Preview: Prominence

-Prominence, space adventure, πρώτου προσώπου, με γρίφους και εξερεύνηση, preview έκδοση. Θες;

- Εννοείται. :-)

Με τόσο συνοπτικές διαδικασίες, λίγο πριν τη λήξη του ωραιότατου 2013, έφτασαν στο inbox μου τα δυο πρώτα κεφάλαια, το ήμισυ ακριβώς, του Prominence, ενός παιχνιδιού που από το 2010 που το πρωτογνώρισα, λόγω sci-fi θεματολογίας, πάντα είχα στην άκρη του μυαλού μου. Πρόκειται για πόνημα ουσιαστικά δύο ανθρώπων, των Mike Morrison και Kevin McGrath, εξού και το 2010, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει την Digital Media Workshop και έκτοτε έχουν αφιερώσει όλους τους πόρους και τους κόπους τους στη δημιουργία αυτού του παιχνιδιού.

Κάποτε λοιπόν, σε έναν γαλαξία μακρυνό, οι άνθρωποι προσπάθησαν να αποικίσουν σε έναν άλλο πλανήτη. Για το σκοπό αυτό μια ελίτ από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, κι εμείς ένας από αυτούς, εστάλη προς εξερεύνηση του νέου αυτού πλανήτη εν ονόματι New Lettar. Και αναμενόμενα κάτι πήγε στραβά. Πολύ στραβά. Στην αρχή του παιχνιδιού δεν το ξέρουμε ακόμα αλλά κάτι αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε όταν ξυπνάμε μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο, σε υπολειτουργία διαστημικό σταθμό. Φυσικά δεν ξέρουμε ποιος είμαστε, που είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Σαν να μόλις γεννηθήκαμε θα πρέπει όλα να τα ανακαλύψουμε από την αρχή….Φριχτά μόνοι μας, και σε μια φριχτά απ’ότι προμηνύεται μοναχική πορεία.

Δεν αποθαρρύνομαι καθόλου από την χιλιοειδωμένη, καρακλισεδιάρικη και χιλιοπαιγμένη αρχή. Έχω πίστη. Δεν γεννήθηκε ακόμα το sci-fi adventure που θα με απογοητεύσει και το Prominence με την υπέροχη μουσική εισαγωγή του και το εντυπωσιακό, εισαγωγικό και καλοσκηνοθετημένο cutscene του με τους τίτλους αρχής να πέφτουν σαν κινηματογραφική ταινία, δεν μου δίνει καθόλου την εντύπωση ότι θα είναι το πρώτο. Ενστικτωδώς, με το που ανακτώ τις αισθήσεις μου, προσπαθώ να μάθω τι έχει συμβεί. Ο σταθμός δεν έχει ρεύμα, οι υπολογιστές και τα τερματικά δεν λειτουργούν, η τεχνητή νοημοσύνη που ελέγχει τα πάντα υπολειτουργεί και οι επικοινωνίες έχουν όλες διακοπεί.

Τόσο απλά γίνονται ξεκάθαροι οι πρωταρχικοί μου στόχοι τους οποίους το παιχνίδι μέσω της τεχνητής νοημοσύνης δεν παραλείπει να μου υπενθυμίζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ξεκινάει λοιπόν η εξερεύνηση με την πραγματική, αγνή έννοια του όρου, όπερ σημαίνει (συγκρατηθείτε μερικοί) εξονυχιστικό ξεψάχνισμα κάθε δωματίου και πείραγμα κάθε μοχλού, κουμπακίου και βιδούλας που κρατάει τον διαστημικό αυτό σταθμό ζωντανό. Η 360^ο μοίρες πανοραμική αλλά προκαθορισμένη από σημείο σε σημείο κίνηση μέσα από τη προοπτική πρώτου προσώπου πιστεύω ότι είναι το κατάλληλο σετάκι για τέτοιες χμμ…απαιτητικές καταστάσεις έρευνας καθώς αφενός η προκαθορισμένη κίνηση περιορίζει αρκετά το εύρος του χώρου εντός του οποίου μπορούμε να δράσουμε (γεγονός το οποίο ξε-αγχώνει), η πανοραμική πρώτου προσώπου ‘όραση’ αφετέρου προσφέρει παράλληλα και την ελευθερία του να ψάξεις πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια ικανή ψευδαίσθηση ελευθερίας και εμβύθισης. Προσωπικά να ομολογήσω ότι αν και με αυτή τη κίνηση συνήθως αποπροσανατολίζομαι πλήρως, αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι και δεν μπορώ να διακρίνω από ποια πόρτα μπήκα και από ποια βγήκα, στο prominence ωστόσο ευτυχώς δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο.

Τα εύσημα για αυτό προσωπικά τα αποδίδω στα γραφικά τα οποία έχει αναλάβει ο ένας από τους δυο δημιουργούς και εμφανώς τα έχει περιποιηθεί με αγάπη και προδέρμ. Πλήρως rendered HD, είναι καθαρά, σε αυστηρές γραμμές και χρωματισμούς και δίνουν την εντύπωση του αποστειρωμένου, καλογυαλισμένου φουτουριστικού, που συνήθως διέπει αυτούς τους χώρους. Ακόμα και οι χώροι όπου όλα έχουν γίνει μπάχαλο ή είναι ημιφωτισμένοι δεν υπάρχει κάτι εσκεμμένα κρυμμένο ή θολό αλλά έχετε κατά νου ότι ψάχνετε κατά βάση για διακόπτες βαλβίδες και μοχλούς. Αναπόφευκτα εφόσον πρόκειται για έναν εγκαταλελειμμένο διαστημικό σταθμό χωρίς ζωή, η στατικότητα στα περιβάλλοντα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό όσες πόρτες και αν ανοιγοκλείσουν, όσα φωτάκια και αν τρεμοπαίζουν.

Ο ήχος επίσης λειτουργεί πολύ ωραία, σε συνδυασμό με την ιστορία και τα γραφικά. Το παιχνίδι ξεκινάει με ένα πολύ δυνατό εισαγωγικό ambient μουσικό κομμάτι (κάτι κύμβαλα τολμάει να διακρίνει το απόλυτα άμουσο αυτί μου) το οποίο επαναλαμβάνεται κατά τόπους και ομολογούμε ότι δίνει αμέσως τις απαραίτητες πινελιές μυστηρίου. Παρόλο που είμαστε μόνοι μας, η έλλειψη ζωής δεν θα μας ενοχλήσει καθώς δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ η απόλυτη σιγή η οποία συνήθως σπάει είτε από την υπέροχη, ρομποτικά ανέκφραστη φωνή της τεχνητής νοημοσύνης είτε από τους ήχους από τα μηχανήματα οι οποίοι είναι σχεδόν διαρκείς είτε μέσα από τα flashbacks του ήρωα αλλά και από τις φωνές του υπόλοιπου πληρώματος των οποίων η απουσία αντικαθίσταται μέσα από πληθώρα voicemails και καταχωρήσεων.

Καθώς λοιπόν κυκλοφορούμε στους διαδρόμους και μπαίνουμε σε όλους τους χώρους οι οποίοι είναι προσβάσιμοι, και καθώς παράλληλα επιτυγχάνουμε έναν έναν τους επιδιωκόμενους στόχους, σιγά σιγά ξετυλίγουμε το κουβάρι της υπόθεσης με πληροφορίες κυρίως που αντλούμε άμεσα από καταχωρήσεις ημερολογιακού τύπου ή από mails που βρίσκονται αποθηκευμένα στους υπολογιστές και τα κατά τόπους τερματικά. Δυστυχώς, σεναριακά το παιχνίδι πάνω που πάει να αποκτήσει ένα πιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τελειώνει, έχοντας βέβαια κάνει μια αποκάλυψη η οποία όχι μόνο αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα αλλά ενδεχομένως και όλο τον ρου της ιστορίας. Λέω ενδεχομένως, γιατί επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για preview έκδοση που περιλαμβάνει ακριβώς το μισό παιχνίδι.

Οι γρίφοι αποτελούν ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο στο prominence καθώς είναι μια μείξη γρίφων βασισμένων στο inventory και γρίφων λογικής. Για τους inventory based δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περαιτέρω, για την επίλυση των δεύτερων ωστόσο, θα χρειαστεί να βγάλετε από το συρτάρι εκείνο το σημειωματαριάκι που είχατε ειδικά για τα adventures και έχετε να χρησιμοποιήσετε καμιά δεκαετία, για να καταγράψετε πληροφορίες τις οποίες θα χρησιμοποιήσετε στην πορεία. Και φυσικά γρίφοι με μοχλούς, φωτάκια, κουμπάκια και λοιπά αναβοσβήνοντα μπλιμπλιμπλίκια υπάρχουν με απόλυτο σωστό τρόπο ενταγμένοι στο παιχνίδι και πάνω από όλα με μέτρο. Αυτό που κατάφερε με μαεστρία το δημιουργικό δίδυμο στο κεφάλαιο των γρίφων είναι ότι όλοι διέπονται από ένα λογικό επίπεδο δυσκολίας έτσι ώστε πάνω που αρχίζετε να σπαζοκεφαλιάζετε, άπαξ και συγκροτήσετε τη σκέψη σας, αποκλείεται να μην τους επιλύσετε.

Μια διαφορετική πινελιά καινοτομίας που ενδεχομένως να μην έχουμε ξαναδεί σε adventure (πραγματικά επί της παρούσης δεν μου έρχεται κανένα στο μυαλό) παρουσιάζει το inventory. Με adventurική αδεία θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο εν λόγω παιχνίδι δεν πρόκειται τόσο για την μαγική τσέπη/τσάντα του ‘Sport Billy - ήρωα από άλλο πλανήτη’ εντός της οποίας παραχώνουμε ό,τι βρίσκουμε, αλλά ότι πρόκειται περισσότερο για στολή ολόκληρη, η οποία αναβαθμίζεται από τις πληροφορίες που λαμβάνουμε όσο εμείς οδεύουμε προς την ‘γνώση’ αλλά και με διάφορα gadgets, εξαρτήματα και τσιπάκια κτλ που βρίσκουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αποκτώντας έτσι το ίδιο μια πιο λειτουργική και ουσιαστική χρήση.  

Φυσικά μιας και παίξαμε μόνο μέρος του παιχνιδιού, κάποια σημεία του inventory μείνανε ανενεργά, κάποιες πόρτες παρέμειναν κλειστές, κάποια τερματικά δεν λειτούργησαν ποτέ. Η γεύση που πήραμε μέχρι εδώ όμως ήταν υπέρ του δέοντος κατατοπιστική, ικανοποιητική και πολλά υποσχόμενη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει και αν το παιχνίδι συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό σεναριακών αποκαλύψεων και ωραίων γρίφων μέχρι το τέλος θα έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό sci-fi.

Κοινώς yeeeeah!!! :-)