Με ποιο 'γνωστό' adventure δεν έχετε ασχοληθεί ΠΟΤΕ;

crocark wrote:

Μου βγάζουν το επόμενο και βάζεις το ίδιο σύστημα;;

Ναι, κάνε τους και ντα ...

Και εαν τους κάνω, θα καταλάβουν;;;

Sibyl wrote: Στο IJ:The Last Crusade, είχε ακριβώς το ίδιο σύστημα μάχης και ήταν αποτυχημένο.
Μου βγάζουν το επόμενο και βάζεις το ίδιο σύστημα;;
Αλλά, πραγματικά, το FoA απο τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει.

Κι επειδή για κάποιο περίεργο λόγο το Last Crusade το θυμάμαι πολύ καλύτερα από το FoA μπορώ να πω με σχετική σιγουριά ότι το 90% των μαχών μπορούσαν να αποφευχθούν.
Π.χ:

mkllds wrote: Κι επειδή για κάποιο περίεργο λόγο το Last Crusade το θυμάμαι πολύ καλύτερα από το FoA μπορώ να πω με σχετική σιγουριά ότι το 90% των μαχών μπορούσαν να αποφευχθούν.
Π.χ:

Warning: Spoiler!

Στο κάστρο με τις κατάλληλες επιλογές στους διαλόγους απέφευγες τις μπουνιές. Μόνο σε 1-2 στρατιώτες νομίζω δεν τα κατάφερα να βρω τον κατάλληλο, εάν υπάρχει, συνδυασμό για να γλιτώσω την κλοτσοπατινάδα. Άσε που μεταμφιεζόσουν κάποια στιγμή σε υπηρέτη νομίζω και μετά σε στρατιώτη κι έτσι πέρναγες από αρκετούς. Κι αργότερα αν αντί να μπεις στο ζέπελιν έκλεβες το αεροπλάνο και μετά την κατάρριψη του μπορούσες να περάσεις όλα τα guard posts εάν είχες τα κατάλληλα έγγραφα. Κι αυτό γινόταν εάν την στιγμή που σε έπιαναν έξω από το κάστρο έδινες το πραγματικό ημερολόγιο κι όχι το ψεύτικο με αποτέλεσμα να πρέπει να πας να το πάρεις απ’ εκεί που έκαιγαν τα βιβλία οπότε την στιγμή που ερχόσουν φάτσα με φάτσα με τον Χίτλερ του έδινες το pass που είχες βρει το οποίο το υπέγραφε κι έτσι με την υπογραφή του Αδόλφου κανένας ψάρακλας στρατιώτης δεν σε σταμάταγε. Αργότερα δεν θυμάμαι και πολύ καλά αν είχε κι άλλες μπουνιές που έπρεπε να παίξεις.

Και το FoA μπορείς να αποφύγεις τις περισσότερες μάχες. Ακόμη και στο fist path.
Και στα δύο παιχνίδια υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

Warning: Spoiler! [ Click to expand ]

Και που η λογική λέει ότι όλα αυτά τα είδες σε walkthrough, εγώ τουλάχιστον ναι, αλλά και πάλι δε μας νοιάζει γιατί το σημαντικό είναι αλλού. Παίζεις έναν ... παίζεις τον Ιντιάνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ρε φίλε στο τέλος - τέλος, έλεος με τα μπλα,μπλα. Πρέπει να μιλήσουν και λίγο τα χέρια, γιατί ο σωστός ο Ιντιάνα έτσι θα κανε. Και δε θυμάμαι αν όντως μπορείς να ξεφύγεις και το άλλο 10% με μπλα, μπλα, αλλά ελπίζω όχι, γιατί και στη ζωή μόνο με μπλα, μπλα ... δεν. Νομίζω δε ότι το θέμα τοποθετείται σε λάθος βάση εδώ και μερικά ποστς. Γιατί το θέμα ΔΕΝ είναι αν θα ξεφύγεις με μπουνιές ή με πονηριές, αλλά το αν αυτές οι μπουνιές θα έπρεπε ή όχι να είναι παιγμένες από τον παίκτη. Π.χ. εναλλακτικά θα σου δινόταν η επιλογή: να μιλήσω ή να πλακωθώ; θα επέλεγες εν προκειμένω να πλακωθείς (γιατί απλά έτσι πρέπει), αλλά δε θα χτυπιόσουν με τα βελάκια. Αντ' αυτού θα έβλεπες σινεμά. Το όποιο κακό γίνεται γιατί αξιονίζει έντονα εκεί. Δηλαδή μετά από μια μάχη κερδισμένη, είσαι κουρασμένος - τραυματισμένος, με μικρή πιθανότητα να κερδίσεις και δεύτερη κι αναγκαστικά πρέπει να βρεις το σωστό μπλα-μπλα.

Μου κάνει εντύπωση που το συζητάτε το όλον, εκτός γενικού πλαισίου. Και το γενικό πλαίσιο είναι η εταιρεία με τη σαφή της κατεύθυνση μακριά από "θανάτους". Αν το δει κανείς έτσι, ίσως σκεφτεί ότι επιτούτου επέμειναν σε κάτι τέτοιο για χάρη του "ήρωα". Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το σύστημα αυτό ήταν αποτυχημένο (για τότε μιλάμε, οπότε εγώ δε νομίζω να ήταν), ποιος μας λέει ότι η εταιρεία θα καταδεχόταν "να ακούσει το κοινό"; Η Λούκας μας αρέσει σε όσους μας αρέσει γιατί είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό της ότι κάνει πάντα το σωστό κι όχι για να εκπληρώνει επιθυμίες. Καταλήγω ότι εδώ και πολλά χρόνια ήδη, δε θα ταίριαζε στο γίγνεσθαι. Να κάνει τι δηλαδή; Ν' ανοίξει φόρουμ και να μας ρωτάει πως θέλουμε το επόμενο παιχνίδι της; Μπλιεχ ... Οπότε κοπελιά συμφωνώ με το προτελευταίο που έγραψες πιο πάνω.

crocark wrote: Πρέπει να μιλήσουν και λίγο τα χέρια, γιατί ο σωστός ο Ιντιάνα έτσι θα κανε.

ΟΚ. Και τώρα που το θέμα το αυτώσαμε κι επισήμως, ας μιλήσουμε ελεύθερα. Δεν είναι δική μου ευθύνη. Δεν ξεκίνησα εγώ το τρόλλινγκ καταρχάς.

Βλέπω το βίντεο παγωμένο και λέω τι θα δείξει πάλι ο άνθρωπος; Ρε συ περίμενα χειρότερο. Δεν ψάχνεις αρκετά. Λοιπόν, ακόμη κι αυτό παίζει μέσα. Επίσης υπάρχουν και σκηνές όπου φεύγει. Νομίζω στο #2 πάνω στη γέφυρα, πάει να κάνει πάλι τη μαγκιά με το πιστόλι και δεν το έχει, σφαίρες - δε θυμάμαι - και την κάνει. Ο σωστός ο άντρας φίλε μου, ξέρει εκτός των άλλων πότε θα χρησιμοποιήσει (κυριολεκτικά, έτσι όπως με κοροϊδεύεις αυτή τη στιγμή) τα χέρια του και πότε θα την κάνει. Και μην ξεχνάς ότι η μάνα του φεύγα δεν έκλαψε ποτέ ... Ίσως τελικά το παιχνίδι (-ια) αυτό σε μάθαινε. Ναι στα χέρια, αλλά θα κουραστείς και θα τραυματιστείς, οπότε βάλε και λίγο το μυαλό σου να δουλέψει ... ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑ (οπότε κερδίζει κι άλλους πόντους εκτίμησης σε σχέση με τον ανταγωνισμό ... για να μην ξεχνιόμαστε ...)

Eγώ παιδιά δεν έχω παίξει ποτέ το Myst 5:End of Ages. Το είχα αγοράσει ταυτόχρονα με το Uru και απορροφήθηκα τόσο πολύ από αυτό που ξέχασα τελείως το Μyst 5! Mετά ήρθε μια περίοδος που δεν πολυασχολούμουν με παιχνίδια και μου ξέμεινε. Aκόμη σφραγισμένο το έχω!!

Άλλο γνωστό adventure που δεν έχω ασχοληθεί καθόλου είναι το Gabriel Knight 3:Blood of the Sacred Blood of the Damned. Όταν το αγόρασα, ήταν αδύνατον να το παίξω γιατί ήταν υπερβολικά αργό στον υπολογιστή μου (το 3D engine του όχι μόνον ήταν βαρύ, αλλά υπέφερε και από άθλιο optimization). Ζήτημα να ασχολήθηκα μαζί του 20 λεπτά προτού το απεγκαταστήσω και το βάλω στην άκρη. Πέρασαν τα χρόνια, αγόρασα καινούριο υπολογιστή, και όπως έγινε και με το Myst 5, το παιχνίδι απλώς το ξέχασα!

@Fallen...

Χωρίς Black Dahlia και πως ζεις ακόμα..δεν το πιστεύω, βουρ να ευχαριστιθείς τα μεγαλεία της

Επειδή μπήκα στον κόσμο των υπολογιστών πολύ αργά, γύρω στο 2005 ήταν, θαρρώ-, δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με τα παιχνίδια της LucasArts.

Δεν έχω ιδέα περί Full Throttle, Dig, Loom, Monkey Islands (έπαιξα ένα remake πριν χρόνια), Grim Fandango και λοιπά.

Για Black Dahlia και παιχνίδια εκείνης της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Gabriel Knight αλλά και παλαιότερων τίτλων έχω μαύρα μεσάνυχτα.

Κάποιες φορές η απορία μου είναι εάν παίξω αυτά τα παιχνίδια - διότι κάποια ξανακυκλοφορούν remastered πια - θα έχω την ίδια αίσθηση που έχετε όλοι εσείς που ασχοληθήκατε τότε. Φοβάμαι μήπως κάποια παιχνίδια, ίσως τα περισσότερα, αφορούν εκείνη την εποχή και όχι πια το σήμερα, καθώς είμαστε και μεγαλύτεροι οπότε και τα κριτήριά μας είναι απαιτητικότερα και ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, οπότε οι προσλαμβάνουσες του σήμερα, δεν έχουν καμία σχέση με το πώς αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο και τα video games ειδικότερα στα είκοσι ή στα τριάντα.