –απ’ ότι μας λένε- αγαπάμε. Η μετατόπιση της δράσης στο Φεγγάρι, προδίδει και τη σαφή επιθυμία των δημιουργών να δώσουν μια επιπλέον διάσταση στη μάχη του ηφαιστειογενούς διδύμου με τον ενορχηστρωτή αυτής της ανίερης εκστρατείας ενώ ταυτόχρονα τους προσφέρεται η ευκαιρία να σκαρώσουν φαιδρές καταστάσεις ευρύτερης κλίμακας (η εκποίηση των ΗΠΑ και ο χειρισμός του δορυφόρου, για παράδειγμα). Το αποτέλεσμα λειτουργεί ικανοποιητικά ως επίλογος στη σατιρική σειρά επεισοδίων Sam and Max αλλά δεν καταφέρνει να κρύψει την απουσία γνήσια ξεκαρδιστικών περιστατικών που αυθονούσαν στα προηγούμενα δύο –κυρίως- επεισόδια ενώ ταυτόχρονα απογοητεύει ελαφρώς με την αποκάλυψη της πραγματική φύσης του ιθύνοντα νού πίσω από όλη τη φασαρία με τον υπνωτισμό. Η δράση, παρότι ευχάριστη, μοιάζει ανεξήγητα υποτονική, ίσως και λόγω του ότι οι κωμικές στιχομυθίες σπανίζουν συγκριτικά με το Abe Lincoln Must Die! ή το Reality 2.0, όπως και κάποιος νέος χαρακτήρας που ίσως έδινε πρόσθετο ενδιαφέρον στη πλοκή.

Έτσι, αν και μερικώς ετερόφωτο πνευματικά, το Bright Side of the Moon χαρίζει γύρω στις 3 ώρες διασκεδαστικών περιπάτων στο διάστημα, έναν Max ποικίλων συναισθηματικών αποχρώσεων και την απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα: τελικά η άγνοια είναι ευτυχία ή μήπως η ευτυχία απλώς αγνοείται τη σήμερον ημέρα;