Η πιο δυνατη σκηνη

Σιγουρα θα εχει ξανατεθει το θεμα.. αλλα...

λοιπον, ποιες ηταν οι πιο δυνατες σκηνες η στιγμες η φασεις που σας εκαναν να ανατριχιασετε, να πορωθειτε η να συγκινηθειτε σε παιχνιδι;

για μενα:
Zak McKracken: Οταν ανακαλυψα ('ξεκλειδωσα') την Αννιε και τις αλλες δυο κοπελες. Επι ενα μηνα περιφερομουν ασκοπα χωρις να ξερω τι κανω (δεν ηξερα και αγγλικα) και ξαφνικα ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ ολο το παιχνιδι αλλαξε μορφη... ημουν και μικλουλης τοτε και τα παιχνιδια ηταν ενας νεος αγνωστος κοσμος.

και μετα τον πρωτο νεανικο ενθουσιασμο ας παμε σε 'ανωτερα' και ωριμα αισθηματα:

Quest for Glory 4: Η σκηνη με την Τανυα (το βαμπιρακι) και τον Τομπυ (το 'σασκουατς'). Η Τανυα ειχε απαχθει και εγινε βαμπιρ απο την 'κακια' του παιχνιδιου, αλλα κατα την υιοθεσια της εγινε φιλη με τον Τομπυ. Οταν ετεθη η επιλογη, ο Τομπυ επελεξε να χασει τη ζωη του ωστε η Τανυα να επιστρεψει στον κοσμο της ζωης. Οσοι το εχουν παιξει, απλα καταλαβαινουν!!!! Την πρωτη φορα ειχα ανατριχιασει

King's Quest 4: η φαση οπου δινεις αντικειμενα στα φαντασματα. Ειδικα στην κλαιουσα γυναικα οπου πρεπει να της δωσεις το μενταγιον του χαμενου αγαπημενου της. Οταν ειχα καλλιτεχνικες ανησυχιες εγραψα μια ιστοριουλα γιαυτο

The Dig: Το πρωτο πρωτο κλασμα δευτερολεπτου του παιχνιδιου με τα συννεφα και τους κεραυνους... και παρακατω :Ρ Σε καποιες μοναχικες καλοκαιρινες νυχτες εχω δακρυσει πραγματικα στο διαλογο με τον εξωγηινο

εξισου δυνατα αλλα ποιοτικως απλουστερα συναισθηματα:
Σε ολα τα 'rides' των Μυστ (εκτος του πρωτου βεβαια επειδη δεν ειχε), και ΕΙΔΙΚΑ την αξεχαστη μπαλα του Exile!!!!!

Δυνατή σκηνή!? Δυστυχώς η εντονότερη σκηνή που μου έχει μείνει από παιχνίδι είναι από το Lands Of Lore II Guardian Of Destiny (το οποίο έπαιξα σαν adventure γιατί για τον υποφαινόμενο το adventure το μόνο που χρειάζεται είναι μια πολύ καλή ιστορία, με πολλά subplots), στο video πριν από το στοιχειωμένο αρχοντικό εκεί που ένας σκελετός κρέμεται από ένα δέντρο τον οποίο και βλέπουμε στο φως μιας αστραπής, στην συνέχεια περνάει ένα σμήνος από νυχτερίδες και ακούμε το φτερούγισμα του να σβήνει, και η κάμερα περνάει στρεφόμενη γύρω από το άγαλμα μιας μαύρης μαντόνας που από τα μάτια της κυλούν ματωμένα δάκρυα τα οποία αναμιγνύονται με τις σταγόνες της βροχής, με μια μουσική που σου παγώνει το αίμα, και έναν γοερό θρήνο στο background. Αυτή είναι από τις λίγες σκηνές που μου έκαναν τέτοια εντύπωση που δεν πιστεύω ότι θα την ξεχάσω ποτέ. Αλλά για τον καθένα μας φυσικά είναι και διαφορετικά τα ερεθίσματα, τα βιώματα, και το επίπεδο εντυπωσιασμού.

Από χιουμοριστικά adventure, ας πούμε απο το monkey island την στιγμή που ο Guybrush έχει πέσει στο κενό, και αντικρύζεις με έκπληξη το Restore, restart, quit (στυλ Sierra) και τσουπ ο Guybrush ξαναπετάγεται πίσω με την ατάκα "Φιού! Ευτυχώς που βρέθηκε εκεί και αυτο το καουτσουκόδεντρο!). Ανακούφιση και γέλιο στον τέλειο συνδιασμό.

Στο Dig θα έλεγα πως για μένα ήταν εντυπωσιακή ή στιγμή της αλλαγής του μετεωρίτη σε διαστημόπλοιο, εκεί για μένα ξεκίνησε όλη η μαγεία του παιχνιδιού.

Αυτά τα ολίγα, η μνήμη δύσκολα εντυπωσιάζεται πλέον για να καταγράψει πληροφορία.

Στο Ripper, έπαθα την πλάκα μου ότον μπήκα για πρώτη φορά στο Cyberspace, έτρεμα απο τον ανεπανάληπτο χειρισμό, ήτανε τόσο ζωντανό, που ποτέ δεν θα το ξεχάσω, όσα παιγνίδια και να παίξω. Ητανε μια μοναδική εμπειρία για μένα, ήμουνα μέλος ενός άλλου κόσμου

Εγώ τη μόνη σκηνή που θυμάμαι (όχι ότι είναι δυνατή, αλλά γέλασα πολλή) ήταν η σκηνή εκεί που έφαγε ένα τεράστιο φίδι τον Guybrush Threephood .

Full Throttle - ΟΛΟ το intro του Full Throttle, που το θεωρώ το καλύτερο sequence όλων των εποχών σε adventure.

Gabriel Knight 2 - O Gabriel στο 5o chapter μέσα στο δάσος, βρίσκει στην σπηλιά τον Von Zell να τρώει άνθρωπο. (πολυ δυνατή σκηνή).

Gabriel Knight 2/3 - O διάλογος του Gabriel με τον Von Glower περί λυκανθρωπίας και της ζωής γενικότερα, όπως και της Grace με τον Montreaux (ή ήταν ο Gabe σε εκείνο το chapter... πρέπει να κάνω την επανάληψή μου).

Monkey Island 1 - "I think we have 're having a moment here", λέει ο Stan στον Guybrush, τίγκα στον ρομαντισμό και σπάει το πλοίο απέναντί τους.

Phantasmagoria 2 - Σίγουρα θα αναφέρω και αυτό που έγραψε η Fallen Angel.

Mόλις θυμηθώ κι άλλη θα επανέρθω, είναι πάρα πολλές. Ωραίο thread btw.

Εκπληκτική ήταν και η σκηνή τηw θυσίας του OSCAR στο δεύτερο SYBERIA

Όπως επίσης και στο (εκπληκτικό) SANITARIUM όλη η περίοδος στο χωριό με τα παιδάκια...

Θα συμφωνησω (ξανα ) με την αγαπητη Fallen_Angel για τη σκηνη στο Phantasmagoria. Εκτος του οτι ηταν απο τα πρωτα adventures που εχω παιξει, ηταν κ απο τα πιο τρομακτικα εχμ πραγματα που εχω δει κ βιωσει μεχρι στιγμης μιας κ τα θριλερ κτλ δεν ειναι το φορτε μου!

Επισης θα συμφωνησω με τον MikeR για το syberia, ηταν το μοναδικο παιχνιδι μεχρι στιγμης που με εκανε να κλαψω

Οσο για το sanitarium κ το GK2 θα σας πω μολις τα παιξω μιας κ ειναι στα αμεσα σχεδια μου.

Φιλια

PHANTASMAGORIA 1 ολες οι σκηνες που έδειχναν τον τροπο με τον οποιο δολοφονηθηκαν οι γυναικες της επαυλης,επισης στο GABRIEL KNIGHT 2 η σκηνη με τον ''κανιβαλο'' βαρωνο,και για να μη το ξεχασω το finale του SYBERIA 1.....

Elessar wrote: Για μένα το all-time-classic είναι στο Beast Within, όταν έχεις πάει κυνηγετική εκδρομή με τον βαρώνο στο δάσος και περιπλανώμενος το βράδυ βρίσκεις μια σπηλιά απο όπου ακούς περίεργους ήχους...Ανάβεις τα σπίρτα, το εσωτερικό φωτίζεται ξαφνικά και βλέπεις έντρομος έναν άνθρωπο σε ζωώδη κατάσταση να μασουλάει ένα ανθρώπινο κόκκαλο. Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο πολύ είχα τρομάξει τότε.

Εδώ πρέπει να συμφωνήσω. Αναμφισβήτητα από τις δυνατότερες σκηνές.
Επίσης, να αναφέρω και την σκηνή απο το Gabriel Knight 1, όπου ο Wolfang βγάζει την καρδιά του. Είχα πραγματικά ανατριχιάσει.

wow...δύσκολο να διαλέξει κανείς μόνο μία!
Μερικές δικές μου:

-Indiana Jones and the Fate o Atlantis: Η οθόνη όπου έχεις πανοραμική θέα όλη την αρχαία Κνωσσό καθώς επίσης η σκηνή που βουτάς τη Σοφία και τη φιλάς!

-Black Dhalia: Το εναλλακτικό φινάλε όπου μεταμορφώνεσαι σε Adolf Hitler!

- Longest Journey: H μεταμόρφωση των 2 αιώνιων αντιπάλων σε δράκους και η πάλη μεταξύ τους

- Still life: H δολοφονία της Ίντα, ιδιαίτερα το τέλος. Μου άρεσε επίσης ότι μεταφερθήκαμε στη σύγχρονη εποχή με τον γκαλερίστα Richard να αναλύει τη σκηνή αυτή ως πίνακα ζωγραφικής πλέον.

- Ripper: H εισαγωγή λόγω μουσικής

Ενδιαφέρον θέμα!

Θα συμφωνήσω και για το Gabriel Knight 2 για όσα είπατε ήδη, και για το Still Life περί του θανάτου της Ida...

Στο Sanitarium μου έχει αποτυπωθεί το Asylum στην αρχή...Παρανοϊκή ατμόσφαιρα,ειδικά με τον τύπο που χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο κάνοντας έναν ανατριχιαστικό ήχο...Φοβερή σκηνή είναι (φαίνεται και από το nickname μου) στο Monkey Island 1 το σημεί οστο χωριό των κανίβαλων όπου τελικά ο Guybrush βλέπει όντως μια three headed monkey, αλλά δεν τον πιστεύουν πλέον!
Συμφωνώ και για το διάλογο του Gabriel με τον Montreaux (aiRness νομίζω πως ήταν ο gabriel και όχι η grace)...

Tέλος σχεδόν κάθε στιγμή του Riven ήταν συγκλονιστική...

Γεια σας στα forums (αυτό είναι το πρώτο μου post, είμαι καινούριος εδώ)!

Θεωρώ πολύ καλές σκηνές τις παρακάτω, χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά προτίμησης:

Τη σκηνή στο Larry 7 που ανάβουν τα φώτα και έχεις "πεθάνει" τον πλούσιο γέρο.

Ο θάνατος της Sheila (αν θυμάμαι σωστά το όνομα της) στο Shannara.

Στο Discworld 2: η εισαγωγή, η τελετή για να καλέσεις το Χάρο, η ανάσταση (!) του Χάρου (Terminator 2) και γενικά όλο το παιχνίδι.

Το φινάλε του Callahan's Crosstime Salloon, καθώς και η σκηνή με τη τέλεια σοκολάτα και το easter egg με τον πιανίστα στο σαλούν.

Η συζήτηση περί φιλοσοφίας σε ένα Monkey Island (νομίζω το δεύτερο), σε ένα ερημονήσι προς το τέλος του παιχνιδιού.

Τέλος, συγκλονιστικά θεωρώ τα τελευταία μέρη του Gabriel Knight 2, απο το σημείο που ο Gabriel γίνεται λυκάνθρωπος και μετά και κυρίως τη σκηνή με την όπερα.