Preview: Albino Lullaby

There are things known. There are things unknown. In between lie the doors of perception.

Υπάρχουν game developers που καταφέρνουν να κεντρίσουν την προσοχή μας ευθύς αμέσως, κι έπειτα μας πετάνε ψήγματα για να μας κάνουν να ανυπομονούμε για την εξέλιξη της ιστορίας, για την κατανόηση μιας κατά πώς φαίνεται πολύ σκοτεινής υπόθεσης. Η ApeLaw ανήκει σίγουρα σε αυτή την κατηγορία σχεδιαστών, και με ένα σύντομο preview του νέου της horror adventure κατάφερε να μας βάλει σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι την κυκλοφορία του πρώτου επεισοδίου (Witness the Demented) που αναμένεται εντός του έτους.

Όλα ξεκινάνε από ένα ατύχημα, ένα ατύχημα που ο άγνωστος και δίχως ταυτότητα ήρωάς μας ξαναζεί στη μνήμη του. Οδηγούσε ένα βράδυ σε κάποιο σκοτεινό, επαρχιακό δρόμο. Κάτι στεκόταν στη μέση του δρόμου, κάτι παράξενο· μια γκρι ανθρωπόμορφη τρόπον τινά μάζα, δίχως άκρα, με τεράστια μάτια. Ανακλαστικά, έστριψε απότομα το τιμόνι για να μην το χτυπήσει. Και πράγματι, κατάφερε να το αποφύγει· δεν απέφυγε, όμως, και το ατύχημα. Όταν έστρεψε προς τα πίσω το κεφάλι του για να δει τι ήταν αυτό το πράγμα, έστριψε άθελά του και το τιμόνι, στέλνοντας το αυτοκίνητο στο αντίθετο ρεύμα. Ο νόμος του Μέρφυ είναι ανίκητος, όμως, κι έτσι εκείνη τη στιγμή έτυχε να περνάει μια νταλίκα στο απέναντι ρεύμα. Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη.

(Ωραία, εδώ μαθαίνουμε διάφορα: βρισκόμαστε υπόγεια, σε μια φυλακή, και οι φύλακες είναι μάλλον ηλίθιοι)

Ξυπνάμε μέσα σε ένα κελί που γκρεμίζεται σε ελεύθερη πτώση. Μια πινακίδα κρέμεται μπροστά και μας καλωσορίζει: "Welcome home, child". Βρισκόμαστε κάπου, σε κάποιου είδους υπόγειες εγκαταστάσεις -μια υπόγεια φυλακή μάλλον. Υπάρχουν ράγες στο έδαφος, κάποιου είδους μίνι-τρενάκι μεταφοράς τσουλούσε εδώ. Ίσως αν το ακολουθήσουμε να καταλήγει κάπου. Παράλληλα, όμως, εξετάζουμε τα πάντα γύρω μας, μπας και καταλάβουμε πού βρισκόμαστε και τι συμβαίνει.

Ανακαλύπτουμε παντού ξεχασμένα χαρτιά, σημειώσεις ανθρώπων(;) που βρίσκονταν κάποτε εδώ. Τα σημειώματα αυτά ξετυλίγουν λίγο-λίγο τη μακάβρια και φρικιαστική ιστορία που αφηγείται το Albino Lullaby. Δέκα πλάσματα μεταλλαγμένα, μία γιαγιά θεός και τιμωρός. Μια απεχθής διαδικασία. Εμπλέκει μικρά παιδιά, αγόρια όλα, βεβήλωση και ακρωτηριασμό -για καλό, για να μεταλλαχθούν προς το καλύτερο, για να γίνουν σαν... αυτούς. Ποιοι είναι, όμως, "αυτοί"; Γιατί ζουν κρυμμένοι κάτω από τη γη; Γιατί φοβούνται πως δε θα συγχωρεθούν ποτέ για όσα έκαναν, κι ας έχουν πλέον ξεχαστεί; Οι άνθρωποι "του επάνω κόσμου" πώς εμπλέκονται σε όλο αυτό, και τι ακριβώς αγοράζουν;

Για να πάρουμε απαντήσεις, πρέπει να εξερευνήσουμε (οπτική πρώτου προσώπου, κίνηση με WASD) τον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε, διεξοδικά και αποτελεσματικά. Ο κόσμος, όμως, δεν είναι συνηθισμένος. Οι εγκαταστάσεις όπου βρισκόμαστε... αλλάζουν. Διαθέτουν κρυφά περάσματα, κρυμμένα δωμάτια, διαδρόμους που ξεπροβάλλουν πίσω από τοίχους, γέφυρες που μετακινούνται και συνδέουν διαφορετικά δωμάτια.

(Γιατί υπάρχουν τόσοι πίνακες με αηδιαστικά ζωύφια; Γιατί υπάρχει έστω και ένας;!)

Σημαντικό στοιχείο του gameplay είναι τα κόκκινα κουμπιά. Βλέπετε, υπάρχουν διάσπαρτα εδώ κι εκεί, και κάθε φορά που πατάμε ένα από αυτά, μεταβάλλουμε τη διάταξη του χώρου γύρω μας. Αυτόματα, η υπόγεια εγκατάσταση αλλάζει μορφή, κι εκεί που στεκόμασταν μπροστά σε έναν τοίχο, ξαφνικά αντικρύζουμε ένα διάδρομο που οδηγεί σε νέα δωμάτια, ενώ αυτό που μέχρι πριν λίγο ήταν το ταβάνι, ξαφνικά έγινε ο τοίχος στα δεξιά μας. Εντυπωσιακές αλλαγές που μας δίνουν μεγάλο κίνητρο να εξερευνήσουμε κάθε γωνιά. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως, αν εξαιρέσουμε αυτά τα κουμπιά, δεν αλληλεπιδράμε πολύ με το περιβάλλον γύρω μας.

Ένα ακόμη μεγάλο κομμάτι του gameplay απαρτίζεται από την προσπάθειά μας να κρατήσουμε την παρουσία μας μυστική από τα μεταμορφωμένα πλάσματα που ζουν στις εγκαταστάσεις. Δεν υπάρχει η αίσθηση "τρέξε-και-κρύψου-ή-πεθαίνεις"· τα πλάσματα δεν μας κυνηγούν προσπαθώντας να μας σκοτώσουν. Αντιθέτως, τα βλέπουμε συχνά γύρω μας -δημιουργούν έναν ανατριχιαστικό κλοιό, μας ακολουθούν και μας φράζουν τις εξόδους, στενεύουν το χώρο κίνησης γύρω μας, ώσπου να τον μηδενίζουν και να μας φυλακίσουν. Ασφαλώς, δεν θέλουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Γι' αυτό πρέπει: να ακούμε προσεκτικά τι λένε, να ανάβουμε όπου μπορούμε τα μπλε φώτα που τα φοβίζουν και τα απομακρύνουν, να μην τρέχουμε ώστε να μην μας ακούσουν, και γενικώς να καταφέρουμε να κινηθούμε στις υπόγειες εγκαταστάσεις όπου θέλουμε για να επιτύχουμε τον εκάστοτε σκοπό μας χωρίς να μας αντιληφθούν.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε, επίσης, πως οι δημιουργοί κέντρισαν το ενδιαφέρον μας όταν μας είπαν ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα, για την ακρίβεια: "Τhere will be a few more puzzles in the game as well as stealth sections, exploration galore, you haven't even scratched the surface yet as far as what this house can do, and there is some interesting gameplay coming in the full episode, that I don't want to spoil for you!" Ακούγεται πολύ-πολύ πλούσιο, και όλα δείχνουν πως έτσι ακριβώς θα είναι κιόλας.

(κακό συναπάντημα, επιτόπου μεταβολή και όπου φύγει-φύγει)

Η περιήγηση στις διάφορες τοποθεσίες είναι πάντοτε ευχάριστη -αισθητικά ευχάριστη, γιατί συναισθηματικά η κλειστοφοβία και η συνεχής ανησυχία κυριαρχούν. Τα περιβάλλοντα είναι ατμοσφαιρικά τρομαχτικά και σουρεαλιστικά ιδιόμορφα, ενώ το συνολικό αποτέλεσμα είναι πανέμορφο χάρη στην αλλοκοτοσύνη του. Σε αυτό σίγουρα συμβάλουν τα ζωγραφισμένα textures, τα οποία προσφέρουν μια ωραιότατη εικόνα αντί για το κλασσικό αγκάθι των γραφικών. Ταυτόχρονα, οι φωνές των πλασμάτων και τα ηχητικά εφέ ολοκληρώνουν σωστά την αγχωτική ατμόσφαιρα που αρμόζει σε μια τέτοια περιπέτεια.

Προς το παρόν, υπάρχουν κάποια μικροπροβλήματα τεχνικής φύσεως στο παιχνίδι (σε ορισμένους τουλάχιστον υπολογιστές), τα οποία όμως οι δημιουργοί γνωρίζουν και προσπαθούν να διορθώσουν. Ανέφεραν, επίσης, πως σκοπεύουν να προσθέσουν τη δυνατότητα save που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Ευελπιστούμε να τα καταφέρουν, μιας και σε παιχνίδι όπου υπάρχουν deaths αυτά τα δύο στοιχεία ενδεχομένως να αποβούν μοιραία προβλήματα. Η καλή τους διάθεση και η συνεχής επικοινωνία που κράτησαν, πάντως, μας καθησύχασε πως δε θα κάνουν τέτοια λάθη. Το μόνο για το οποίο ανησυχούμε είναι τι θα ανακαλύψουμε όταν κυκλοφορήσει το παιχνίδι, ποια θα είναι η ιστορία του που ευθύς αμέσως υπόσχεται να είναι τόσο, μα τόσο διεστραμμένη...