Χρησιμοποιείτε τη λύση όταν κολλήσετε?

Βεβαιο επειδή με είχε κακομάθει το stonekeep με το άπειρο inventory είχα παίξει με το όριο του encuberance για να μην γυρνάω κάθε πέντε λεπτά στην Balmora

Κι εγώ το ίδιο. Και καλά, δεν είχα πρόβλημα να γυρνάω κάθε 5 λεπτά. Το θέμα είναι ΠΩΣ γυρνάς. Βλέπεις, αυτός ο ρεαλισμός του παιχνίδιού θέλει τον silt strider να μη μπορεί να σε πάει οπουδήποτε θέλεις αλλά μόνο σε μεγάλες πόλεις. Σαν συνέπεια, αν θες να πας π.χ. από την Khuul στο Erabenisum Camp πρέπει να παρεις silt strider για Balmora, Guild Guide (Mage guild) για Sadrith Mora, πλοίο για το Vos, ξανά πλοίο για να περάσεις απέναντι και κατόπιν έχεις και κανα 10λεπτο ποδαρόδρομο. Ουφ!!

υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω.

Θέλω να εξερευνήσω λίγο ακόμα πριν κάνω αυτό το βήμα

(Το κατέβασες το αρχείο)

(Ουπς, το ξέχασα. Θα το κατεβάσω)

Μπα! Εγώ προτιμούσα τον ποδαρόδρομο. Μεγαλούτσικες οι βόλτες αλλά είχε φάση, όλα τα φιλικά ζώα, τα ιπτάμενα ιδίως ( δεν θέλω να ξαναδώ raptor στην ζωή μου! ), το τοπίο με τους φιλικούς αυτόχθονες και τις προσφορές τους (πολλές σκουριασμένες ασπίδες ρε γαμώτο), τις πόλεις που σε έβλεπαν με μισό μάτι, τους αναρίθμητους τάφους που σαν καλός RPGάς σύλησα!! Τα λημέρια των λαθρεμπόρων που κοιμήθηκα, αφου πρώτα είχα κατασφάξει κάθε προηγούμενο ένοικο! Πάντως μου άρεσε ποιό πολύ να πάω με το κάστρο μου όπου πήγαινα. Αλλά το είχα παραφορτώσει. Δεν πούλησα τίποτα από ότι είχα βρεί, ψιλοπράγματα μόνο. Κάθε όπλο, ασπίδα, κόσμημα, ρούχο, περιμένει στο ντουλάπι του στην Balmora. Βέβαια σκέφτομαι μόλις τελειώσω με το Tribunal (κάποτε θα το παίξω κι αυτό) να μετακομίσω κοντά στο Vivec. Είδωμεν.

Η χαρά του παιδιού!

Μην ανησυχείς θα το αφήσω ακόμη λίγο το αρχείο.

Λύσεις θα χρησιμοποιήσω μόνο όταν ένα παιχνίδι δε θα μου αρέσει καθόλου και θα θέλω να το παίξω απλά για την ιστορία.

Στα παιχνίδια που μου αρέσουν (ακόμα κι αν είναι μέτρια) εξαντλώ όλη μου την υπομονή. Όμως αν κι αυτή φτάσει στο τέλος της αλλά εγώ συνεχίσω να μη φτάνω πουθενά, ε τότε θα "κλέψω" λίγο... Πάντα όμως από UHS που σου δίνει μόνο όσο χρειάζεσαι και δε σου χαλάει το παιχνίδι.

Mortal χαρά στο κουράγιο σου. I have no life as well αλλά χωρίς να χρησιμοποιώ και τα 7 χέρια μου ταυτόχρονα κάθε μέρα

Τώρα όσον αφορά το θέμα με τις λύσεις, τα adventures που έχω τελειώσει χωρίς έστω και ελάχιστη εξωτερική βοήθεια μετριούνται στα δάχτυλα του Pickachu. Γενικά για μένα ο κανόνας είναι ότι όταν το παιχνίδι μου αρέσει το παιδεύω όσο μπορώ, μιλάω ογδόντα φορές σε κάθε χαρακτήρα μέχρι να με σιχαθεί και να με πετάξει στο desktop, use όλα τα αντικέιμενα όπου μπορώ και λοιπά. Μετά για να μη καταλήξω ξανά στο τρελοκομείο κοιτάω λύση ή hints. Συχνά ξενερώνω διαπιστώνοντας πόσο προφανές ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω αλλά υπάρχουν και φορές που παραδέχομαι ότι μάλλον δε θα το έβρισκα ποτέ μόνος μου no matter what.

Τώρα στα παιχνίδια που δε με συναρπάζουν, ή τα έχω δανειστεί (ναι για μένα παίζει μεγάλο ρόλο όταν το παιχνίδι δεν το έχω πληρώσει με τα ωραία μου λεφτά) κοιτάω σαφώς πιο εύκολα τη λύση. Το Jack Orlando το τερμάτισα με το walkthrough υπό μάλης και ευχαριστώ το Θεό που βρέθηκε κάποιος με αρκετή υπομονή για να το γράψει.
Γενικά δε μ'αρέσει ν'αφήνω μισοτελειωμένα adventures όσο απαίσια κι αν τα βρίσκω γιατί συχνά η ιστορία αδικείται από το σχεδιασμό της δράσης και θέλω να τη δω μέχρι το τέλος.

Θα συφωνήσω βέβαια ότι η ηδονή που συνοδεύει την επίλυση ενός δύσκολου γρίφου είναι άσύγκριτη...Well..almost..

maladroid wrote: Mortal χαρά στο κουράγιο σου. I have no life as well αλλά χωρίς να χρησιμοποιώ και τα 7 χέρια μου ταυτόχρονα κάθε μέρα

Social life is simply overrated, at least most of the time! Ένα βίτσιο το ΄χω, τι να κάνουμε! Μόνο επτά χέρια; Τι να προλάβεις να κάνεις με μόνο επτά χέρια. Κάποτε θα πρέπει να τα πεις και εσύ με τον δόκτωρ Octopus σχετικά με εκείνα τα έξτρα 16 χέρια.

Πλάκα πλάκα πρέπει να μας δείξεις καμιά μέρα πως τα προλαβαίνεις όλα αυτά

Mourgos wrote: Πλάκα πλάκα πρέπει να μας δείξεις καμιά μέρα πως τα προλαβαίνεις όλα αυτά

Κάποτε με 12 καφέδες την ημέρα και 3 ώρες ύπνου, πλέον με 1αν καφέ, 5 ώρες ύπνου μετα καλού πονοκέφαλου (2 βαριές εξ αριστερών και 2 εκ δεξιών στα πλάγια της θήκης του εγκεφάλου (ότι δεν πρόλαβε να φάει ο μυαλοφάγος), 1 αντικαταθλιπτικό των 20mg και πολύ ψυχολογική υποστήριξη απο την παρέα, plus υπομονή και τρέλλα!

Αχ και να ΄ξερες πως περιμένω το Brain Update V2.0 (και chipαρισμένο κιόλας για να μην έχουμε άδειες, δικαιώματα χρήσης, και προβλήματα copyright.

Δεν ξέρω για τώρα (βασικά το λυσάρι κατα τα Ελληνικά το έχω κάνει τέχνη πλέον), αλλά κάποτε υπήρχαν παιχνίδια που τα τελειώνες μόνος σου και το ήθελες όντως για να το χαρείς περισσότερο και θεωρούσες την βοήθεια απο άλλον προσβολή κατά του εγώ σου. Έχω να νοιώσω ωστόσο το συγκεκριμένο συναίσθημα εδώ και πολλά χρόνια. Γεράματα θα μου πεις!

Αλλά να στο πω και κάποιος αλλιώς μερικά μυαλά δουλεύουν και συσχετίζουν καταστάσεις με διαφορετικό τρόπο. Ας πούμε όσο και να λέω σε κάποιους ανθρώπους για κάποια πράγματα δεν τα καταλαβαίνουν γιατί δεν έχουν συνηθίσει στον συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας (όχι πως είναι ο σωστός ή ο καλύτερος, απλά είναι ένας Α Λ Λ Ο Σ τρόπος), όπως και εκείνοι το ίδιο για άλλα ζητήματα. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και στα παιχνίδια κατά ένα σημαντικό ποσοστό.

Παίξε παιδί μου μην το σκέπτεσαι τόσο πολύ! Αρχίζεις να μου θυμίζεις τον εαυτό μου! Χμ...Ε...αμαν...πότε έκαναν το πείραμα κλονοποίησης και δεν μου το είπαν;

Βάλε και δω ένα myst και ένα Riven χωρίς λύση (το Riven χρειάστηκε περιίπου 48 ώρες συγκεκριμένα). Πρέπει να μπείς απλά στον κόσμο του παιχνιδιού.

Ακριβώς αυτό. Μπορεί να είναι απλά λόγια το ότι 'πρέπει να μπεις στον κόσμο του', αλλά και για μένα είναι το μεγαλύτερο επιχείρημα. Το αναφέρω και στο review μου για το Myst γιατί το πιστεύω ακράδαντα για όλο το Myst series. Φυσικά αυτό είναι και ένα από τα μεγάλα του πλεονεκτήματα που το κάνει τόσο δυνατό τίτλο εις τους αιώνες..