Η πιο δυνατη σκηνη

Πράγματι στο Scratches υπάρχουν για εμένα δύο σκηνές που πραγματικά σε παγώνουν το αίμα. Γιατί δεν το περιμένεις. Πολύ καλή δουλειά.

Αν θέλεις πραγματικά να σου παγώσει το αίμα δοκίμασε τα zombie του oblivion. Μας παραβγήκαν ύπουλα (μαζί με τα ποντίκια, που την μια στιγμή είναι 10 μέτρα μακριά, και την επόμενη έχουν κολλήσει πάνω σου), για να μην μιλήσω για όλες αυτές τις ωραίες λοιμώξεις που σου κολλάν (εντάξει στα νοσοκομεία μας έχει πιο πολύ αγωνία <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->). "Μπες" σε κανά δυο σπιτάκια του Cyrodill το βράδυ και θα σου πω μετά τι σημαίνει τρόμος και αγωνία!

Πάντως οι νυχτερινοί περίπατοι του scratches έχουν αρκετό ενδιαφέρον ότι και να γίνει.

η τελευταία σκηνή του Syberia που η kate τρέχει να μπει στο τρένο,η σκηνή με τη θυσία του oscar στο 2ο Syberia ,η σκηνή με τη δολοφονία της Ida στο Still life
Επίσης στο still life μ'αρεσε εκεινη η σκηνή που μπαινεις σε αυτό το S&amp;M club και βάζεις τα σωστά αντικείμενα στα αγάλματα και σε βγάζει με έναν περίεργο τρόπο που δεν θυμάμαι ακριβώς στον κάτω όροφο.

Η "Νεκρή φύση" όντως είχε ενδιαφέρουσες σκηνές, παρά τις όποιες εξωφρενικές αδυναμίες σεναρίου (αυτό σίγουρα μου 'μεινε!).

Προτιμώ πάντως την σκηνή στο intro εκεί που ο άγνωστος μας ζωγραφίζει με αίμα, ή καλύτερα να πω με μαχαιριές! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Mortal wrote: Προτιμώ πάντως την σκηνή στο intro εκεί που ο άγνωστος μας ζωγραφίζει με αίμα, ή καλύτερα να πω με μαχαιριές! <!-- s;-) --><img src="{SMILIES_PATH}/icon_wink.gif" alt="" title="Wink" /><!-- s;-) -->

Γενικά το intro έχει δουλευτεί αρκετά και ο μακάβριος λυρισμός του πλαισώνεται σαγηνευτικά από τη μουσική (θυμίζει αρκετά τη ταινία From Hell, κάτι που συμβαίνει και με όλο το παίγνιο). Κρίμα που, όπως ανέφερες Mortal, το παιχνίδι μαστίζεται από σεναριακές ανακολουθίες και δεν καταφέρνει να απογειωθεί =/
Σε σχέση με το απαράδεκτο Post Mortem, βέβαια, έχουν κάνει άλματα προόδου αλλά αμφιβάλλω αν θα έχουν και τρίτη ευκαιρία...

χμμ θέλει σκέψη....

Elessar wrote: Φίλε Nagual, αν θέλεις βάλες spoiler tags γιατί αποκαλύπτεις πράγματα για τα παιχνίδια που αναφέρεις

Καλωσόρισες στην παρέας μας κιόλας

Γεια σου φίλε Elessar, καλώς σας βρήκα....όντως εντελώς απερίσκεπτο εκ μέρους μου να μην βάλω spoilers...το διορθώνω τώρα αμέσως!

@Elessar

Πως γίνεται αυτό? Δηλαδή πως το κάνω?

Θα διαλέξω τις 3 πρώτες σκηνές που μου έρχονται στο μυαλό, όλες από φινάλε παιχνιδιών:

Το φινάλε του Syberia I με την Kate να αποφασίζει

Το φινάλε του GK3

Το φινάλε του 4ου επισοδείου του Tales of Monkey Island, όπου ο Guybrush

Πολύ δυνατές στιγμες! Θέλω κι εγώ να τα παίξω όλα αυτά ξανά!

Pandora Directive: H τρίχα κάγκελο σε κάθε απότομο κόψημο για να εμφανιστεί η οντότητα στην βάση!

Scratches: Είναι πραγματικά απίστευτο πόσο τρόμο προκαλεί η πρώτη κατάβαση στο υπόγειο χωρίς πραγματικά να συμβαίνει τίποτα! Η αρρωστημένη μουσική κι ο φόβος του τι μπορεί να συναντήσεις ανά πάσα στιγμή αρκούν για την ίσως πιο τρομακτική εμπειρία σε adventure που έχω παίξει. Εννοείται ότι έπαιζα στο σκοτάδι με ένα κεράκι μόνο αναμένο και απόλυτη ησυχία.

Black Dahlia: 2-3 μέρες μετά ήμουν ακόμα με ψυχολογία χώμα!

Fahrenheit: Nα πω όλο; Τι να πρωτοδιαλέξω; Ας πω την εισαγωγή και την σκηνή της καταδίωξης με το ελικόπτερο και το τρένο.

Phantasmagoria: O φόνος με το μυστρί!

Full Throttle: Συμφωνώ με την εισαγωγή ότι είναι κορυφαία!

Θα επανέλθω κι εγώ στο θέμα!

Πρέπει να παίξω το Dig. Mε πριζώσατε άσχημα.

Δυνατή σκηνή, δυνατή σκηνή... Περιμένοντας την επιστροφή της αγαπημένης Jane Jensen έρχεται κατευθείαν το φινάλε του GK3, συμφωνώ με τον φίλο Taso... Συγκεκριμένα το σημείο στο οποίο αν θυμαμαι καλά



Δέος, τίποτα άλλο... Ένιωσα απλά την ανάγκη να γονατίσω εκείνη τη στιγμή...