POST MORTEM

Η ιστορία ξεκινάει όταν μια γυναίκα σε προσλαμβάνει (ως private eye) να βρεις το δράστη της βίαιης δολοφονίας της αδερφής και του γαμπρού της. Το παιχνίδι όμως δεν περιορίζεται στην αναζήτηση του δολοφόνου, καθώς καταφέρνει να εμπλέξει (πολύ φυσιολογικά) κρυμμένα μυστικά, αλχημείες, συνομωσίες και μυστικές οργανώσεις, κάνοντας την ιστορία αισθητά πιο ενδιαφέρουσα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η προσπάθεια να δοθούν εναλλακτικοί τρόποι εξέλιξης σε μια καθ’ όλα γραμμική -θα έλεγα- ιστορία. Σύμφωνα με τις επιλογές που θα κάνεις μεταξύ των διαφόρων εναλλακτικών απαντήσεων του χαρακτήρα σου θα διαφοροποιηθεί και η συνέχεια πρακτικά. Από την αρχή κιόλας, παραδείγματος χάριν, μπορείς είτε να αρνηθείς να αναλάβεις την έρευνα είτε να δεχτείς. Ανάλογα από την επιλογή σου θα συνεχίσει και η ιστορία (στην προκειμένη βέβαια αργά ή γρήγορα θα δεχτείς να αναλάβεις την υπόθεση προκειμένου να εξελιχθεί η πλοκή).

Προσωπικά με ενθουσίασε και μια πρωτότυπη παρεμβολή που υπάρχει κάπου προς τη μέση της ιστορίας. Παίζεις με ένα άλλο χαρακτήρα (που έχεις ήδη γνωρίσει). Αντί του τετριμμένου flashback στο οποίο είσαι απλός θεατής/ακροατής της αφήγησης ενός γεγονότος που σου περιγράφει ένας άλλος χαρακτήρας, αυτή τη φορά μαθαίνεις τι συνέβη παίζοντας ο ίδιος κι εκτυλίσσοντας αυτό το παρελθοντικό γεγονός. Πολύ ευχάριστο ήταν επίσης το γεγονός της σωστής υλοποίησης αυτής της ιδέας: τόσο ο χάρτης όσο και τα αντικείμενα που έχεις στο inventory αλλάζουν και προσαρμόζονται στο νέο σου χαρακτήρα.

Στα υπέρ του παιχνιδιού και τα γραφικά του που είναι σαφώς άνω του μετρίου. Κινείσαι σε ένα όμορφα σκοτεινό περιβάλλον και οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι (αν και μερικές κινήσεις τους όσο μιλάνε είναι μάλλον σαχλά επαναλαμβανόμενες). Οι διάφορες cut scenes που παρεμβάλλονται είναι ατμοσφαιρικές κι ενισχύουν τη διάθεση μυστηρίου και μυστικισμού που κυριαρχεί στο παιχνίδι.

Δυστυχώς όμως όσο καλές κι αν ήταν οι δυνατότητες του παιχνιδιού, υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που το υποβαθμίζουν σοβαρά. Αρχικά, οι γρίφοι του. Ορισμένοι εξ’ αυτών ήταν της υπομονής. Δυο-τρεις γρίφοι αρκούσαν για να σημαδέψουν αρνητικά το παιχνίδι. Ένας που πρέπει να δοκιμάσεις πολλούς συνδυασμούς προκειμένου να τον λύσεις μην έχοντας φυσικά καμία λογική συνέχεια ή προηγούμενη πληροφορία κι ένας κλασσικός pixel-hunting (ο οποίος δε σου επέτρεπε και να βγεις) είναι δυο από αυτούς που έρχονται στο μυαλό χωρίς σκέψη.

Η προσπάθεια να δοθούν εναλλακτικοί τρόποι εξέλιξης -που είναι γενικά ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι- δυστυχώς καταλήγει σε αποτυχία λόγω κακού σχεδιασμού. Υπάρχουν σημεία που στο χαρακτήρα σου εμφανίζονται ερωτήσεις που αφορούν αντικείμενα που δεν έχεις ακόμη βρει ή γεγονότα που δεν έχουν ακόμη συμβεί. Όντας αδύνατο να ξέρεις πού πρέπει να πας πρώτα ώστε να κυλήσουν όλα ομαλά (εφόσον και το παιχνίδι δε σε καθοδηγεί απόλυτα) πέφτεις πάνω σε διαλόγους που αν και θα αποδειχθούν διαφωτιστικοί στη συνέχεια, όταν εσύ τους άκουγες ήταν απλώς αδιάφοροι ή ακατανόητοι.

Στα κατά του παιχνιδιού και η ανυπαρξία επιλογής skip των διαλόγων. Αν έκανες το λάθος να μιλήσεις με ένα χαρακτήρα που δεν είχε τίποτε άλλο να σου πει (π.χ. Bebe') ήσουν αναγκασμένος να περιμένεις να τελειώσει να σου μιλάει, να πεις κι εσύ κάτι και μετά να μπορέσεις να φύγεις.

Συμπερασματικά, παρότι είχε προοπτικές δεν κατάφερε να τις αξιοποιήσει σωστά. Βαθμολογία: 3/5

Ότι είπε η Fallen Angel σύν ότι η ιστορία δεν με έπεισε απόλυτα. Το έχουν κουράσει το θέμα με το Baphomet κλπ. Πρέπει οι κατασκευαστές να βρούν νέες θεματολογίες ή να χρησιμοποιήσουν κάποιο έτοιμο συγγραφικό σύμπαν που να μην έχει κορεστεί.

2/5

aiRness wrote: Όχι οι γρίφοι δεν είναι ζόρικοι, μακάρι να ήταν, αλλά να ήταν ζόρικοι-λογικοί.

Οι περισσότεροι ήταν πέραν του δέοντος απλοί. Ωστόσο υπήρχαν μερικοί που ήταν πραγματικά δύσκολοι, όχι "ζόρικοι-λογικοί" όμως. Προσωπικά μου πήρε πολύ ώρα και η κλειδαριά του γραφείου και ο πίνακας. Και παρότι δεν ήταν βασισμένοι στη λογική, παρέμεναν δύσκολοι. Εκνευριστικά δύσκολοι.

ΥΓ: Πρέπει να αλλάξω το thumb down σε ερωτηματικό τώρα που πήρε και θετική βαθμολογία? Το έχουμε κρατήσει ως σύστημα αξιολόγησης?

Για μένα το βασικότερο πρόβλημα είναι η προβληματική δομή που έχει. Δλδ κάποιες καταστάσεις που συμβαίνουν φαίνονται λίγο ξεκάρφωτες ενώ υπάρχει και η τρομερή πρωτοτυπία ότι ο Gus γνωρίζει ένα γεγονός (που εμφανίζεται ώς topic στους διαλόγους) πριν καν αυτό συμβεί!!