Preview: Book of Unwritten Tales 2

Πρόσφατα ανακοινώθηκε πως η επίσημη κυκλοφορία του Book of Unwritten Tales 2 θα γίνει στις 20 Φεβρουαρίου. Τέσσερα χρόνια μετά την αγγλόφωνη κυκλοφορία του Book of Unwritten Tales και τρία χρόνια έπειτα από την εμφάνιση του prequel, The Critter Chronicles, ο Wilbur, ο Nate, ο Critter και η Ivo επιστρέφουν στις οθόνες μας.

Ήδη στο STEAM υπάρχει από καιρό διαθέσιμη η early-access beta-version του παιχνιδιού που περιέλαβε σταδιακά τα 4 από τα 5 κεφάλαια της νέας περιπέτειας των ηρώων μας. Το ακόλουθο preview επικεντρώνεται στις εντυπώσεις μου μετά από το playthrough του πρώτου από τα 4 διαθέσιμα κεφάλαια του παιχνιδιού.

Ο Nate (άνθρωπος και επίδοξος ημι-αποτυχημένος ήρωας) γκρεμίζεται στην άβυσσο με μόνη σανίδα σωτηρίας ένα απρόθυμο τζίνι. Στο τέλος της προσπάθειάς του θα συναντηθεί ξανά με τον παλιόφιλό του, το χνουδωτό πλάσμα Critter.

Η Ivo (πριγκίπισσα των ξωτικών που πλήττει με το αμετάβλητο του κόσμου της) βρίσκεται εσώκλειστη στο δωμάτιο της από την υπερπροστατευτική μητέρα της που θέλει να την παντρολογήσει με έναν ξενέρωτο πρίγκιπα. Το χειρότερο: ενώ τα ξωτικά αρρωσταίνουν σπάνια, για κάποιο λόγο τις τελευταίες μέρες νιώθει κάπως αδιάθετη. Τι της συμβαίνει;

(το λυχνάρι του... Nate)

Ο Wilbur έχει γίνει επιτέλους μάγος και δάσκαλος στη σχολή μαγείας Seastone, αλλά οι μαγικές του ικανότητες παρουσιάζουν σκαμπανεβάσματα, ενώ πολύ γρήγορα θα βρεθεί μπλεγμένος στις μηχανορραφίες μιας προεκλογικής εκστρατείας.

Παράλληλα, μια μυστηριώδης και δυσοίωνη σκιά απλώνεται ξανά πάνω από τον πολύχρωμο κόσμο της Aventásia. Ασφαλώς οι μοίρες των τεσσάρων ηρώων (από τους οποίους χειριζόμαστε ήδη τους τρεις στο πρώτο κεφάλαιο) δε θα αργήσουν να διασταυρωθούν. Αυτό όμως μάλλον θα γίνει στα επόμενα κεφάλαια.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πανέμορφα. Λεπτομερή και πολύχρωμα περιβάλλοντα, στα οποία τρισδιάστατοι χαρακτήρες που μοιάζουν βγαλμένοι από σελίδες παιδικού παραμυθιού κινούνται με άψογο animation, εκφραστικά πρόσωπα και άψογο lip-synching. Τεχνικά το παιχνίδι ξεχειλίζει ωριμότητα και δε θυμίζει σε τίποτα ημιτελή beta-version. Ειδικά για τα περιβάλλοντα αξίζει να αναφερθεί η χρησιμοποίηση του projection mapping, τεχνική που συνδυάζει στοιχεία από 2D και 3D απεικόνιση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μας προσφέρει δυναμική απεικόνιση λεπτομερών περιβάλλοντων χώρων με όσο το δυνατό χαμηλότερες γραφικές απαιτήσεις. Για όσους ενδιαφέρονται το ακόλουθο βιντεάκι δίνει περαιτέρω πληροφορίες. Πάντως ακόμα κι αν δεν σας ενδιαφέρουν οι τεχνικές λεπτομέρειες το γεγονός παραμένει: Το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό.

(θλιμμένη πριγκίπισσα)

Η μουσική παραπέμπει έντονα σε θέματα με τα οποία στοίχειωσε κάποτε την παιδική μας φαντασία ο John Williams και ταιριάζει σαν γάντι με την αισθητική και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. To voice-acting δεν ενθουσιάζει, μα και δεν απογοητεύει, μια και πουθενά δεν είναι αταίριαστο ή άψυχο.

Ο χειρισμός είναι απλούστατος και εξηγείται στην αρχή του παιχνιδιού με ένα υπερεκτενές και διασκεδαστικό tutorial. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έναν κλασσικότατο point and click χειρισμό με ελάχιστες μικρές παραλλαγές. Κινούμε τον χαρακτήρα μας με αριστερό κλικ του mouse. Κάνοντας αριστερό κλικ σε κάθε αντικείμενο, την πρώτη φορά μπορούμε να δούμε την περιγραφή του και την δεύτερη μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Αν θέλουμε να ακούσουμε ξανά την περιγραφή, χρησιμοποιούμε το δεξί κλικ του ποντικιού. Όταν εξαντλήσουμε όλες τις δυνατές αλληλεπιδράσεις με ένα αντικείμενο στο περιβάλλον, συνήθως ο κέρσορας απενεργοποιείται. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά εύχρηστο interface, το οποίο όμως ίσως κάπου μας διευκολύνει υπερβολικά στην λύση των ευφάνταστων κατά τα άλλα γρίφων που συναντούμε στο παιχνίδι. Το inventory, όπου συλλέγουμε, συνδυάζουμε και χρησιμοποιούμε αντικείμενα, βρίσκεται στην κάτω δεξιά γωνία της οθόνης. Πλάι του βρίσκεται το κουμπί για τα options, που μας οδηγεί σε μια πολύ όμορφη οθόνη σαν ανοιχτό βιβλίο με τις επιλογές για save, load, continue και λοιπά settings (volume, screen resolution, graphics quality και controls). Για όσους τρέμουν το pixel-hunting υπάρχει και το μαγικό κουμπί που αποκαλύπτει όλα τα hotspots.

(ο μέγας μάγος Wilbur)

Αξίζει να αναφερθεί πως το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί άνετα και με controller. Στην περίπτωση αυτή ο χειρισμός είναι αρκετά διαφορετικός. Η ελεύθερη κίνηση των χαρακτήρων με το left stick προσφέρει έναν ευπρόσδεκτο δυναμισμό στην κίνηση των χαρακτήρων, αλλά το γέμισμα της οθόνης με αναρίθμητα μεγάλα hotspots γύρω από τον χαρακτήρα που χειριζόμαστε κρύβουν τα πανέμορφα backgrounds και τελικά με απέτρεψαν από τη χρήση αυτής της επιλογής. Πάντως και οι δύο τρόποι χειρισμού αποτελούν ο καθένας μια ολοκληρωμένη και τελείως διαφορετική πρόταση. Διαλέξτε ό, τι σας αρέσει.

Οι γρίφοι του παιχνιδιού στο πρώτο κεφάλαιο είναι μέτριας δυσκολίας. Αν δεν υπήρχαν οι αμέτρητες διευκολύνσεις από το interface, κάποιοι θα ήταν σαφώς δυσκολότεροι. Οπωσδήποτε όλοι είναι εξαιρετικά διασκεδαστικοί και αρκούντως παραμυθένιοι, ώστε να ταιριάζουν με την όλη ατμόσφαιρα. Αναμένουμε με ανυπομονησία την κλιμάκωση και ενδεχόμενη κορύφωσή τους στα επόμενα κεφάλαια.

Το αυτό-αναφορικό και σατιρικό χιούμορ που συναντήσαμε και στο πρώτο παιχνίδι της σειράς κάνει και εδώ την εμφάνισή του. Σαφώς δε φτάνει στα επίπεδα διακειμενικότητας ενός παιχνιδιού όπως το Randal’s Monday, αλλά είναι όσο χρειάζεται για να σπάει λίγο η ροζ ζαχαρένια επίγευση παραμυθιού made-in-Disney που χαρακτηρίζει σε άλλα σημεία το παιχνίδι.

Το πρώτο κεφάλαιο του Book of Unwritten Tales οπωσδήποτε μας ανοίγει την όρεξη για τη συνέχεια. Άψογο σε όλους τους τομείς, με σημαντικές πρωτοτυπίες στον γραφικό τομέα και gameplay που είναι φιλικό στον πιο άπειρο παίκτη χωρίς να κάνει μεγάλες εκπτώσεις στον βαθμό δυσκολίας, διεκδικεί δυναμικά μια θέση ανάμεσα στα πλέον αναμενόμενα adventure του 2015.