Tales of Monkey Island Ch.4: The Trial & Execution of Guybrush Threepwood

Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι για έναν reviewer να πρέπει να σκεφτεί τόσους πολλούς και διαφορετικούς προλόγους, ουσιαστικά για να περιγράψει το ίδιο παιχνίδι. Έχοντας γράψει τις κριτικές και για τα τρία προηγούμενα επεισόδια του ‘Tales from Monkey Island’, πραγματικά έχω αρχίσει να ξεμένω από ιδέες σχετικά με το πώς πρέπει να ανοίξω το άρθρο. Ας αρκεστώ λοιπόν στο να δηλώσω απόλυτα γοητευμένος από το ‘The Trial and Execution of Guybrush Threepwood’, το καλύτερο κατά τη γνώμη μου – μέχρι το επόμενο βέβαια – επεισόδιο της σειράς.
 
Τo τέταρτο επεισόδιο λοιπόν μας επιστρέφει πίσω στο Flotsam Island, το οποίο γνωρίσαμε στο ξεκίνημα της περιπέτειας μας. Κατά την επάνοδο μας αυτή, βρισκόμαστε απέναντι στους χαρακτήρες που γνωρίσαμε στο ‘Launch of the Screaming Narwhal’, όπου μας κατηγορούν για μία σειρά ειδεχθών και αποτρόπαιων εγκλημάτων (νομίζατε ότι θα την γλιτώνατε για τον ψεύτικο Ninja Dave ε;). Οδηγούμαστε έτσι στο δικαστήριο όπου πρέπει να αποδείξουμε την αθωότητα μας για κάθε μία από τις κατηγορίες. Αυτό το επιτυγχάνουμε βρίσκοντας έναν πραγματικά πολύ έξυπνο τρόπο να βγούμε από την φυλακή προσπαθώντας παράλληλα απεγνωσμένα να συλλέξουμε στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να καθαρίσουμε το λεκιασμένο όνομα και υπόληψη μας.
 
Στην συνέχεια πραγματικά λαμβάνει χώρα μια συνταρακτική αποκάλυψη η οποία μάλιστα αφορά την σειρά στο σύνολο της, εννοώντας όχι μόνο τα ‘Tales of Monkey Island’, αλλά και τα υπόλοιπα τέσσερα, ‘κανονικά’, Monkey Island. Δεν μπορώ να καταλάβω που το πάνε οι σχεδιαστές αλλά πιστεύω πως όλα θα εξηγηθούν πλήρως στο πέμπτο επεισόδιο. Αρκεί να σας πω πως αυτό που αποκαλύπτεται είναι αρκετά “βαρύ” για να μην εξηγηθεί πλήρως. Στο τέλος δε του παιχνιδιού θα συμβεί κάτι το οποίο είμαι σίγουρος ότι δεν περιμένατε ποτέ να συμβεί. Φυσικά δεν πρόκειται να σας το αποκαλύψω αλλά αναλογιστείτε το εξής: τί δεν θα περιμένατε ποτέ, μα ποτέ, να συμβεί σε ένα παιχνίδι Monkey Island; Η απάντηση στο φινάλε του ‘The Trial and Execution of Guybrush Threepwood’. Σε γενικές γραμμές το σενάριο του επεισοδίου αυτού εξελίσσει αρκετά την δράση και την πλοκή της σειράς, κάνοντάς μας να περιμένουμε εναγωνίως το ‘Rise of the Pirate God’ που είναι και το τελικό επεισόδιο.
 
Έχω την εντύπωση πως αν σας μιλήσω για ακόμα μία φορά για τα τεχνικά στοιχεία του τίτλου ίσως ο κατηγορούμενος στην επερχόμενη δίκη να είμαι εγώ και όχι ο Guybrush. Πόσες φορές μπορώ να γράψω κάτι καινούριο για τα γραφικά του ίδιου ουσιαστικά παιχνιδιού; Έτσι, για το μόνο πράγμα που θα σας ενημερώσω σε ότι αφορά τα γραφικά, είναι ότι παρόλο που αυτό διαδραματίζεται στο γνωστό Flotsam Island, δεν θα βιώσετε την απόλυτη επανάληψη του πρώτου επεισοδίου, αφενός γιατί τώρα έχουν ανοίξει κάποιες επιπλέον τοποθεσίες και αφετέρου γιατί τα γεγονότα του ‘TaEoGT’ διαδραματίζονται τη νύχτα και όχι την ημέρα. Κατά τα άλλα, τα γραφικά είναι σχεδόν πανομοιότυπα με τα υπόλοιπα επεισόδια της σειράς και δεν έχουν καμία παραλλαγή ή διαφοροποίηση.
 
Οι φωνές των χαρακτήρων κινούνται στα γνωστά υψηλά επίπεδα με εξαίρεση βέβαια την εκτός κλίματος φωνή της Elaine, η οποία έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα ενοχλητική όσο εξελίσσεται η σειρά. Τι να κάνουμε όμως, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Τέλος, εκπληκτική από κάθε άποψη είναι η φωνή του Stan ενώ και η επανεμφάνιση του λατρεμένου αυτού χαρακτήρα προκαλεί ντελίριο γέλιου τόσο με την συμπεριφορά του όσο και με τις γνωστές τρέλες και κασκάντες του.
 

Αυτό όμως που καταφέρνει να εντυπωσιάσει τον παίκτη στο ‘The Trial and Execution of Guybrush Threepwood’ είναι η δομή, η δράση και η ποικιλία στους γρίφους του. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι χορταστικά μεγάλη σε μέγεθος και έκταση (για τα δεδομένα ενός επεισοδίου πάντα) και πιστεύω πως δύσκολα θα το αφήσετε πριν το ολοκληρώσετε. Επιπροσθέτως, ο τρόπος που έχουν σχεδιαστεί τα υπο-κεφάλαιά του είναι υποδειγματικός, αν και από την αρχή σας πετάει στα βαθιά δίνοντας σας απλόχερα πολλές προκλήσεις να αντιμετωπίσετε.
 
Στην αρχή λοιπόν θα πρέπει να καθαρίσετε το όνομα σας από τις κατηγορίες, όπερ σημαίνει πως θα πρέπει να βρείτε τον τρόπο να αντικρούσετε ξεχωριστά τον κάθε μάρτυρα κατηγορίας, είτε βρίσκοντας αποδεικτικά στοιχεία υπέρ σας, είτε προσβάλλοντας την αξιοπιστία των μαρτύρων αυτών. Κατόπιν, η Elaine εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο και θα πρέπει να την καλέσετε με την σειρά της στο δικαστήριο για να καταθέσει υπέρ σας. Αυτό κατά την γνώμη μου είναι και το πιο αδύναμο στοιχείο της πλοκής. Το κομμάτι αυτό είναι άσχημα σχεδιασμένο και ο τρόπος με τον οποίο παραδίδετε τελικά την κλήση για το δικαστήριο στα χέρια της Elaine είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλος.
 
Ύστερα ακολουθεί το καλύτερο σημείο της δράσης του παιχνιδιού, όπου λύνοντας μία σειρά γρίφων θα πρέπει να ‘θρέψετε’ τον La Esponja Grande ώστε να μεταμορφωθεί από έναν άκακο και ταπεινό σφουγγαράκι στον τρομερό μαγνήτη της κατάρας βουντού από την οποία πρέπει να θεραπεύεστε τους πειρατές, που βέβαια αποτελούν και την μοναδική ομάδα υψηλού κινδύνου για αυτή. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ‘Feast for the Senses’ και πραγματικά απόλαυσα κάθε βήμα για την επίλυση της. Συν τοις άλλοις, ο χάρτης με τον οποίο σας έχει προμηθεύσει η Voodoo Lady για να σας βοηθήσει, κρύβει και έναν πανέξυπνο γρίφο, ο οποίος αν και σχετικά απλός, είναι σχεδιασμένος και υλοποιημένος με ευρηματικό τρόπο.
 
Εδώ θα ήθελα να σχολιάσω ένα σημείο, το οποίο ίσως σας φανεί λεπτομέρεια, αλλά για μένα δείχνει την προσοχή και την επιμέλεια των δημιουργών του ‘The Trial and Execution of Guybrush Threepwood’. Κάποια στιγμή λοιπόν επισκεπτόμαστε και πάλι το εργαστήρι του – όχι και τόσο – Γάλλου De Singe, όπου στην κυριολεξία έχει συμβεί ένα πολύ άσχημο γεγονός. Το φοβερό είναι ότι μετά το γεγονός αυτό και ενώ είστε στον ίδιο χώρο, τα σχόλια του Guybrush όταν εξετάζετε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο είναι θλιμμένα και σχεδόν ‘άψυχα’, πράγμα που αποτυπώνει με τον πιο έντονο τρόπο το πόσο έχει στενοχωρηθεί ο ήρωας μας από το γεγονός που συνέβη πριν λίγο. Αυτή η λεπτομέρεια, για μένα αποτελεί περίτρανη ένδειξη το πόσο πολύ έχει προσεχθεί ο σχεδιασμός του παιχνιδιού και δείχνει – αν μη τι άλλο – την προσοχή αλλά και την φροντίδα που επέδειξαν οι άνθρωποι που δημιούργησαν το παιχνίδι.
 
Καταληκτικά λοιπόν, δηλώνω υπέρ του δέοντος γοητευμένος από το τέταρτο επεισόδιο της σειράς και περιμένω εναγωνίως την κατάληξη της ιστορίας στο ‘Rise of the Pirate God’. Μπορεί αρχικά να μην ήμουν και ιδιαίτερα θετικός απέναντι στο Tales of Monkey Island αλλά η αλήθεια είναι πως – με εξαίρεση το αναιμικό ‘The Siege of Spinner Cay – κάθε επεισόδιο έκρυβε την δική του γοητεία και δυναμική. Ραντεβού στο τελευταίο μέρος λοιπόν, όπου ελπίζω ακράδαντα σε ένα μεγαλειώδες φινάλε, αντάξιο του ονόματος του Monkey Island.