mkllds wrote: Μάντεψε γιατΙ. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Θυμήθηκα εκείνες τις επικές συζητήσεις που κάτι τύποι σαν και του λόγου σου και του άλλου από πάνω κρατούσατε το μετερίζι της Σιέρρα. Ούτε ο ίδιος ο Λάρρυ δεν έμεινε πιστός ...

Λοιπόν.

1. Με τα παιχνίδια της Sierra συνδέθηκα περισσότερο. Conquest of Longbow, Police Quest 3 και Gabriel Knight 1 ήταν από τα πρώτα που έπαιξα, συνδέθηκα κι ακόμα αγαπώ. Παρόλο που κάποια παιχνίδια της Sierra αν τα πιάσει κάποιος σήμερα (ναι για εσένα λέω Codename: Iceman και Laura Bow: The Colonel's Bequest) θα βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή. Αλλά εξακολουθώ και της έχω λατρεία.

2. Προφανώς κι η Lucas έβγαζε παιχνιδάρες. Και παρόλο που έβγαζε λίγα το 90% ήταν απίστευτα. Ναι τα Zak McKracken and the Alien Mindbenders και Sam & Max Hit the Road ποτέ δεν μ' άρεσαν γι’ αυτό έγραψα 90%.

3. Το Leisure Suit Larry: Wet Dreams Dry Twice κλείνει το μάτι και παίζει με το συναίσθημα με πολλές αναφορές σε ταινίες και παιχνίδια από τα 80s & 90s. Δεν είναι μόνο το Monkey Island. Μέχρι και achievement έχει για το Space Quest καθώς και αρκετά μεγάλη αναφορά.

4. Όταν λέω ότι δίνει μια νότα από Monkey Island εννοώ τα ταξίδια που κάνεις ανάμεσα στα νησιά καθώς κι η τελευταία πράξη που μοιάζει αρκετά στο στήσιμο με την τελευταία πράξη του Monkey Island 2.

ΚΑΙ ΝΑΙ ΡΕ ΣΥ ΑΓΑΠΑΩ SIERRA! Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ADVENTURES GAMES.

Έξαλος.

Βρε ^&%$^%#^&&^ ... τι θες τώρα; Σου έλειψα και θες ν' αρχίσω τα σεντόνια; Άσε με κι έχω δουλειά ...



ΥΓ
Αν πάντως κάτι υπερισχύει ξεκάθαρα στη Σιέρρα ακόμη και για τους Lucasικούς είναι το ότι δεν κρατάει κλειδωμένα τα δικαιώματα και μπορούν και βγαίνουν έστω κι αυτά τα σπάνια, λίγα, όποια ...
Καλύτερα όμως γιατί δεν είμαστε για τέτοια τώρα στα γεράματα.

Τι δουλειά έχεις μωρέ εν μέσω καραντίνας; Ναι ρε, θέλω σεντόνι.



Εννοείς να πάρουν τα δικαιώματα και να βγάζουν sequels; Αν είναι σαν τα Monkey Island & Sam and Max της TellTale καλύτερα όχι. Χίλιες φορές όχι. Ας μείνουμε μ' εκείνες τις αναμνήσεις.

Πάντως πριν 2-3 χρόνια είχα πέσει με τα μούτρα στο retro gaming. Και ξαναέπαιζα κάποια παλιά. Ρε γαμώτο πως τα παίζαμε τότε; Και δεν εννοώ από θέμα γραφικών αλλά από θέμα gameplay, ιστορία, γρίφους, pixel hunting, dead ends κ.τ.λ. Δηλαδή πέρα από τα διαμάντια που έμειναν στην ιστορία όλα τα άλλα απορώ πως μας ενθουσίαζαν.

Τα παίζαμε λόγω άγνοιας κινδύνου. Ενώ τώρα ξέρεις ότι πίσω από τη γωνία καραδοκεί το εγκεφαλικό. Άσε τα σεντόνια. Έχω ξεσυνηθίσει καταρχάς. Πάντως εννοούσα πιο συγκεκριμένα να τα παίρνανε φανς και να κάνανε κάτι σαν εκείνο το πως το λένε, τη συνέχεια του KQ (όχι ότι ήταν κάτι τρομερό όσο το είδα, αλλά από τις εταιρείες που λες καλύτερο). Συμφωνώ να μείνουμε με εκείνες τις αναμνήσεις για τόσο πολλούς λόγους. Ο σημαντικότερος είναι η παραίτηση. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου για το είδος της μόνο. Ότι και καλά δεν έχω παραιτηθεί από την προσπάθεια κι ότι φταίει μόνο το ότι δεν είναι τόσο προσεγμένα όσο τα παλιά - της Λούκας εννοώ ... ναι ...

5 γραμμές ήδη ... κόφ' το λέμε ...

Τέλειωσα το:

The Blackwell Deception. Το τέταρτο παιχνίδι της πενταλογίας. Πολύ καλό, με ωραίους γρίφους, ιστορία και κορύφωση. Καμία σχέση με τα δύο πρώτα που τα βρήκα σχεδόν αδιάφορα. Μου μένει το πέμπτο και τελευταίο το οποίο ανυπομονώ να παίξω.

Συνεχίζω με το:

The Hand Of Glory. Ντετεκτιβίστικο adventure δύο επεισοδίων, με πανέμορφα γραφικά (γκώσαμε στα πιξελωτά), ευρηματικούς γρίφους, χιούμορ και πολλή φρεσκάδα.

Επίσης έπαιξα τα Song Of Horror και The Last Of Us Part II. Ναι, εντάξει, δεν είναι adventures αλλά το πρώτο είναι πανδύσκολο survival horror και πολύ ύπουλο και το δεύτερο η απίστευτη κατακλείδα στην σάγκα των ζόμπυς.

Συστήνονται όλα τα παραπάνω!

pornostars wrote:
Δεν το ήξερα το συγκεκριμένο. Φαίνεται ενδιαφέρον και μάλιστα διαθέτει και demo για να το δει κάποιος!
Thanx για την ενημέρωση, pornostars!

GameLinguist wrote:
Είναι η τελειότητα!