The Dig

Τα Adventure Games της Lucasarts αποτελούν σημείο αναφοράς του είδους και παραμένουν διαχρονικά στα κορυφαία όλων των εποχών όσα χρόνια και αν περάσουν. Το The Dig είναι ένα από αυτά. Ας δούμε αν δικαιολογεί την φήμη που το ακολουθεί.



ΙΣΤΟΡΙΑ:

Το παιχνίδι βασίζετα σε ένα σενάριο του Steven Spielberg, ξακουστού σκηνοθέτη και επιστήθιου φίλου του George Lucas. Μην μπορώντας ο Spielberg να κάνει το σενάριο αυτό ταινία, στράφηκε στην Lucasarts και πρότεινε στους επιτελείς να δημιουργήσουν ένα Adventure Game, με βάση το σενάριο αυτό. Εκείνοι φυσικά δέχθηκαν αμέσως, κι έτσι το The Dig έγινε πραγματικότητα το έτος 1995.

Ο παίκτης αναλαμβάνει τον ρόλο του Boston Low στρατιωτικού ειδικών αποστολών. Όταν η Nasa συλλάβει στα Radar της την πορεία ενός μετεωρήτη, ή ό,τι άλλο μπορούσε να είναι αυτή η σφαίρα με κατεύθυνση κατευθείαν πάνω στη γη, αμέσως γίνεται αντιλιπτό ότι ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης είναι μεγάλος. Η πιθανότητα αφανισμού του ανθρώπινου είδους είναι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά. Αμέσως συστείνεται μια ειδική ομάδα με επικεφαλή τον Boston Low, η οπόια έχει μια σαφή αποστολή. Βγαίνοντας στο διάστημα να αποτρέψει την σύγκρουση αυτή καταστρέφοντας ή αλλάζοντας την πορεία του μετεωρήτη που σε λίγο θα συγκρουστεί με τη γη. Το έμπειρο έμψυχο δυναμικό της διαστημικής αυτής αποστολής είναι έτοιμο να αποτρέψει τον κίνδυνο. Όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν κατ'ευχήν κάτι πολύ παράξενο συμβαίνει. Σύντομα ο Boston Low και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής θα ζήσουν μια εμπειρία που όμοιά της ουδέποτε έζησε ο άνθρωπος.....

Έχουμε αναμφίβολα να κάνουμε με ένα σενάριο που εξιτάρει την φαντασία και με την πρωτοτυπία του φαντάζει το πλέον κατάλληλο για τη δημιουργία ενός εξαιρετικού Adventure Game. Όταν ο Steven Spielberg και η Lucasarts ενώνουν τις δυνάμεις τους, οι πιθανότητες για αποτυχία είναι λίγες.



ΒΑΘΜΟΣ: 10/10

ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ:

Τα γραφικά του The Dig ήταν άψογα τον καιρό που βγήκε το παιχνίδι. Δυστυχώς σήμερα "δείχνουν" τα χρόνια τους, μην ξεχνάμε άλλωστε πως πρόκειται για ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε το 1995. Με διάφορες ρυθμήσεις στα χρώματα και την ανάλυση μπορεί να βελτιωθεί ελαφρώς η ποιότητά τους, χωρίς βέβαια τα αποτελέσματα να είναι θεαματικά. Ωστόσο το μάτι τα συνηθίζει εύκολα. Τα γραφικά του δεν είναι κακά, ίσα ίσα που είναι αρκετά λεπτομερή, η διαφορά όμως που υπάρχει, μεταξύ της ανάλυσης με την οποία φτιάχτηκαν και των σημερινών αναλύσεων, είναι ο καθοριστικός παράγοντας αλλοίωσης της ποιότητάς τους με βάση τα σύγχρονα δεδομένα. Η εισαγωγή του παιχνιδιού είναι πανέμορφη, με ατμόσφαιρα και διάρκεια ταινίας βγαλμένης από το Hollywood, ενώ και η ποιότητά της είναι ανώτερη από αυτή των γραφικών εντός του παιχνιδιού. Το Animation είναι ομαλότατο και συγκρίνεται επάξια με αυτό των σύγχρονων παιχνιδιών. Λείπει η κίνηση στο background, των κατά τ'αλλα υπέροχα σχεδιασμένων τοπίων, όπου όμως είναι απαραίτητη κάνει την εμφάνισή της (π.χ. τρεχούμενο νερό σε ποταμούς η καταρράκτες).Τα χρώματα είναι τα κατάλληλα για την απόδοση των τοπίων που συναντά ο παίκτης.

Όσο χάνει από τα γραφικά το παιχνίδι, το κερδίζει και με το παραπάνω από τον ήχο. Εκπληκτικές μελωδίες ακολουθούν τον παίκτη στην περιπλάνησή του. To Soundtrack του The Dig έχει μείνει στην ιστορία για την ποιότητά του. Οι ανεπανάληπτες μελωδίες του συμβάλλουν τα μέγιστα στην δημιουργία μιας ατμοσφαιράς μυστηρίου και εξερεύνισης που στην κυριολεξία καθηλώνει τον παίκτη. Μιλάμε για απόλυτη ακουστική απόλαυση. Αν και το παιχνίδι χωλαίνει κάπως στον τομέα των ηχητικών εφέ, αυτά όπου χρειάζεται υπάρχουν με έντονο ρεαλιστικό στοιχείο. Το voice acting είναι άψογο και κυμαίνεται σε επίπεδα ανάλογα των σημερινών παιχνιδιών.

ΒΑΘΜΟΣ: 8/10

GAMEPLAY:

Το The Dig είναι ένα κλασσικό Adventure τρίτου προσώπου, point'n'click. Για την ακρίβεια είναι είναι ένα απο τα πιο ιστορικά και επιτυχημένα παιχνίδια της κατηγορίας του. Και πως να μην είναι άλλωστε. Με το
SCUMM σύστημα χειρισμού της Lucasarts, δηλ. το καλύτερο σύστημα χειροσμού για Adventure game που έχει εμφανιστεί ποτέ, στην τελευταία του έκδοση το παιχνίδι γίνεται τόσο άνετο και απλό που και μωρό παιδί μπορεί άνετα να παίξει. Τα πάντα στην οθόνη γίνονται με τον κέρσορα, ο οποίος αυτομάτως εκτελεί και την ανάλογη εντολή με βάση το αντικείμενο που έχουμε μπροστά μας. Το Ιnventory βρίσκεται κάτω αριστερά με μια διακριτική ένδειξη που υποδηλώνει την παρουσία του.

Οι γρίφοι του στην πλειονότητά τους είναι απόλυτα λογικοί. Αν εξαιρέσει κανείς 2-3 γρίφους, οι οποίοι είναι λίγο περίεργοι και ανορθόδοξοι, οι περισσότεροι οδήγούνται στη λύση τους μετά από καλό ψάξιμο των χώρων του παιχνιδιού, χρήσης των διαλόγων και συνδιασμού των αντικειμένων που έχουμε στο inventory ή συαντάμε κατά την περιπλάνησή μας. Έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι με μεσαίο επίπεδο δυσκολίας. Ο έμπειρος adventurer πάντως δεν θα δυσκολευτεί όσο ενδεχομένως θα δυσκολευόταν σε παλαιότερα παιχνίδια της Lucasarts.

Συνολικά η πλοκή του παιχνιδιού χαρακτηρίζεται με μία λέξη τέλεια. Το σενάριο δεν εξασθενίζει σε κανένα σημείο εξέλιξης της ιστορίας, ενώ και οι γρίφοι του διατηρούν ένα σταθερό επίπεδο δυσκολίας. Η ιστορία όσο εξελίσσεται γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα, ο παίκτης καθηλώνεται σαν να βλέπει μια καλογυρισμένη ταινία. Αναμφίβολα μιλάμε για ένα παιχνίδι που στον τομέα του Gameplay ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό παίκτη.

ΒΑΘΜΟΣ: 10/10

ΣΥΝΟΛΟ:

Το The Dig φιγουράρει, απόλυτα δικαιολογημένα, στις κορυφαίες θέσεις των καλύτερων Adventures όλων των εποχών. Είναι ένα παιχνίδι από αυτά που δύσκολα συναντά κανείς σήμερα. Η Lucasarts με το συγκεκριμένο παιχνίδι πιστοποίησε, για ακόμη μια φορά, ότι είναι η πλέον ιστορική και ευφυής εταιρία στην δημιουργία Adventure Games. Δυστυχώς στις μέρες μας έχει στραφεί σε άλλες κατηγορίες παιχνιδιών, όμως τα Adventure της με τη διαχρονικότητά τους θα μας θυμίζουν πάντα πως ορίζει κανείς με απόλυτη σαφήνεια αυτό το είδος παιχνιδιών.

ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ: 10/10.

Μπράβο Τσαμπίκο.

Δεν ξέρω γιατί αγαπώ τόσο πολύ αυτό το παιχνίδι.
Μάλλον είναι η γοητεία της ατέλειας όπως είχε πει ένας σοφός!

Δεν θα διαβάσω το review, γιατί δεν έχω παίξει ακόμα το παιχνίδι...
Δεν θα διαβάσω το review, γιατί δεν έχω παίξει ακόμα το παιχνίδι...
Δεν θα διαβάσω το review, γιατί δεν έχω παίξει ακόμα το παιχνίδι...


Ουφ, τα κατάφερα. Δεν το διάβασα. Η δύναμη της αυθυποβολής.
(Είμαι σίγουρος πάντως ότι θα είναι πολύ καλογραμμένο και πλήρες review.)

Αδερφέ παίξε το και θα υποκληθείς στο μεγαλείο της Lucasarts. Απλά συναρπαστικό.

Θα φανώ γκρινιάρης (για μια ακόμα φορά), αλλά μετά από τους ύμνους που διάβασα για το σενάριο, το φιλοσοφημένο περιεχόμενο και το άψογο gameplay του "The Dig", το πήρα απόφαση και το έλιωσα αυτό το σαββατοκύριακο. Ε λοιπόν το ξέρω ότι θα φάω ξύλο γι'αυτό που θα πω, αλλά απογοητεύτηκα. Όχι πως είναι κακό παιχνίδι, κάθε άλλο. Μακάρι να ήταν έτσι τα κακά adventure (θα τα έπαιζα όλα τότε, χωρίς καν να ψάχνω κριτικές). Όμως μου άφησε την αίσθηση ότι είναι μακράν το χειρότερο και πιο άχρωμο παιχνίδι της Lucasarts που έχω παίξει. Παρ'όλο που τελικά δεν είναι καθόλου κακό παιχνίδι (όταν μου περάσει ο εκνευρισμός από την απογοήτευση θα παραδεχτώ πρόθυμα ότι βρίσκεται και αρκετά πάνω του μετρίου), με άφησε με παράπονα σε όλους σχεδόν τους τομείς:
ΓΡΙΦΟΙ: Τι έπαθαν στη Lucasarts και βάλθηκαν να αντιγράψουν το Myst; Μια χαρά ήταν το στυλ των παιχνιδιών που έκαναν. Δεν έχω πρόβλημα με τα παιχνίδια τύπου Myst, αν είναι καλοφτιαγμένα, αλλά τα προσεγγίζω με μια συγκεκριμένη διάθεση και ψυχοσύνθεση που σίγουρα δεν είχα ξεκινόντας το "The Dig". Τέλος πάντων δικαίωμά τους να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Αυτό που με ενόχλησε πάντως ήταν ότι δύο φορές στη διάρκεια του παιχνιδιού χρειάστηκε να κοιτάξω walkthrough και ανακάλυψα και τις δύο φορές ότι ενώ είχα πλησιάσει τη σωστή λύση οι μηχανισμοί του παιχνιδιού μου έβαζαν τεχνητά εμπόδια για να κολλήσω. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιοι γρίφοι ήταν συχνοί ακόμα και στα καλύτερα adventure εκείνης της εποχής (ναι, και σε πολλά της αγαπημένης μου SIERRA), αλλά για τη Lucasarts τέτοιου είδους γρίφοι είναι στραβοπάτημα, αφού στα άλλα της παιχνίδια τους είχε αφήσει από καιρό πίσω.

ΣΕΝΑΡΙΟ: Βρε παιδιά, που είναι το ενήλικο και βαθυστόχαστο σενάριο που μου λέγατε όλοι; Πιο κλισέ ιστορία επιστημονικής φαντασίας δεν υπάρχει. Υπάρχουν κάποιες τάχα μου ανησυχίες για τον θάνατο και την αιώνια ζωή, αλλά εμένα αυτά μου φάνηκαν αμπελοφιλοσοφίες και μασημένη τροφή, που έχω δει σε πολύ καλύτερη και πιο σοβαρή εκδοχή σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας πολύ προγενέστερες του "The Dig" και μάλιστα χωρίς να είμαι ιδιαίτερος φαν του είδους. (Εντελώς πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ ότι για το δίπτυχο θάνατος vs αιώνια ζωή πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα έχει να πει η ταινία "Zardoz" του 1974, που στην τελική δεν είναι και κανένα αριστούργημα για να λέμε την αλήθεια.) Αφήστε που το σύγκεκριμένο "βαρύ" θέμα κάνει την εμφάνισή του στα τελευταία 10 λεπτά του παιχνιδιού, ενώ μέχρι εκεί απλώς άνοιγα πόρτες και ενεργοποιούσα μηχανές. Το δε τέλος είναι το πιο αηδιαστικά γλυκερό και χολυγουντιανό πράγμα που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ (με το οποίο ίσως και να μην είχα κανένα πρόβλημα, αν με βάση τα όσα είχα διαβάσει δεν περίμενα το "σούπερ-ουάου" φινάλε που θα με συγκλόνιζε.)

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ: Λες και βγήκαν από ταινία του James Cameron (και το λέω με κακή έννοια). Ούτε ίχνος πειστικότητας. Βρίσκονται στην απόλυτη αβεβαιότητα, ένα μέλος του πληρώματος κι αυτοί κάνουν σα να μην τρέχει τίποτα, ανταλλάζουν αστειάκια και ατάκες σα γνήσιοι ήρωες ταινίας blockbuster. Αν είναι αυτή η άποψη της Lucasarts για το δράμα, ευτυχώς που ειδικεύτηκε στην κωμωδία. Θα μου πείτε πως αυτοί ήταν οι περιορισμοί της αφήγησης στα video games εκείνης της εποχής. Θα αντιτείνω ότι την ίδια ακριβώς χρονιά η ίδια η Lucasarts είχε κυκλοφορήσει το "Full Throttle", που παρά το κωμικό του ύφος είχε να επιδείξει πολύ πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες με σαφώς πιο αληθοφανείς αντιδράσεις, ενώ η SIERRA την ίδια χρονιά είχε βγάλει τα Gabriel Knight 2 και Phantasmagoria 1, με το (εξαιρετικό ως προς την παρουσίαση των χαρακτήρων) Gabriel Knight 1 να έχει κυκλοφορήσει ήδη πριν δύο χρόνια. Και μια και ήρθε η κουβέντα στη SIERRA έχω να πω ότι όσον αφορά το "The Dig" τουλάχιστον, αναμφίβολα η SIERRA έχει βγάλει καλύτερα παιχνίδια (σίγουρα όλα τα Gabriel Knight, ίσως ακόμα και το πρώτο Phantasmagoria).

Όλα αυτά δεν τα λέω για να μειώσω το (πολύ ωραίο, όσο κι αν διαφωνώ μαζί του) review του tsampikos, αλλά για να εκτονώσω λίγο τη γεύση της απογοήτευσης που μου άφησε το παιχνίδι, μετά από τις προσδοκίες που είχα, ειδικά όσον αφορά τον τομέα του story-telling. Πραγματικά είναι το πρώτο παιχνίδι της Lucasarts που δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει και αυτό που μου έχει αφήσει την πιο χλιαρή επίγευση.

Παρ'όλα αυτά επαναλαμβάνω ότι δεν είναι κακό παιχνίδι. Τα επικριτικά μου σχόλια είναι τόσο έντονα, κυρίως λόγω της απογοήτευσης που ένιωσα σε σχέση με αυτά που περίμενα.

manos426f wrote: Μπρε,σαν να έχετε γίνει όλοι λίγο αυστηροί εδώ μέσα,ή μου φαίνεται;

Μα δεν έγραψα κριτική, τα παράπονά μου από το παιχνίδι ανέφερα. (Στο κάτω κάτω έχω ήδη δηλώσει γκρινιάρης... Χεχεχε)

manos426f wrote: Δεν το θεωρώ αριστούργημα το The dig (ούτε και το Full throttle ήταν τέτοιο άλλωστε),αλλά σίγουρα ένα πολύ καλό παιχνίδι,που δε με χάλασε καθόλου μέχρι το τέλος του....

Πολύ καλό δε θα το έλεγα. Σαφώς (πολύ) πάνω του μετρίου, αλλά το παραδέχομαι με μαύρη καρδιά, γιατί με εκνεύρισε πάρα πολύ σε κάποια σημεία. To Full Throttle μπορεί να μην είναι αριστούργημα, αλλά σε κάθε του λεπτομέρεια ξεχειλίζει εξυπνάδα και ευρηματικότητα (κι έχει και ένα υποδειγματικό γλυκόπικρο φινάλε). Από την άλλη το Sam and Max hit the road ΕΙΝΑΙ αριστούργημα -χωρίς άλλα σχόλια.

Α και παρεπιπτόντως, επειδή έχω βαρεθεί να ακούω για την τεράστια διάρκεια των παλιών παιχνιδιών. Γύρω στις 14-15 ώρες μου πήρε το "The Dig" με τα δύο μόνο βλεφαρίσματα σε walkthrough που προανέφερα. Αυτό δεν το λέω για κακό, έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και πέρα ανυπομονούσα να τελειώσει (χεχεχε - καλά, μη βαράτε), απλώς έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι ποια είναι τελικά αυτά τα θρυλικά adventure των 30 και 40 ωρών...

Ρε παιδάκι μου γιατί χαλιέσαι; και μετά τη λες του crocark ότι γρινιάζει!! κάτσε και απόλαυσε το παιχνιδάκι που κάθεσαι και φτιάχνεις στο μυαλό σου σενάρια για το πως θα είναι πριν το παίξεις. Φυσικά και θα σου φανεί μέτριο αφού σε 99,9999% των περιπτώσεων που κάποιος κάθεται και πλάθει σενάρια στο μυαλό του για το πως θα είναι (ή θέλει να είναι) το τάδε παιχνίδι-ταινία-βιβλίο κτλ βγαίνει απογοητευμένος. Πω ρε γκρίνια!!!!!
Να είσαι σίγουρος πως ΑΝ δεν είχες παίξει το Gabriel Knight 2 (μα πως μου ήρθε τώρα αυτό; ) και σου λέγαμε όλοι "τι παιχνιδάρα είναι αυτή!", "Τι; δεν το έχεις παίξει;" κτλ, πάλι τα ίδια θα μας έλεγες. Ότι έχει έναν ξανθομπούμπουρα που μοιάζει του MacGyver, έχει λίγους γρίφους με έναν σπαστικό στο τέλος με χρόνο και άλλα τέτοια ωραία. Και μην βιαστείς να απαντήσεις γιατί στο μέλλον θα εκτεθείς και πάλι...
Αν είχες παίξει το DIG χωρίς να το ξέρεις, τόσα παράπονα δεν θα έκανες.


Πραγματικά τον ξεπέρασες..................

Constantine_R wrote: κάτσε και απόλαυσε το παιχνιδάκι που κάθεσαι και φτιάχνεις στο μυαλό σου σενάρια για το πως θα είναι πριν το παίξεις.

Μα να κάτσω και να το απολαύσω ξεκίνησα, αλλά αυτό μου κάθισε στο λαιμό. Ειλικρινά κάπου στο πρώτο τρίτο κόντεψα να το παρατήσω, αλλά συνέχισα από περιέργεια να δω που το πάει (και για να απολαύσω το αριστουργηματικό τέλος, για το οποίο με είχαν προετοιμάσει τα όσα είχα διαβάσει). Ευτυχώς μετά βελτιώθηκε σαφώς η σχέση μου με το παιχνίδι (μέχρι το υπρεσιροπιασμένο φινάλε, που ενεργοποίησε την γαστροοισοφαγική μου παλινδρόμηση). Δεν είχα φτιάξει σενάρια για το πως θα είναι, αλλά όταν διαβάζω κάποια σχόλια μοιραία δημιουργούνται με βάση αυτά και κάποιες προσδοκίες.

Constantine_R wrote: Να είσαι σίγουρος πως ΑΝ δεν είχες παίξει το Gabriel Knight 2 (μα πως μου ήρθε τώρα αυτό; ) και σου λέγαμε όλοι "τι παιχνιδάρα είναι αυτή!", "Τι; δεν το έχεις παίξει;" κτλ, πάλι τα ίδια θα μας έλεγες...Αν είχες παίξει το DIG χωρίς να το ξέρεις, τόσα παράπονα δεν θα έκανες.

Σίγουρα δε θα είχα κάνει τόσα παράπονα, αν το είχα παίξει χωρίς να το ξέρω. Στο κάτω κάτω το παιχνίδι μου φάνηκε καλό (ούτε μέτριο ούτε πολύ καλό), απλώς δε θέλω να χρησιμοποιώ τη λέξη "καλό" για αυτό το παιχνίδι, λόγω του πόσο με νευρίασε όσο το έπαιζα. Πάντως ποτέ δεν αρνήθηκα ότι είμαι γκρινιάρης και απαιτητικός με τα adventure. Απλώς τον τελευταίο καιρό έτυχε να παίξω παιχνίδια που μου άρεσαν. Κι η αλήθεια είναι ότι το "The Dig" με μένα στάθηκε λίγο άτυχο, γιατί ήταν το πρώτο σε μια σειρά παιχνιδιών που έπαιξα πρόσφατα, το οποίο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Κατά τα άλλα έχεις ως ένα βαθμό δίκιο. Γι'αυτό και ανάμεσα στα μεσα στη χολή σχόλια μου είπα αρκετές φορές ότι δε θεωρώ κακό παιχνίδι το "The Dig". Από την άλλη πλευρά όμως αν ήταν η παιχνιδάρα που περίμενα, δε θα είχα απογοητευτεί έτσι. Ας πούμε αν ήταν το Gabriel Knight 2 στη θέση του μπορεί όλο το προηγηθέν "hype" να με εμπόδιζε να το δω ως το αριστούργημα (που είναι ), αλλά δε νομίζω ότι θα έτρωγα και την κρυάδα που ένιωσα με το "The Dig". Για παράδειγμα, το "Full Throttle" και το "Sam and Max Hit the Road" τα έπαιξα έχοντας διαβάσει διάφορα σχόλια για το πόσο κορυφαία παιχνίδια είναι, αλλά αυτό δε με εμπόδισε να τα απολαύσω.

ΥΓ: Τον crocark δύσκολο να τον συναγωνιστώ στην γκρίνια. Ένας από τους λόγους που με εντυπωσίασαν τα posts του είναι πως είναι πιο γκρινιάρης από μένα.

ΑΑΑΑΧΑΧΑΧΧΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΧΑΑ!!!!!


Πες του τα Χρυσόστομε!!!!

To Darkstar τι γυρεύει σε αυτή τη δεκάδα μέσα?

crocark wrote: Φαντάζομαι αναφέρεσαι στα ξέχειλα από κυνισμό σχόλια τα οποία δεν είναι αστειάκια για μένα.

Μπα, αστειάκια ήταν...

crocark wrote: Πρωτίστως, θυμίζει "τέλη" από βιβλία επιστημονικής φαντασίας του συγκεκριμένου υποείδους.

Μπορεί. Δεν έχω διαβάσει και πολύ επιστημονική φαντασία. Αυτό δεν αλλάζει πάντως τη γλυκανάλατη αίσθηση που αφήνει στο τέλος.

crocark wrote: ...μάλλον έχεις οδηγήσει μηχανή.

Δυστυχώς όχι. Μου αρέσουν όμως.

crocark wrote:

Castledoque wrote: και Phantasmagoria 1

Καλά ... αυτό ειδικά πάρ' το πίσω τώρα που προλαβαίνεις ...

Μμμμ, για να σκεφτώ... Όχι, δεν το παίρνω πίσω. Ειδικά στον τομέα της ανάπτυξης χαρακτήρων το "Phantasmagoria 1" καταβάλλει (μάλλον αποτυχημένες) προσπάθειες που το "The Dig" δεν έχει δει ούτε στον ύπνο του.

crocark wrote: Πόσο εύκολο είναι να μην αναφερθούμε για κανένα μήνα στο GK, μπας και ηρεμήσουμε λιγάκι;

Μάλλον αδύνατο. Μιλάμε για το μέτρο σύγκρισης για κάθε δραματικό adventure.

crocark wrote:

Castledoque wrote: Από την άλλη το Sam and Max hit the road ΕΙΝΑΙ αριστούργημα -χωρίς άλλα σχόλια.

Στη βρύση τη βουνίσια , σιμά είν' η φλαμουριά ...

Α πα πα... Δε σου άρεσε το ανυπέρβλητο "Sam and Max hit the Road";

crocark wrote: Η δηλωμένη διάρκεια ενός παιχνιδιού έχει έννοια μόνο όταν τελειώνει κανείς ένα παιχνίδι μόνος του.

Αν είναι να επιμηκύνονται τα παιχνίδια με τέτοιου είδους cheats, όπως στα συγκεκριμένα σημεία που κόλλησα, καλύτερα να κρατάνε λιγότερο. Μου έχει τύχει να κοιτάω walkthrough και μετά να κοπανάω το κεφάλι μου στον τοίχο που δε σκέφτηκα τη λύση. Στα συγκεκριμένα σημεία του "The Dig" ήθελα να κοπανήσω τα κεφάλια των σχεδιαστών. (Να διευκρινήσω πάντως ότι παρόμοιες ευγενείς σκέψεις έχω κάνει κατά καιρούς και για την αγαπημένη Roberta Williams). Το "The Dig" δε δικαιούται με βάση το σεναριακό περιεχόμενο και τον αριθμό των γρίφων του να κρατάει παραπάνω από 14-15 ώρες. Οτιδήποτε παραπάνω το κερδίζει με κλέψιμο. Και για να μη νομίζεις ότι αβαντάρω τη Sierra, σε αυτόν τον τομέα είναι πολύ περισσότερο υπόλογη από την Lucasarts (με παιχνίδια που πρέπει να ξαναρχίσεις από την αρχή, επειδή ίσως έπεσες σε dead end, το οποίο όμως δεν ξέρεις αν και που υπάρχει -χαιρετίσματα δηλαδή, κάτι τέτοια συγχωρούνται μόνο με βάση την εποχή τους).

crocark wrote: σου άρεσε το Υ και δε σου άρεσε το DIG

Εμμμ, όχι. To Y το θεωρώ μέτριο, το Dig το θεωρώ καλό. Άρα το Dig είναι (δυστυχώς) καλύτερο από το Υ. Από την άλλη πλευρά ομολογώ ότι εκνευρίστηκα λιγότερο όσο έπαιζα το Υ.

crocark wrote: Αν θες να ξέρεις μιλάμε για το 6ο καλύτερο adventure όλων των εποχών:

Εμμ, μήπως θέλεις να πεις το 60στο; Γενικά πάντως δε θεωρείται το καλύτερο της Lucasarts (ίσως αυτό έπρεπε να μη ψυλλιάσει). Ακόμα και το πολυαγαπημένο σου adventuregamers το έβαλε στη θέση 92 στα 100 καλύτερα adventure games of all time.
Παρεπιπτόντως, ούτε ένα από τα Tex Murphy στη λίστα σου;

crocark wrote: Διαφωνώ στα περισσότερα, αλλά βρε άτιμε, ωραία τα λες

Thanks...

Το The Dig είναι μια κλάση πάνω από το ρηχό Phantasmagoria.Το οποίο είναι μια πολύ καλή προσπάθεια για τη δημιουργία full motion video adventure τρόμου αλλά δυστυχώς όχι ολοκληρωμένη.To the dig είναι αρτιότερο από το Phantasmagoria σε σενάριο , πλοκή και γρίφους.

tsampikos wrote: Το The Dig είναι μια κλάση πάνω από το ρηχό Phantasmagoria.Το οποίο είναι μια πολύ καλή προσπάθεια για τη δημιουργία full motion video adventure τρόμου αλλά δυστυχώς όχι ολοκληρωμένη.To the dig είναι αρτιότερο από το Phantasmagoria σε σενάριο , πλοκή και γρίφους.

Συμφωνώ για τους γρίφους και εν μέρει για την πλοκή. Το σενάριο στο Dig το θεωρώ πολύ κακογραμμένο (όχι πως στο Phantasmagoria είναι και πολύ καλύτερο).