Τι ζητάτε απο ένα Adventure;

Ναι σε ενα σωστο παιχνιδι κανονικα δεν θα επρεπε να υπαρχουν σημεια που σε κανουν να βριζεις. Αλλο δυσκολα σημεια και αλλο να χρειαζεσαι αναγκαστικα walkthrough.
Aλλα πως να το κανω, οταν εχω μπροστα μου ενα περιβαλλον με πολυ ωραια γραφικα και πατωντας ενα κουμπι εμφανιζονται τα hotspots αμεσως θυμαμαι οτι ολο ειναι ενα σκηνικο, η πορεια ειναι προκαθορισμενη και αυτο δεν μου αρεσει. Μπορει να ειναι αυστηρα προσωπικο.
Επισης επειδη δεν φημιζομαι και για την σιδερενια θεληση του χαρακτηρα μου , μπαινω σε πειρασμο να παταω πολυ ευκολα το κουμπακι οταν υπαρχει αυτη η επιλογη!

@:Fallen/woody
Λοιπόν επειδή βλέπω και κατανοώ ότι ο καθένας έχει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του θα πω τα εξής:

Θεωρώ οτι σε όλα τα adventure games η βοήθεια πρέπει να γίνει μονόδρομος στο μέλλον. Οι εταιρείες γνωρίζουν πολύ καλά ότι το κοινό πρέπει να έχει μεγάλο εύρος - έμπειροι gamers αλλά και νέοι. Χάνουν κοινό αν δεν προσφέρουν αυτό το bonus και το ξέρουν.

Το βλέπουμε ότι δειλά-δειλά αρχίζει να γίνεται πράξη.

Κατά την εγκατάσταση του παιχνιδιού λοιπόν ο χρήστης θα επιλέγει το είδος των επιπλέον features, in game hint system. Οι hardcore adventurers που δε "μασάνε" θα έχουν τη δυνατότητα να επιλέγουν "Installation for experienced adventurers". Έτσι πολύ απλά θα βιώσουν "the real thing".

Τόσο απλά η ποιότητα των τίτλων (πόσο ευχαριστημένο θα είναι ΟΛΟ το εύρος του κοινού) πιστεύω να εκτοξευτεί σε μεγαλύτερο επίπεδο.

Ελπίζω να πραγματοποιηθεί αυτό στο μέλλον & να γίνει ο κανόνας

@ crocark: πιτσιρικάδες = νέοι άνθρωποι πολύ γενικά που θα θελήσουν να ασχοληθούν με το είδος και που γνωρίζουν επαρκώς την αγγλική γλώσσα, για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα... lol!

@fallen:
Ωραία μετά απ'όλα αυτά, μπορούμε να πούμε ότι λύσεις εύκολα από τους developers, είναι εφικτές. Πιστεύω ειλικρινά ότι το genre "πάσχει" από τη μυστικοπάθεια του παρελθόντος, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι στο παρελθόν η βοήθεια στους τίτλους γινόταν με τους εξής τρόπους:

Φυσικά με τα περιοδικά ειδικού τύπου. Η κυκλοφορία τους παρουσίαζε αύξηση όταν είχαν βοήθεια (spellshops, cheats, easter eggs κλπ.)/ Manuals: ήταν πολύ λεπτομερή/ κατευθείαν επικοινωνία με το κατασκευαστή (τηλέφωνο, mail)/ ή μαζεύονταν όλοι οι brainiacs στο ίδιο σπίτι και γινόταν χαμός

Αργότερα όλα καλύφθηκαν με τα walkthroughs στο δίκτυο / και... έμειναν εκεί αφού οι χρήστες δεν απαίτησαν το κάτι παραπάνω. Και πως άλλωστε αφού το είδος γνώρισε τη κάτω βόλτα για αρκετά έτη...

Τώρα με το linear που λες έγω αντίθετα το καταλαβαίνω σα λογική του κατασκευαστή ως εξής:

"συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένα κλικ, ε αν τους δείξω και τι να κάνουν θα με βρίσουν οι πελάτες διότι θα ξεμπερδέψουν γρήγορα και όχι σε κανά εξάμηνο ενασχόλησης! & το πουλάμε και πόσα λεφτά, ας στρωθούν στο ψάξιμο τι θα πάθουν? Άντε κανα νευρικό κλονισμό, ή θα φάει στο κεφάλι κανας περαστικός το pc. Πάντως θα τους μείνει αξέχαστο!"

Δεν ξέρω για σας, πάντως εγώ ποτέ δε συμπάθησα το score system στα adventures για πολλούς και διάφορους λόγους. Πέρα όμως από αυτό, αυτό που λέει η fallen για αφαίρεση βαθμών όταν χρησιμοποιείς hints δεν το βλέπω να έχει και πολύ νόημα... Όταν τερματίζεις ένα παιχνίδι, ξέρεις πόσες φορές χρησιμοποίησες hints και αν αυτό έγινε σε σημεία που πραγματικά είχες κολλήσει και με τίποτα δν θα μπορούσες να βρεις τη λύση ή σε σημεία που απλά βιάστηκες και με λίγη περισσότερη σκέψη θα μπορούσες να αποφύγεις το hint. Eπομένως ανάλογα μεγαλύτερη ή μικρότερη είναι και η ικανοποίηση που νιώθεις τερματίζοντας το παιχνίδι... Τι νόημα έχει αυτό το πράγμα να αντικατοπτριστει σε ένα νούμερο; Άλλωστε ένας αρχάριος adventurας που χρησιμοποίησε 3 φορές hint θα νίωσει πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση τερματίζοντας το game από εναν και καλά hardcore που χρησιμοποίησε 2 ή 1 φορά...

Εγώ μπορώ να προτείνω την ύπαρξη επιλογής επιπέδου δυσκολίας πριν την αρχή του game... όπου κάθε επίπεδο δυσκολίας να επιτρέπει ανάλογες φορές χρήσης του hint system του παιχνιδιου... Με το κατώτερο επίπεδο να επιτρέπει χρήση 4-6 φορές και το ανώτερο να επιτρέπει 1 ή καμία φορά. Εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ανάλογη επιλογή πριν από κάθε chapter/κεφάλαιο/τμήμα του παιχνιδιού ειδικά αν μιλάμε για μεγάλο και δύσκολο game.

Όπως και να χει, μεγάλη σημασία έχει και το είδος του hint system... Δηλαδή, αν με τη χρήση του, το game σου λέει φάτσα φόρα τι να κάνεις για να περάσεις το δύσκολο σημείο ή αν είναι κάτι πιο αόριστο, ένα είδος clue που αν το επεξεργαστείς σωστά θα σου δείξει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσεις...

@ Fallen και Woody

Γενικά, αυτά που γράφει ο Woody με καλύπτουν. Κυρίως στο θέμα της υποτίμησης. Και το λέει αυτό κάποιος που έχει τελειώσει μόνος του τα μισά από τα adventures που έχει παίξει (ίσως και λίγο λιγότερα), δηλαδή κάποιος που γενικά έχει χρειαστεί βοήθεια στο παρελθόν. Φοβάμαι πως το hint system με βάζει σε πειρασμό ανά πάσα στιγμή, επειδή το έχω μπροστά μου. Ξέρω βέβαια πως μ' αυτόν τον τρόπο γίνονται πιο προσιτά σε περισσότερο κόσμο, αλλά ...

Εξαίρεση προσωπικά θεωρώ το να πατάς π.χ. το spacebar και να εμφανίζονται τα hotspots (θυμάμαι πρόσφατα σχετικά στο so blonde που δεν μπορούσα με τίποτα να δω το κολλάρο του σκύλου, βραχιόλι ή κάτι τέτοιο και η λειτουργία αυτή το έσωζε). Αν και προτιμώ ΣΑΦΩΣ τα παιχνίδια να μην έχουν τέτοια λειτουργία και να έχουν ευδιάκριτα hotspots. Σε κάθε περίπτωση το να μου υποδεικνύονται τα υπάρχοντα αντικείμενα δε με πολυχαλάει. Το να υπάρχει όμως έστω και η παραμικρή νύξη για τον όποιο συνδυασμό ή σχόλιο που βοηθά μου στερεί την ικανοποίηση που μπορεί να μου δίνουν τα adventures. Ακόμη ένα παράδειγμα. Δεν είχα διαβάσει το manual του Ceville και για να βλέπω τα αντικείμενα πατούσα το αντίστοιχο πλήκτρο συνεχώς. Για όσους το έπαιξαν ίσως θυμάστε πως κρατώντας ένα αντικείμενο και πατώντας το πλήκτρο για να δεις τα υπόλοιπα, αν υπάρχει σημείο να το χρησιμοποιήσεις το όνομα του σημείου αυτού φαίνεται με άλλο χρώμα. Στην αρχή λοιπόν δεν το είχα καταλάβει, αλλά το άλλο χρώμα με τραβούσε κατευθείαν προς τη σωστή επιλογή. Μόλις το κατάλαβα παράτησα το παιχνίδι για μια εβδομάδα, μετά πήρα το λυσάρι και το τελείωσα σε 2 ώρες για να φεύγει η υποχρέωση και πλέον προσπαθώ να συγκρατούμαι μόλις αγοράσω νέο παιχνίδι και να διαβάσω το manual
Άστο Fallen, μην το πολυψάχνεις. Θεώρησέ το σαν κόμπλεξ, νεύρωση κλπ. (που μάλλον είναι...)

Αυτό που λέει η Fallen έχει εφαρμοστεί με τεράστια επιτυχία στην σειρά του Tex Murhpy (όπου μάλιστα υπήρχαν και 2 επίπεδα δυσκολίας με λίγο διαφορετική δράση) και νομίζω είναι το καλύτερο. Επείδη αυτο τον καίρο παίζω για 7η φορά το παιχνίδι ,αλλά και πάλι ζορίστηκα σε κάποια σημεία, το γεγονός ότι αν χρησιμοποιούσα το hint system θα έχανα πόντους με απέτρεψε από το να το κοιτάξω και το πάλεψα περισσότερο. Γενικά μου αρέσει να έχουν score τα adventures για να ξέρεις και πόσο περίπου έχεις προοδεύσει. Το feature με την εμφάνιση των hotspots με ξενερώνει κι εμένα. Προτιμώ τα hotspots να είναι τόσο εμφανή όσο να μην χρειάζεται πολύ pixel hunting αλλά να μην κάνει και "μπαμ".

Οι πόντοι πραγματικά είναι "χρήσιμο εργαλείο". Τελευταία όμως τους βλέπουμε μόνο σε παιγνίδια της Kheops. Για τα 2 επίπεδα δυσκολίας η γνώμη μου είναι παραπλήσια με ό,τι έχω γράψει πιο πάνω. Δε μ' αρέσουν. Δεν αισθάνομαι καλά να με ρωτάει το παιγνίδι με το καλημέρα:

Τι επιλέγετε από τα παρακάτω;
α. Είμαι στούρνος και δεν μπορώ και πολλές - πολλές δυσκολίες
β. Είμαι εξυπνάκιας και μπορώ να τα λύσω όλα

(δηλαδή πάλι κομπλεξικός, τη μια κόμπλεξ ανωτερότητας και την άλλη κατωτερότητας )

Προσωπικά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις διαλέγω το δύσκολο επίπεδο, ακόμη κι αν αυτό θα με αναγκάσει να δω τη λύση σε κάποιο σημείο. Ούτως ή άλλως, ένα adventure δεν το παίζω μόνο για το σενάριο και για να δω το τέλος της ιστορίας, αλλά και για τους γρίφους του. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να λύσω κάποιους γρίφους, θέλω να δω τη δουλειά που κάνανε οι δημιουργοί για να με "παιδέψουν" σε όλο της το μεγαλείο. Να το πω κι αλλιώς. Να αισθανθώ για τα καλά τη δυσκολία και να θαυμάσω άλλους "λύτες" που τα καταφέρνουν καλύτερα από εμένα.

Με αφορμή το Still Life που παίζω τώρα...

Ζητάω από ένα adventure να μην με ξενερώνει με άσχετους και σπαστικούς γρίφους την ώρα που η ιστορία και η ατμόσφαιρα έχει χτυπήσει κόκκινο!

Ο γρίφος με τα μπισκότα αμέσως μετά από την καταδίωξη του δολοφόνου και μόλις έχεις γλιτώσει από του χάρου τα δόντια είναι ΑΚΥΡΟΣ!! Άφησα το παιχνίδι 1 εβδομάδα από την ξενέρα και τελικά αποφάσισα να μην ασχοληθώ καν. Walkthrough να τον περάσω και πάμε παρακάτω στα σοβαρά πράγματα...

@ ManOfSorrows

Γενικά συμφωνώ μαζί σου. Ειδικά όμως στο γρίφο με τα μπισκότα διαφωνώ μερικώς. Θεωρώ ότι το να φτιάξει η Victoria μπισκότα ακριβώς εκεί που κορυφώνεται η αγωνία είναι τέλειο σεναριακό εύρημα. Όταν τα λαμπάκια αρχίζουν να κοκκινίζουν καλό είναι να μεσολαβεί ένα γεγονός που να τα γυρίσει λίγο προς το πορτοκαλί. Θεωρώ πως σα σκέψη είναι καλή ο πρωταγωνιστής ν' αφήσει λίγο την ένταση για μερικές στιγμές πιο χαλαρές και λίγη "οικογενειακή θαλπωρή". Και οι εναλλαγές στο παιχνίδι αυτό χρειάζονται από τη Vic να χαλαρώνει, ώστε να προωθείται το σενάριο. Δε λέω παραπάνω για να μη το spoilerιάσω.

Εκεί που συμφωνώ είναι πως βρίσκω λίγο άστοχο να σημειώνει κανείς συνταγές μπισκότων με γρίφους. Στην πραγματική ζωή όταν σπάσεις το αυγό, πάει τελείωσε. Δεν μπορείς να ξεκινάς από την αρχή για τις όποιες trial & error δοκιμές. Επίσης η τιμή των αλεύρων έχει πάει στα ύψη. Αν ήταν κάθε φορά που ήθελα να φτιάξω κουλουράκια να κάνω δοκιμές θα ήθελα κι ένα μισθό. Αφήστε που τα σπασμένα αυγά λερώνουν και πολύ μάλιστα, άρα γιατί να πετάω του κόσμου τ' αυγά και να 'χω μετά να καθαρίζω;

Πάντως, επειδή γι' αυτόν το γρίφο έχουν ειπωθεί πολλά η δική μου γνώμη είναι πως για κάποιον που έχει φτιάξει έστω μια φορά κουλουράκια, κέικ ή και καμιά πάστα-φλόρα, ο γρίφος δεν είναι και πολύ δύσκολος

Επίσης μόλις παρατήρησα πως την τελευταία φορά που απάντησα σ' αυτό το thread από λάθος δεν έιχα διαβάσει τίποτα από αυτά που γράφτηκαν στην 3η σελίδα. Μου κάνει εντύπωση το πόσους τρόπους έχετε σκεφτεί για να παίρνετε βοήθεια και ποιος είναι ο λιγότερο "κακός". Καταλαβαίνω πως μοιραζόμαστε παρόμοια συναισθήματα (ενοχής) όταν χρησιμοποιούμε hints. Γιατί βλέπω ότι κάποιοι θέλετε και μια τιμωρία προφανώς για να καταλαγιάσετε τις τύψεις σας ( ; )
Τα πράγματα είναι πιο απλά. Πρέπει οι δημιουργοί να φροντίζουν να περιλαμβάνουν τα απαραίτητα στοιχεία για τη λύση όλων των γρίφων εντός του παιχνιδιού και μάλιστα να τα βρίσκεις εύκολα. Ναι με εξερεύνηση, αλλά όχι με μεγεθυντικό φακό πάνω στην οθόνη ή με αλλαγή της αντίθεσης από τις ιδιότητες του monitor. Ο χρόνος που θα δαπανήσουν για το όποιο hint system μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πιο "καθαρή" δουλειά εξαρχής.
Και γενικά να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν μεθόδους που δημιουργούν εκνευρισμό στον παίκτη. Έχω χρησιμοποιήσει βοήθεια, πολλές φορές, λόγω του εκνευρισμού μου, για να τελειώνω κάποια στιγμή. Π.χ. πρόσφατα τελείωσα το Rhiannon. Το παιχνίδι ήταν αφόρητα κι ανελέητα ηλίθιο γιατί με έκανε να γυρίζω γύρω - γύρω να βλέπω hotspots και να μην μπορώ να τα χρησιμοποιήσω, πάρω κλπ. Κι οι κύκλοι ήταν ατελείωτοι ... Και συνέχεια δοκιμές, μήπως επιτέλους ήρθε η στιγμή να το χρησιμοποιήσω και πάλι από την αρχή. Πήρα λοιπόν ένα τετράδιο κι άρχισα να σημειώνω hotspots σε πρόχειρους χάρτες, γιατί φοβόμουν πως θα ξεχάσω που είδα τι. Και στη μέση περίπου του παιχνιδιού, μετά από ενάμιση μήνα ενασχόλησης κόλλησα για τα καλά. Ο λόγος ήταν πως δεν είχα σημειώσει κάτι και το ξέχασα ότι υπήρχε (έπεσα στην παγίδα που ετοίμασα για το παιχνίδι). Το δε παιχνίδι είναι ο ορισμός της γραμμικότητας κι αν δεν περάσεις το όποιο σημείο με το μοναδικό σωστό τρόπο ... το παρατάς ή ανοίγεις walkthrough. Πως να ευχαριστηθείς ένα παιχνίδι που έχει σκοπό να σε βασανίσει. Είναι αυτό που νομίζω έχω ξαναπεί. Οι γρίφοι σε κάποια παιχνίδια είναι απλοί (εως γελοίοι κάποιες φορές) και ο μοναδικός πραγματικός γρίφος είναι το gameplay του παιχνιδιού (ή τα κακά γραφικά καμιά φορά).

Δεκτή η άποψη σου κι όντως έχεις δίκιο ότι πρέπει να πέσουν λίγο κι οι ρυθμοί ξανά, αλλά προσωπικά όπως αυτό έγινε με χάλασε τόσο πολύ που μου έκοψε την όρεξη για να συνεχίσω το παιχνίδι. Να πω την αμαρτία μου, προτιμώ τα παιχνίδια να μην έχουν puzzles κι αν αυτά έχουν να είναι μιας λογικής δυσκολίας (π.χ. με sliders δεν έχω πρόβλημα, αλλά με μουσικούς γρίφους πάω κατευθείαν σε walkthrough).

Μια καλή εφαρμογή puzzles ήταν στο Black Dahlia κατά την γνώμη μου. Γενικά ήταν παλούκια, αλλά είχαν νόημα, έδεναν με την ιστορία και επίσης υπήρχαν οι κωδικοί για να τους περάσεις αέρα όποτε κουραζόσουν.

Στο Keepsake είχε τόσους πολλούς που στο τέλος κατήντησε αηδεία. Κάποιοι ήταν πολύ καλοί και κάποιοι ήταν τραγικότατοι, όπως όλο αυτό το σύστημα σε 3 επίπεδα για να θέσεις σε λειτουργία τις μηχανές. Παράνοια!

Το Black Dahlia (πρέπει να έχω χάσει ένα πολύ καλό κομμάτι) δεν το έχω παίξει, οπότε δεν έχω γνώμη. Για το Keepsake έχω πει την αρνητική μου άποψη αλλού, για το κομμάτι όμως των γρίφων να επαναλάβω. Πραγματικά το είχαν καταντήσει αηδία.