Preview: Benoit Sokal's Paradise
Χμ, δύσκολα τα πράγματα, μιας και θα πρέπει να αναφερθώ, σε ένα από τα ιερά ονόματα (πλέον) του χώρου των adventures. Το portfolio του (όσον αφορά τα παιχνίδια τα οποία προσωπικά γνωρίζω) δεν είναι τόσο μακρύ όσο άλλων δημιουργών ωστόσο είναι αρκετά «βαρύ» όσον αφορά σε τίτλους που άφησαν ιστορία για την καλλιτεχνική τους αρτιότητα, την ατμόσφαιρα τους, την προσωπικότητα τους(!). Τα Amerzone–The Explorer’s Legacy, Syberia I και 2 (πολλοί όσοι τα έχουνε τοποθετήσει σε δυσθεώρητα ύψη στα παροιμιώδη εικονοστάσια τους και οι οποίοι πίνουν, επίσης, νερό στο όνομα του Sokal) ήταν τα πρώτα του projects που δημιουργήθηκαν σε συνεργασία με την Microids, και με το τέλος της προαναφερθείσας εταιρείας (τουλάχιστον όσον αφορά τα adventures) φθάσαμε επιτέλους στο επόμενο βήμα στο οποίο δεν εμπλέκονται πλέον μεγάλα εταιρικά σχήματα, αλλά μονάχα μια νεοσυσταθείσα εταιρεία, η οποία, και αποτελεί προσωπική κίνηση του Sokal.
Μέσα από τα παιχνίδια του συγκεκριμένου δημιουργού πολλοί ανακαλύπτουν πράγματα τα οποία και ίσως να μην υπάρχουν, αλλά ως γνωστό η ανθρώπινη φύση είναι τόσο αλλόκοτη που κατορθώνει να ανακαλύπτει πράγματα τα οποία δεν υφίστανται, ή αν ναι, μπορεί να δείχνουν κάτι το εξαιρετικά διαφορετικό και το οποίο μόνο ο δημιουργός γνωρίζει απόλυτα. Προσωπικά από το πρώτο παιχνίδι μου ‘χουν ελάχιστες εικόνες αλλά οι οποίες ωστόσο ήταν εξαιρετικού κάλλους. Ο ταχυδρόμος που περνά με το ποδήλατο του μέσα στο ερημικό δρομάκι ερχόμενος προς το σπίτι σου, και στο τέλος το «νέο» είδος. Τα Syberia όπως έχω αναφερθεί και πάλι, λανθασμένα θεωρούνται ως δυο διαφορετικοί τίτλοι, το αποτέλεσμα ολοκληρώνεται μόνο αν κάποιος παίξει και τα δυο παιχνίδια. Είναι σαν κάποιος να διαβάσει την Συντροφιά του Δακτυλιδιού του Tolkien να πει ότι διάβασε τον Αρχοντα των δακτυλιδιών. ;-)
Τέλος πάντων, πολλά ανέφερα για πρόλογο, κι όπως πάντα έκανα και την απαιτούμενη κριτική μου! Στο ψητό (ναι, ναι καλά στο θέμα μας!!) λοιπόν! Το Paradise είναι η πρώτη ανεξάρτητη κίνηση του Sokal η οποία αξιοποιεί το καλλιτεχνικό ταλέντο του έξω από την ομπρέλα μιας μεγάλης εταιρείας και που θα αποδείξει αν είναι ικανός να συνεχίσει να παράγει τίτλους ποιότητας που να μας δίνουν αυτό τον εξωτισμό που ορισμένες στιγμές αποζητάμε μέσα στην κοινότοπη, χέρσα από φαντασία κι ομορφιά ή μυστήριο, καθημερινότητα μας. Με την Kate Walker (Syberia) μας έδωσε μια ηρωίδα που μάλλον θα την θυμόμαστε για πολλά χρόνια σαν την γυναίκα που πραγματοποίησε το όνειρο κάποιου άλλου, θεωρώντας πως συγχρόνως πραγματοποιούσε το δικό της όνειρο. Ωραία ειπωμένη ιστορία, με αρκετά «λεπτά» ψήγματα humour και με κινηματογραφικού τύπου συναίσθημα. Επιτυχημένο εν μέρει και συνοδευόμενο από ένα εξαιρετικό soundtrack, το οποίο έφερε την μεγάλη οθόνη στο μικρό (ή όχι και τόσο μικρό) monitor του υπολογιστή μας.
Αυτή τη φορά έχουμε μια ακόμη νεαρή γυναίκα σε μια καινούργια αναζήτηση (τόσο εσωτερική (όχι δεν έχει καμία σχέση με φιλοσοφία), όσο και στον χώρο). H Ann Smith λοιπόν θα ταξιδέψει στην Maurania για έναν λόγο τον οποίο θα μας αποκαλύψει σταδιακά το παιχνίδι, ψάχνοντας για κάτι. Η Maurania ωστόσο βρίσκεται σε πολιτική αναταραχή έτσι ατυχώς (ή ευτυχώς για τους σκοπούς της ιστορίας μας και του παιχνιδιού) το αεροπλάνο της θα χτυπηθεί από τους επαναστάτες και εκείνη θα διασωθεί από τα συντρίμμια του από κάποιους και θα σταλεί στο παλάτι του πρίγκιπα της περιοχής, μέχρι να ανακτήσει τις δυνάμεις της και να θεραπευθεί. Αυτά είναι όλα όσα γνωρίζουμε με το ξεκίνημα της ιστορίας, και μάλιστα ορισμένα τα εικάζουμε απλά και μόνο! ;-)
Δεν θα μπω στην διαδικασία να το τελειώσω βιαστικά για να παραθέσω την ιστορία, ούτως ή άλλως ο καθένας όπως έχει αποδειχθεί παίζει το παιχνίδι για τον εαυτό του και βγάζει τα δικά του/της συμπεράσματα. Και δεν μου αρέσουν και τα spoilers!
Από την αρχή το παιχνίδι αποπνέει μια αίσθηση σχετικής φρεσκάδας ακόμη και όσον αφορά το interface του. Ξεχάστε την παράθεση επιλογών, New έως Quit, και σκεφθείτε ένα ωραίο πανελάκι που πιέζοντας τον κατάλληλο διακόπτη κινήστε μεταξύ των επιλογών. Όχι και το πλέον μοναδικό (αν παίζετε πολλά είδη παιχνιδιών) αλλά απλά διαφορετικό κι όμορφο. Στην υπόλοιπη οθόνη θα βλέπετε κατά διαστήματα ένα κατάμαυρο αιλουροειδές να βρυχάται και να σας κοιτάζει με στενεμένα μάτια. Τίποτα το ιδιαίτερο πάλι, αλλά ενδιαφέρον.
Πάμε new για να στήσουμε το profil (κοινώς το φάκελο για τα saves!) με το όνομα μας, και κατόπιν το παιχνίδι αρχίζει με ένα εξαιρετικό intro (τουλάχιστον από πλευράς λεπτομέρειας εικόνας) και το οποίο μας παραθέτει σκηνές από μια συζήτηση (σχέση με τα μελλούμενα), ένα αεροπλάνο που βάλλεται από δυνάμεις ξηράς, και τέλος την πτώση του. Η ηρωίδα μας (που πάσχει πλέον μετά την συντριβή του αεροπλάνου της από αμνησία) βρίσκεται στο παλάτι/χαρέμι ενός σπουδαίου πρίγκιπα της Maurania. Η ιστορία ξεκινά.
Το παιχνίδι είναι εντελώς απλό και όλα σε οδηγούν να κάνεις τις ενέργειες που πρέπει! Ναι, ναι, σωστά το μαντέψατε! Το γνωστό intuitive-αυτονόητο! ;-) Ένα κλικ εδώ για να κινηθείς (κατευθυντικός κέρσορας), ένα κλικ εκει για να μαζέψεις ένα αντικείμενο (κέρσορας περισυλλογής), ένα κλικ κάπου αλλού για να χρησιμοποιηθεί το επιλεγμένο από το inventory αντικείμενο (κέρσορας χρήσης). Άρα μιλάμε για ένα κατακάθαρο παραδοσιακότατο point & click interface δίχως αποκλίσεις. Οπότε έχω την αμυδρή ελπίδα οι φίλοι αυτής της κατηγορίας δεν θα απογοητευθούν και δεν θα το ρίξουν στην πυρά! Βέβαια μην περιμένετε το τέλειο pathfinding (να μην επαναλάβω ξανα το γνωστό τροπάριο περί 3D χαρακτήρα σε 2D σκηνικό, έτσι?). Από την στιγμή που θέλουμε ένα point & click adventure και κατανοούμε πως στις τεχνικές προγραμματισμού δεν είναι όλα ρόδινα δεχόμαστε πως μπορεί να κλικάρουμε σε ένα σημείο και να κάνει ο χαρακτήρας μια κίνηση μπροστά ή πίσω και μετά να πάει στο υποδειχθέν σημείο.
Ωραία ως εδώ; Ας συνεχίσουμε με την μουσική και τα ηχητικά εφφέ, αλλά επίσης και με τους διαλόγους (voices). Εδώ ενώ για την μουσική και τα εφφέ χώρου ως στιγμής (1ο κεφάλαιο) δεν έχω την παραμικρή ένσταση, δεν συμβαίνει το ίδιο και για τις φωνές. Εκεί κάπου το χάσανε λιγάκι, βέβαια ίσως να φταίει μόνο το Αγγλικό που έπαιξα ενώ το Γαλλικό ενδεχομένως να είναι τέλειο. Αυτό βέβαια μπορεί να το δει κάποιος γαλλομαθής και όχι η αφεντιά μου. Τέλος πάντων… Πίσω στην μουσική! Ανατολίτικη? Αφρικάνικη? Δεν μπορώ να πω με μεγάλη σιγουριά. Το μόνο που είμαι σε θέση να δηλώσω είναι πως πρόκειται για ήρεμη, ξένοιαστη, «λεπτή», και ευχάριστα νοσταλγική μουσική, ταιριαστή για ώρες χαλάρωσης και πιθανόν περισυλλογής. Πως λένε τα ανατολίτικα πνευστά (ζουρνάδες?), και τα κρουστά (τουμπερλέκι ίσως?) ? (Συγνώμη αλλά δεν τα ξέρω αυτά.) Θα ακούσετε καθαρή μουσική, και μάλιστα όχι στο στυλ που μας έχει συνηθίσει η νυχτερινή ελληνική ζωή να ακούμε ως ανατολίτικα. Σε ένα δυο σημεία μου έφερε στο μυαλό και κάτι από την μουσική του Lawrence της Αραβίας! Αρκεί πιστεύω για να σας δώσει μια αμυδρότατη ιδέα τι να αναμένετε.
Τι άλλο λέμε συνήθως? Α! Γρίφοι. Χμ…δύσκολο θέμα! Λοιπόν, όχι πολλά πράγματα, αλλά ούτε και εντελώς άσχετα ως στιγμής, μολονότι μερικά αντικείμενα δεν εντοπίζονταν εύκολα αν κάποιος δεν γύριζε ολόκληρο τον χώρο και να κοιτάζει σε σημεία ενδιαφέροντος τι μπορούσε να σηκώσει. Μερικοί είναι όντως περίεργοι ίσως γιατί κάποιος ίσως δυσκολευθεί να βρει το αντικείμενο. Άλλοι πάλι είναι piece of cake όπως λέμε στο χωριό μου. Εδώ δεν θα πω και πολλά γιατί οι γρίφοι είναι κάτι το απόλυτα υποκειμενικό! Ωστόσο έχει πολύ, μα πάρα πολύ, τρέξιμο! Get ready, set, go!
Eν κατακλείδι! Δίχως βαθύτατα και αντικειμενικά φιλοσοφημένες κρίσεις! Sokal, ατμόσφαιρα, μουσική, «όχι τόσο καλές» φωνές. Ιστορία, παραμυθένια εν μέρει με ελαφριές πολιτικές κοινωνικές προεκτάσεις (για όσους θέλουν να εμβαθύνουν περισσότερο). Και τέλος Sokal! Αμάν, όχι, δεν επαναλαμβάνομαι (όχι στην προκειμένη περίπτωση!) στο πρώτο τον θεώρησα δημιουργό, στο δεύτερο κατηγορία παιχνιδιών! ;-)
Βαθμολογία 4/5