Preview: Al Emmo and the Dutchman's Mine

Θα ήθελα προτού πω οτιδήποτε για το παιχνίδι αυτό καθ' εαυτώ, να πω (σε όσους δε το γνωρίζουν ήδη) πως δεν είμαι fan των παλιών, καλών adventures, εποχής Sierra. Κι αυτό είναι σημαντικό για το παιχνίδι που θα μιλήσουμε καθώς βασίζεται στην ευρύτερη λογική των παιχνιδιών εκείνης της εποχής. Αν το παιχνίδι έχει τη δύναμη να ξυπνήσει ευχάριστες αναμνήσεις ή να κάνει την καρδιά σας να σκιρτήσει όπως έκαναν τα παιχνίδια εκείνη την εποχή, πολύ φοβάμαι πως δε θα μπορέσω να σας το πω μιας και δεν είμαι ικανή να το νοιώσω. Αυτά ως γενικότερη σημείωση, για να μην αδικήσω το παιχνίδι, παραλείποντας να αναφέρω κάτι τόσο σημαντικό, όσο τι μπορεί να ξυπνήσει μέσα σας από τις παλιές καλές εποχές.

Τώρα, βλέποντάς το ως ένα παιχνίδι του σήμερα, ποιες είναι οι εντυπώσεις που αφήνει? Σίγουρα πολύ καλές. Μπορεί τα γραφικά του να μην είναι αυτά που θα περίμενε κανείς από ένα παιχνίδι του 2006 και μπορεί να υπάρχει ένα πρόβλημα με τα σημεία εξόδου στις περισσότερες οθόνες, αλλά δε νομίζω πως υπάρχει τίποτε άλλο να του προσάψω στα αρνητικά του. Όλα τα άλλα ανήκουν σίγουρα στα υπέρ. Να τα δούμε όμως λίγο αναλυτικότερα.

Η ιστορία (όσο την είδα να ξεδιπλώνεται σ' αυτό το πρώτο κεφάλαιο) αφορά στον Al Emmo που πασχίζοντας να γνωρίσει τι σημαίνει έρωτας -σχεδόν στα 40 του πλέον- πηγαίνει σε ένα μακρινό χωριό της Δύσης (κλασσική Far West κατάσταση) για να συναντήσει μία γυναίκα με την οποία είχαν κάποια αλληλογραφία. Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται όπως θα ήθελε. Η απογοήτευση ωστόσο δεν αργεί να αντικατασταθεί από τον ενθουσιασμό του κεραυνοβόλου έρωτα που τον χτυπά μόλις δει μία γοητευτική ύπαρξη στο χωριό. Μια γυναίκα που τη θέλουν όλοι. Μια γυναίκα για την οποία θα περάσει τα πάνδεινα προκειμένου να προσπαθήσει να την κερδίσει. Όλο αυτό περιβάλλεται από ένα πανέξυπνο χιούμορ που σίγουρα θα σε κάνει να γελάς με την καρδιά σου.

Η πλειοψηφία των γρίφων (τουλάχιστον σε αυτό το act, γιατί απ' όσο γνωρίζω υπάρχουν και timed puzzles και mini arcade games στη συνέχεια) είναι inventory based, και θα τολμούσα να πω πως παρότι λογικότατοι και άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ιστορία και το ύφος του παιχνιδιού, σε μερικά σημεία η φαντασία που απαιτούν είναι περισσότερη από τη συνήθη των adventures, των τελευταίων ετών τουλάχιστον. Προσοχή! Δεν είναι παράλογοι, απλώς θέλουν να κάνεις κάποιους (διάφορους!) λογικούς συνειρμούς για να καταλήξεις στο πώς θα αντιμετωπίσεις μία κατάσταση. Αν βέβαια προσέχεις πολύ τους διάφορους διαλόγους, όλα γίνονται πιο εύκολα, μιας και το παιχνίδι σε κατευθύνει μέσω αυτών.

To σημαντικότερο χαρακτηριστικό του Al Emmo and the Lost Dutchman’s Mine όμως, είναι πως πρόκειται για ένα point and click adventure, που κινείται αποκλειστικά στο μοτίβο των κλασσικών παιχνιδιών της Sierra. Δεν υπάρχουν μεμονωμένα hot spots που περνώντας τον κέρσορα από πάνω τους θα δεις τι είναι κι αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Όλη η οθόνη και τα αντικείμενά της είναι ενεργά. Ναι, όλα! Ακόμη κι ο ουρανός, το χώμα, τα λουλούδια. Όλα! Κι όταν πηγαίνεις τον κέρσορα πάνω τους, δεν αλλάζει αυτόματα μορφή για να σου κάνει τη ζωή εύκολη και να δεις αν και τι μπορείς να κάνεις με το κάθε αντικείμενο. 

Μεταξύ των επιλογών που έχεις με ένα απλό κλικ, για να αλλάξει μορφή ο κέρσορας πάνω από κάθε αντικείμενο, υπάρχουν: περπάτα, εξέτασε, πάρε, μίλα, ή χρησιμοποίησε κάποιο αντικείμενο από το inventory. Σε κάθε σημείο πρέπει να δοκιμάζεις ό,τι θεωρείς λογικό -ή απλώς θες να δεις την αντίδραση του Al Emmo, και να δεις τι γίνεται. Η αλήθεια είναι πως αρχικά με παραξένεψε αυτή η επιλογή (είπαμε δεν είμαι της παλιάς γενιάς adventurer) και φοβήθηκα πως ο βαθμός δυσκολίας του παιχνιδιού θα πεταγόταν στα ύψη με αποτέλεσμα να το βαρεθώ γρήγορα. Έκανα λάθος όμως. Είναι ένα πολύ όμορφο σύστημα αλληλεπίδρασης με τον περιβάλλοντα χώρο που ειδικά λόγω των μοναδικών αντιδράσεων του χαρακτήρα και του αφηγητή γίνεται μία παράμετρος του παιχνιδιού που με ενθουσίασε. 

Οι αντιδράσεις του χαρακτήρα και του αφηγητή. Ένα πανέμορφο στοιχείο του παιχνιδιού. Εκτός από το χαρακτήρα του παιχνιδιού, ο Al Emmo, ο οποίος έχει πάντα κάτι να πει με την απλώς τέλεια φωνούλα του, υπάρχει άλλη μία παρουσία που μιλά συνέχεια, ο αφηγητής. Μια φωνή καυστική, κυνική, πανέξυπνη, μα πάνω απ’ όλα αστεία. Να δώσω ένα παράδειγμα που μου έρχεται τώρα στο μυαλό:

Προσπαθεί ο Al Emmo να πάρει κάτι μπουκάλια που βρίσκονται μπροστά-μπροστά στην οθόνη, κι ως εκ τούτου φαίνονται μεγαλύτερα (θέμα προοπτικής).
Αφηγητής: They're too big to take with you.
Al Emmo: No they're not. They're just closer to the screen.
Αφηγητής: Unless you can GET that close to the screen, quit trying to take them.
Al Emmo: Ok... fine. (μίζερα ειπωμένο μιας και δε μπορεί να πλησιάσει εκεί).

Από αυτό και μόνο το παράδειγμα καταλαβαίνει κανείς πόσο δουλεμένο είναι το εν λόγω παιχνίδι. Ολόκληρος διάλογος για ένα αντικείμενο που τελικά δεν είναι αξιοποιήσιμο. Κάπως έτσι είναι όλα τα σημεία της οθόνης: ενεργά κι ικανά να προκαλέσουν γέλιο, ακόμη κι αν τελικά δε σου χρειάζονται σε τίποτε τα αντικείμενα που εξετάζεις.

Συνοπτικά, θα έλεγα πως πρόκειται για ένα πολύ όμορφο παιχνίδι που φαντάζομαι πως εφόσον κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις κάποιου που δεν αναπολεί την παλιά καλή εποχή των adventures, σίγουρα θα μαγέψει τους παλιότερους!

Σημείωση: το παρόν preview βασίστηκε στο demo του παιχνιδιού.