The Dig

Castledoque μπορείς να μου λύσεις μια απορία μου. Αφού το παιχνίδι σε εκνεύρισε και δεν έβλεπες την ώρα να το τελειώσεις γιατί το έλιωσες μέσα σ' ένα Σ/Κ; Γιατί δεν το παράταγες; Το συνέχισες για να δεις το τέλος του; Πιστεύω ότι αφού σε χάλασε όλο το παιχνίδι δεν θα μπορούσες να ευχαριστηθείς το φινάλε του (αν και δεν κατάλαβα τι διαφορετικό περίμενες). Τουλάχιστον εμένα όταν με χαλάει κάποιο παιχνίδι ούτε και το τέλος του, όσο καλό και να είναι, μπορώ να το δω θετικά.

Castledoque wrote: Παρεπιπτόνως ο crocark αποφεύγει επιμελώς να λύσει την απορία μου σχετικά με την άποψή του για το "The Whispered World"

Κοίτα Doque. Ο crocark μου είπε να σου πω ότι ο τρόπος γραφής του δεν άλλαξε τυχαία. Κάτι παίζει εδώ μέσα τελευταία. Έχει την πλάκα του, αλλά ωθεί και κάθε είδους συζήτηση πέρα από την ουσία. Αυτό γενικά.

Ειδικά, όπως έχει ξαναπεί, πολλές φορές πράγματα που ρωτά γίνονται γαργάρα ή τουλάχιστον έτσι το καταλαβαίνει αυτός. Ίσως να είναι και καλύτερα μιας που δε συζητάμε το μεσανατολικό, αλλά κάνουμε την πλάκα μας και δε λέει να το χοντραίνουμε. Οπότε κανονικά θα περίμενε ο crocark να του συγχωρήσετε κι αυτουνού μερικές γαργάρες.

Ακόμη πιο ειδικά - σχεδόν εντός θέματος ... Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που τα έχει πει χιλιάδες φορές και βαριέται, ξέχασε να σου απαντήσει. Το θυμήθηκε μετά, αλλά λέει, αν θέλει θα ξαναρωτήσει. Αφού ξαναρώτησες, μου είπε να σου πω ότι κόντεψε να πηδήξει από το παράθυρο με την απαισιοδοξία του βλαμμένου του σάντγουικ. Υπήρξε, λέει, ένας από τους πιο κουραστικούς ήρωες όλων των εποχών, όχι μόνο σε παιχνίδια ... γενικά. Δε γουστάρει καθόλου μα καθόλου την αθλιότητα του μπερδέματος της κωμωδίας, της παρωδίας, της ιλαροτραγωδίας και του δράματος. Θα ήθελε να είναι στη θέση του μεγάλου του αδερφού και να σακατέψει το βλαμμένο στο ξύλο μέχρι να πάρει μπρος ο χυλός που έχει μέσα στο κεφάλι του αντί για μυαλό. Τη συνεχή παρουσίαση από όλα τα μέσα (παιχνίδια, ταινίες κλπ.) της αδερφίστικης, μοιρολατρικής προσμονής του επόμενου κακού που θα συμβεί και που πάνε να μας την περάσουν για τρόπο ζωής, την απεχθάνεται όσο λίγα πράγματα κι επιπλέον λέει ότι, φτάνει, αρκετά φλώροι είμαστε κι από μόνοι μας - δε χρειαζόμαστε κι άλλο ευνουχισμό. Κι εν τέλει, ακόμη και που μετά από προτροπή ουσιαστικά του outcry που κάθισε και είδε το φινάλε για να καταλάβει κι αυτός τελικά ότι ήταν ένα όνειρο ενός δυστυχισμένου παιδιού*, η ταλαιπωρία επί πόσες ώρες πριν δε σβήνεται. Σα σεναριακό τέχνασμα το βρίσκει άθλιο και το μόνο που έχει αποκομίσει από όλο αυτό είναι ότι δεν αφήνουμε τα πιτσιρίκια να βλέπουν τέτοιες ... με τέρατα, μάγους, δράκους, τρολς, γκόμπλινς, τσάσκις ή ό,τι άλλη ... καπνίσει το μυαλό του κάθε καθυστερημένου, γιατί θα έχουν εφιάλτες και λογικό είναι. Πιθανός, λέει να ξέχασε κάποια, αλλά τα βασικά είναι αυτά.

* Δεν τα βάζει με την ίδια τη δυστυχία της αρρώστιας, ούτε θέλει να το παίξει σκληρός γιατί δεν είναι. Εννοοείται πως ο ανθρώπινος πόνος, ΕΥΤΥΧΩΣ, ακόμη συγκινεί.

@Castledoque

Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο το θεωρώ all time classic και σε καμία περίπτωση δεν θα το έβαζα πάνω από το Sam & Max όπως ανέφερες. Προσωπικά πάντως εμένα μ' αρέσουν οι αμερικάνικες περιπετειούλες-blockbasters οπότε ίσως γι' αυτό να μ' άρεσε το συγκεκριμένο αν και δεν θα το χαρακτήριζα ως τέτοιο. Σαν Αμερικάνικο blockbaster πάντως θα το έβλεπα αν έβαζαν κανένα μπρατσαρά πεζοναύτη ο οποίος είναι το κακό παιδί αλλά καταβάθος έχει καλή καρδιά, με ένα σκοτεινό παρελθόν (π.χ. έχασε σε μια μάχη όλους συντρόφους του και το κουβαλάει μέσα του ακόμα) όπου στο τέλος του παιχνιδιού μέσα από μια μεγαλειώδη μάχη καταφέρνει να τους σώσει όλους όπου όλα γκρεμίζονται γύρω του με φοβερές εκρήξεις. Τότε ναι θα το χαρακτήριζα Αμερικανιά. Ορίστε έτοιμο σενάριο τους έδωσα αν μας διαβάζει κανένας από Αμερική για να του το πουλήσω.

Βασικά για το τέλος του δεν ξέρω αν περίμενες κάτι όπως:

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι από τη στιγμή που του έβρισκες αρνητικά, που φυσικά και έχει, που δεν σε άφησαν να ευχαριστηθείς το παιχνίδι δεν θα σωζόταν ούτε και από το τέλος του.

Το διάβασα ότι έγραψες ότι δεν είναι κακό παιχνίδι αλλά γενικά τα γραφόμενα σου μου έβγαλαν έναν αρνητισμό και εκνευρισμό που δεν το κατάλαβα.

Edit: Και ο James Cameron μ' αρέσει.

Castledoque wrote: Μιλούσα για sci-fi blockbaster, που τη συνταγή τους την ακολουθεί το Dig σχεδόν κατά γράμμα.

Διαφωνώ. Γιατί αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα έβλεπα το Armagedon με κάμποσες εκρήξεις.

Castledoque wrote: Για το τέλος, δεν κατάλαβα το επιχείρημα σου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα happy-end, αρκεί να είναι δοσμένα σωστά, που στην περίπτωση του Dig δε συμβαίνει. Δηλαδή ο μόνος τρόπος να μην τελειώνει μια ιστορία στο χάος και την καταστροφή είναι να βλέπουμε τρισχαριτωμένα παχουλά αγγελούδια;

Δεν μπορώ να το θεωρήσω ούτε σαν κλισέ ούτε σαν μη ταιριαστό με την όλη υπόθεση. Και στη τελική σε εμένα δεν φάνηκε άσχημο.

Castledoque wrote: Δηλαδή ο μόνος τρόπος να μην τελειώνει μια ιστορία στο χάος και την καταστροφή είναι να βλέπουμε τρισχαριτωμένα παχουλά αγγελούδια;

Τόσο χαριτωμένο τέλος δεν νομίζω να είχε. Προσπάθησαν να εξηγήσουν κάποια πράγματα και να δώσουν ένα ικανοποιητικό τέλος. Εάν δεν σε ικανοποίησε και σου φάνηκε Αμερικανιά πάω πάσο. Δεν μπορώ να σε πείσω ούτε εσύ εμένα.

Castledoque wrote: Κατά τα άλλα, αν σου αρέσει ο James Cameron δεν είναι παράξενο να σου αρέσει το Dig.

Δεν ξέρω αν το λες ειρωνικά για το τι προτιμάω να βλέπω, σαν πλάκα το ανέφερα, αλλά επειδή δεν διακρίνομαι για την ποιότητα μου μάλλον ναι γι' αυτό μ' άρεσε. Γενικά δεν κολλάω με σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Υπάρχουν 2-3 που εκτιμώ αλλά μέχρι εκεί.

Βασικά δεν συγκρίνω τις ταινίες με τα adventures. Άλλα πράγματα ζητάω από το ένα είδος και άλλα από το άλλο.

Επειδή όμως έγραψες:

Castledoque wrote: Μακάρι να ήταν έτσι τα κακά adventure (θα τα έπαιζα όλα τότε, χωρίς καν να ψάχνω κριτικές).

Μου φάνηκε κάπως όλος αυτός ο εκνευρισμός σου. Ή μάλλον περίμενες να δεις κάτι διαφορετικό όπως το είχες πλάσει στο μυαλό και είδες κάτι άλλο.

Castledoque wrote: δεν αντέχω πια να βλέπω αμερικανιές τύπου Cameron με τάχα μου σοβαρή προβληματική και φιλοσοφικό περιεχόμενο

Εγώ πάντως του βγάζω το καπέλο γιατί έχει το άγγιγμα του Μίδα όπως το είχε κάποτε ο Spielberg. Μέχρι εκεί. Δεν έχω καμία διάθεση να τον υπερασπιστώ και ούτε και με ενδιαφέρει να το κάνω.

Castledoque, σου είπα ότι σε πάω πολύ; Πρέπει να στο έχω πει ξανά λογικά.

Castledoque wrote: (Για να πω την αλήθεια, με τις διαφωνίες που έχουμε, φοβόμουν ότι από μέσα σου θα με βρίζεις.

Εννοείται ότι ακόμα και να σε έβριζα φανερά εσύ δε θα 'πρεπε να μασήσεις. Και δε σε βρίζω ούτε κρυφά. Σε σχολιάζω, αλήθεια είναι αλλά δε βρίζω. Ξέρεις γιατί μ' αρέσεις; Είπα δε σε βρίζω - όπως δε βρίζω και κανέναν, θέλω να το πιστέψετε κι εγώ ό,τι λέω το λέω με φιλική διάθεση. Γιατί είσαι χειρότερος ανισόρροπος από εμένα. Και δε μιλάμε μόνο στο θέμα της γκρίνιας. Ούτε για τα ευμεγέθη κείμενα. Παρόλο που έχω κάνει μερικές μαντεψιές για πάρτη σου και φαίνεται να πέφτω μέσα, δεν μπορώ να σε καταλάβω πλήρως. Αγαπημένη μου ασχολία τα ψυχογραφήματα. Αρκεί να σου πω ότι είσαι αυτός που με έχει απασχολήσει περισσότερο από όλους. Όπως σου είπα πέφτω μέσα σε πολλά, αλλά αδυνατώ να συλλάβω την πλήρη εικόνα. Κι αυτό ήδη λειτουργεί ερεθιστικά.
(Όχι C_R, δεν πρόκειται να σ' αφήσω, no worries που θα 'λεγες κι εσύ ...)

Castledoque wrote: Και τελικά δεν είναι τόσο αιρετική η άποψή μου για το παιχνίδι.

Ωχ,ωχ ... Πάλι θα το φάμε στη μάπα το AGs ...

Castledoque wrote: Ορίστε ένα κομμάτι από το review στο adventureclassicgaming,

... ουφφφφφ ... ανακούφιση ...

Castledoque wrote: Παρόμοια σχόλια υπάρχουν και στο review του adventuregamers

... γκουλπ ... όχι πάλι ... όχι πάλι ...

Κρατάω μερικά πράγματα. Τη χρήση ίδιων εκφράσεων ανάμεσα στο δύο site. Αυτό το cheesy εδώ μου κάθισε. Από τον όγκο του κειμένου και την ανάλυση, αλλά κι επειδή εκτιμώ ελαφρώς περισσότερο το ACG από το AGs, τολμώ να υποθέσω πως το AGs αντέγραψε το ACG. Επίσης, δεν μπορώ να αποφύγω να παρατηρήσω πως κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που εσύ έδωσες θα ταίριαζαν γάντι σα μετάφραση του cheesy.

Castledoque wrote: που το κοίταξα αφού τέλειωσα το παιχνίδι:

Αφού τελείωσες το παιχνίδι και πριν γράψεις τα δικά σου σχόλια;

Τέλος πάντων. Δεν έχει σημασία.

Μιας και αναφέρθηκα σε χρονικά προθύστερα κλπ. αλήθεια πρώτα φτιάχτηκε το DIG ή ο Αρμαγεδδών; Αυτήν την εμμονή δε συνολικά με το δύσπεπτο cameron, τελικά, μόνο με έναν τρόπο μπορώ να την εξηγήσω. Άμα θες να του αφιρερώσεις κανένα τραγουδάκι στου Αγίου Βαλεντίνου, να προτιμήσεις τις από εδώ συχνότητες Κατά το εκεί που εμφανίζονται μεγάλα μίση κρύβονται μεγάλοι έρωτες. Συνειδητοποιείς φαντάζομαι ότι έχεις αναφερθεί στον cameron ήδη περισσότερες φορές από όσες εγώ στη daedalic

Castledoque wrote: Από ένα σημείο και πέρα δεν είχα διάθεση να μιλάω με τους δύο συντρόφους του ήρωα γιατί δεν άντεχα τις αμερικανιές που ξεστόμιζαν

Castledoque wrote: ακόμα κι όταν οι χαρακτήρες κινδυνεύουν ή κάποιος πεθαίνει δε σταματάνε να αναταλλάζουν ατάκες και "wisecracks" σα να μην τρέχει τίποτα, ακόμα και την ίδια τη στιγμή του κινδύνου

Castledoque wrote: ώρα αν αυτό σας φαίνεται ρεαλιστική συμπεριφορά και αληθοφανής αντίδραση στον κίνδυνο, τι να πω...

Έχεις εν μέρει ένα δίκιο. Για΄τι το βλέπεις το θέμα από την οπτική της πεζής καθημερινότητας. Tην επόμενη φορά που θα είμαι για briefing στο cape canaveral να έλθεις μαζί μου να δεις πως διδάσκεται αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης της εκεί (και της "εκεί" ... ... ...) πραγματικότητας. Το διάστημα φίλε έχει απαιτήσεις, δεν είναι παίξε - γέλασε. Ή φαντάστηκες ότι όταν ένα μέλος πληρώματος έχει ένα ατύχημα, ο καπετάνιος θα πάει στον κήπο να σκεφτεί: "τι είν' η ζωή; τι είν' ο άνθρωπος; ..."

Τέλος, σ' αυτά τα στοιχειώδη στα οποία διαφέρουν οι απόψεις μας, δε χρειάζεται πολύ ψάξιμο. Εϊναι θέμα γούστου καθαρά. Αν είχες, θα ήσουν οπαδός της σωστής σχολής ...

Castledoque wrote: Απλώς φαίνεται πως έπεσα μέσα στο λάκκο με τους φαν της Lucasarts

Ε τώρα θα σε μαλώσω!

Για το Dig. Το τέλος του ήταν απογοητευτικό και για μένα αλλά ισχύει και αυτό που είπε ο mkllds (νομίζω) ,στο περίπου, ότι δε ξέρω τι είδους τέλος θα πρεπε να χει ώστε να με ικανοποιήσει. Παρολαυτά ο διάλογος με το alien είναι από τις σπουδαιότερες στιγμές του adventure gaming και συγχωρεί τα διάφορα στραβά που έχει το παιχνίδι από άποψη χαρακτήρων και διαλόγων.
Για το WW. Συμφωνώ όσο περισσότερο γίνεται με τον crocark. Ο κεντρικός ήρωας απλά καταστρέφει το παιχνίδι. Ψευτοκαταθλιπτικός, ψευτοπεσιμιστής, αργός σα το θάνατο και με κάλπικη φωνή είναι ένας συνδυασμός που ξεπερνά την υπομονή μου. Η δράση και οι γρίφοι του (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια) είναι σε πολύ καλά επίπεδα αλλά δυστυχώς ο τάδε δε σε αφήνει να το φχαριστηθείς πάνω από 10 λεπτά. Όσο για το τέλος, όταν θες κάτι να τελειώσει και δε ξέρεις το τρόπο, ή βάζεις τον ήρωα να ονειρεύεται ή τον βάζεις να ναι απ'τα πριν νεκρός ή το ρίχνεις στο μεταφυσικό. Φτηνά τεχνάσματα που το μόνο που με κάνουν να σκέφτομαι είναι για τι διάολο έφαγα αυτές τις ώρες με δαύτο? Για να μου πει ότι έπαιζα ένα όνειρο?