Morningstar: Descent to Deadrock

Δεν είναι πολύς καιρός που η Phoenix on Line Studios άνοιξε τις πόρτες της στους indie παραγωγούς αναζητώντας παιχνίδια που θα μπορούσε να βοηθήσει στη διανομή τους. Σιγά-σιγά αρχίζουμε να βλέπουμε τους καρπούς αυτών των συνεργασιών και μετά το πολύ καλό Quest for Infamy, ήρθε η σειρά να δούμε το Morningstar: Descent to Deadrock (MS:DD), το παρθενικό εμπορικό παιχνίδι της Red Herring Lab.

Σενάριο

Το MS:DD είναι μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας σε κάποιο απροσδιόριστο μέλλον. Ο κυβερνήτης Novak μαζί με το πλήρωμά του, Powell και Johansen, βρίσκονται σε μια αποστολή ρουτίνας όταν χωρίς προφανή λόγο το σκάφος τους δέχεται εντονότατες αναταράξεις που το καθιστούν ακυβέρνητο και σε πορεία προς τον κοντινότερο πλανήτη. Πάνω στον πανικό, ο Novak τραυματίζεται βαριά ενώ ο Johansen πέφτει νεκρός. Σε μια ομολογουμένως εντυπωσιακή εισαγωγή, βλέπουμε, τον ήρωά μας, Powell να προσπαθεί να κουμαντάρει το σκάφος ενώ αυτό περιστρέφεται ανεξέλεγκτα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη και να το προσεδαφίζει κακήν-κακώς στην επιφάνειά του.

Γρήγορα, τα δυο επιζήσαντα μέλη του πληρώματος θα διαπιστώσουν ότι ο πλανήτης είναι ο Deadrock, ένας άγονος (καλά, και μόνο από το όνομα… τι θα ήταν;), αχαρτογράφητος βράχος στον οποίο κατά τον παρελθόν έχουν εξαφανιστεί και άλλα σκάφη. Προτεραιότητα του Powell είναι να θεραπεύει τις πληγές του κυβερνήτη του καθώς και να βρει τρόπους να επισκευάσει τις ζημιές που έχει υποστεί το σκάφος, πριν είναι πολύ αργά… και ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρει, είναι να ξεσκεπάσει τα καλά κρυμμένα μυστικά που κρύβει αυτή η απέραντη έρημος.

(ένα από τα πρώτα σας μελήματα είναι να γιατρέψετε τις πληγές του κυβερνήτη σας)

Αν και το MS:DD δεν χρήζει κάποιου βραβείου πρωτοτυπίας -μάλιστα υπάρχει και άλλο adventure με ανάλογο περιεχόμενο που για λόγους spoiler δεν αναφέρω- η Red Herring Lab έχει καταφέρει να στήσει μια συμπαθητική sci-fi ιστορία, μέχρι εκεί όμως. Είναι ένα σενάριο που εξυπηρετεί το σκοπό της περιπέτειας, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο βάθος αλλά με πολύ καλή ατμόσφαιρα και ρεαλισμό, αν μου επιτρέπεται μια τέτοια έκφραση σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Γραφικά - Ήχος

Μπορεί το MS:DD να είναι το πρώτο εμπορικό adventure της Red Herring, δεν είναι όμως και το παρθενικό της καθώς ξεκίνησε φτιάχνοντας freeware Flash adventures (και ένα shooter) που μπορείτε να βρείτε σε sites που έχουν τέτοια online     με το κιλό. Φαίνεται ότι η δουλειά τους ξεχώρισε και έτσι αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο βήμα και να βγουν στην αγορά αναβαθμίζοντας ένα από αυτά: το Morningstar . Η διαφορά βέβαια του παλιού με του νέου παιχνιδιού είναι η μέρα με τη νύχτα καθώς τα γραφικά έχουν σχεδιαστεί ξανά από την αρχή, έχουν μπει νέοι γρίφοι, έχουν προστεθεί voice-overs και γενικά έχει γίνει ό,τι ήταν απαραίτητο για να έχουν όσο το δυνατόν ποιοτικότερο αποτέλεσμα.

(το σκάφος σας, ενώ έχει προσεδαφιστεί στον αφιλόξενο Deadrock)

Tο MS:DD είναι ένα adventure πρώτου προσώπου με τον ήρωα να κινείται σε pre-rendered περιβάλλοντα. Η ποιότητα των γραφικών φανερώνει ότι μιλάμε για ένα παιχνίδι χαμηλού προϋπολογισμού χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και άσχημη. Ίσα-ίσα που κάθε χώρος έχει σχεδιαστεί με λεπτομέρεια, είναι υψηλής ευκρίνειας και, το βασικότερο, μας βάζει για τα καλά στο κλίμα απομόνωσης και αβεβαιότητας που μας περιτριγυρίζει. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι το γεγονός ότι αντίθετα με το in-game animation που είναι κάπως αργό και περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα, οι cutscenes στην αρχή και το τέλος του παιχνιδιού (συν μια μικρή στο ενδιάμεσο) είναι εκπληκτικές. Γρήγορες, γεμάτες δυναμισμό και με πολύ καλή σκηνοθεσία, θα σας ανταμείψουν για τις ώρες που αφιερώσατε μπροστά στην οθόνη σας.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θα ακούσετε μόνο τον Powell και τον κυβερνήτη του να  μιλούν από τον ασύρματο ή τον Powell να μονολογεί. Οι φωνές είναι ταιριαστές, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος μονότονες. Αυτό μπορεί να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι μιλάμε για δυο άντρες σε αποστολή, συνεπώς και κρατάνε κάποιο πρωτόκολλο, αλλά όσο να πεις είναι κάπως κουραστικό. Μουσική και εφέ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει μουσική παρά ambient ήχοι, ενώ και τα εφέ αποτελούνται από τους γνωστούς ήχους που συναντάμε σε όλες τις sci-fi ταινίες.

Η ομάδα της Red Herring έφτιαξε ένα adventure που σε τεχνικό τομέα μπορεί να μην είναι υψηλών προδιαγραφών, κατάφερε όμως να αξιοποιήσει τα μέσα που διέθετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ακόμα και το στήσιμο της ιστορίας είναι έτσι που να μπορούν από τη μια να τη διηγηθούν χωρίς να καταφεύγουν σε δύσκολα σημεία και από την άλλη αυτό που παρουσιάζουν να είναι όμορφο.

Γρίφοι - Χειρισμός

Εκεί που το παιχνίδι δεν τσιγκουνεύεται καθόλου είναι στους γρίφους. Οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσετε είναι πολλές για τη σχετικά μικρή διάρκεια του παιχνιδιού (4-6 ώρες) και σχεδόν όλες έχουν να κάνουν με τη συλλογή, το συνδυασμό και τη χρήση αντικειμένων. Όσοι αγαπάτε τους inventory-based γρίφους θα μείνετε ικανοποιημένοι καθώς όπου βρεθείτε και σταθείτε θα συναντήσετε αρκετούς. Προς το τέλος υπάρχει και ένα puzzle που έχει το ενδιαφέρον του. Κάθε αντικείμενο περιγράφεται με λεπτομέρεια και τοποθετείται στο πάντα ανοικτό inventory που βρίσκεται στο δεξί μέρος της οθόνης ενώ, ανά πάσα, στιγμή μπορείτε μέσω του "radio" να πάρετε hint από τον κυβερνήτη σας για το τι να κάνετε στη συνέχεια. Τα hints είναι πραγματική βοήθεια καθώς ο Novak δεν δίνει τις λύσεις των γρίφων, αλλά περισσότερο κατευθύνει για το τι να κάνετε στη συνέχεια, από ‘κει και πέρα είναι στο χέρι σας να το βρείτε.

(ο πλανήτης κρύβει καλά κρυμμένα μυστικά)

Ο χειρισμός είναι πάρα πολύ απλός καθώς όλα γίνονται με το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού σας. Αν υπάρχει κάποιο αντικείμενο, θα προστεθεί στο inventory, διαφορετικά θα ακούσουμε τον Powell να περιγραφεί αυτό που βλέπει. Κάθε φορά που αλλάζουμε οθόνη εμφανίζονται στιγμιαία όλα τα hotspots της σε χαρακτηριστικά τετράγωνα που σιγά-σιγά ξεθωριάζουν και εμφανίζονται ξανά όταν το ποντίκι μας περάσει πάνω από το συγκεκριμένο hotspot. Σε μια εποχή που τα περισσότερα adventures διαθέτουν πλήκτρο που εμφανίζει τα hotspots της οθόνης, το MS:DD προσπαθεί να βρει μια εναλλακτική, μέση λύση που μοιάζει όμως να μην ευχαριστεί κανέναν. Στην πρώιμη τουλάχιστον έκδοση που παίξαμε το παιχνίδι, δεν υπήρχε δυνατότητα απενεργοποίησης του μηχανισμού, οπότε και τον υποστήκαμε. Επίσης είναι πολύ εκνευριστικός ο τρόπος που φαίνονται οι έξοδοι της κάθε οθόνης, καθώς εμφανίζονται βελάκια που συνεχώς αναβοσβήνουν και το λιγότερο που σου προκαλούν είναι να σε αποσπούν από τη δράση. Τέλος, το παιχνίδι σώζει μόνο του κάθε φορά που βγαίνετε από αυτό, οπότε ξεχάστε τα manual saves.

Εν κατακλείδι

Χωρίς να είναι ένα adventure που ξεχωρίζει, το MS:DD είναι μια αξιόλογη προσπάθεια που θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά όσο ασχοληθείτε μαζί του. Μην περιμένετε έντονες συγκινήσεις, φοβερά γραφικά και ξεχωριστούς γρίφους, αλλά είναι ό,τι πρέπει για να συνοδεύσει τον καφέ σας εκείνο το μισάωρο που έχετε κενό και δεν θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι που απαιτεί πολύωρες sessions για να το ευχαριστηθείτε.